ตลุยป่าตามรอยรถไฟไปเนินมรณะ586-588(ผาคอ-ปางป๋วย)

[mirage_II]

เิดินขึ้นมาถึงคันทางรถไฟแล้ว ตรงนี้เป็นทางลักข้ามเล็กๆ สำหรับรถมอเตอร์ไซด์ ฝั่งตรงข้ามมีถนนคู่ขนานทางรถไฟด้วย แต่ดูจากภาพถ่ายดาวเทียมแล้วเป็นถนนสั้นๆ ไม่กี่สิบเมตรเพื่อเข้า้บ้านคนเท่านั้นครับ


มองตามรางไปทางขวา ที่มุ่งไปยังสถานีรถไฟปางป๋วย และเส้นทางที่ผมไปเดินสำรวจมา ช่วงนี้เป็นทางโค้งซ้ายเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเลี้ยวขวาและซ้ายเหมือนตัวเอสเล็กๆ ต่อไป


มองไปทางซ้ายบ้าง ก็ได้เห็นป้ายที่หยุดรถผาคออยู่ไกลๆ จนอ่านตัวอักษรไม่ออก แต่เ็ป็นที่ทราบกันว่ามีเพียงแห่งเดียวคือ ผาคอ ครับ ใกล้กว่านั้นจะมีถนนรถยนต์ข้ามรางด้วย ถ้าผมไม่รีบจอดรถแล้วเดินขึ้นมาซะก่อน คงได้เลี้ยวรถขึ้นมาจอดริมทางรถไฟนะครับ เพราะตรงนั้นดูเป็นลานโล่งด้วย


หันหลังกลับไปดู รถผมที่จอดรออยู่ริมถนน ซึ่งก็ยังดีที่มีร่มต้นไม้ให้ อย่าลืมว่าเ็ป็นฤดูร้อน แอร์ในรถสู้ไม่ไหว รถผมก็ไม่ติดฟิล์มด้วย

[mirage_II]

เดินมาถึง ถนนที่จะข้ามรางไปฝั่งโน้นได้ บังเอิญมีต้นชมพูพันทิพย์ ที่จะออกดอกสีชมพูหน้าร้อน ซึ่งดูเผินๆ ก็คล้ายกับต้นซากุระ ที่บานในฤดูหนาว เลยช่วยทำให้ ถนนตรงนี้ดูสวยงามเป็นพิเศษ เพิ่มความงามอีกนิดด้วยเสาระวังรถไฟสีแดงขาวที่ปักเรียงกันอย่างโย้เย้ ทำให้ดูเป็นศิลป์ เหมาะสำหรับนักวาดภาพ มานั่งสเก็ตภาพ เติมแต่งสีสรร องค์ประกอบภาพให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นครับ


ไปยืนบนถนนตรงจุดตัดข้ามทางรถไฟ แล้วมองไปยังที่หยุดรถผาคออีกที จะมองเห็นศาลาพักผู้โดยสารด้วย ทำให้ทราบว่า ป้ายชื่อที่เห็นขาวๆ นั้นเป็นป้ายด้านใต้ อ้าว..แล้วป้ายด้านเหนือล่ะ อยู่ตรงไหน หรือชำรุดเสียหายไปแล้ว


หันหลังมองกลับไปยังทางที่เดินมา ผมมองไม่ออกว่าเิดินขึ้นมาจากตรงไหนแล้ว ต้นหญ้ามันขึ้นรกไปหมด


เดินตามรางต่อไปอีกหน่อย ก็เลยถึงบางอ้อ.. ว่า ป้ายด้านเหนือยังมีอยู่ แต่ซุก เอ๊ย..ถูกบังด้วยกองหมอนคอนกรีตทางซ้ายมือ ที่มีต้นหญ้าขึ้นแซมจนเกือบมิด ครับ แหม..น่าจะปักป้ายให้ใกล้กับรางมากกว่านี้ซะหน่อย เพราะดูๆ แล้วมันอยู่ลึกจริงๆ ครับ ส่วนป้ายด้านใต้นั้น พอจะมองตัวอักษรออกแล้วว่าเป็น "ผาคอ" ครับ(แสดงในภาพเล็ก)

[Wisarut]

^^^
ผลมาจากการปรับรัศมีความโค้งครับ ทำให้เห็นภาพชวนพิศวง ที่ ผาคอหนะครับ

[black_express]

ผาคอ ผมเคยเห็นตอนเป็นสถานีรถไฟช่วงเรียนหนังสือชั้นประถมตอนปลาย (ป.5 - ป.7) ครับ นั่งรถหวานเย็น (เชียงใหม่ - พิษณุโลก) เที่ยวกลางคืนมาหลีกขบวนรถขาขึ้นที่นี่ ก่อนที่จะมาต่อขบวนเช้า (พิษณุโลก - กรุงเทพฯ) นั่งกันยาวเหยียดเลย แต่คุ้มครับ เพราะผมชอบนั่งรถไฟ

สถานีน้ำริด ก็เห็นตอนเรียนอยู่ชั้นประถมต้นครับ มีถนนชลประทานตัดทางรถไฟที่นี่จากย่านศิลาอาสน์ไปหัวงานเขื่อนผาซ่อม อ.ท่าปลา

[taweep]

[quote="mirage_II"]ขอบคุณ คุณmilkonline ครับ ถือเป็นการเดินทางด้วยตัวเองจริงๆ เพื่อความภูมิใจครับ อย่างน้อยก็สามารถกลับไปอีกได้ เพราะต้องทราบแผนที่ เส้นทางการเดินทางอย่างครบถ้วนจริงๆ ไม่) /quote]

อยากให้ไปสำรวจช่วงโคกคลี - ห้วยยายจิ๋ว ผมชอบช่วงนี้มากๆครับ เนื่องจากคล้ายๆสายเหนือ บางช่วง ทางสูงกว่าสายเหนือ ได้แก่ ช่วงโคกคลี - บ้านวะตะแบก นั่งรถที่ไรตื่นตาทุกที ผมก็ยังมีคำถามคาใจว่าถ้ารถไฟตัดตรงจากโคกคลี ทะลุอุโมงค์ไปจะทะลุที่ไหน อยากนั่งเฮฯขึ้นไปดูข้างบนอะไรประมาณนั้นครับ รบกวนรับไว้พิจารณาด้วยนะครับ

[mirage_II]

ขอบคุณ คุณWisarut ที่เข้ามาเพิ่มเติมให้ครับ จริงครับ มีการย้ายแนวรางห่างออกไปจาก ป้ายชื่อ โดยไม่ได้ย้ายป้ายชื่อ หรือศาลาพักผู้โดยสารตามไปด้วย ตอนแรกที่ไปยัง งงๆ ว่าทำไมถึงเว้นระยะห่างระหว่างชานชาลากับที่พักผู้โดยสารขนาดนี้ ถ้าหากไปนั่งรอเพลินๆ ในนั้น แล้วรถไฟมาจะวิ่งมาขึ้นทันไหม เพราะมีหญ้าขึ้นรกด้วยครับ (ช่วงที่ผมไปเป็นฤดูแล้ง ยังดูรก ถ้าหากเป็นฤดูฝน ซึ่งพอดีมีคนไปถ่ายมาปีที่แล้ว ช่วงกลางฤดูฝนพอดี หญ้าขึ้นจนไม่สามารถเข้าไปที่ป้ายชื่อได้เลยครับ

เป็นคลิ๊ปพาเที่ยวรถไฟของคุณ feelthai แบบถ่ายจากขบวนรถ

นับเป็นโชคดีที่พึ่ตึ๋งยังทันได้เห็นสถานีรถไฟผาคอ พยายามหาข้อมูลว่ายกเลิกไปเมื่อใดไม่เจอครับ แต่ผมไปครั้งนี้ก็ได้เห็นหลักฐานสำคัญว่าเคยมีอาคารสถานีด้วย คือเห็นตอม่ออาคารครับ เดี๋ยวจะนำเสนอต่อไปครับ

ตอบคุณ taweep ครับ ทางรถไฟสายนั้นผมเคยไปสำรวจมาแล้วครับช่วงปีพ.ศ.2553 โน้น ไปสำรวจตั้งแต่ สถานีลำนารายณ์ สะพานรถไฟข้ามแม่น้ำป่าสัก, อุโมงค์เขาพังเหย, เนินเดียวดาย, สะพานเหล็กวะตะแบก ถึงสถานีวะตะแบก และไม่พลาด สะพานโคกคลี ด้วยครับ ผมต้องไป 3 ครั้ง จึงจะถ่ายครบ ทุกวันนี้ก็ยังอยากไปเก็บภาพถนนแถวนั้นอีก โดยเฉพาะเนินเดียวดายเพราะไปแล้วมีความสุข มันเงียบสงบ อากาศก็ดีครับ แต่ไม่มีเวลาไปอีกเลย ลองดูในลิงค์ข้างล่างนี้ก็ได้ครับ

http://2g.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8946737/E8946737.html
กับอีกกระทู้

http://2g.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E9053799/E9053799.html

พอดีเข้าไปเปิดดูแผนที่กูเกิ้ล เลยได้เห็นว่า ทางรถไฟช่วงสถานีโคกคลีกับ สถานีบ้านเกาะรัง เป็นทางโค้งรูปตัวยู ถ้าหากมีการสร้างอุโมงค์ หรือสะพานให้ทางตรง ก็จะย่นระยะทางได้มากขึ้น แต่ถ้าให้ประหยัดเข้าไปอีกก็ต้องลัดตั้งแตสถานีช่องสำราญมาเลยจะประหยัดมากครับ แต่จะคุ้มค่าเรื่องค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างหรือเปล่าครับ เพราะเส้นทางสำรองจากเดิม ที่ต้องวิ่งผ่าน นครราชสีมาก่อนจะไปขอนแก่นครับ

[black_express]

สถานีผาคอ อยู่ทางด้านทิศเหนือโดยมีรางหลีกอยู่ประชิดชานชาลาครับ ส่วนรางประธานอยู่ถัดมา เช่นเดียวกับสถานีปางต้นผึ้ง

[taweep]

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับ

[mirage_II]

ขอบคุณพี่ตึ๋งที่เข้ามาเพิ่มเติมให้ครับ ซึ่งก็คงเป็นจริงตามนั้น เพราะรางที่ผ่านหน้าที่หยุดรถผาคอ นั้นก็คือรางประธาน ในสมัยที่ยังเป็นสถานีผาคอ โดยรางหลีก จะอยู่ถัดไปทางชานชาลาสถานี ซึ่งปัจจุบันได้รื้อออกไปหมดแล้ว เลยทำให้เหลือช่องว่างระหว่าง รางประธาน หรือรางที่ผ่านหน้าที่หยุดรถ กับ ชานชาลาสถานีเดิม ซึ่งสังเกตุได้จากตำแหน่งป้ายชื่อสถานี ที่คงไม่ได้มีการเคลื่อนย้ายไปจากตำแหน่งเดิม สรุปคือไ่ม่ได้มีการเคลื่อนย้ายตำแหน่งรางประธาน หรือรางปกติที่ผ่าน แต่รื้อรางหลีกออกแทนครับ แต่ตำแหน่งอาคารสถานีจริงๆ นั้นเดี๋ยวมาดูกันว่าใช่ที่ผมเห็นหรือเปล่าครับ

คุณ taweep ด้วยความยินดีที่ชอบครับ คอยติดตามต่อไปนะครับ ทริปนี้ยังมาได้ไม่ถึงครึ่งทางเลยครับ


มาสำรวจกันต่อกับ ที่หยุดรถผาคอ ครับ เดินเข้าไปใกล้อีกนิด ก็จะเห็นป้ายสถานีด้านเหนือชัดเจนขึ้น แต่ยังอ่านตัวหนังสือ ชื่อป้ายไม่ชัดอยู่ดี ป้ายนี้จึงไม่สามารถสื่อให้เห็นได้จากการเดินทางมาจากด้านเหนือ กลายเป็นเห็นป้ายด้านใต้ก่อน โชคดีที่ตำแหน่งป้ายทั้งสองด้านไม่ห่างกันนัก


ถึงชานชาลาสถานี เอ๊ย... ที่หยุดรถไฟแล้ว ดูเหมือนจะเพิ่งสร้างไม่กี่ปี ในอดีตที่หยุดรถคงแทบไม่ต่างกับป้ายหยุดรถเมล์ริมถนนนัก คือมีแค่ป้าย และที่นั่งรอรถเท่านั้น คงเป็นนโยบายของทางการรถไฟฯ ที่ปรับปรุงเรื่องนี้ เพื่อความปลอดภัยของผู้โดยสารเอง เห็นได้จาก ที่หยุดรถยมราช ใกล้ที่ทำงานผม ที่ีมีการปรับปรุงดีพอๆ กับสถานีเล็กๆ เลยครับ (หมายถึงมีไฟฟ้าส่องสว่าง หลังคาให้พร้อม)

จากภาพดูเหมือนชานชาลาจะอยู่สูง ต้องก้าวสูงๆ แต่ไ่ม่เชิงนะครับ ผมถ่ายภาพในมุมมองของลานะครับ (สูงกว่าแมว)


ขึ้นชานชาลา แล้วหันไปมองป้ายชื่อทางเหนืออีกที คราวนี้ชัดครับ ดูเหมือนเพิ่งทาสีใหม่สะอาด สดเลย แต่ปักอยู่ไกลเหมือนกัน ถ้าจะเข้าไปถ่ายใกล้ๆ คงต้องลุยพงหญ้าเข้าไป รู้สึกกลัวสัตว์มีพิษที่อาจซ่อนตัวอยู่ เดี๋ยวจะกลายเป็น เรือล่มเมื่อจอด คือ ไปลุยมาตั้งไกลไม่โดนอะไร แต่มาเจ็บตัวตอนใกล้จบภาระกิจนี้ ผมเลยขอมองจากแค่ตรงนี้นะครับ


มองไปทางศาลาพักผู้โดยสารบ้าง จะเห็นสะพานปูนน้อยๆ พาดให้คนเดินขึ้นมาบนชานชาลาได้ เห็นแ้ล้วก็ชวนให้นึกถึง ที่หยุดรถไร่เกล็ดดาวที่ไปมาเมื่อวานนะครับ คือชานชาลามันลอยๆ อย่างไรชอบกล ส่วนป้ายด้านใต้นั้นดูจากมุมนี้จะเห็นว่าอยู่ใกล้ชานชาลามากกว่าป้ายด้านเหนือ

[mirage_II]

เดินมาเกือบสุดชานชาลาทางทิศใต้แล้ว ป้ายชื่ออยู่เลยปลายชานชาลาไปนิดนึง มีหญ้าปกคลุม ต้องคิดหนักว่าจะลุยเข้าไปดีไหม


ลงมาเดินบนรางก่อน (ไม่เสี่ยง) ให้เลยป้าย เพื่อดูอีกด้านว่าเป็นอย่างไร ดูจากภาพจะเห็นว่า ป้ายนั้นปักแบบเอียงๆ เมื่อมองเทียบกับศาลาพักผู้โดยสาร และป้ายด้านเหนือ


มองไปทางปลายรางด้านทิศใต้ โดยซูมเข้าไปไกลๆ จะเ็ห็นว่าโค้งลับตามาทางซ้าย เพื่อไปยัง สถานีผาคัน ซึ่งเดี๋ยวก็ผมก็ต้องไปทางนั้น และได้ข้ามรางอีกที ก่อนจะห่างกันไปสักระยะ แล้วกลับมาพบกันที่ สถานีบ้านปินในช่วงหน้าครับ (แต่ในวันเดินทางเดียวกันนี้)


ซูมภาพทางใต้ ก็เปลี่ยนมาซูมทางเหนือบ้าง เผื่อได้มุมมองแปลกๆ ที่น่าสนใจ เป็นทางโค้งซ้ายลับตาเช่นกัน โดยจะผ่านถนนตัดข้าม ที่ผมเดินผ่านมาตอนแรกก่อน แต่ที่สวยคือต้นชมพูพันธุ์ทิพทางขวามือ โผล่เข้ามา ชวนให้นึกว่าเป็นต้นซากุระ และเป็นทางรถไฟแถวๆ ญีุ่ปุ่นโน้นเลยครับ