ไปสัมผัสความสูงสุดเสียวของสะพานข้ามเหวขุนตานกัน

[mirage_II]

คุณ milkonline : ใช่ครับ ถ้าหากรู้ว่าเป็นแบบนี้ก็ไ่ม่อยากจะลงมาลุย ถ้ามืดค่ำกว่านี้จะน่ากลัวมาก เพราะอาจมีสัตว์มีพิษเลื้อย ไต่ไปตามต้นไม้ที่รกได้เลย อย่างน้อยก็มีหนามอยู่พอสมควร ลูกชายผมก็โดนแขนเข้าเต็มๆ ผมเองก็โดนเหมือนกัน พวกดอกหญ้าเจ้าชู้นี่เจ็บนักแล


ตรงหลังอาคารสถานีมีร้านอาหารตามสั่งอยู่ จึงได้ทีเติมพลังงานกลับคืนหลังจากที่อ่อนเพลียมานาน (นับเป็นโชคดีทีีวันนี้ไม่มีแดด ถ้าหากมีคงได้ลิ้นห้อยอย่างกระทู้ "ทัวร์ลิ้นห้อย" ของคุณแมวเป็นแน่แท้ครับ


ถ่ายตัวเองสักหน่อย สภาพตอนนี้หลังจากไปลุยมาแล้ว (แอบล้างหน้าแล้วนะครับ)ยังดีอยู่ นับว่าโล่งอกมากๆ ก่อนจะมายังกลัวจะีมีอุบัติเหตุใดๆ เกิดขึ้นเลยครับ

[mirage_II]

ทานอาหารเสร็จแล้ว เวลาเกือบ 6 โมงเย็นแล้วก่อนกลับออกไป ก็ถ่ายภาพมุมกว้าง พานอรามา ในบรรยากาศใกล้ค่ำของสถานีรถไฟขุนตานสักหน่อย แต่เนื่องจากโดนจำกัดเรื่องขนาดความกว้างเลยได้ภาพนิดเดียว เลยถ่ายคลิ๊ปได้เสียงมาด้วยอีก เป็นเสียงจากวัดดอยขุนตาลที่กำลังจะมีงานกฐินในวันพรุ่งนี้ ซึ่งคณะกฐินกำลังจะเข้ามาพอดีทาง อ.แม่ทา ครับ



กลับมาที่รถ สมาชิกเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว ขากลับนี้แสงน้อยมาก ผมจึงไม่ได้ถ่ายภาพ แม้จะผ่านจุดที่เคยถูกน้ำพัดจนรางแขวนก็ต้องผ่านไปก่อน ไม่มีเวลาแวะ เอาไว้คราวหน้าค่อยมาใหม่ เพราะวันนี้ระบมขากันไปหมดแล้วด้วยครับ

[mirage_II]

ออกมาจาก อ.แม่ทา ใช้ถนนสาย 11 วิ่งกลับ แต่มาเลี้ยวซ้ายเข้าเมืองลำปางทางด้านเหนือ ในเส้นทางเดิมเมื่อตอนขาไป เพื่อต้องการข้ามสะพานรัษฎาภิเศก ก่อนเข้าเมืองลำปาง ในภาพนี้กำลังติดไฟแดงสุดท้ายก่อนจะเลี้ยวขวามายังสะพานรัษฎาภิเศก สะดุดตารูปปั้นม้าขาวยกขาทางซ้ายมือ เมืองลำปางพยายามแสดงศิลปกรรมล้านนา ขนาดเสาไฟจราจรยังมีลวดลายเลยครับ

ข้างล่างเป็นคลิ๊ปวิดีโอขณะขับรถข้ามสะพานรัษฎาภิเศก

ทางแคบมากๆ ขับไปถ่ายไป มีเสียวครับ

วันนี้จบทริปรถไฟแค่นี้ พรุ่งนี้จะพาไปไหว้พระที่วัดพระแก้วดอนเต้า และตามหาสถานที่ปริศนาในภาพ ครับ

[mont]

ขอบคุณสำหรับรายละเอียดที่นำเสนอทั้งภาคในเมือง และภาคในป่าผมไปลำปางบ่อยๆแต่ไม่ค่อยได้เห็นที่เท่าที่คุณ MIRAGE II นำเสนอ ฝากขอบคุณไปถึงนายแบบ(ลูกชาย)ด้วยที่มีความเพียรเหมือนคุณพ่อ

[mirage_II]

สวัสดีครับ คุณmont : ด้วยความยินดีครับ ส่วนลูกชายผมนั้นปกติก็ไม่ชอบอะไรลุยๆ แบบนี้ ตอนแรกยังคิดว่าเขาจะไ่ม่ลงไปด้วย แต่คงจะเห็นว่าพ่อไปคนเดียวเลยไปเป็นเพื่อน (บางทริปเขาไม่ได้ไป แต่มีหลานชายคนอื่นไปแทน) แต่หลังจากได้ขึ้นรถอัดหินลอดอุโมงค์ ก็รู้สึกจะชอบเข้าแล้วครับ แต่ไม่รู้ว่าทริปหน้าจะไปเดินยาวว..แบบนี้อีกหรือเปล่า

วันนี้มาต่อกันนะครับ เรายังอยู่ที่เมืองนครลำปางอยู่ เ้ช้าขึ้นมาก็เช็คเอาท์เตรียมกลับกรุงเทพฯกัน

คนเยอะ ข้าวของก็เยอะ ดูแล้วคล้ายกับกองถ่ายทำภาพยนต์เล็กๆ เลย


แล้วก็มาทานอาหารเช้าร้านเดิม หน้าโรงแรมที่พัก ในรูปบอกได้ว่า "เป็ดอย่างของข้าใครอย่าแตะ"


ทานอิ่มแล้วก็ออกมาหน้าร้าน ตรงนี้เป็นหัวมุมถนนพอดี มองไปทางขวามีร้านเซเว่นอยู่ ดูกลมกลืนจนคิดว่าไม่น่าจะมีร้านค้าอะไรแถวนี้เลย ตอนกลางคืนเงียบจริงๆ

[mirage_II]

เห็นป้ายชื่อถนนตรงฝั่งตรงข้ามกับโรงแรมที่พักแล้วรู้สึกชอบ ทำได้ดูคลาสสิคดี (อยู่ตรงด้านหน้าโรงแรมคิม) ถนนหน้าโรงแรมนี้ชื่อ "บุญวาทย์" เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์ที่ 13 ได้ทรงพัฒนาเมืองนครลำปางอย่างมาก มีพระนามเต็มว่า "พลตรี เจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิต" ครองราชย์ พ.ศ. 2440 - พ.ศ. 2465

ท่านยังได้รับพระราชทานนามสกุล "ณ ลำปาง" จากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในปีพ.ศ.2457


ใกล้ๆ กับป้ายชื่อถนนข้างบน ก็มีแผ่นป้ายประชาสัมพันธ์งานบุญ ไหว้หลวงพ่อเกษม พอดีวันที่โพสกระทู้นี้ยังอยู่ในช่วงของงาน เลยเอามาลงให้เพื่อบอกบุญอีกต่อหนึ่งครับ

[mirage_II]

ในวันนี้ก่อนกลับกรุงเทพฯ เราีมีภาระกิจไปไหว้พระกัน (ความจริงแล้วควรจะไหว้ก่อนไปขุนตาน แต่เวลาไม่พอ เพราะมาถึงเมืองลำปางก็ใกล้ค่ำแล้ว ลองมากางแผนที่ดูก่อนนะครับ

จากแผนที่้เดินทางข้างบนออกจากที่พักด้วยเส้นสีเหลืองเพื่อไปวัดพระแก้วดอนเต้าฯ เสร็จแล้วมาวัดประตูป่องด้วยเส้นสีม่วง แล้วออกจากเมืองลำปางด้วยเส้นสีฟ้า ครับ
รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ไปถ่ายภาพสะพานรัษฎาภิเศก สะพานแขวน และสะพานรถไฟข้ามแม่น้ำวังเลย เพราะลูกชายผมดันมีงานในช่วงเช้ามืดพรุ่งนี้ด้วย เอาไว้มาคราวหน้าก็แล้วกันครับ

[mirage_II]

แรงบันดาลใจอันหนึ่งของผมที่ต้องมาวัดพระแก้วดอนเต้าฯ ก็เนื่องจากภาพข้างล่างนี้แหละครับ

คือคุณแม่ของผมที่จากไปแล้ว(คนซ้ายมือสุด) ได้ไปเที่ยวกับญาติและเพื่อนของญาติมา 20 กว่าปีแล้ว โดยไปลำปางและเีชียงราย ซึ่งผมไม่ได้ไปด้วย จึงอยากจะตามรอยในภาพไปบ้าง ซึ่งจากภาพข้างบนนี้ ค่อนข้างแน่ชัดว่าเป็นวัดพระแก้วดอนเต้าฯ แน่นอนครับ

การเดินทางหลังจากข้ามสะพานรัษฎาภิเศกมาก็เจอสี่แยกไฟแดงอันเดิม ที่มีรูปปั้นม้าขาวตรงหัวมุม

ทางไปวัดพระแก้วดอนเต้าฯ ต้องเลี้ยวขวาครับ


มาเรื่อยๆตามถนน แล้วเลี้ยวขวาเข้าถนนสุชาดา มาถึงสี่แยกตัดกับถนนพระแก้ว ตรงนี้ผมงง เพราะกำแพงทางซ้ายมือบังไว้ เลยขับตรงไปไม่ได้เลี้ยวซ้ายไปหน้าวัด เป็นซอยแคบๆอ้อมไปหลังวัดแทน

[mirage_II]

ตอนนั้นรู้สึกงงมากๆ ที่หาทางเข้าวัดไม่เจอ ทั้งๆที่ GPS Map ก็บอกว่าวัดอยู่ตรงนี้แต่ทำไมถนนเล็ก ไม่มีประตูเข้าวัดเลย จนมาถึงบันไดนาคด้านทิศเหนือ เลยจอดรถเทียบฟุตบาทเข้าไปทางนี้แทน ซึ่งก็สวยดี แต่็ก็ยังแอบแปลกใจว่า ทำไม่มีลานจอดรถของวัดเลย ทั้งๆที่เป็นวัดที่มีชื่อเสียงในลำปางมาก


ตรงข้ามถนนมีซอย หรือถนนพุ่งออกไปจากวัดมีชื่อว่า "ถนนช่างแต้ม" ทางไปสู่ชุมชนช่างแต้ม อันเป็นชุมชนโบราณของเมืองลำปาง มีอายุนานกว่า 1,333 ปี ชอบใจป้ายสวยดี ดูแล้วกลับนึกถึงเชียงใหม่


เิดินข้ามสะพานนาคไปถึงหาง เจอบันไดขึ้นไปบนพื้นที่วัด ก็เป็นบันไดนาคอีกชุด งดงามดูใหม่มาก

[mirage_II]

ก้าวขึ้นไปบนบันไดนาคแล้วหันกลับมาดูสะพานนาค โอ.. สวยมากครับสังเกตุำหางทั้งสองข้าง มีหัวพญานาคเล็กๆ โผล่ซ้อนขึ้นมาอีก เอ..แต่ดูๆแล้ว อาจไม่ใช่พญานาค ดูเหมือนพญานาคผสมกับสัตว์ชนิดอื่นในวรรณคดีมากกว่านะครับ


ขึ้นมาบนพื้นที่ยกระดับของวัด แล้วหันกลับไป ซุ้มประตูนี่ก็สวยไม่เบาเลยถ่ายมาให้ดูกันอีกภาพครับ


ผมเดินวนขวาอ้อมพระเจดีย์ใหญ่(ตามเข็มนาฬิกา) โดยไปทางซ้ายก่อน ซึ่งก็ได้เจอกับรูปปั้นพญาช้างเผือก อันเป็นที่มาของชื่อวัดแห่งนี้ "ช้างเผือกที่รับเสด็จองค์พระแก้วมรกต จากเชียงรายไปเีชียงใหม่ พอมาถึงทางแยกไปนครลำปาง กลับตื่นวิ่งมาเมืองลำปาง ไม่ยอมไปต่อ พระเจ้าสามฝั่งแกนจึงยอมอัญเชิญให้พระแก้วมรกตประดิษฐานอยู่ที่วัดนี้ ตั้งแต่ปี พ.ศ.1979 จนถึงพ.ศ.2011 ถึงได้ไปอยู่ที่เชียงใหม่ครับ


มองไปทางขวามือ ตรงจุดนี้จะเห็นองค์พระเจดีย์เต็มๆ แบบไม่มีอะไรบดบัง