ตะลอนทัวร์ฉบับ RFT ตอน "สมหวังจริงๆ สมหวังจริงๆ"

[CivilSpice]

รถจักรไอน้ำฮาโนแม็ค หมายเลข 274 จอดเป็นอนุสรณ์ อยู่ข้างๆ อาคารสถานี มองเห็นได้ชัดเจน



ว่าแล้ว ก็ภาพหมู่อีกสักหนึ่งดอก

[CivilSpice]

บรรยากาศหน้าห้องจำหน่ายตั๋ว



ตารางกำหนดเวลาเดินรถ ขาขึ้นและขาล่อง ที่สถานีศิลาอาสน์

[CivilSpice]

ขบวนรถเร็วที่ 112 เด่นชัย-กรุงเทพ ทำขบวนมาด้วยรถจักร Alsthom หมายเลข 4413 กำลังจอดอยู่ในรางประธาน (รางที่ 3) ซึ่งวันนั้น เสียเวลามาพอสมควร



ขบวน 112 ออกไปได้สักพัก ขบวนรถท้องถิ่นที่ 407 นครสวรรค์-เชียงใหม่ ก็แล่นเข้ามาที่สถานีศิลาอาสน์



เขตหวงห้ามครับ เขตหวงห้าม .... อาจารย์ตุ้ย มายืนกำกับป้ายนี้ด้วยตัวเอง ผู้บุกรุกโปรดระวัง

[CivilSpice]

เมื่อพี่ตึ๋ง ตามมาสมทบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มออกเดินทาง ด้วยทางหลวงหมายเลข 11 มุ่งหน้ามาทาง อ.เด่นชัย จากนั้นเลี้ยวซ้าย ที่สามแยกปากจั๊วะ ออกไปทางอำเภอลอง จากนั้นขับรถออกมาอีกประมาณ 20 นาที ก็เลี้ยวเข้าถนนสาย รพช. มุ่งหน้ามาที่แห่งความลับ (อีกแล้ว) โดยภารกิจของเราในวันนี้ จะอยู่ที่แถวๆ นี้ล่ะครับ ..... บ้านแม่หลู้

อ่ะอ่ะอ่ะ งงกันล่ะสิ ว่ามาทำไม ที่นี่มีอะไรน่าสนใจ แล้วทำไมถึงต้องแห่กันมาเป็นสิบคน .... ไม่ต้องถามมากหรอกครับ คอยดูต่อไปละกัน

[CivilSpice]

ก่อนถึงบ้านแม่หลู้ ก็ต้องข้ามแม่น้ำยมกันก่อน ว่าแล้วก็ขอเก็บภาพสะพานแม่หลู้พัฒนา เป็นที่ระลึก ทั้งสองฝั่ง เริ่มจากฝั่งที่เราเพิ่งข้ามมา



ภาพนี้ เป็นฝั่งที่จะเข้าไปบ้านแม่หลู้

[CivilSpice]

ที่ไหนมีป้าย ที่นั่นต้องมีท่านเบิร์นเทพ ... จะถนน หรือรถไฟ พี่ท่านเอาหมด



ภาพนี้พี่ตุ้ยเอ่ยปากขอมาเอง เพราะน้อยนักที่จะมีโอกาสนั่งเก๊กกลางสะพาน โดยไม่ต้องกลัวรถยนต์ แบบนี้

[CivilSpice]

แม่น้ำยม ทางฝั่งเหนือของสะพาน



แม่น้ำยม ทางฝั่งใต้ ... เห็นน้ำเยอะแบบนี้ แต่ตื้นมากเลยครับ มีชาวบ้านเดินข้ามไปแล้วหนึ่งกลุ่มใหญ่ๆ น้ำลึกประมาณหัวเข่าเห็นจะได้

[CivilSpice]

จากนั้น ขับรถจากสะพาน เข้าไปอีกสักประมาณ 3 กม. ก็ถึงจุดลงรถแล้วล่ะครับ ซึ่งจุดนี้ คงไม่สามารถเอารถเข้าไปใกล้ได้ ต้องจอดรถ แล้วลงเดิน
เดินไม่ไกลมากหรอกครับ ประมาณ 1 กม. ..... เป้าหมายสำคัญที่สุดของทริปนี้ อยู่ตรงหน้านั่นเอง



อะไรเนี่ย .... คนเหล่านี้ ถ่อสังขาร เดินทางมาไกลจากกรุงเทพ เพื่อมาดูทางรถไฟแค่นั้นเองหรือ

[CivilSpice]

อ่า .... หาใช่อย่างที่ท่านคิดเอาไว้ไม่ เพราะจริงๆ แล้วเป้าหมายสำคัญของเราอยู่ที่นี่ต่างหาก กับภารกิจ "ตามรอยสงครามโลกครั้งที่ 2"

"สะพานห้วยแม่ต้า" ทำไมต้องเป็นสะพานนี้ จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แต่ "อยากมา" เป็นสำคัญ แต่เหตุที่ทำให้อยากมา ก็คือ สะพานนี้ น้อยคนนักที่จะมีโอกาสได้มาใกล้ชิด เพราะเป็นสะพานที่เรียกได้ว่าอยู่กลางป่า ถนนเข้าไม่ถึง ต้องเดินเท้าสถานเดียว แล้วก็ไม่มีสถานีรถไฟ อยู่ใกล้ในบริเวณนั้นด้วย นอกจากที่หยุดรถ ซึ่งห่างออกไปอีกหลายกิโลเมตร

สะพานแห่งนี้ สร้างข้ามแม่น้ำยม บริเวณปากห้วยแม่ต้า ที่ไหลออกมาบรรจบกับแม่น้ำ โดยปัจจุบันนี้ ตัวสะพานที่เห็น เป็นสะพานที่บูรณะใหม่ หลังจากที่สะพานเดิม ถูกระเบิดของฝ่ายสัมพันธมิตร ทำลายเสียจนยับเยิน จนต้องขยับแนวทางรถไฟ และสร้างตอม่อสะพานกันใหม่ อยู่ใกล้กับสะพานเดิม โดยตอม่อสะพานเดิม ก็ยังคงตั้งอยู่ไว้เป็นอนุสรณ์ของสงครามอีกด้วย ดังนั้น เวลาที่เราที่นั่งรถไฟผ่าน หากสังเกตดีๆ เราก็จะมองเห็นตอม่อสะพานเก่า ตั้งตระหง่านอยู่ข้างๆ กัน

เพียงแค่ Theme และความคลาสสิค ของสะพานที่กล่าวไว้ ก็ยั่วยวนให้พวกบ้าๆ อย่างเรา เข้ามาจนถึงตัวสะพานแห่งนี้จนได้ .... หลังจากที่เมื่อคราวที่แล้ว ครั้งที่ไปเดินที่อุโมงค์ห้วยแม่ลาน กลับพลาดไปอย่างน่าเจ็บใจ



ไม่ทันไร คุณเต้ย (Extended) นักล่าสะพาน ก็เดินนำหน้าพวกเราไปแล้ว

[CivilSpice]

ยืนอยู่ทางฝั่งนี้ จะมองเห็นตอม่อสะพานเดิมได้อย่างชัดเจน โดยหากมาจากทางบ้านปิน จะอยู่ด้านขวามือของสะพานเดิม



คอสะพานเก่า ยังคงมีให้เห็น แต่อีกฝั่งนึงนั้น ไม่สามารถเข้าไปดูได้ เนื่องจากต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมด



สะพานนี้ เป็นสะพานเหล็กแบบโครงถัก (Truss) ขนาด 3 Span ความยาวของ Span ก็คือ ช่วงละ 58 ม. รับน้ำหนักกดเพลาได้ 15 ตัน



Nameplate ของสะพานแห่งนี้ และข้อความบนเนมเพลต มีดังต่อไปนี้ครับ