จากนครปฐม .... สู่ KL

[srinopkun]

สะพานสีฟ้าๆนั่น สะพานรถไฟครับ เป็นสะพานหมุนได้ให้เรือผ่านไปได้ และเป็นทางคู่ด้วยนะนั่น
แถมเป็นทางคู่ชนิดมีสายไฟเหนือขบวนอีกตะหาก ดังนั้นจะต้องมีระบบตัดต่อสายไฟเหนือขบวนขณะที่ผ่านสะพานนี้เพื่อเวลาหมุนสะพานจะได้สะดวก



ซึ่งเดี๋ยวรถไฟที่ออกมาจากบัตเตอร์เวอร์ธก็จะผ่านสะพานนี้

[srinopkun]

รถไปปาดังเบซาร์น่ะ มีวิ่งยันดึกนู่น



แต่ ... ด่านปิด 4 ทุ่มเด้อ

และด่านตม.ที่สถานีรถไฟปาดังน่ะ ขบวนรถผ่านแดนไปฝั่งไทยหมดแล้ว เขาก็ปิดสำนักงานแล้วครับ
ถ้ามาไม่ทันรถกลับไทย ก็จะต้องไปใช้"ด่านรถยนต์"แทน หากจะกลับเข้าประเทศไทยน่ะ

พอรู้ข้อมูลและดูเวลารถไฟ เอาละสิ หนทางข้างหน้าสนุกละ 5555

เพราะ ......

1. ไม่ทันขบวนรถไฟข้ามชายแดนกลับไทยแหงแน่นอน (ขบวน 46 ออกปาดังฯ 17.00 น.)
ตอนแรกน่ะ จากสนามบินปีนังมาปาดังฯคิดว่าไม่กี่นาที เลยยอมจ่ายค่าแท๊กซี่หลายอยู่
โอ้ววว ชั่วโมงกว่า

2. ลืมไป ว่าขบวนรถไฟคอมมิวเตอร์ ใช้เวลา 2 ชั่วโมงจากปีนังไปปาดังเบซาร์

ดังนั้น ..... เลิกคิดเรื่องนั่งรถไฟเข้าไทยไปได้เลย (ฮา.......)



เดินหน้าต่อไปครับ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่ เนอะ

[srinopkun]

พอมาถึงสถานีปาดังเบซาร์ ก็นั่งลงทบทวนว่าจะไปต่อยังไงดี

ดีแล้วละ ไม่ต้องรีบ ไปขบวนไหนก็ได้

แต่ ... เอ๊ะ เหลือเวลาตั้ง 17 นาทีนี่ ว้าววว ไปขบวนแรกที่จะออกจากบัตเตอร์เวอร์ธเลยดีกว่า
(ขบวน 2792 ออก 17.25 น. แต่เวลาขณะนั้น 17.08 น. เอง)

แว๊บบบบบ







ซื้อตั๋วเสร็จ เดินลงมาชานชลา รถยังไม่เข้ามาเทียบเลย เห็นมั้ยล่ะ ไม่ต้องรีบหรอก 555








บ้ายบาย บัตเตอร์เวอร์ธ

[srinopkun]

อูยยยย พอผ่าน Arau มาแล้ว เหลือผมคนเดียวในรถคันนั้น

หกโมงกว่าแล้วด้วยเนี่ย ใจเต้นตึกๆๆๆ




ถึงปาดังเบซาร์ ด่านตรวจคนเข้าเมืองของสถานีปาดังฯทั้งของมาเลย์และไทย .... ปิดแล้วจ้า





ก็ถามเจ้าหน้าที่ที่เดินผ่านมาพอดี เขาก็บอกว่าขึ้นบันไดไปชั้นสอง แล้วเดินข้ามย่านสถานีไปลงนู้นนนน

ไปครับ .... เดิน ๆ ๆ















ด่านรถยนต์ก็เงียบเหงานะ เฮ้อ ....

[srinopkun]

ออกจากด่าน หารถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ไม่มี เดินสิครับ กิโลกว่าๆ จากด่านฝั่งมาเลย์มาด่านฝั่งไทย






ว้าว โชคดีมีพี่วินผ่านมา รอดละผม 555





ถึงด่านฝั่งไทยแล้ว เย้ ๆๆๆๆ







สอบถามรถแท๊กซี่ไปด่านสะเดา .... หมดแล้วครับ

ไม่เป็นไร นอนแถวนี้แหละ (ในตลาดปาดังเบซาร์ฝั่งไทย)

หิว กินก่อนละครับ

[srinopkun]

เวลาหิวเนี่ยนะ กินอะไรก็อร่อย ฮ่า ๆ








เช้าวันรุ่งขึ้นก็เดินมาขึ้นรถไฟที่สถานีปาดังเบซาร์ฝั่งไทย เที่ยวแรก

กลับมาหาดใหญ่ก็บินกลับ กทม. ครับ

เป็นอันจบทริปการเดินทางแบบไม่มีการวางแผน นึกจะไปไหนก็ไปโลด

สำหรับมาเลเซียนี่ คงต้องหาโอกาสและหาเวลาไปอีกแน่นอนครับ ทางรถไฟฝั่งตะวันออกของประเทศจาก JB มาตุมปัดนี่ จ้องอยู่นานหลายปีแล้ว

กดๆๆจิ้มจองตั๋วรถนอนไม่ได้ซักที กดดูทีไรเหลือแต่รถนั่ง ไม่ไหวละครับ ออกทุ่มนึงที่ JB มาตุมปัด บ่ายโมงวันรุ่งขึ้น ต้องรถนอนเตียงล่างเท่านั้น

(อ้อ รถนอนมาเลย์ไม่มีพนักงานเก็บเตียงเด้อ นอนไงก็อยู่อย่างงั้น ขืนได้เตียงบนละก็ ไม่ไปซะดีกว่า ฮ่า .....)

กดดูแอพจองกันต่อไป ได้เมื่อไหร่ไปเมื่อนั้นละกันนะ

[Mongwin]

รถนอนมาเลย์ ผ้าห่มบาง ไม่มีพนักงานตู้นอนมาคอยบริการ สู้รถไฟไทยไม่ได้เลยครับ
ข้อดีอย่างเดียวคือ เตียงบนมีหน้าต่างกระจก พอมองอะไรได้บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยเห็นอะไร เพราะวิ่งกลางคืน

ตอนนี้เหลือขบวนเดียวแล้ว น่าเสียดายครับ