ร้อน เหนื่อย หิว... ที่โยทะกา

[ExtendeD]

พื้นที่ด้านหลังอาคารสถานีก็เต็มไปด้วยต้นไม้เหมือนกันครับ จริง ๆ แล้วถ้าไปยืนที่ป้ายประเพณี แล้วหันมองไปทางขวา จะเห็นบ้านพัก ครฟ. อยู่หลังหนึ่ง แต่ถ้ายืนอยู่ตรงจุดนี้ จะถูกต้นไม้บังเอาไว้หมดเลยครับ



เดินลิ้นห้อยมาเรื่อย ๆ จนถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก้าวขึ้นมาเดินบนชานชาลาครับ จะเห็น " ป้ายบอกสถานีถัดไป " อยู่ริมแนวต้นไม้ที่ปลูกเป็นรั้ว



ถ้าไปทางสถานีชุมทางคลองสิบเก้า ก็คือทางกลับไปที่สถานีชุมทางฉะเชิงเทรา แต่ก่อนหน้าที่จะไปถึงสถานีชุมทางคลองสิบเก้า จะต้องผ่าน " ที่หยุดรถคลองยี่สิบเอ็ด " ก่อน ส่วนทางไปสู่สถานีบ้านสร้างนั้นคือทางไปสถานีปราจีนบุรี กบินทร์บุรี และอรัญประเทศครับ

ถัดจากป้ายบอกสถานีถัดไป ก็จะมี " เสาคล้องห่วงทางสะดวก " ตั้งอยู่ครับ ช้าง ๆ แนวรั้วต้นไม้ก็จะมีทั้งม้าหินสำหรับให้ผู้โดยสารนั่งรอขบวนรถ ต้นไม้ดอกไม้หลากสี คงเป็นที่ชื่นชอบของผู้โดยสารที่ชอบดู นอกจากนั้นก็มีถังขยะที่ตั้งกระจายอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของสถานีรถไฟแห่งนี้


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินไปตามชานชาลาเรื่อย ๆ ก็จะมาถึงอาคารสถานีครับ ใกล้ ๆ กับอาคารสถานีจะมีประตูที่มีลักษณะคล้าย ๆ กับซุ้ม ที่เห็นเป็นเสาไม้ ด้านบนเป็นต้นไม้ มีมอเตอร์ไซค์สีแดงจอดอยู่ ประตูนี้เป็นทางเดินไปถึงบ้านพักครฟ. ที่ผมบอกว่าถูกต้นไม้ขึ้นบังจนมองไม่เห็นครับ



ข้างหน้า ตรง ๆ ของอาคารสถานีโยทะกาครับ



ตอนถ่ายรูปนี้ผมรอจังหวะอยู่นานครับ กว่าที่ลมจะพัดธงชาติให้ปลิวไสวอย่างที่เห็นอยู่นี้ พอรูปออกมาแบบนี้ถึงยืนตากแดดต่ออีกสักหน่อยก็ยังคุ้ม ผมชอบรูปนี้มากเลยครับ ก่อนยกคอมไปซ่อม ( เป็นครั้งที่ 2 ในรอบ 1 สัปดาห์ ) รูปนี้ยังคงเป็น wallpaper ในเครื่องของผมอยู่ ถ้าเขา format drive c ผมใหม่ พอยกกลับมาแล้วสงสัยต้องลงใหม่อีกที
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินต่อมาจนถึงอีกฝั่งหนึ่งของอาคารสถานีครับ ตอนนี้ไม่มีลมแล้ว ธงชาติก็เลยไม่ปลิว พอลมไม่พัด ก็เริ่มร้อน แดดแรงจนแสบผิวครับ ก็เลยต้องขอไปนั่งพักที่อาคารสถานีเอาแรงก่อน



เห็นแดดแรง ๆ แบบนี้ทำให้นึกถึงตอนที่ไปขอนแก่นครับ วันนั้นผมไปที่สะพานข้ามแม่น้ำชี แล้วไปต่อที่สถานีโนนพยอม ปิดท้ายที่สะพานข้ามลำน้ำมูล แดดก็แรงพอ ๆ กับวันที่อยู่ที่โยทะกานี่ล่ะครับ เดินไปเดินกลับยังไม่เหนื่อยเท่านี้เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมไม่ได้กินข้าวมื้อเช้า หรือว่าช่วงหลัง ๆ มานี้ผมออกกำลังกายหนักเท่าเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ก็เลยไม่ฟิตสักเท่าไหร่ นี่เดินไปถึงประแจทางด้านทิศเหนือแล้วเดินกลับแค่นี้เอง ยังต้องเดินต่อไปอีกตั้งไกล

นี่ล่ะครับ ถนนลูกรังที่เป็นทางเข้าสถานีรถไฟอีกทางหนึ่ง ที่ผมพูดถึงไปก่อนหน้านี้ ที่ต้องถ่ายแบบเฉียง ๆ แบบนี้ก็เพราะว่าถ้ายืนถ่ายตรง ๆ จะย้อนแสงครับ ถ้าไปดูในแผนที่จากทาง point asia ที่โพสท์ให้ดูก่อนหน้านี้ ก็จะเห็นแนวของถนนลูกรังเส้นนี้ได้อย่างชัดเจนครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พักจนหายเหนื่อยแล้ว ก็เริ่มออกเดินต่อครับ จากอาคารสถานีเดินไปที่ป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ ก็จะคล้าย ๆ กับชานชาลาทางด้านทิศเหนือครับ ปลูกต้นไม้ไว้เป็นแนวรั้ว มีม้าหิน มีต้นไม้ ดอกไม้

ก่อนจะเดินไปถึงป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ ก็จะเห็น " เสาคล้องห่วงทางสะดวก " ครับ



ถัดจากเสาคล้องห่วงทางสะดวกไป ก็จะเห็น " ป้ายบอกสถานีถัดไป " ข้อความที่อยู่บนป้ายก็เหมือน ๆ กับป้ายที่อยู่ที่ชานชาลาทางด้านทิศเหนือครับ แต่ต้นไม้ที่อยู่ข้างหน้านี่สิครับ รูปร่างแปลกตา


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตอนนี้ผมเดินผ่านป้ายประเพณีทางด้านทิศใต้ไปแล้วครับ ลองมองย้อนกลับไปที่สถานีโยทะกาอีกครั้ง



ถอยออกมาอีกสักหน่อย จะเห็นกว้างขึ้น ดูร่มรื่นมากทีเดียวครับ ถ้าแดดไม่ร้อนแบบวันนั้น คงจะเย็นสบายน่าดู :0141 ไม่ไกลจากกรุงเทพสักเท่าไหร่ ไปเช้ากลับเย็นก็ได้ ผู้คนไม่พลุกพล่าน แต่น่าเสียดายที่มีขบวนรถวิ่งผ่านไม่มาก ไม่อย่างนั้นคงเป็นอีก 1 สถานีที่น่าแวะไปเยี่ยมชมไม่น้อยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากหันหลังกลับไปถ่ายรูปสถานีเสร็จแล้ว ผมก็หันกลับมามองตรงไปตามทางที่ต้องเดินต่อไปอีก เห็นว่าข้าง ๆ รางประธานมีบ้านไม้เก่า ๆ อยู่ครับ



ตอนแรกผมยังไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้คือบ้านของใคร แต่พอเดินเลยไปอีกหน่อย ก็เห็นว่ามีอดีตโรงเก็บรถตรวจทางที่เห็นนี้อยู่ด้วย



ผมก็เลยคิดว่าบ้านหลังนี้น่าจะเคยเป็นบ้านพักของนายตรวจทางมาก่อน เสาไม้ทาสีเขียวที่อยู่ข้างตรงทางเข้าบ้านนี้ ก็น่าจะเคยมีป้ายที่เขียนเอาไว้ว่าเป็นบ้านพักของนายตรวจทางติดเอาไว้เหมือนกับบ้านพักนายตรวจทางที่อื่น ๆ ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เดินต่อมาอีกไม่ไกล รางหลีกก็จะค่อย ๆ เฉียงเข้าหารางประธาน ตรงจุดนี้ก็จะมีรางเหล็กสั้น ๆ ทาสีแดงปักเอาไว้เหมือนทางด้านทิศเหนือครับ



ข้างหน้ามีเครื่องตกราง ( ไม่น่าจะใช้การได้แล้ว ) และหลักปลอดภัย


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ประแจทางด้านทิศใต้ของสถานีโยทะกาอยู่ข้างหน้าครับ เป็นประแจมือเหมือนประแจทางด้านทิศเหนือ



ต่อจากนั้นผมก็เปลี่ยนไปเดินบนรางประธานแทนครับ แล้วก็ไปสะดุดตาเข้ากับ...



" @ RSR V 1959 MM 0B " ชัดเจนมากครับ ไม่ต้องเพ่งหา หรือต้องเอามือไปปัดฝุ่นแล้วลูบ ๆ คลำ ๆ เดาตัวอักษรกันเลย
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ตะเฆ่ที่อยู่ที่ประแจทางด้านทิศใต้ครับ " D A I D O " เหมือนกับตะเฆ่ตัวที่อยู่ทางด้านทิศเหนือ



แต่ตัวเลขไม่เหมือนกันครับ ตะเฆ่ที่อยู่ที่ประแจทางทิศใต้ " 8 7 1 5 " ส่วนตะเฆ่ที่อยู่ทางด้านทิศเหนือ " 8 9 8 2 "


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.