ล่องใต้

[black_express]

แม้แต่ลำน้ำแม่สาย ที่ทั้งสองฝั่งเคยเป็นป่า บัดนี้กลายเป็นบ้านเรือนหมดแล้ว


หลังจากอิ่มอกอิ่มใจบนดอยเวา เราก็ลงมาสู่ความวุ่นวายของชุมชนตลาดแม่สายต่อไป

[black_express]

เริ่มต้นที่หน้า สภ.แม่สาย ซึ่งเห็นด่านตรวจคนเข้าเมืองอยู่ห่างๆ



ณ จุดนั้น ทำให้ผมย้อนถึงเมื่อ 20 ปีก่อน ที่เป็นไกด์จำเป็นพาเพื่อนมาเยือนถึงจุดเหนือสุดยอดในสยาม จะประทับใจเพื่อนหรือเปล่านั้น ยังไม่รู้เลย



แต่ที่รู้แน่ๆ นั้น ต่างคนต่างแก่หง่อมกันหมดแล้ว

[black_express]

จากเมื่อก่อนนั้น มีเพียงรถจี๊ปทหารกับรถบรรทุกสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 บนถนนราดฝุ่น บัดนี้ มีรถราอันทันสมัยแล่นผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองแม่สายแทบไม่ขาดระยะ



แต่มีชาวบ้านจำนวนไม่น้อย นิยมขนสินค้าหรือโดยสารโดยใช้บริการรถตุ๊กๆ จากจีน ซึ่งคลุมผ้าใบอย่างมิดชิดทีเดียว



แต่จักรยานสามล้อใช้แรงถีบของบ้านเรา ยังไม่ตกยุคนะครับ

[black_express]

ตอนนี้ก็เก็บตกบรรดายวดยานต่างๆ กันล่ะ





จีนอาจครองตลาดเรื่องรถ แต่ชาวพม่าใช้ขนสินค้าอุปโภค บริโภคจากไทยเป็นหลักเช่นกัน





อาจโทรมนิด แต่ใช้งานได้คุ้มค่านะครับ

[black_express]

ส่งท้ายด้วยรถกระปีอจากจีน ที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองแม่สาย แต่แน่นอน พวงมาลัยซ้าย



เย็นวันนั้น ผมจัดแพ็กของในย่ามกันใหม่ให้เรียบร้อย เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางในเช้าวันพรุ่งนี้ครับ

[mirage_II]

[black_express]

คือเรื่องของเรื่อง ผมใช้วิธีเที่ยวสะสมตั้งแต่สมัยเรียน หรือสมัยทำงานนั่นแหละครับ อย่างภาคอีสาน ท่องไปสมัยเรียนหนังสือ แต่พอแยกเป็นจังหวัดใหม่ ก็วางแผนเที่ยวกันใหม่ ส่วนสามจังหวัดภาคใต้นั้น ผมไปเที่ยวช่วงไปทำงานที่นราธิวาส แล้วพี่ๆ ชวนไปเที่ยวจังหวัดใกล้เคียงตั้งแต่ยังไม่มีเหตุการณ์ก่อการร้าย เลยเรียบร้อยฉลุยครับ

ดังนั้น บึงกาฬ กับ อำนาจเจริญ จึงเป็นสองจังหวัดสุดท้ายที่หากไปเยือนแล้ว ก็ครบ 77 จังหวัดล่ะ

[black_express]

รุ่งเช้ามาถึงด้วยบรรยากาศเย็นฉ่ำด้วยสายฝนจากดีเปรสชั่นที่โปรยปรายมาตั้งแต่เมื่อคืน ผมยกเครื่องโทรศัพท์มือถือที่ตั้งเวลาเอาไว้เมื่อคืนพลางสงสัยว่า ทำไมไม่ส่งเสียงปลุกหว่า

แต่แล้วก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นตัวเลขบอกเวลา 07.00 น.

ไม่มีเวลาค้นหาเหตุผล และน้ำท่าไม่ต้องอาบกันละ เอาแต่ล้างหน้าแปรงฟันก็พอ โชคดีที่จัดข้าวของไว้ล่วงหน้าแล้ว แค่แต่งตัวอย่างเดียว เวลาที่เหลือก็หดหายลงไปทุกทีจนล่วงผ่านไปแล้ว 07.15 น.

แบกย่ามลงมาคงคืนห้องด้วยอาการกระวนกระวายใจในขณะที่พนักงานเข้าไปตรวจในห้องพัก ก่อนกลับมาคืนเงินมัดจำกุญแจห้องให้ 100 บาท ส่วนพนักงานอีกรายไปนำรถเตรียมส่งผมที่สถานีขนส่งแม่สายตามที่ตกลงไว้แล้วเมื่อเย็นวานนี้ ซึ่งผมไม่คิดว่าจะมีประโยชน์มากมายมหาศาลขนาดนี้

รถปิ๊กอัพบึ่งมาส่งผมที่สถานีขนส่งแม่สายทันกำหนดเวลาแค่เส้นยาแดงผ่าแปด เพราะมีผู้โดยสารมาขึ้นรถทีหลังผมอีกคนแถมมีสัมภาระโหลดขึ้นรถด้วยสิ

เหลือเวลาทองแค่หนึ่งนาทีที่ถ่ายรูปคู่กับรถ ก่อนที่จะถูกกวาดต้อนขึ้นรถออกจากสถานีขนส่งแม่สายในเวลา 07.35 น.

[black_express]

ด้วยสภาพรถคามยาว 15 เมตร สองชั้น โดยที่นั่งเดี่ยวจะอยู่ชั้นล่าง ส่วนที่นั่งคู่จะอยู่ชั้นบน และห้องน้ำอยู่กลางรถซึ่งผมเลือกที่นั่งอยู่ใกล้ๆ บันไดเพื่อความสะดวกสบายในการเข้าห้องน้ำ แต่กลายเป็นทุกข์ด้านกลิ่นเมื่อมีมนุษย์ลุงกับมนุษย์ป้าเข้าห้องน้ำแล้วลืมปิดฝาชักโครก และประตูห้องน้ำ จนกระทั่งลงจากรถที่หาดใหญ่ ถึงหมดเวรหมดกรรม

อ้อ.... ลืมบอกไปอีกอย่างหนึ่งว่า รถทัวร์สายนี้ยังไ่ม่มีบัสโฮสเตสบริการ ดังนั้น การให้บริการจะอยู่ที่คนขับสำรองหรือเด็กรถ โดยรถจะหยุดพักรับประทานอาหารกลางวันที่ จ.แพร่ มื้อเย็นแจกขนมคุ้กกี้เช่นเดียวกับมื้อเช้า ส่วนน้ำดื่มถ้าผู้โดยสารต้องการเพิ่มจากที่แจก สามารถหยิบได้เองจากแพ็กที่อยู่ในรถโดยไม่มีการหวงห้ามแต่ประการใด

จากถนนสายเอเซีย รถแล่นเข้าถนนกาญจนาภิเษก ไปออกที่ถนนพระราม 2 และแวะให้ผู้โดยสารทานมื้อดึกที่ อ.ชะอำ โดยมีรถทัวร์สาย ระยอง - ด่านนอก ของบริษัท ปิยะรุ่งเรือง ตามมาสมทบและแล่นตามกันตลอดคืนจนสว่างคาตาที่ co- op สุราษฎร์ธานี จนกระทั่งเข้าสู่สถานีขนส่งหาดใหญ่ และถึงด่านนอกในเวลาประมาณ 11.00 น.

ถึงตอนนี้ต้องหามื้อกลางวันมารองท้องก่อนล่ะครับ

[black_express]

วันนี้มีรถปิ๊กอัพของประเทศเพื่อนบ้าน ที่เปลี่ยนแปลงจากเมื่อก่อนซึ่งเป็นรถเก๋งแทบทั้งนั้น และเป้นยี่ห้อชาตินิยมด้วยสิ คือ "โปรตอน"



ออกจากร้านอาหาร มองไปที่ถนนกาญจนวนิช จะมีคาราวานรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ยาวเหยียดรอผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองระหว่างบ้านจังโหลน กับบ้านบูกิต กายู ฮิตัม รัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย ร่วมกิโลเมตรทีเดียว

แต่ผมไม่ได้ข้ามแดนที่ด่านนี้ครับ เกรงใจย่ามใบใหญ่ที่สะพานอยู่บนหลังมากกว่า