ตุลาฮาเฮ... แบกเป้ " ตะลอนทั่วอีสาน "

[black_express]

ทั้งสามอดีตสถานี อยู่บนเส้นทางช่วงอุดรธานี - หนองคาย

อดีตสถานีหนองตูม และสถานีบ้านขาว ในเขตอำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี

ส่วนอดีตสถานีหนองสองห้อง อยู่ในเขตอำเภอเมืองฯ จังหวัดหนองคายครับ

[pak_nampho]

[ExtendeD]

เริ่มต้นการลงพื้นที่สำรวจ " สถานีลำปลายมาศ " กันที่บริเวณด้านหน้าสถานีกันก่อนเลยครับ



ลักษณะอาคารสถานีแบบนี้คงจะคุ้นตาพี่ ๆ น้อง ๆ เป็นอย่างดี เท่าที่นึกออกตอนนี้ก็มีที่
- สถานีท่าฬ่อ จังหวัดพิจิตร
- สถานีหนองตม จังหวัดพิษณุโลก
- สถานีชุมทางบ้านดารา จังหวัดอุตรดิตถ์
- สถานีบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี


เดินเข้ามาข้างในอาคารสถานีครับ ถ้ามองไปทางซ้าย จะเห็นช่องจำหน่ายตั๋วครับ




ถ้ามองมาทางขวาก็จะเห็นป้ายแสดงตารางกำหนดเวลาเดินรถ



ตัวอักษรและเวลาในป้ายอาจมองเห็นไม่ชัดเจน แต่ก็สามารถตรวจสอบกำหนดเวลาเดินรถสายตะวันออกเฉียงเหนือได้จาก website ของการรถไฟแห่งประเทศไทย ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินออกมาจากอาคารสถานี ก็มาเริ่มต้นสำรวจย่านสถานี และชานชาลาของ " สถานีลำปลายมาศ " กันที่บริเวณประแจตัวแรกทางด้านทิศตะวันออกครับ จากบริเวณประแจตัวนี้ถ้ามองย้อนกลับไปทางทิศตะวันออก หรือมองย้อนกลับไปทางตัวจังหวัดบุรีรัมย์ จะเห็นจุดตัดถนนเสมอระดับ มีเครื่องกั้นเป็นแบบคานเหล็กซะด้วย




หันมองกลับไปทาง " สถานีลำปลายมาศ " ครับ ก็จะเห็นประแจตัวแรกทางด้านทิศตะวันออก ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินสำรวจ มองตามทางประธานไปไม่ไกล ก็จะเห็น " ป้ายเตือนระบุความเร็ว * " เมื่อเห็นป้ายนี้ พี่ ๆ พขร. ก็คงต้องเตรียมที่จะลดความเร็วลงแล้วล่ะครับ แต่ตัวเลขกำหนดความเร็วในป้ายด้านล่างนี่สิครับ ตั้ง 110 กิโลเมตร / ชั่วโมง คงไม่มีรถขบวนไหนวิ่งเร็วขนาดนั้นล่ะมั้งครับ



ลองมองไล่ไปตามทางประธานดูอีกทีครับ ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นก้อนหินวางเรียงกันอยู่ข้างบนรางรถไฟเลย ถ้าอยากจะรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร ติดตามไปเรื่อย ๆ ครับ เดี๋ยวก็เห็นเอง พอผมเดินผ่านก้อนหินพวกนั้นไป ก็จัดการเคลียร์ออกให้พ้นทางครับ มือบอนจริง ๆ มาวางแถว ๆ ประแจด้วย แถมวางทีก็ไม่ใช่แค่ก้อนเดียว วางเป็นแถวเลย จริง ๆ แค่ก้อนเดียวก็ไม่ควรแล้ว

* รายละเอียดเกี่ยวกับ " ป้ายเตือนระบุความเร็ว " รวมถึงป้ายสัญญาณต่าง ๆ ที่ใช้ในกิจการรถไฟไทย สามารถอ่านได้จาก file " signalsign.pdf " ที่ download จาก rotfaithai.com


ประแจตัวนี้เป็น " ประแจกลเดี่ยว " หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า " ประแจมือ " ครับ




ใกล้ ๆ กับประแจตัวนี้ มีหลักกิโลเมตรที่ 346 ปักอยู่ด้วย ตัวเลขที่อยู่บนหลักกิโลที่เห็นนี้เป็นเลขอารบิกครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[palm_gea]

[ExtendeD]

ตอนที่นั่งถ่ายรูปหลักกิโลเมตรที่ 346 อยู่ ก็มองเห็นรางรถไฟซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้าทางซ้าย... พอเดินมาดูชัด ๆ ก็เห็นอย่างในรูปนี้ล่ะครับ



จากการคาดเดา ผมคิดว่าในอดีตน่าจะเคยใช้เป็นรางตันสำหรับจอด ตญ. บตญ. แน่ ๆ เลย เพราะมีความเป็นไปได้ที่แป้นปะทะจะอยู่ชิดติดกับถนนที่เห็นว่าเป็นจุดตัดถนนเสมอระดับเมื่อสักครู่ การขนสินค้าลงจากรถไฟขึ้นรถบรรทุก หรือขนลงจากรถบรรทุกขึ้นรถไฟ ก็น่าจะทำได้สะดวก


มองตรงไปข้างหน้า ประแจแยกเข้ารางหลีกทั้ง 2 ก็เป็นประแจมือเช่นกัน ก่อนหน้าที่จะถ่ายรูปนี้ผมเดินไปจัดการกับก้อนหินที่มีคนรู้เท่าไม่ถึงการณ์วางเอาไว้บนรางรถไฟอีก 1 แถว ( ยาว ๆ ) ไปแล้ว ส่วนตัวการก็อยู่ในรูป ที่เห็นใส่เสื้อนักเรียนสีขาว 2 คนนั่นล่ะครับ มันน่าจับมา...... ซะจริง ๆ เลย




เดินต่อไปเรื่อย ๆ ก็จะเห็นโรงเก็บรถตรวจทางอยู่ข้างทางประธานครับ




ใกล้ ๆ กับโรงเก็บรถตรวจทางเมื่อสักครู่ มีตญ. ที่ตอนนี้รับหน้าที่อื่นที่ไม่ใช่การขนสินค้าอีกต่อไปแล้ว จอดอยู่ 2 คันครับ จอดอยู่ใกล้ ๆ โรงเก็บรถตรวจทางก็อาจจะถูกใช้งานเป็นห้องเก็บเครื่องมือล่ะมั้งครับ




ถัดจาก ตญ. สีฟ้าทั้ง 2 คันนั้นไป อีกฟากฝั่งหนึ่งของถนนเป็นที่ตั้งของ " ที่ทำการนายตรวจสายตอนจิระที่ลำปลายมาศ ฝ่ายการอาณัติสัญญาณและโทรคมนาคม " ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

มาดูทางด้านรางหลีกกันบ้าง ในวันนั้นรางที่ 3 มีรถจอดอยู่ 3 คัน คือ
- ตญ. หมายเลข 151641
- บกข. หมายเลข 1039 จากการสอบถามเจ้าหน้าที่ได้ความว่า บกข. คันนี้มากับ ขบวนรถด่วนที่ 67 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี ( ที่รอหลีกอยู่ที่สถานีกันทรารมย์เมื่อเช้า ) มีอาการเพลาร้อน ขณะที่กำลังตัดออกจากขบวน เกิดเพลาขาดขึ้นมา ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยประการเช่นนี้แล...
- บขต. หมายเลข 158 เป็นบขต. คันที่รูปร่างแปลกตามากเลยทีเดียวครับ




บกข. คันนี้เพิ่งจะได้รับการปฐมพยาบาลเสร็จเรียบร้อยเมื่อสักครู่นี้เองครับ ก็คงต้องนอนรออยู่ที่นี่จนกว่า ขบวนรถด่วนที่ 68 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ จะมารับกลับไป




ในรูปนี้เป็นช่วงที่พี่ ๆ เจ้าหน้าที่กำลังดึงเพลาและล้อของ บกข. 1039 ขึ้นไปเก็บไว้บน บขต. 158 ครับ เจ้าเด็กตัวดี 2 คนนี่ เกาะติดสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ฮึ่ม...




แต่ผมกับเจ้าตี๋ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ครับ ไม่อยากเข้าไปเกะกะ ก็สังเกตการณ์จนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยล่ะครับ พอพี่ ๆ เขาเสร็จงานผมกับเจ้าตี๋ก็เดินมาดู บขต. 158 แบบใกล้ชิด จานดาวเทียมที่เห็นอยู่ในรูปนี้ เป็นของบ้านที่อยู่หลังรั้วนะครับ บขต. 158 คันนี้ไม่ได้ติดจานดาวเทียม เจ้าตี๋ก็เข้าใจหามุมจริง ๆ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ยืนดูพี่ ๆ เขาทำงานกันเสร็จแล้ว ก็เดินสำรวจกันต่อครับ มาดูที่ทางประธานบ้างครับ เป็นรางเชื่อม 100 ปอนด์ หมอนคอนกรีต Mono Block แต่รางที่นำมาวางเป็นทางประธานที่ " สถานีลำปลายมาศ " นี้ ไม่ได้มาจากที่เดียวกันกับทางประธานที่อยู่ที่ " สถานีกันทรารมย์ " และ " สถานีห้วยขยุง " ครับ ตัวอักษรที่เห็นก็คือ " ERSDESR 2002 IIIIIIIIIIII O -> 100A RSR - "




รางที่ 2 ใช้หมอนไม้ ตัวอักษรที่อยู่ที่รางที่ 2 คือ " OUCREE - 1938 - RSR - BB - " ครับ




มาถึงตอนนี้ก็เดินมาถึงป้ายประเพณีที่อยู่บนชานชาลาทางด้านทิศตะวันออกของ " สถานีลำปลายมาศ " แล้วล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[nupaporn]

เต็มอิ่มจริงๆ ค่ะ ภาพก็สวย ชอบวิวข้างทางจังเลยค่ะ มีแต่ท้องทุ่งนา เขียวดูแล้วสบายตา ...

เสียดายจังเลยค่ะ ที่ติดธุระเรื่องงาน ไม่งั้นคงได้ไปร่วมแจมกะพี่เต้ย ต้องขออภัยมาอีกครั้งนะคะพี่
_________________
กลับมาแล้ว ยังไม่ตาย แต่ที่หายหัวหายตัว เพราะมีเหตุผลบางประการจ้า..

[ExtendeD]

เดินขึ้นมาบนชานชาลา ก็จะผ่านป้ายบอกสถานีถัดไป ถ้าไปทาง " สถานีหนองกะทิง " ก็เป็นทางไปที่จังหวัดนครราชสีมา สระบุรี กรุงเทพ แต่ถ้าไปทาง " สถานีทะเมนชัย " ก็จะเป็นเส้นทางย้อนกลับไปทางเดิมที่เราเดินทางมาก่อนหน้านี้ ไปสุดปลายทางที่ " สถานีอุบลราชธานี " ครับ




ที่ชานชาลายังคงมีผู้โดยสารนั่งรอ ขบวนรถเร็วที่ 136 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ อยู่อีกหลายคนครับ




ก่อนจะเดินไปถึงชานชาลาที่มีหลังคา จะเห็นคอกที่ใช้ไม้เป็นฝากั้นเป็นห้องเล็ก ๆ เอาไว้ นั่นเป็นห้องสำหรับเก็บอุปกรณ์ควบคุมประแจเอาไว้ครับ มองดูที่พื้นจะเห็นว่าด้านล่างเป็นช่องสำหรับร้อยสายลวดลอดใต้พื้นไป แล้วก็จะร้อยสายลวดเลาะไปตามพื้นชานชาลาขนานไปกับทางประธานครับ




ระฆังประจำสถานีครับ...




เดินตามชานชาลาไปเรื่อย ๆ ก็จะมาถึงป้ายประเพณีที่อยู่ที่ชานชาลาทางด้านทิศตะวันตก


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.