ตุลาฮาเฮ... แบกเป้ " ตะลอนทั่วอีสาน "

[ExtendeD]

เมื่อขบวนที่ 415 มาถึง " ที่หยุดรถบ้านไร่ " ก็มีน้อง ๆ นักเรียนขึ้นมาบนขบวนรถกันหลายคนครับ ที่เห็นในรูปนี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นนะครับ



" ที่หยุดรถบ้านไร่ " ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( สถานีชุมทางถนนจิระ - สถานีชุมทางบัวใหญ่ )
อักษรย่อ นไ. รหัสสถานี 2132
ตั้งอยู่ในตำบลโนนทองหลาง อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา
ระยะทางจากสถานีกรุงเทพ 333.67 กิโลเมตร *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com

รายละเอียดเกี่ยวกับตำบลโนนทองหลาง อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา สามารถหาเพิ่มเติมได้ที่ http://www.thaitambon.com


ก่อนที่ขบวนรถจะวิ่งไปถึง " สถานีโนนทองหลาง " ที่เป็นสถานีถัดไป ถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างทางด้านขวาของขบวนรถ ก็จะสามารถมองเห็นชุมชนที่อยู่ใกล้ ๆ กับสถานีได้แต่ไกลเลยล่ะครับ




จาก " ที่หยุดรถบ้านไร่ " ขบวนที่ 415 ใช้เวลาไม่ถึง 3 นาที ก็มาถึง " สถานีโนนทองหลาง " แห่งนี้ครับ




ผู้โดยสารที่รอขบวนที่ 415 อยู่ที่สถานีนี้เป็นน้อง ๆ เด็ก ๆ ทั้งนั้นเลยครับ แล้วมากกว่า 90% ใส่ชุดนักเรียน




ตัวอาคารสถานีอีกด้านหนึ่งครับ น้อง ๆ ขึ้นมาบนรถกันแล้ว แต่ทำไมไปขึ้นคันกลาง ๆ หนอ คันหน้านี้ก็ยังว่า กซข. เสียงออกจะดัง มานั่งพซข. ดีกว่า มามะ... มามะ...



สถานีโนนทองหลาง ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( สถานีชุมทางถนนจิระ - สถานีชุมทางบัวใหญ่ )
เป็นสถานีระดับที่ 4 อักษรย่อ นท. รหัสสถานี 2133
ตั้งอยู่ในตำบลโนนทองหลาง อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา
ระยะทางจากสถานีกรุงเทพ 335.71 กิโลเมตร
ระบบสัญญาณที่ใช้ : ใช้ป้ายเขตสถานี ง. *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com

รายละเอียดเกี่ยวกับตำบลโนนทองหลาง อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา สามารถหาเพิ่มเติมได้ที่ http://www.thaitambon.com
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ที่เห็นนี้เป็นหลักเขตสับเปลี่ยนของ " สถานีโนนทองหลาง " ครับ




มาถึงที่หยุดรถแห่งสุดท้ายที่อยู่ในเส้นทางสายนี้ครับ " ที่หยุดรถห้วยระหัด "




ที่พักผู้โดยสารที่ " ที่หยุดรถห้วยระหัด " ครับ




กลุ่มผู้โดยสารที่เห็นว่ายืนรอกันอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ผู้โดยสารที่รอไปกับขบวนที่ 415 ครับ แต่เป็นผู้โดยสารที่รอขบวนที่ 416 อยู่... แล้วน้อง ๆ เด็กนักเรียนที่เห็นว่าขึ้นมาบนขบวนรถหลายคนก็ทยอยกันก้าวลงจากขบวนรถที่ที่หยุดรถแห่งนี้ด้วยล่ะครับ ผมคิดว่าจะไปลงที่ " สถานีชุมทางบัวใหญ่ " ซะอีก




อีกด้านหนึ่งของ " ที่หยุดรถห้วยระหัด " ครับ



ที่หยุดรถห้วยระหัด ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( สถานีชุมทางถนนจิระ - สถานีชุมทางบัวใหญ่ )
อักษรย่อ ยร. รหัสสถานี 2135
ตั้งอยู่ในตำบลบัวใหญ่ อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา
ระยะทางจากสถานีกรุงเทพ 342.50 กิโลเมตร *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com

รายละเอียดเกี่ยวกับตำบลบัวใหญ่ อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา สามารถหาเพิ่มเติมได้ที่ http://www.thaitambon.com
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ออกจาก " ที่หยุดรถห้วยระหัด " มา ขบวนที่ 415 ก็วิ่งตรงไปตามทางรถไฟเรื่อย ๆ ครับ ข้างทางก็มีแอ่งน้ำเลียบทางรถไฟไปโดยตลอด แต่ถ้าไปมองทางด้านซ้ายของขบวนรถผมว่าก็น่าจะเห็นบึงขนาดใหญ่กว่านี้หลายเท่าเลยล่ะครับ




นี่คือเสาสัญญาณเข้าของ " สถานีชุมทางบัวใหญ่ " ครับ ไม่ว่าขบวนรถจะวิ่งมาจากทางไหน เสาสัญญาณเข้าของสถานีแห่งนี้ก็จะยก 2 หางแบบนี้ให้กับขบวนรถโดยสารทุกขบวนล่ะครับ เพราะไม่ว่าจะเป็นรางที่ 1 2 หรือ 3 ที่มีชานชาลาให้ผู้โดยสารก้าวขึ้น - ลงจากขบวนรถไม่ใช่ทางประธานครับ



มาถึงตอนนี้ถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างทางด้านซ้ายของขบวนรถก็จะเห็นเส้นทางรถไฟสายชุมทางแก่งคอย - ชุมทางบัวใหญ่ครับ


จากบริเวณเสาสัญญาณเข้าที่เห็นเมื่อสักครู่ สำหรับขบวนรถที่มาจากเส้นทางสายชุมทางถนนจิระ - ชุมทางบัวใหญ่ ก็จะผ่านโค้งขวา แล้วก็จะมาบริเวณของ " สถานีชุมทางบัวใหญ่ " แล้วล่ะครับ รางที่อยู่ทางขวาสุดนั่นเป็นรางที่จะไปทางย่านสินค้าด้านนอกสุดครับ สำหรับพื้นที่ของชุมทางแห่งนี้ก็กว้างใหญ่มากเลยล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

สำหรับวันนี้ผมขอทิ้งท้ายเอาไว้ที่ 2 รูปนี้แล้วกันครับ ลองสังเกตดูดี ๆ ครับ แล้วจะเห็นว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติไปจากที่ควรจะเป็น...

[saraburi]

[ExtendeD]

[ExtendeD]

[ExtendeD]

ออกจาก " สถานีชุมทางบัวใหญ่ " มา ขบวนที่ 415 ก็วิ่งมาด้วยความเร็วตามปกติครับ ไม่นานนักพี่พขร. ก็ค่อย ๆ ลดความเร็วลง แสดงว่าเราน่าจะมาถึงจุดเกิดเหตุแล้วล่ะครับ ( อยู่ในช่วงกิโลเมตรที่ 349 - 350 ) ไม่เพียงแต่ เส้นทางสายบ้านแหลม - แม่กลองที่พี่บอมบ์กับเจฟได้ไปเห็นและประสบเหตุ หรือว่า แถว ๆ บึงบอระเพ็ดที่อาจารย์พิชญ์เกาะท้ายขบวนที่ 102 ถ่ายรูปมาให้ดู แต่ถิ่นอีสานนี้ก็มีครับ




ขบวนที่ 415 ค่อย ๆ คลานผ่านไปอย่างช้า ๆ - ช้ามาก และช้าที่สุด จนผมคิดว่าถ้าเดินสบาย ๆ แข่งกับรถไฟตอนนี้คงพอสูสี




ผมว่าระดับน้ำที่ท่วมนั้นอยู่เหนือสันรางนะครับ แต่ไม่รู้จะเลือกเอารูปไหนมาให้ดู ก็เอาเป็นรูปนี้แล้วกันครับ อาศัย Photoshop กลับหัวสักหน่อยจะได้เห็นชัดขึ้น ถ้าได้ลงไปถ่ายรูปข้างล่างคงเห็นได้ชัดกว่านี้ แต่นี่ก็เอี้ยวสุดตัว ถ้ามีสะพานตัวผมก็คงจะถูกโครงสะพานอัดเข้าให้อย่างจังล่ะครับ



ระหว่างที่ขบวนรถแล่นช้า ๆ ผ่านจุดที่ถูกน้ำท่วมนอกจากผมที่กดชัตเตอร์ไปอย่างไม่ค่อยอยากจะยั้งแล้ว มองไปที่กซข. และพซข. ด้านหลังก็มีพี่ ๆ น้อง ๆ ผู้โดยสารคนอื่นเอาโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเอาไว้เหมือนกัน เทคโนโลยีก้าวไกลจริง ๆ ครับ น่าเสียดายที่ว่าผมไม่สามารถถ่ายเป็นคลิปเก็บไว้ได้ เพราะเนื้อที่ใน memory stick มีจำกัด ไม่อย่างนั้นคงได้เห็นบรรยากาศตอนนั้นชัดเจนมากกว่านี้ครับ คราวหลังถ้ามีโอกาสได้ไปออกทริปยาว ๆ แบบนี้ คงต้องขอยืมกล้องกับ memory stick ของพี่ตุ้ยไปเสริมทัพ


กว่าจะพ้นจุดที่ทางรถไฟถูกน้ำท่วมมาได้ ดูจากเสาโทรเลขแล้วเห็นตัวเลขแว่บ ๆ ว่าเป็นช่วงกิโลเมตรที่ 350 ครับ



ส่วนสาเหตุของการเกิดน้ำท่วมทางรถไฟในครั้งนั้น ก็คงมาจากปริมาณของน้ำฝนที่ตกลงมาอย่างหนักเมื่อคืนก่อนหน้านั้นครับ เท่าที่ผมเห็นด้านนอกหน้าต่างทางด้านซ้ายของขบวนรถ ( ฝั่งตรงข้ามกับที่ผมนั่งอยู่ ) จะมีคันดินสูงพอสมควรกันน้ำเอาไว้ แต่มีอยู่จุดหนึ่งที่คันดินพังลงมา แล้วน้ำก็ทะลักออกมาไม่หยุดเลยครับ น่าเสียดายที่หน้าต่างทางฝั่งนั้นไม่ว่างเลยครับ แม้แต่ในห้องน้ำก็ตาม ไม่อย่างนั้นคงได้เก็บภาพมาฝากกันแล้ว...
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[saraburi]

ดูจากรูปพี่เต้ยแล้ว ทางรถไฟเหมือนกับทางระบายน้ำ(ที่มันล้นขึ้นมาบนทางรถไฟ) อิอิ นั่งรถไฟแต่ได้บรรยากาศเรือในคลอง
ผมก็เคยเจอแบบพี่เต้ยเหมือนกันครับ แบบว่าตอนนั้น (เมื่อ 2 ปีก่อน) ช่วงกรกฏาคม สมัยลำตะคองแห้ง แอบทางบ้านไปนั่ง 135 ไปลง รส (ฟ้าแจ่มใส่) แต่พอตอนกลับ136 (4551 สมัยหน้าแหกทำขบวน)เริ่มมีเมฆมาปกคลุม แล้วก็มึดลง จนตกแถวๆ สูงเนิน แล้วก็ตกอย่างแรงมาเรื่อยๆครับ ระหว่างทางตอนที่ฝนตกก็มีรถโดนหลีก 2 ขบวนระหว่างทาง มี 231 (ยังเวลาเก่า) หลีกที่ ไหนจำไม่ได้ กับ 59x ที่สีคิ้ว (รอดมารายสุดท้าย) พอขบวน 136 ออกคลองไผ่ไปปุ๊บ เจอๆสายน้ำหลั่งไหลลงมาตรงบริเวณซอกเขาระหว่าง คลองไฝ่ - คลองขนานจิตร พอฝ่ากระแสน้ำปุ๊บ ก็ได้ยินเสียง ฉี่ๆๆๆ พร้อมกับไอน้ำที่ขึ้นมา(เกิดจากห้ามล้อ ) แต่รถยังไม่หยุดค่อยๆวิ่งไป จนในที่สุดก็ต้องยอมแพ้ครับเพราะข้างหน้า ต้องเจอกับ น้ำป่าที่รุนแรง แล้วรถก็ถอยๆ ไปคลองไผ่ แล้วก็ต้อง รออยู่คลองไผ่ยันเกือบๆ 4 โมงเย็น ถึงจะได้ออก แต่ขบวนแรกที่ได้ผ่านคือ ขบวน 71 ที่โดนกักที่คลองขนานจิตร แล้ว 136 ก็ไปหลีก 233 ที่คลองขนาดจิตรเช่นกันครับ กว่าจะถึงสระบุรี ก็เล่นไป 6 โมงครึ่ง กลับบ้านไปเจอยกใหญ่เลยครับ
ภาพเห็นการครั้งนั้นผมมีตอนที่รถจอดแช่ครับ ตอนที่ไปติดตอนแรกนั้นกล้องฟิล์มเจ้ากรรมดันไม่มีฟิล์ม(หา 7-11 แถวโคราชไม่เจอ) ตอนนี้หาเวลาเอาฟิล์มไปสเกน ก่อนคงได้เอามาลงเว็บเร็วๆนี้ครับ (ดองน๊านนาน)
_________________
ช่างภาพระดับพื้นโลก

[ExtendeD]