ของฝากจาก Kyushu

[tuie]

หัวขบวนรถ HUIS TEN BOSCH ก็ยังไม่ใช่คันนำนะครับ ยังมีขบวนรถสายอื่นอยู่ตอนหน้าอีก





โปรดสังเกตว่า หัวขบวนกับท้ายขบวนรถ HUIS TEN BOSCH เป็นรถคนละรุ่นกันนะครับ เห็นแล้วนึกถึงเวลาเอา RHN กับ THN มาพ่วงเข้าด้วยกันจริงๆ

[Main_Reservoir]

ง่า..เห็นแล้วอยากไปบ้างจัง ติดขัดที่งบประมาณ
ถ่ายภาพประกอบการบรรยายได้ดีเยี่ยมครับ

เท่าที่เห็นตามภาพ ญี่ปุ่นนี่ใช้ประโยชน์จากที่ดินได้ค่อนข้างสูงมาก ทุกตารางมิลลิเมตรมีความหมาย แล้วก็การจัดระเบียบจราจรก็ดี คนขับรถยนต์ต้องมีวินัย ไม่งั้นได้ชนกับรถรางกันบ้างล่ะ
_________________
❤ Computerized Train Diagram ❤

[tuie]

[tuie]

ไปเที่ยวอย่างเพลิดเพลินมาแล้วหนึ่งวันก็ถึงวันจันทร์ซึ่งเริ่มเรียนที่มหาวิทยาลัยคิวชูเป็นวันแรก มหาวิทยาลัยคิวชูเป็นสถาบันอุดมศึกษาเก่าแก่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น เปิดสอนหลายหลายสาขาวิชา เช่น แพทย์ พยาบาล วิศวะ บัญชี เศรษฐศาสตร์ อักษรศาสตร์ นิติศาสตร์ฯลฯ มีทั้งหลักสูตรที่สอนเป็นภาษาญี่ปุ่นและหลักสูตรอินเตอร์ฯสอนเป็นภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยคิวชูตั้งอยู่ทางทิศเหนือของเมืองฟูกุโอกะ ห่างจากสนามบินไม่มากนักจึงได้ยินเสียงเครื่องบินขึ้นลงดังสนั่นตลอดวัน บางคณะก็แยกเป็นแคมปัสต่างหากจากบริเวณที่ทำการมหาวิทยาลัยซึ่งคณะนิติศาสตร์ตั้งอยู่ที่นี่ การเดินทางไปมหาวิทยาลัยทำได้โดยสะดวกหลายทางซึ่งทางรถไฟฟ้าใต้ดินก็เป็นทางหนึ่งที่สะดวกเนื่องจากมีสถานีอยู่ในบริเวณมหาวิทยาลัยเลยครับ ถ้าเทียบกับของไทยก็คล้ายๆกับสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสามย่านที่ใกล้ๆกับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยน่ะครับ

ขอนำชมบรรยากาศมหาวิทยาลัยคิวชูสักเล็กน้อยนะครับ



ประตูทางเข้าด้านหนึ่งซึ่งใกล้กับสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินฮาโกซากิคิวไดเมะ





บริเวณอาคารคณะนิติศาสตร์ซึ่งกระจายอยู่หลายอาคาร มีข้อสังเกตว่านักศึกษาที่นี่นิยมขี่จักรยานกันมาก ไปตรงไหนก็เห็นแต่จักรยานจอดเต็มไปหมด แม้แต่ที่ตั้งป้ายชื่อคณะนิติศาสตร์แทนที่จะทำเป็นสวนหย่อมปลูกไม้ดอกไม้ประดับกลับปล่อยให้อยู่ท่ามกลางที่จอดรถจักรยานเสียนี่



คำเตือน นักศึกษาช่างจ้อ(คุยเก่ง)ในชั้นเรียนต้องระวังตัวกันหน่อยนะครับ เพราะแปรงลบกระดานที่นี่ใหญ่มาก หากโปรเฟสเซอร์ที่นี่เลียนแบบอาจารย์บางท่านที่เมืองไทยซึ่งชอบใช้แปรงลบกระดานปราบนักศึกษาช่างเจรจาเมื่อใด ก็ตัวใครตัวมันละครับ

ผมรู้สึกว่าบรรยากาศบริเวณมหาวิทยาลัยคิวชูค่อนข้างจะดูทึมๆ เคร่งขรึม ทั้งจากสีของอาคารและความที่ไม่ค่อยจะมีดอกไม้ ต้นไม้หลายสีสันแบบตามมหาวิทยาลัยในประเทศไทยชอบปลูกเท่าใดนัก ยิ่งตอนที่ไปอากาศหนาว อุณหภูมิประมาณ ๒-๕ องศาเซลเซียส แถมลมพัดแรงมากจนจักรยานที่จอดไว้ล้มเป็นแถบๆยิ่งดูวังเวงน้องนักเรียนไทยบางคนถึงกับบอกว่าบรรยากาศคล้ายบ้านผีสิงเลยครับ แต่ภาพที่นำมาให้ชมข้างต้นผมเลือกเอาวันที่อากาศแจ่มใสแล้วนะครับ เห็นในภาพแดดออกอย่างนั้นความจริงแล้วยังหนาวมากเพียงแต่คนถ่ายทำท่าเป็นปกติเหมือนไม่หนาว แต่เบื้องหลังการถ่ายทำพอถ่ายภาพเสร็จรีบเข้าภายในอาคารหาไออุ่นจากฮีทเตอร์แทบไม่ทัน

___________________________________

เดี๋ยวคราวหน้าจะเข้าเรื่องรถไฟฟ้าใต้ดินครับ ตอนนี้ขอรีบเตรียมตัวไปทำงานก่อนครับ

[pattharachai]

อิอิ จะว่าไปเจ้าของกระทู้ก็เหมือน นร.ญี่ปุ่นนะครับ

[tuie]

[tuie]

เข้าเรื่องรถไฟกันดีกว่า ในเมื่อรถไฟฟ้าใต้ดินเป็นพาหนะที่เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยได้สะดวกทางหนึ่ง ในวันเปิดเรียนผมก็เดินทางจากที่พักไปมหาวิทยาลัยโดยรถไฟใต้ดินครับ รถไฟใต้ดินที่ฟูกุโอกะมิใช่กิจการของเจอาร์แต่เป็นกิจการของ FUKUOKA CITY SUBWAY มีชื่อย่อว่า F.S. มีสามเส้นทาง ได้แก่ สายกูโกะหรือสายสนามบิน(สายสีส้ม) สายฮาโกซากิ(สายสีฟ้า) และสายใหม่ล่าสุดคือ นานากุม่า(สายสีเขียว)



เส้นทางสายสีส้มเริ่มจากสถานีฟูกุโอกะกูโกะหรือสถานีสนามบิน ซึ่งตั้งอยู่บริเวณอาคารผู้โดยสารภายในประเทศของสนามบินฟูกุโอกะ ผ่านสถานีสำคัญๆเช่น สถานีฮาคาตะซึ่งเป็นชุมทางรถไฟเจอาร์และชิงกังเซ็นสายซันโยที่ข้ามไปเมืองต่างๆบนเกาะฮอนชู สถานีนากาสึคาวาบาตะซึ่งเป็นสถานีร่วมกับรถไฟฟ้าใต้ดินสายสีฟ้า สถานีเทนจิ้นเป็นย่านช็อปปิ้งและเป็นสถานีเชื่อมต่อกับสถานีเทนจิ้นมินามิต้นทางของรถไฟฟ้าใต้ดินสายสีเขียว เป็นต้น สุดปลายทางที่สถานีไมโนฮาม่า แต่ผู้โดยสารยังสามารถเดินทางต่อจากสถานีนี้ไปในเส้นทางรถไฟเจอาร์สายชิกุฮิซึ่งมีปลายทางที่สถานีนิสชิการะสุได้อีกนะครับ

เส้นทางสายสีฟ้าเริ่มจากสถานีนากาสึคาวาบาตะ ไปสุดปลายทางที่สถานีไคซูกะ สถานีสำคัญสำหรับผมซึ่งต้องเดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัยคิวชูอยู่ในเส้นทางสายสีฟ้า คือ สถานีฮาโกซากิคิวไดเมะ แต่ถ้าท่านใดอยากขอพรให้สุขสมหวังในรักจากศาลเจ้าแห่งความรักละก็ สถานีสำคัญสำหรับท่านคือสถานีฮาโกซากิมิยามาเอะซึ่งอยู่ถัดจากสถานีฮาโกซากิคิวไดเมะไปสถานีเดียว รถไฟฟ้าใต้ดินสายสีฟ้ากับสายสีส้มไม่ได้แยกเดินอย่างเด็ดขาดแบบรถไฟฟ้าบีทีเอสสายสีลมกับสายสุขุมวิทของไทยเรานะครับ เนื่องจากรถไฟใต้ดินสายสีฟ้าบางขบวนแทนที่จะสุดปลายทางหรือมีต้นทางที่สถานีนากาสึคาวาบาตะซึ่งเป็นสถานีร่วมสำหรับเปลี่ยนสาย(ทำนองเดียวกับสถานีสยามสแควร์) กลับแล่นต่อไปสุดปลายทางในสายสีส้ม แล้วทำขบวนกลับมาตามเส้นทางสายสีส้มมาผ่านสถานีนากาสึคาวาบาตะจากนั้นก็แยกไปยังสายสีฟ้าจนสุดปลายทางที่ไคซูกะ โดยไม่ไปสนามบินสุดสายสีส้มก็มีนะครับ หากจินตภาพว่า รถไฟฟ้าบีทีเอสมีขบวนรถจากหมอชิตผ่านสยามสแควร์ไปยังตากสินได้โดยตรงก็จะเป็นแบบเดียวกันครับ

รถไฟใต้ดินที่ทำขบวนในเส้นทางสายสีส้มและสายสีฟ้าเป็นรถรุ่น ๒๐๐๐ เกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลืออีกไม่กี่ขบวนเป็นรถรุ่นใดกรุณาติดตามชมต่อไปแล้วจะพบคำตอบครับ(มิได้มีเจตนากั๊กนะครับ เฉลยทันทีเดี๋ยวไม่ตื่นเต้น) แต่ขอบอกก่อนว่าไม่ใช่รุ่น ๓๐๐๐ นะครับ รถรุ่น ๓๐๐๐นี้ เป็นรุ่นใหม่ล่าสุด(แถมดูสวยกว่า)ของเอฟเอส ผมเห็นมีวิ่งแต่ในเส้นทางสายสีเขียวเท่านั้นครับ รถไฟใต้ดินที่ฟูกุโอกะมีกำหนดเวลาที่ใช้ในการเดินทางของแต่ละเส้นทางดังนี้ครับ

[tuie]

สถานีรถไฟใต้ดินที่อยู่ใกล้ที่พักของผมก็คือ นากาสึคาวาบาตะ เดินจากที่พักประมาณ ๑๐ นาทีไปขึ้นรถไฟใต้ดินสายสีฟ้าจากสถานีนี้อีก ๕ สถานี ใช้เวลาประมาณ ๑๐-๑๕ นาที(เผื่อรอรถ) ก็ถึงสถานีฮาโกซากิคิวไดเมะแล้วเดินต่ออีกประมาณ ๑๐ นาที เป็นอันถึงตึกเรียน รุ่นเด็กๆแบบผม(ถึงอยู่แถวนี้น้องๆอาจจะว่าผมนั้นเข้าเขตผู้สูงอายุ แต่ถ้าอยู่ที่ทำงานยังจัดว่าเป็นรุ่นเด็ก เพราะอาวุโสน้อยกว่าหลายๆท่านครับ 8) )สนุกกับการเดินทางแบบนี้เพราะยังเดินเก่งอยู่ครับ ยิ่งคนชอบรถไฟแล้วยิ่งชื่นบานเข้าไปใหญ่ แต่ผู้ใหญ่หลายๆท่านไม่ค่อยชอบเท่าไร ไหนจะต้องเดินฝ่าลมหนาวไปขึ้นรถไฟและไปตึกเรียน ต้องเดินขึ้นลงบันไดสถานี ต้องซื้อตั๋วจากเครื่องจำหน่ายตั๋วอัตโนมัติ ต้องยืนโดยสาร(เพราะคนญี่ปุ่นส่วนมากไม่ค่อยจะลุกให้ผู้สูงอายุนั่งแบบคนไทย)ฯลฯ

สถานีรถไฟใต้ดินที่ฟูกุโอกะก็คล้ายๆกับสถานีรถไฟใต้ดินในกรุงเทพตรงที่ลงไปชั้นแรกเป็นจุดจำหน่ายตั๋ว ทางเข้าซึ่งต้องผ่านเครื่องตรวจตั๋ว ชั้นที่สองเป็นชานชาลา ถ้าเป็นสถานีร่วมระว่างสายสีส้มกับสายสีฟ้าอย่างสถานีนากาสึคาวาบาตะ นอกจากมีชานชาลาในชั้นที่สองสำหรับขบวนรถสายสีฟ้าแล้ว ยังจะมีชานชาลาชั้นที่สามสำหรับขบวนรถสายสีส้มอีกชั้นหนึ่งด้วย ที่จำหน่ายตั๋วมีทั้งที่เป็นห้องจำหน่ายตั๋วมีเจ้าหน้าที่ประจำ กับเครื่องจำหน่ายตั๋วอัตโนมัติหน้าตาแบบนี้ครับ



เดินเข้าไปที่เครื่องเห็นภาษาญี่ปุ่นเต็มไปหมด ไม่ต้องตกใจนะครับ มีปุ่มกลมๆเล็กๆสีขาวสำหรับเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษได้ วิธีซื้อตั๋วเที่ยวเดียวก็ไม่ยากสามารถนำประสบการณ์จากการซื้อบัตรรถบีทีเอส และเหรียญโดยสารรถไฟใต้ดินของไทยเราไปประยุกต์ใช้ได้สบายๆ จะต่างกันบ้างเพียงรายละเอียดเล็กน้อย กล่าวคือ ของเอฟเอสเริ่มจากดูป้ายแสดงเส้นทางด้านบนเครื่องฯหาชื่อสถานีปลายทางที่เราจะไปว่าราคาค่าโดยสารเท่าใด จากนั้นก็กดปุ่มเปลี่ยนภาษาที่เครื่องเป็นภาษาอังกฤษ หยอดเหรียญหรือธนบัตรตามมูลค่าค่าโดยสารไปยังสถานีที่เราจะไป กดปุ่มที่แสดงจำนวนค่าโดยสารซึ่งตรงกับจุดหมายปลายทางของเรา เครื่องก็จะออกตั๋วให้พร้อมกับทอนเงิน(ถ้ามี) ง่ายดีไหมครับ



ตั๋วรถไฟใต้ดินเที่ยวเดียวของจริงมีขนาดเล็กกว่าตั๋วแข็ง(ตั๋วหนา)ของรถไฟไทยประมาณหนึ่งในสามครับ เนื่องจากค่าตั๋วค่อนข้างแพง ราคาขั้นต่ำ(เที่ยวเดียว)ก็ ๒๐๐ เยน(ประมาณ ๖๐ บาท)เข้าไปแล้ว ส่วนราคาสูงสุด(เที่ยวเดียว)เกือบๆ ๔๐๐ เยน(ประมาณ ๑๒๐ บาท) ใครคาดว่าจะนั่งรถไฟใต้ดินวันละหลายๆเที่ยวไม่ว่าจะโดยเจตนาเนื่องจากจะไปเที่ยวแถวๆสถานีรายทางหลายแห่ง หรือโดยประมาทคือหลงทาง ก็มีทางเลือกที่ประหยัดกว่าการซื้อตั๋วเที่ยวเดียวโดยการซื้อตั๋วแบบ One Day Pass ซึ่งสามารถใช้โดยสารรถไฟใต้ดินกี่ครั้งก็ได้ภายในวันเดียวในราคา ๖๐๐ เยน ครับ



ด้านหน้าตั๋วแบบ One Day Pass ซึ่งมีขนาดพอๆกับบัตรเครดิต



ด้านหลังตั๋วแบบ One Day Pass มีข้อแนะนำการใช้ตั๋วพิมพ์ไว้ครับ

[shinoda]

อ.ตุ้ย มาเมื่อไหร่ ข้อมูลแน่นปึ้กทุกรอบเลยครับ

เหมือน ไกด์รถไฟญี่ปุ่น มาเอง

[tuie]