312.48 กม.จากชุมพรไปเขาชุมทอง ( ฟ้าใส ต้นไม้เขียว ภูเขาสวย )

[ExtendeD]

ตัวอาคารสถานีชุมทางเขาชุมทองครับ



หอสัญญาณของสถานีชุมทางเขาชุมทองครับ



ป้ายประเพณี และบริเวณชานชาลาทางด้านทิศใต้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เสาสัญญาณออกข้างรางที่ 1 ครับ



ประแจตัวนี้เป็นประแจตัวที่แยกเข้าสู่เส้นทางสายชุมทางเขาชุมทอง - นครศรีธรรมราชครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอถ่ายรูปข้างบนเสร็จ ฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมา ผมก็ต้องวิ่งกลับไปที่ชานชาลาสถานีก่อนล่ะครับ เพราะฝนตกลงมาหนักจริง ๆ แต่พอกลับไปถึงบริเวณชานชาลาที่มีหลังคา นั่งพักยังไม่ทันจะหายเหนื่อยเลย ฝนก็หยุดตก

ผมดูจากเวลาแล้วอีกไม่นาน ขบวนรถเร็วที่ 174 ต้นทางสถานีนครศรีธรรมราช - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ก็จะเข้ามาถึงสถานีชุมทางเขาชุมทองแล้ว ก็เลยเดินกลับไปที่ทางโค้งซ้ายด้านทิศใต้ของสถานีอีกครั้ง รออยู่สักประมาณ 15 นาที ก็ได้รูปนี้มาครับ

รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ADD. ) หมายเลข 4411 นำขบวนรถเร็วที่ 174 วิ่งผ่านโค้งเข้าสู่ตัวสถานีชุมทางเขาชุมทองไป เมื่อเวลา 13.39 น. ครับ



พอขบวนที่ 174 ออกจากสถานีชุมทางเขาชุมทองไปแล้วความเงียบเหงาก็เข้ามาเยือนสถานี เงียบมาก ๆ ครับ ถึงแม้จะมีเจ้าหน้าที่ รวมทั้งชาวบ้านเดินผ่านไปมา แต่บรรยากาศก็ยังดูเหงา ๆ อยู่ดี จนผมต้องเปลี่ยนแผนอีกครั้ง เดินไปถามคุณลุงมอเตอร์ไซค์รับจ้างด้านหน้าสถานี ว่าคนที่นี่เวลาเขาจะเข้าตัวเมืองนครฯ เขาไปกันยังไง คุณลุงก็บอกว่า เขาจะพาไปส่งครับ ผมก็คิดในใจว่า ถ้าเป็นทางรถไฟก็ยังเหลือระยะทางอีกประมาณ 35 กิโลเมตร กว่าจะถึงสถานีนครศรีธรรมราช ทางถนนก็คงไม่ต่างจากนี้มากนัก ผมเองก็ไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซค์ไกลขนาดนี้ซะด้วยสิ แต่ก็เอา ขึ้นไปนั่งซ้อน 3 ให้คุณลุงเขาพาไปส่งครับ โดยที่ไม่ลืมบอกคุณลุงว่า ให้ไปส่งผมที่หน้าสถานีรถไฟนครศรีธรรมราช

คุณลุงขี่มอเตอร์ไซค์พาผมตรงไปตามถนนที่อยู่ด้านหน้าสถานีชุมทางเขาชุมทองครับ ระหว่างทางก็มีแต่ต้นไม้ มีการก่อสร้างสะพานอยู่ 1 จุด ถ้ากล้องผมยังดี ๆ อยู่ ก็คงได้เก็บภาพมาให้ดูครับ แต่ตอนนี้ที่จะนั่งยังแทบไม่มีเลยครับ ก็เลยได้แต่หันซ้ายหันขวาเก็บบรรยากาศนั้นไว้ในความทรงจำ

จนกระทั่งมาถึงบริเวณที่ถนนที่ตรงมาจากหน้าสถานีรถไฟเขาชุมทอง มาตัดกับถนนหมายเลข 403 ที่นี่คือ สี่แยกร่อนพิบูลย์ครับ คุณลุงก็จอดรถมอเตอร์ไซค์ลงใกล้ ๆ ท้ายรถสองแถวสีแดงคันหนึ่ง ข้างรถสองแถวคันนั้นเขียนว่า ทุ่งสง - นครศรีธรรมราช อ้าว... ที่บอกว่าจะพาไปส่ง นี่ก็คือไปส่งที่ท่ารถหรอกเหรอ หลงคิดว่าจะไปส่งถึงในตัวเมืองเลย แต่ก็ดีแล้วครับ ได้นั่งรถหลาย ๆ แบบ ผมจ่ายค่าโดยสารให้คุณลุงไป 40 บาท ( คนละ 20 บาท ) แล้วก็รีบขึ้นรถสองแถวคันนั้นไป ระหว่างทางก็ได้เห็นรถสายทุ่งสง - นครศรีธรรมราช สายเดียวกับที่ผมนั่งอยู่นี่ล่ะครับ แต่เป็นรถบัสขนาดใหญ่คงจะนั่งสบายกว่ารถสองแถวที่ผมนั่งอยู่แน่ ๆ

นอกจากนั้นก็ได้คุยกับพี่ผู้หญิงคนหนึ่งครับ ก็ได้ข้อมูลเบื้องต้นที่ควรจะรู้ไว้เล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะไปถึงตัวเมืองนครศรีธรรมราชจริง ๆ พี่เขาบอกว่าค่าโดยสารรถสองแถวภายในตัวเมือง คนละ 10 บาท ( แต่ที่ผมนั่งไปนี่เสีย 2 คน 15 บาท พี่คนขับคงจะคิดราคาตั๋วเด็กให้เจ้าตัวแสบแน่ ๆ เลย เขาสูงเกิน 150 เซนติเมตรแล้วนะครับ ) สี่แยกด้านหน้าสถานีรถไฟนครศรีธรรมราช เรียกว่า " แยกท่าวัง " ให้ไปลงรถคันนี้ที่นั่น แล้วก็เรื่องยิบ ๆ ย่อย ๆ อีกเยอะแยะครับ ผมประทับใจพี่เขามาก ท่าทางพี่เขาใจดีมากเลยล่ะครับ แนะนำร้านขายอาหารอร่อย ๆ ให้กับผมแถมจะพาผมกับเจ้าตัวแสบไปกินข้าวอีกแน่ะ แต่ผมจะรีบไปที่สถานีรถไฟ ก็เลยต้องขอลากับพี่เขาครับ

ที่ผมจะรีบมาที่สถานีรถไฟก็เพราะว่า ผมมาถึงที่แยกท่าวัง ตอนนั้นประมาณ 14.35 น. เองครับ ผมจะรีบไปส่งขบวนที่ 86

ในบ่ายวันนั้นขบวนรถด่วนที่ 86 ต้นทางสถานีนครศรีธรรมราช - สถานีกรุงเทพ ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) หมายเลข 4538 นำขบวนครับ



รูปนี้ถ่ายเมื่อเวลา 14.49 น. ครับ จากนั้นผมก็อยู่รอจนขบวนที่ 86 ออกจากสถานีนครศรีธรรมราชไป แล้วผมก็พาเจ้าตัวแสบตระเวนหาโรงแรมพักครับ กว่าจะหาได้เพราะเจ้าตัวแสบเกี่ยงอยู่นาน อยากได้โรงแรมสภาพใหม่ ๆ เหมือนกับตอนที่อยู่ชุมพร แต่ผมก็ดู ๆ แล้วมันไม่มีหรอกครับ จนกระทั่งได้พักที่โรงแรมไทยโฮเต็ลนี่ล่ะครับ ราคาค่าห้อง 450 บาทต่อคืน เตียงคู่ โทรทัศน์ มีเคเบิ้ลเป็น True Vision อ่างอาบน้ำ ตู้เย็นครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก่อนจะจบกระทู้นี้ ผมมีรูปเหลืออยู่อีกนิดหน่อย ก็เลยจะเอามาปิดกระทู้ครับ

รูปแรกเป็นรถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) หมายเลข 4560 นำขบวนรถด่วนที่ 85 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีนครศรีธรรมราช มาถึงสถานีปลายทางเวลา 13.34 น. ครับ ช้ากว่ากำหนดเวลาประมาณ 3 ชั่วโมงครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางหรือเปล่า



รูปนี้ถ่ายตอนที่ผมจะขึ้นขบวนที่ 174 จากสถานีนครศรีธรรมราช ไปลงที่สถานีชุมทางเขาชุมทอง เพื่อไปรอขึ้นขบวนที่ 86 ที่นั่นอีกที งง หรือเปล่าครับ

บรรยากาศสถานีนาผักขวง เวลา 22.53 น. ที่ขบวนที่ 86 กำลังรอหลีกขบวนที่ 169 ครับ ตอนนั้นผมนอนไม่หลับก็เลยลุกขึ้นมาถ่ายรูปเล่น



จริง ๆ แล้วคืนนั้นนับเฉพาะตอนที่ผมยังไม่หลับ ขบวนที่ 86 หลีกแค่ขบวนที่ 35 กับ 169 และ 39 / 41 เท่านั้นครับ นอกนั้นผมไม่รู้แล้ว เพราะหลับ

รูปนี้เป็นช่วงที่ข้ามพ้นสะพานพระราม 6 มาแล้วครับ เวลา 05.27 น.



แล้วผมกับเจ้าตัวแสบก็มาลงจากขบวนที่ 86 ที่สถานีชุมทางบางซื่อ 2 ครับ เวลาในตอนนั้นก็ 05.40 น. ช้ากว่ากำหนด 11 นาทีครับ



วันนั้นก่อนเข้าสถานีชุมทางบางซื่อ 2 ก็ต้องวิ่งแข่งกับรถอีกขบวนผมมองไม่เห็นป้ายข้างรถก็เลยไม่รู้ว่าเป็นขบวนอะไร แล้วขบวนที่ 86 ก็ต้องรอตามหลังรถขบวนนั้นไปครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

Video clip เพียง 1 เดียวในการเดินทางครั้งนี้ครับ เป็นตอนที่ขบวนรถด่วนที่ 86 กำลังวิ่งผ่านโค้งเข้าสู่สะพานพระจุลจอมเกล้า หลังจากที่ออกจากสถานีสุราษฎร์ธานีมาไม่นาน หลังจากที่ถ่าย clip นี้แล้ว ผมก็ไม่ได้ถ่ายรูปสถานีตามรายทางเพิ่มอีกครับ เพราะว่าแสงน้อย ถ่ายออกมาก็ไม่ชัด



ปิดท้ายด้วยตารางแสดงตำแหน่งของสถานีต่าง ๆ ตั้งแต่สถานีหัวหิน - สถานีนครศรีธรรมราชครับ





สำหรับรูปภาพที่จะนำมาประกอบกระทู้นี้ก็คงจะมีแต่เพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณพี่น้องสมาชิกทุกคนที่เข้ามาร่วมเดินทางไปด้วยกัน และพูดคุยกันระหว่างทางครับ หวังว่ารูปภาพและเรื่องราวในกระทู้นี้คงจะทำให้ทุก ๆ คนได้รับความสนุกเพลิดเพลินได้บ้างนะครับ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัย เส้นทางนี้ผมไม่เคยผ่านตอนกลางวันครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[prettyboy]

ติดตามชมมาตั้งแต่ต้นแล้วครับ ภาพสวย บรรยายละเอียดแล้วก็ชัดเจนดีครับ ดูแล้วทำให้อยากไปเที่ยวสายใต้บ้างจัง ไว้มีโอกาสจะไปเปิดหูเปิดตากะเค้าบ้าง

[KTTA-50-L]

พี่เต้ยครับ บ้านเกยเซนอยู่ฝั่งเดียวกับบ้านทุ่งหล่อนะครับ

[ExtendeD]

[rimura]

ชาวจังหวัดนครศรีธรรมราชนี่ใจดีจริงๆครับ ผมเคยไปสัมมนา 2 วัน ที่โรงแรมทวินโลตัส เมืองนครฯเมื่อช่วงก่อนสงกรานต์ที่ผ่านมา หลังจากสัมมนาเสร็จ ก็ไปที่สนามบินเพื่อจะขึ้นเครื่องกลับ ซึ่งผมก็ไม่ได้จองไฟลท์ล่วงหน้าเอาไว้ซะด้วย ( นครศรีธรรมราช มีนกแอร์เพียงสายการบินโดยสารเพียงสายการบินเดียว 3 เที่ยวต่อวัน ) ก็จ้างมอเตอร์ไซค์ให้ไปส่งที่สนามบิน ปรากฎว่าไฟลท์ 4 ทุ่มเต็มอีก จะทำไงดี มืดก็มืดแล้ว สนามบินก็อยู่นอกเมืองไกลพอสมควร และที่ท่าอากาศยานนครฯ ก็ไม่มีรถรับจ้างใดๆ แม้แต่ร้านขายของก็ไม่มี ก็เดินครับ เดินออกจากสนามบิน หวังว่าคงจะได้โบกรถเพื่อขออาศัยเข้าเมือง แต่เมื่อเดินมาถึงที่ประตูทางเข้า - ออกติดกับถนนใหญ่ ก็มี รปภ.ท่านนึงเห็นเราเดินแบกกระเป๋าเดินคอตกออกมา พอคุยกันแกรู้ว่าเราไม่มีไฟลท์กลับ แกจึงอาสาพากลับไปที่สนามบินอีกครั้ง จึงได้จองไฟลท์เช้า ยังไม่พอเท่านั้นครับ แกก็พาไปพักที่โรงแรมเล็กๆของเพื่อนแกที่รู้จักกันอยู่ที่หมู่บ้านท้ายรันเวย์สนามบิน ขอบอกว่าอัธยาศัยของคนแถวนั้นดีมากๆ แกบอกว่าตอนเช้า 7 โมงแกจะมารับไปส่งที่สนามบิน คืนนั้นก็เลยได้พักที่นั่น เจ้าของที่พักยังให้มอเตอร์ไซค์ผมเพื่อขี่ไปหาซื้อกับข้าวมาทานในตอนค่ำอีก คืนนั้นนอนหลับไปเพราะความเพลียบวกกับความซาบซึ้งในน้ำใจของคนที่นั่นมากเลย พอเช้า รปภ.ท่านนั้นมารับผมไปส่งและนังคุยเป็นเพื่อนจนได้เวลา Boarding ผมจึงได้กลับกรุงเทพฯมาลงที่ดอนเมือง พร้อมกับความประทับใจที่คิดว่า ชีวิตนี้จะไม่ลืมน้ำใจของชาวนครฯเลย



ปล. จากการพูดคุยกันทั้งจากคนแถวนั้นและพนักงานขายตั๋วของนกแอร์ จึงได้รู้ว่าที่ไฟลท์เต็มนั้นเพราะกระแสของ.... คงพอจะทราบๆกันนะครับ

[Theer]

สุดยอดเลยครับ ภาพสวยมากๆ ครับ ดูแล้วก็ทำให้คิดถึงบ้านที่ใต้ครับ ปกติจะไปและกลับกับ 169/170 แล้วก็ 171/172 ไม่ได้เห็นวิวข้างทางแบบนี้ เพราะเป็นเวลากลางคืนครับ เห็นอย่างนี้แล้วก็รู้เลยครับว่าวิวสวยดี