ของฝากจาก GERMANY ตอนที่ 3

[KoaLaExpress]

[tuie]

[black_express]

ถ้าเป็นบ้านเรา จะดันขบวนแบบนี้ได้หรือเปล่าน้อ ?

[tuie]

พาท่านไปชมพิพิธภัณฑ์รถไฟ DB ณ นูเรมแบร์ก มาเรียบร้อยแล้ว ไกด์จำเป็นออกจะเมื่อยล้าเต็มทีแต่ก็ต้องรีบเดินกลับไปยังสถานีนูเรมแบร์กให้ทัน ICE ขบวนที่ ๖๒๐ เที่ยวเวลา ๑๗.๐๑ น. มีเวลาเดินประมาณ ๒๐ นาที ต้องพยายามทำความเร็ว เพราะถ้าพลาดขบวนนี้ต้องรออีก ๑ ชั่วโมง กว่า ICE ที่จะไปแฟรงเฟิร์ตขบวนถัดไปจะมาถึงนูเรมแบร์กครับ



สามารถทำเวลาได้ดียังมีเวลาแวะซื้อเสบียงสำหรับอาหารค่ำที่ร้านภายใน “ห้างสรรพสินค้าสถานี” ก่อนที่จะขึ้นมารอ ICE 620 เข้าเทียบชานชาลาที่ ๖ ในเวลา ๑๖.๕๖ น. ตอนนั้นเป็นเวลาเลิกงานผู้คนมารอขึ้นรถไฟกลับบ้านไม่ว่าจะเป็นขบวนรถท้องถิ่น หรือ ICE เต็มทุกชานชาลาเลยครับ เห็นแล้วนึกถึงบรรยากาศผู้โดยสารรอขึ้นรถภาชี รถลพบุรีที่สามเสน ยามเย็นเลยครับ



พอถึงเวลา ๑๖.๕๕ น. ICE ขบวน ๖๒๐ ก็แล่นเข้าเทียบชานชาลาที่ ๖ พร้อมเสียงห้ามล้ออันไพเราะ(แต่บางคนบ่นในหนังสือบางเล่มว่าหนอวกหู)แล้วหยุดสนิทตอน ๑๖.๕๖ น. ตรงตามเวลาเป๊ะเลยครับ

[tuie]

ผู้คนขึ้นโดยสาร ICE ขบวน ๖๒๐ มากเหมือนกันครับ ขนาดรถชั้นหนึ่งซึ่งตามปกติจะมีที่ว่างริมหน้าต่างเหลือให้ผมจับจองอยู่เสมอในวันนั้นยังไม่มีเหลือเลย คงมีแต่ที่นั่งริมทางเดินเท่านั้น ผมเห็นที่นั่งริมทางเดินเก้าอี้ตัวสุดท้ายของขบวนรถยังว่างอยู่ก็รีบไปจับจองทันที อย่างน้อยก็นั่ง “ยิ้มเหงือกแดงในตู้กระจก” ชมวิวผ่านทางด้านห้องขับท้ายขบวนก็ได้ครับ



ตกลงว่าแผนการที่เคยคิดไว้ตอนขาไปนูเราแบร์กว่าจะแวะเที่ยวเมืองวืซบวร์กตอนขากลับก็ต้องพับไปก่อน เพราะขนาดนั่งตรงไปลงแฟรงเฟิร์ตยังถึงประมาณหนึ่งทุ่ม(ซึ่งเท่ากับเที่ยงคืนบ้านเราเข้าไปแล้ว) ถ้าแวะเที่ยววืซบวร์กอีกกว่าจะถึงแฟรงเฟิร์ตคงไม่ต่ำกว่า ๓-๔ ทุ่ม คนชรานอนหัวค่ำแถมยังปรับเวลาไม่ได้ดูท่าจะไม่ไหวแน่ๆ ได้แต่ฝากเอาไว้ก่อนว่าถ้ามีโอกาสมาเยอรมนีอีกครั้งจะแวะไปวืซบวร์กให้ได้อีกเช่นเคยครับ

ช่วงที่รถจอดสถานีวืซบวร์กลองใช้พลังซูมอันแผ่วเบาเข้าไปถ่ายภาพในห้องขับ เห็นตัวเลขความเร็วสูงสุดที่ขอบกระจกด้านข้างที่นั่ง พขร. ระบุไว้ที่ 330 ก.ม./ช.ม. ครับ



ชมบรรยากาศด้านท้ายขบวนจากภาพเคลื่อนไหวบ้างครับ



ขณะถ่ายภาพข้างต้นยังอยู่ในเส้นทางธรรมดามิใช่ทางสำหรับรถไฟความเร็วสูง รถจึงแล่นแค่ประมาณ ๑๗๐-๑๘๐ ก.ม./ช.ม. พร้อมอาการกระโดด โยก สะบัดพองาม (พอให้หายคิดถึงรถไฟไทยได้บ้างครับ)

[tuie]

ระหว่างเดินไปเข้าห้องน้ำก็เก็บภาพบรรยากาศห้องโดยสารชั้นหนึ่งของ ICE-3 ตอนที่มีผู้โดยสารเกือบเต็มคันมาฝากครับ



ป้ายหมายเลขรถ 403 008-6 และเนมเพลท SIEMENS/ ADtranz ติดอยู่เคียงกันที่มุมบนใกล้ๆประตูครับ



ภาพนี้เป็นห้องโดยสารส่วนท้ายสุดของขบวน



เก้าอี้ริมทางเดินตัวที่อยู่หน้าประตูห้องขับเป็นของผมชั่วคราว(จนกว่าจะถึงแฟรงเฟิร์ต)ครับ

[box_car]

^
^
^
นั่งถอยหลังด้วยความเร็ว 160 ขึ้นไปนี่ พาลจะทำให ฮากแตก ฮากแตน ได้เลยนะนี่
_________________

[tuie]

^
ขอให้เป็นรถไฟเถอะ จะนั่งถอยหลัง หรือนั่งหันหน้าไปต้นขบวนพี่ก็บ่ยั่นครับคุณรถกล่องชโลทรเทพ

----------------------------------------------------------------------------------

ICE ขบวน ๖๒๐ นำผมมาถึงสถานีแฟรงเฟิร์ตตอน ๑๙.๑๐ น. ตรงตามเวลาเป๊ะเลยครับ



รถขบวนนี้ยังไม่ได้สุดปลายทางที่แฟรงเฟิร์ต พอจอดรับส่งผู้โดยสารเสร็จก็จะแล่นสู่เมืองโคโลญต่อไป โดยด้านที่เคยเป็นท้ายขบวนจะกลายเป็นด้านหน้า ทำนองเดียวกับรถดีเซลรางที่มาจากฉะเชิงเทราเข้าหัวลำโพงแล้วจะเดินต่อไปหัวหินน่ะครับ



แม้ว่าฟ้าจะไม่ใสแต่ก็ดีที่ยังพอมีแสงสว่างอยู่เนื่องจากอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ กว่าพระอาทิตย์จะตกดินท้องฟ้าเริ่มมืดก็สามทุ่มกว่าละครับ ผมเลยว่าจะถ่ายภาพตอนที่ ICE-3 ขบวนนี้เคลื่อนออกจากสถานีสักหน่อย ระหว่างรอเวลารถออกเชิญชมบรรยากาศในมุมมองจากปลายชานชาลาที่ ๔ ออกไปทางย่านสถานีกันครับ



ภาพนี้ต่อไปทางซ้ายของภาพที่แล้วครับ

[tuie]

สักครู่หนึ่งไฟหมายเลข 4 ที่เสาสัญญาณสว่างขึ้นพร้อมๆกับไฟเขียวครับ



เสียงสัญญาณเตือน และสัญญาณบิ๊ปๆๆๆ ระหว่างประตูเลื่อนปิดดังขึ้น ไฟด้านหน้าจากที่เป็นไฟแดงสองดวงเพราะเป็นท้ายขบวนมาก่อนก็เปลี่ยนเป็นไฟหน้าแสงสีขาวสามดวง



พอถึงเวลา ๑๙.๑๔ น. ICE ขบวนที่ ๖๒๐ เคลื่อนออกจากสถานีแฟรงเฟิร์ตตามเวลาครับ



สังเกตว่ารถขบวนนี้ใช้ ICE-3 จำนวน ๒ ชุด ชุดละ ๘ คัน รวมเป็น ๑๖ คัน ทำขบวน อุปกรณ์รับกระแสไฟฟ้าจากสายส่งด้านบนกางออกเฉพาะคันรองสุดท้ายของรถแต่ละชุดเท่านั้นครับ

[tuie]

บรรยากาศหลังจาก ICE ขบวน ๖๒๐ ออกไปแล้วครับ ดูเหมือนอาคารกลางภาพนี้จะเป็นหอสัญญาณนะครับ



ระหว่างเดินกลับผมเพิ่งสังเกตเห็นร่องรอยความเก่าแก่ของชานชาลา ซึ่งมีการซ่อมสร้างทับซ้อนขึ้นมาหลายยุคหลายสมัย