ท่านุ่นระรื่น-โคกทรายครึกครื้น (สำรวจอนาคตทางรถไฟสายภูเก็ต)

[tuie]

ช่องลมและช่องจำหน่ายตั๋วสถานีกระเบียดยังมี “ตาข่ายไม้” อันเป็นเอกลักษณ์ของสถานีรถไฟยุคก่อนอยู่ครบถ้วน แถมยังมีบานหน้าต่างไม้สองบานขนาบข้างช่องจำหน่ายตั๋วอีกด้วย ในขณะที่หลายๆสถานีไม่เหลือบานหน้าต่างตรงจุดนี้ให้เห็นแล้วครับ



เครื่องชั่งเก่าแก่ประจำสถานีก็ดูเหมือนจะยังใช้การได้



จากบริเวณด้านหน้าสถานีกระเบียด มองไปยังฝั่งตรงข้ามเห็นห้องแถวไม้แบบโบราณ ประตูบานเฟี้ยม สภาพดีอยู่หนึ่งหลังครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[black_express]

แปลกน้อ หลังคาดูครึ่งๆ กลางๆ ยังไงก็ไม่รู้ครับ ? สงสัยคงถูกรื้อไปส่วนหนึ่งแล้ว

[tuie]

^
น่าเสียดายนะครับพี่ตึ๋ง ถ้าห้องแถวไม้ยังอยู่ครบทั้งหลังคงดูสวยกว่านี้

------------------------------------------------

ผมนั่งรถไฟผ่านสถานีกระเบียดมาแล้วหลายครั้งตั้งแต่ยังเป็นเด็กไม่กี่ขวบ ประทับใจสภาพภูมิประเทศซึ่งเป็นที่ราบล้อมรอบด้วยเนินและภูเขา ดูสงบสบายตาจนกระทั่งตั้งใจว่าจะต้องหาโอกาสแวะลงมาเดินเล่นชมวิวแถวๆสถานีกระเบียดให้ได้สักวันหนึ่ง กว่าจะสำเร็จดังตั้งใจกาลเวลาก็ผ่านไปหลายสิบปี



เหล่าผู้ก่อการดีไปจับกลุ่มทำอะไรแถวๆปลายชานชาลาครับ



รอสักพักหนึ่งขบวน ๔๔๖ ซึ่งวันนั้นตัดระยะแค่ ทุ่งสง-ชุมพร เพราะ “ติดม๊อบ” ก็มาถึงสถานีกระเบียดครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

เสพสมชมขบวน ๔๔๖ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินชมบริเวณอาคารสถานีกระเบียดกันต่อครับ



โครงสร้างที่เป็นไม้ส่วนบนของอาคารสถานีกระเบียดยังอยู่ในสภาพค่อนข้างจะดี น่าเสียดายที่เรามาเยือนและมายลโครงสร้างส่วนล่างที่เป็นไม้ไม่ทันเสียแล้ว



อย่างไรก็ดี หากทาสีผนังปูนส่วนล่างให้เป็นโทนเดียวกันกับส่วนบนละก็ น่าจะทำให้อาคารสถานีดูงดงามกลมกลืนยิ่งขึ้นนะครับ



เป็นอันว่าสำเร็จเสร็จสิ้นภารกิจหลักประจำวันเสาร์ที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๖ เพียงเท่านี้ ชาวคณะฯจะได้กินมื้อเที่ยงสักที นี่ก็ล่วงถึงบ่ายสองโมงเข้าไปแล้ว
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[hatyai]

เท่าที่ดูมาอาคารสถานียังคงเป็นสีดั้งเดิมอยู่(เหลือง-น้ำตาลแดง) ถ้าตู้โดยสารมาใช้สีเดียวกันเหมือนสมัยก่อน เวลาเข้าจอดสถานีคงสวยดีนะ

[tuie]

^
เห็นพ้องด้วยครับ

------------------------------------------

บันไดทางขึ้นเนินด้านหลังสถานีกระเบียดมีทั้ง “หมอนไม้” และ “หมอนคอนกรีต” แต่มิมีใครเลือกเดิน “เบาทาง” บนหมอนไม้สักราย



น้องๆชาวรถไฟไทยดอทคอม สายนครศรีธรรมราชและสงขลา ได้แก่ น้องเป้ น้องเอก-วิริยะ และน้องแรก ภูพัง ถลท. แวะมาพบชาวคณะฯที่ อ.ทุ่งสง ครับ



วันนั้นน้องเป้ติดภารกิจไม่สามารถตะลอนทัวร์กับชาวคณะฯต่อไปได้ คงมีแต่น้องเอก-วิ และน้องแรก ที่เข้าสบทบทริปช่วงสุดท้าย งานนี้ต้องขอบคุณน้องเอก-วิ เป็นอย่างยิ่งที่สละเวลาและค่าใช้จ่าย ขับรถจากสงขลา “ฝ่าม็อบ” มาพบชาวคณะที่ทุ่งสง เพื่อนำทางชาวคณะฯลัดเลาะลดเลี้ยวหลบม็อบไปยังที่พักในตัวจังหวัดพัทลุง โดยไม่ปล่อยให้เราคลำทางกันเองให้หลงทางครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

พขร. เวรสอง ดพ.เบนซินยาง รับทำหน้าที่ ช่วง ทุ่งสง-พัทลุง ครับ ว่าแต่การติดตั้งถุงลมนิรภัยผิดพลาดไปรึเปล่า ถุงลมถึงได้พองที่หน้าท้อง พขร.



พอใกล้จะถึงจุดที่ม็อบปิดทางหลวงหมายเลข ๔๑ น้องเอก-วิ ก็พาขับรถย้อนศรไปตามไหล่ทางฝั่งตรงข้าม เพื่อเลี้ยวขวาเข้าซอยทางเลี่ยงหลบม็อบไปยังตัวจังหวัดพัทลุง ถ้าสถานการณ์ปกติเราก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ดอกครับ นี่จะขับตรงไปจุดกลับรถก็ไปต่อไม่ได้เพราะ “ติดม็อบ”



หนทางเลี่ยงของน้องเอก-วิ ออกจะเลี้ยวลดคดเคี้ยวไปตามไร่-นา-สวนยาง คนต่างถิ่นอย่างผมก็ได้ชมวิวในเส้นทางที่ไม่เคยผ่านไปด้วยครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

หลังจากพระพิรุณเมตตาชาวคณะฯ มาได้ค่อนวัน ถึงเวลาที่ท่านจะออกปฏิบัติหน้าที่แล้ว ท่าทางจะ “จัดหนัก” กันเลยทีเดียว



สีของเมฆฝนช่างตัดกันดีกับสภาพแวดล้อมริมทางลัด “หลบม็อบ” อย่ากระนั้นเลย หยุดรถชักภาพบรรยากาศสักเดี๋ยวดีกว่า



เลี้ยวลด คดเคี้ยวไปมา ผ่านเส้นทางหลายสภาพผิวถนนได้เกือบครึ่งชั่วโมง น้องเอก-วิ ก็พาเรากลับคืนสู่ทางหลวงหมายเลข ๔๑ (ช่วงผ่านพ้นม็อบ) ได้อีกครั้งหนึ่ง


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ความใฝ่ฝันประการหนึ่งของผม คือ การเดินขึ้นไปชมวิวบนภูเขาอกทะลุ จ.พัทลุง นั่งรถไฟผ่านภูเขาอกทะลุมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วไม่เคยทราบมาก่อนว่ามีบันไดทางเดินขึ้นไปได้ จนกระทั่งได้ชมกระทู้ของ “เฮียใช้” เห็นมีบันไดขึ้นภูเขาอกทะลุได้สบายๆ



เย็นวันนั้นชาวคณะฯจึงตรงไปพิชิตเขาอกทะลุกันก่อนจะเข้าที่พักครับ



ชาวคณะฯเกือบทั้งหมดเป็นวัยรุ่น จะมีกระผมที่เข้าข่ายวัยรุ่นชรา แต่ความที่ออกกำลังกายเป็นประจำ เคยไปเดินขึ้นภูเขามาแล้วหลายครั้ง ก็คิดว่าน่าจะเดินขึ้นไปพร้อมๆกับน้องๆไหว



อย่างไรก็ดี มี ฮิบ่งาม สีฟ้าๆ อ้วนๆ ขอตัด ไว้ที่เชิงเขาอกทะลุ ๑ คัน (คน) ครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

เดินขึ้นไปสักพักเห็นเสาเหล็กมีสลิงค์ติดตั้งไว้คล้ายๆจะเคยมีกระเช้าชักรอก ขึ้น-ลง ภูเขา แต่ดูขนาดแล้วน่าจะเป็นกระเช้าสำหรับลำเลียงวัสดุก่อสร้างมากกว่าจะเป็นกระเช้าสำหรับคนโดยสารนะครับ



ระหว่างทางมีทางเดินแยกซ้ายเข้าไปยังสำนักสงฆ์ วังสุคติธรรม สันตินคร แต่ถ้าจะขึ้นไปชมวิว “อกทะลุ” ต้องเดินตรงขึ้นบันไดต่อไปอีกนับพันขั้นครับ



เริ่มเห็นท้องนาเมืองพัทลุงอยู่ต่ำลงไปเบื้องล่างแล้วครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/