เร้ารมณ์-พนมเปญ (Amazing Phnom Penh)

[tuie]

สวัสดีปีใหม่ครับ พี่ๆน้องๆชาวรถไฟไทยดอทคอม และผู้อ่านที่รักทุกท่าน


ช่วงวันที่ ๒๗-๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๖ ที่ผ่านมา กระผมและคณะอัคคีเทพทราเวล ได้แก่ น้องหลวงจงกลชลกันดาร (บอย) และท่านผู้ตรวจการ (เจฟ) มีโอกาสไปเยือนกรุงพนมเปญ ราชอาณาจักรกัมพูชา ได้ประสบพบสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจมากมาย เหนือความคาดหมาย เป็นที่ประทับใจชาวคณะเป็นอย่างยิ่ง แม้จะได้ลงภาพและคำบรรยายประกอบในสื่อออนไลน์ยอดฮิตแห่งยุคอย่าง “เฟสบุ๊ค” แล้วก็ยังถ่ายทอดความรู้สึกได้ไม่ครบถ้วนสมใจอยาก จึงต้องเปิดเป็นกระทู้เรื่องนี้ในเวบไซต์รถไฟไทยดอทคอมนี่แหละครับ


เชิญติดตามรับชมได้เลยครับ การนำเสนออาจจะล่าช้าไปบ้าง ด้วยภารกิจอันรัดตัวมากหลาย(อีกแล้ว) แต่รับรองว่าสามารถลงกระทู้ได้จบภายในสิ้นศกนี้แน่นอนครับ

------------------------------------------------

ปล. สำหรับแฟนๆกระทู้เรื่อง รถไฟศรีลังกา และรถไฟยุโรปตะวันออก (ฮังการี) โปรดอดใจรอสักระยะหนึ่งนะครับ เดี๋ยวลงกระทู้นี้จบ กระผมจะกลับไปลงกระทู้ดังกล่าวนั้นต่อไปตามลำดับครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ความนำ

คนวัย “หลักสี่” อย่างกระผมนี้ ตั้งแต่เริ่มจำความได้คงได้รู้จักประเทศกัมพูชา หรือที่ชาวเรานิยมเรียกกันอย่างไม่เป็นทางการว่า “เขมร” ตอนดูข่าวโทรทัศน์ราวๆช่วงปี พ.ศ.๒๕๒๐-๒๕๒๓ในยุค “เขมรแตก” มีชาวเขมรอพยพหนีภัยสงครามเข้ามาลี้ภัยในสยามประเทศอันเป็นที่รักของเรามากมาย ดูแล้วไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีอะไรน่าเข้าไปท่องเที่ยว และไม่น่าจะมีโอกาสเข้าไปท่องเที่ยวเขมรได้อย่างปลอดภัย พอโตขึ้นมาอีกหน่อยกระผมได้อ่านหนังสือเรื่อง “ถกเขมร” ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ซึ่งคุณพ่อเก็บไว้ในตู้หนังสือที่บ้าน ก็รู้สึกอยากไปเที่ยวเขมรขึ้นมาบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรุงพนมเปญ ซึ่งเป็นเมืองหลวง เพราะหลายๆสิ่งที่คุณชายคึกฤทธิ์ท่านเล่าไว้ใน “ถกเขมร” ดูน่าสนใจใคร่จะได้ไปยลด้วยสายตาของตนเอง แม้ว่าเหตุการณ์ในทางประวัติศาสตร์ระหว่างเขมรกับสยามประเทศบางเรื่อง ในฐานะคนไทยที่รักชาติ(แต่ไม่ “คลั่งชาติ")อาจทำให้นึกไม่พึงใจเขมรขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าเรามองด้วยความเป็นกลาง และถือหลักอภัยวิถี ก็ไม่ควรจะนำเรื่องดังกล่าวมาเป็นข้อจำกัดในการสร้างสัมพันธไมตรี และไปเที่ยวประเทศนี้



ตั้งแต่สถานการณ์ทางการเมืองภายในประเทศเขมรสงบลง กระผมรอโอกาสเหมาะๆที่จะไปเยือนกรุงพนมเปญมาตั้งหลายปี จะไปคนเดียวแบบการตะลอนทัวร์รถไฟต่างประเทศทริปก่อนๆ ก็ยังไม่มั่นใจในความปลอดภัยสักเท่าไร จะชวนมิตรรักรอบข้างก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจจะไปเที่ยวกรุงพนมเปญสักคน จนกระทั่งวันหนึ่งได้พูดคุยกับน้องหลวงจงกลชลฯ และท่าน ผตก. จึงพบว่าเราต่างสนใจใคร่เยือนกรุงพนมเปญเหมือนๆกัน ลองคลิ๊กดูราคาตั๋วเครื่องบิน ไป-กลับ ของสายการบินเจ้าต่างๆ อย่างเช่น “คุณจอมหมกเม็ด” ซึ่งน่าจะจำหน่ายตั๋วราคาถูกที่สุด ปรากฏว่าคิดราคาแบบรวมค่าธรรมเนียมที่หมกเม็ดแล้วก็ฟาดเข้าไปตั้งเกือบ ๖,๐๐๐ บาท ทั้งๆที่บินแค่ชั่วโมงเดียว ถ้าแพงขนาดนี้ บินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ไปเที่ยวกรุงมะนิลา ต่อด้วยเกาะเซบู ซะเลยดีไหม ราคาไม่หนีกันเท่าไร แถมได้นั่งเครื่องบินคุ้มค่าตั๋วยิ่งกว่า มีอาหาร เครื่องดื่มเสริฟด้วย เราเกือบๆจะได้ไปเยือนแดนตากาล็อกกันอยู่แล้ว ปรากฏว่าเกิดเหตุแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงที่ฟิลิปปินส์ โบราณสถานบนเกาะเซบูพังย่อยยับ ไม่น่าจะบูรณะกลับคืนดีดั่งเดิมได้ในเร็ววันนี้ อย่ากระนั้นเลย ลองดูราคาตั๋วไป-กลับ กรุงเทพ-พนมเปญ อีกที โชคดีที่ตอนนั้น “คุณจอมหมกเม็ด” ออกโปรโมชั่นลดราคาตั๋วเหลือแค่ประมาณ ๓,๗๐๐ บาท (ไม่รวมค่าโหลดสัมภาระ) แม้ว่าโปรฯจะไม่แรงนัก แต่ก็ถือว่าเป็นราคาที่พอรับได้ ว่าแล้วชาวคณะฯ ก็ตัดสินใจจองตั๋วเครื่องบินไปเยือนกรุงพนมเปญกันครับ


อันที่จริงการเดินทางจากกรุงเทพ-กรุงพนมเปญ นั้น นอกจากทางเครื่องบินแล้ว ยังสามารถนั่งรถยนต์ข้ามพระราชอาณาเขตไปได้อีกด้วย ส่วนทางรถไฟในฝั่งเขมรจากปอยเปต-กรุงพนมเปญ ยังอยู่ระหว่างการบูรณะขนานใหญ่ ถ้าแล้วเสร็จก็คงจะมีทางเลือกในการเดินทางโดยรถไฟจากกรุงเทพ (หัวลำโพง)-อรัญประเทศ-ปอยเปต-กรุงพนมเปญ ได้อีกทางหนึ่ง อย่างไรก็ดี พวกเราพอทราบข้อมูลมาว่าถนนหนทางในเขมรยังไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร เพื่อความสะดวกสบาย ไม่ต้องเผชิญสภาพรถเมล์ “อโศก-ลังกา” มาหลอกหลอนเป็นภาคสอง เราจึงตัดสินใจ “บิน” ไปกรุงพนมเปญกันครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ก่อนจะออกเดินทางไม่กี่วัน ผมเห็นข่าวการชุมนุมประท้วงรัฐบาลกัมพูชาเกี่ยวกับปัญหาทุจริตการเลือกตั้ง มีผู้คนออกมาเดินขบวนประท้วงเต็มถนนสายหลักในกรุงพนมเปญ และยังปักหลักพักค้าง(คำนี้ คุ้นๆ)ชุมนุมที่สวนสันติภาพกันต่อไป เอาละสิ เราจะไปท่องเที่ยวได้อย่างปลอดภัยไหม ลองเข้าไปดูเวบฯสถานทูตไทยประจำกัมพูชาก็ไม่เห็นจะมีประกาศแจ้งเตือนคนไทยมิให้เข้าไปเที่ยวกรุงพนมเปญแต่ประการใด ตามประสาคนรอบคอบ(วิตกจริต)ก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่สถานทูตไม่แจ้งเตือนนี่ อาจเป็นเพราะสถานการณ์ยังไม่รุนแรงถึงขั้นต้องเตือน หรือจะเป็นเพราะไม่ได้อัพเดทข้อมูลในเวบฯหรือเปล่า ซึ่งอย่างหลังนี้ออกจะน่ากังวล



ทางที่ดีลองสอบถามไปที่สถานทูตไทยฯโดยตรงจะดีกว่า น้องหลวงจงกลชลฯ ว่าที่ข้าราชการ กระทรวงการต่างประเทศ รับหน้าที่ส่งอีเมลไปสอบถาม รอไม่ทันข้ามวันก็ได้รับอีเมลจากสถานทูตไทยฯตอบกลับมา สรุปความได้ว่า สถานการณ์การชุมนุมยังไม่รุนแรง สามารถไปเที่ยวได้ เพียงแต่ให้หลีกเลี่ยงพื้นที่การชุมนุม และติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด งานนี้ต้องขอบคุณสถานทูตไทยประจำกัมพูชาที่กรุณาให้ข้อมูลอย่างรวดเร็ว สมกับที่เป็นหน่วยราชการยุคใหม่มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ



วันศุกร์ที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๖

หลังจากรอคอยมานานประมาณ ๒ เดือน ในที่สุดก็ถึงวันออกเดินทางไปเที่ยวกรุงพนมเปญสักทีครับ วันนี้เป็นวันทำงานวันสุดท้ายก่อนจะหยุดยาว การจราจรค่อนข้างจะหนาแน่นตลอดทั้งวัน ผมรีบออกจากบ้านแล้วนำรถไปจอดที่อาคารจอดรถข้างๆเทอมินัล ๒ เห็นมีเครื่องกั้นและออกบัตรจอดรถแบบอัตโนมัติติดตั้งไว้แล้วแต่ยังไม่เปิดใช้งาน มีป้ายอนุญาตให้จอดฟรีติดไว้ บนลานมีรถจอดกันหนาแน่นแต่ไม่เห็น รปภ. อีกเช่นเคย ทางที่ดีเมื่อจอดรถเสร็จแล้วควรถ่ายภาพรถยนต์พร้อมสภาพแวดล้อม ณ จุดที่จอดเก็บไว้เป็นหลักฐานด้วย เพราะอาจใช้ประโยชน์ในกรณีจำเป็นได้ครับ การเช็คอินของ “คุณจอมหมกเม็ด” ในวันนั้น ไม่มีเครื่องคีออสรับเช็คอินติดตั้งไว้เหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนแล้ว ต้องเช็คอินผ่านเวบฯ หรือไม่ก็ที่เคาน์เตอร์



ชาวคณะพบกันครบถ้วนแล้วก็เข้าไปรอขึ้นเครื่องบินกันละครับ เจอ “บัสเกท” อีกเช่นเคยทั้งๆที่ “งวงช้าง” ก็ว่างอยู่ตั้งหลายงวง แถมเครื่องบินลำที่จะไปพนมเปญก็จอดอยู่ห่างจากปลายงวงที่ยังว่างอยู่ไม่กี่เมตร เที่ยวบินนี้มีผู้โดยสารเต็มลำ กว่าร้อยละ ๙๐ เป็นชาวต่างชาติ แทบไม่เห็นคนไทยแบบพวกเราเลย ส่วนชาวเขมรยิ่งไม่เห็นเลยครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

สวัสดีปีใหม่ครับ....

เห็นเป็นน้ำจิ้มใน facebook แล้ว บังเกิดความอยากว่าเมืองเขมรนั้น หน้าตาจะเป็นอย่างไร แถมมีคำบรรยายเพียงเล็กน้อยหยอดเอาไว้ว่า หากไม่มองป้ายโฆษณาเหนือหัว และรถราไม่ขับชิดขวา แหม...ยังกับหัวเมืองบ้านเรายังไงยังงั้นเชียว

ว่าแล้วก็ลงนั่่งขัดสมาธิตามเที่ยวด้วยคนครับ

[tuie]

^
ขอบคุณครับพี่ตึ๋ง

สยามประเทศกับเขมรนั้น มีอะไร อะไร คล้ายคลึงกันหลายประการจริงๆ เสียดายที่เรื่องทางการเมืองทำให้เรากับเขมรห่างเหินกันไปบ้างนะครับ

-------------------------------------------------

กรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของสยามประเทศ เวลาเครื่องบินขึ้นจากดอนเมืองไปทางด้านใต้ผ่านวงเวียนหลักสี่แล้วแทนที่จะหักเลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าสู่ทิศตะวันออก กลับหักเลี้ยวขวามุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตกไปทางสะพานพระรามหกก่อน แล้วค่อยๆเลี้ยวซ้ายพาชมกรุงเทพมหานครอันแสนจะยิ่งใหญ่งดงามของเรา เข้าใจว่าเส้นทางการบิน หรือ “ถนนอากาศ” จะบังคับให้บินในเส้นทางแบบนี้



เราเลยได้ชมสนามหลวง-พระบรมมหาราชวัง-หัวลำโพง ในมุมสูงเป็นของแถม เสียดายที่อากาศไม่ค่อยจะแจ่มใส ภาพเลยไม่ค่อยจะชัดเจนสักเท่าใด



พอบินเฉียดๆหัวลำโพงไปได้ไม่นานก็ถึงบางนา เห็นสนามบินในหนอง เอ๊ย สนามบินสุวรรณภูมิอยู่ทางซ้าย ทีนี้ก็มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกอันเป็นจุดหมายปลายทางสักที จุดสังเกตสุดท้ายที่พอจะมองเห็น คือ ปากแม่น้ำบางปะกง จากนั้นก็เห็นแต่เมฆ สลับกับภูเขา ป่าไม้ และท้องนา
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[mont]

สวัสดีครับ อ.หลวงเทพฯ
เปิดศักราชใหม่ก็ได้ติดตามการท่องเที่ยวของคณะอัคคีเทพฯเลย คณะนี้นำเที่ยวทั่วโลก นำความหฤหรรษ์มาสู่ผู้ติดตามมิได้หยุดหย่อน ไม่คาดฝันว่าจะได้ตามชมกัมพูชา เพื่อนบ้านที่น่ารักน่าชังพอประมาณ หลังจากที่ศึกษาภาษาเขมรจาก อ.เอกมานิดหน่อยครานี้ละ จะได้ทดสอบจากของจริง
ขอให้คณะอัคคีเทพฯมีสุขภาพดี มีพละ กำลัง นำเที่ยวอยู่คู่ rotfaithai.com สืบไป
มนต์ชัย
ปล.ผู้ตรวจการ(เจฟ)สถิตอยู่ที่อ.ท่าเรือ ใช่หรือไม่?ครับ เคยเห็นบนรถ 315,317เนืองๆ

[tuie]

^
ขอบคุณครับคุณมนต์ชัย

ท่าน ผตก. เจฟ นั้น มีที่พำนักอยู่แถวๆสถานีท่าเรือ เป็นที่มาของฉายา "เจฟ-ท่าเรือ" ด้วยครับ

----------------------------------------------------

หลังจากสัญญาณเตือนให้รัดเข็มขัดดับลงสักพัก แอร์โฮสเตทก็เดินแจกเอกสารเกี่ยวกับพิธีการเข้าเมืองของประเทศกัมพูชาให้ผู้โดยสารกรอก แว่บแรกที่เห็น แบบฟอร์มที่แจกให้ผู้โดยสารคนละ ๓ แผ่น ผมก็อดนึกในใจไม่ได้ว่า “แม่เจ้าโว้ย นี่ตูมาเขมร ฤๅอเมริกากันนี่” เพราะ “เจ้าโลก” อย่างสหรัฐอเมริกาก็มีแบบฟอร์มให้ผู้โดยสารที่จะเข้าเมืองเขากรอกมากมายทำนองเดียวกันนี้เลยครับ



ลองพลิกๆดูแบบฟอร์มดังกล่าว ปรากฏว่าประกอบไปด้วย แบบฟอร์มคนเข้าเมือง แบบฟอร์มศุลกากร และแบบฟอร์มขอวีซ่า on arrival



สำหรับชาวสยามประเทศที่เข้าไปท่องเที่ยวเขมรไม่เกิน ๑๔ วัน ได้รับการยกเว้นให้ไม่ต้องขอวีซ่า เราจึงไม่ต้องกรอกแบบฟอร์มขอวีซ่า on arrival คงเหลือแบบฟอร์มที่จะต้องกรอก ๒ แผ่น การกรอกก็ไม่ยุ่งยากอะไร ทุกคำถามมีภาษาอังกฤษกำกับภาษาเขมร ใครไม่ได้จองที่พักไว้ล่วงหน้า โดยกะว่าจะไปหาที่พักเอาเองเมื่อไปถึงพนมเปญ ก็ควรจะหมายตาชื่อและที่ตั้งของที่พักเอาไว้ เพื่อจะได้มีข้อมูลไว้กรอกในช่องรายละเอียดที่พักลงในแบบฟอร์ม ส่วนแบบฟอร์มศุลกากร หากไม่มีสิ่งของต้องสำแดงก็ไม่ต้องกรอกอะไรมาก แต่ถ้ามีสิ่งของต้องสำแดงก็ต้องแจกแจงรายละเอียดในตารางด้านหลังแบบฟอร์มด้วยครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ออกจากดอนเมืองมาได้ประมาณ ๔๐ นาที เครื่องบินก็เริ่มลดระดับลงเรื่อยๆ จนเริ่มเห็นพื้นแผ่นดินของราชอาณาจักรกัมพูชาชัดเจนยิ่งขึ้น ส่วนใหญ่เป็นท้องนาสภาพแห้งแล้งไม่เขียวชอุ่มเหมือนท้องนาตามที่ราบภาคกลางของสยามประเทศเลยครับ



อาคารบ้านเรือน และโรงงานอุตสาหกรรมก็ไม่ค่อยจะมีให้เห็น จนกระทั่งก่อนจะถึงสนามบินโปเชนตงไม่กี่กิโลเมตร ถึงค่อยมีอาคารบ้านเรือนหนาแน่นขึ้นมาหน่อย



ในที่สุดชาวคณะก็มาถึงสนามบินโปเชนตง หรือสนามบินนานาชาติพนมเปญ ในเวลาประมาณ ๑๖.๓๐ น. เวลาท้องถิ่นของเขมรเท่ากับเวลาในสยามประเทศครับ



อาคารสนามบินโปเชนตงออกจะเล็ก มี “งวงช้าง” สำหรับเทียบเครื่องบินประมาณ ๖ งวงเท่านั้นเอง ขนาดอาคารน่าจะใกล้เคียงกับสนามบินเชียงใหม่นะครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

เห็นสนามบินของเขาเล็กๆ ด้านนอกอาคารดูพ้นสมัยอย่างนี้ แต่ด้านในตกแต่งได้ดูดีมีรสนิยมมากเลยครับ ตอนนั้นเรากำลังรีบผ่านกระบวนการ ตม. รับกระเป๋า และผ่านด่านศุลกากร จะได้เข้าที่พักก่อนจะค่ำมืดเลยไม่ได้เก็บภาพภายในอาคารผู้โดยสารขาเข้ามาฝาก แต่ขาออกมีเวลาเยอะ ไม่พลาดที่จะเก็บภาพอยู่แล้วครับ



ข้อดีของสนามบินขนาดเล็กก็คือ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึง ตม. จาก ตม. เดินอีกไม่ถึง ๑๐ ก้าว ก็ถึงสายพานรับกระเป๋า จากนั้นเดินต่อไปอีกไม่เกิน ๒๐ ก้าว ก็ถึงด่านศุลกากร ผู้โดยสาร “ฝรั่ง” ส่วนใหญ่ที่มาเที่ยวบินเดียวกับเราไม่ได้ขอวีซ่าล่วงหน้าไว้ ก็ต้องไปต่อคิวทำวีซ่า on arrival กันยาวเหยียด เป็นเหตุให้คิวตรง ตม. ยังไม่ยาว แต่กระนั้นเจ้าหน้าที่ ตม. ก็เรียกเราไปเข้าช่องพิเศษ สำหรับผู้ถือหนังสือเดินทางทูต ซึ่งยังว่างอยู่ การตรวจคนเข้าเมืองที่นี่เราต้องถูกสแกนนิ้วมือครบทั้ง ๑๐ นิ้วเลยครับ เจ้าหน้าที่ ตม. ยิ้มแย้ม อัธยาศัยดี ผิดแผกแตกต่างไปจาก ตม.ส่วนใหญ่ในโลกนี้ที่มักจะมีสีหน้าเรียบเฉย-บึ้งตึง-ดุดัน เล่นเอานักท่องเที่ยวชาวสยามประเทศรู้สึกประทับใจ แทบจะลืมกรณีพิพาทเขาพระวิหารไปชั่วขณะหนึ่งกันเลยทีเดียว



ผ่าน ตม. แล้วก็ได้รับกระเป๋าทันทีทั้งๆที่เครื่องบินลงจอดไม่ถึง ๑๕ นาที นี่ก็เป็นข้อดีอีกประการหนึ่งของสนามบินขนาดเล็ก ส่วนด่านศุลกากรไม่ได้แยกช่องเขียว-ช่องแดง มีเจ้าหน้าที่มายืนเก็บแบบฟอร์มศุลกากรเพียงคนเดียว เราก็เดินผ่านฉลุย ไม่เห็นจะสุ่มเรียกตรวจ หรือขอเอ็กซเรย์กระเป๋าของผู้โดยสารคนใดเลย เดินออกมาจากด่านฯ ก็พบบรรยากาศผ่อนคลาย มีสระน้ำ สวนหย่อมดูสบายตาคล้ายๆรีสอร์ท หรือสวนอาหาร



ไม่ว่าจะเป็นห้องสุขาวดี หรือตามมุมอาคารสนามบิน ก็จะมีศิลปสไตล์เขมรซึ่งคล้ายๆกับไทยให้ชมอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าจั่วหลังคา ช่อฟ้า แบบนี้ผมว่าดูดีกว่าการออกแบบแนว “สมัยใหม่” อย่างอาคารสนามบินในหนอง(งูเห่า) และอาคารสนามบินดอนเมืองของเรานะครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

ผมว่าการตกแต่งสถานที่ของเขาจะออกแนวประทับใจแขกผู้เดินทางไปมาครับ ถึงแม้ว่าจะเป็นสนามบินขนาดเล็กก็เถอะ

ส่วนเรามีเครื่องบนแห่มาลงเต็มลานจอด เข้าลักษณะ international ต้องทำใจล่ะครับ