ขณะที่เราภูมิใจกับรถไฟไทย...โลก Cyber เค้าคิดเห็นยังไงบ้าง

[donatt76]

ตอบตรงๆนะครับ...หลายท่านอาจจะไม่พอใจถ้าได้ยินความคิดนี้

"ความรักรถไฟไทยเท่าเดิม....แต่ความภูมิใจแทบไม่เหลือครับ"

ผมบ้าขนาดเคยเขียนแผนการตลาด และการพัฒนาระบบรถไฟไทย เป็น Term Paper ด้วยซ้ำ ตอนเรียน Transportation Management...แต่ปัจจุบันมันก็กลายเป็น File เก่าๆ ที่ไม่ได้เปิดอ่านอีกเลยใน Recycle Bin

ปีๆนึงผมใช้รถไฟหากิน...ทำธุรกิจโดยรถไฟก็มาก มีหลายครั้งที่ทำแล้วเจ๊ง โดนยึดค่าตั๋วก็บ่อยไป โดยเฉพาะพืชสวนโลก ด่วนนครพิงค์ ได้เงินค่าปรับ Refund ตั๋วจากผม ไม่ต่ำกว่า 20,000...โดนหนักกว่าสายการบินอีก แต่ทุกปีก็ต้องใจว่าจะทำต่อไป อย่างน้อยทุกเทศกาลหยุดยาวล่ะ...ไม่รักล่ะถอดใจไปนานแล้วครับ

เมื่อก่อนนี้ ปีๆนึงผมนั่งรถไฟมากกว่า 50 เที่ยว และเป็นสายยาวเป็นส่วนใหญ่ด้วย ด้วยเพราะงานผมบางทีมันบังคับให้เดินทางโดยรถไฟ ปัจจุบันนี้ลดลงเหลือครึ่งนึงได้ครับ ซึ่งพุดตามจริงว่า 20 ปีที่แล้ว เป็นอย่างไร...ปัจจุบัน มันก็ยังคงเหมือนเดิมน่ะครับ

ส่วนเรื่องความเห็นที่จะให้พัฒนา อันนี้ผมคิดนอกกรอบนิดนึงว่า...ถ้าปล่อยให้รัฐคิดอย่างเดียวโดยไม่มีใครกระตุ้น ไม่มี Feedback จากข้างนอก...บางทีรัฐคิดไม่ออกหรอกครับ ตราบใดที่เค้ายังตีกรอบที่คำว่า "ไม่มีงบประมาณ" "ไม่มีบุคคลากร" และอีกสารพัดข้ออ้างให้องค์การย่ำอยุ่กับที่

แต่การกระตุ้นของเราคงไม่ต้องถึงกับไปอดข้าวประท้างหน้าตึกบัญชาการ หรือ ไปเดินขบวนหน้าโรงงานมักกะสัน...แค่เสียงสะท้อนเล็กๆ ให้คนวงในได้รับรุ้ ซึ่งผมเชื่อว่า ระดับบริหารที่ได้อ่านข้อความต่างๆก็มีอยู่ (จริงมั้ยล่ะครับ)

ยกตัวอย่าง ผมเคยนึกชื่นชม ตอนที่สุวรรณภูมิเปิดใหม่ๆ แล้วรถไฟไทยจัดขบวนรถเชื่อมสนามบิน 2 แห่ง...เป็นความคิดที่ดีครับ ดีมากๆด้วย...แต่สุดท้ายก็ม้วนเสื่อเพราะรับภาระค่าใช้จ่ายไม่ไหว...เคยนั่งคิดมั้ยครับว่าทำไมถึงไปไม่รอด ทำไมคนถึงไม่ขึ้น แผนการตลาดดีพอหรือยัง เวลามันเหมาะสมดีมั้ย หรือแค่คิดว่า เออ..ไม่คุ้มค่าน้ำมัน เลิกดีกว่า

หรือ เรื่องการ Rotate ขบวนรถ...รถนอนปรับอากาศที่เข้ามาถึงกรุงเทพฯตอนเช้ามืด...แล้วออกอีกทีตอนค่ำ....ผมว่ามันน่าจะใช้ประโยชน์จากขบวนรถตอนกลางวัน เช่นเอาไปทำขบวนรถนำเที่ยว หรือเอาไปทำขบวนพิเศษชานเมือง หารายได้เพิ่มอีก มากกว่าเอาไปจอดตากแดด ตากฝนให้สนิมขึ้นที่บางซื่อนะครับ...แล้วไม่รบกวนการใช้รถชั้น 3 ขบวนปกติด้วย

[ARK_ANGEL]

มีรถไฟที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก มีรถไฟที่ทันสมัยที่สุดในโลก ต่างประเทศเค้าใช้ไฟฟ้ากัน....พัฒนาไม่หยุด... แต่ผมชอบรถไฟไทยที่สุดในโลกครับ.....

ใช้เวลามาก..ในการเดินทางก็จริงแต่ก็ชอบ ถึงเค้าไม่ได้รับความเห็นใจจาดรัฐบาลฯ แต่ ครฟ. ก็ยังเต็มใจอยู่กับรถไฟเก่าๆ โทรมๆ ในสายตาคนอื่น....

ง่ายๆครับ รฟท.จะเป็นยังไงก็ชอบครับ....

[pak_nampho]

[the_nut]

ในบรรดาตระกูลของผม ไม่มีใครที่เกี่ยวข้องกับรถไฟไทยเลย แต่ว่าความรักและความชอบผมมีมาแต่เด็กเลยล่ะครับ ไม่รู้ทำไม แค่เห็นมันวิ่งผ่านก็ขนลุกได้
_________________

[kenshiro]

[Tui4222]

ต่างคน...ต่างความคิด...ต่างกรรม...ต่างวาระ...แต่...ก็กูรักของกูแบบเนี้ย...

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่รักและชอบ รถไฟ มาก

แต่ทำไงได้ละครับเหตุการณ์แบบนี้มิใช่จักพึ่งเกิดขึ้นครั้งแรก หากแต่มันเป็นปัญหาเดิมๆที่ไม่รู้จักทำจักแก้อย่างไร...

ทำไงได้ละครับในเมื่อเขาไม่ชอบ ราง เขากับไปเสพสมกับถนนแทน...มันก็จบ...

ในการที่จักจัดรถซักขบวนหนึงออกมาวิ่งให้บริการนั้น...คิดแล้วคิดอีก...จักพ่วงกี่ตู้...คนจักใช้เยอะไหม...รถจักรจักพอไม่...มันจักคุ้มไหม...ขาดทุนเหมือนเดิมหรือเปล่า...วิ่งรถเปล่าเล่นไปกลับทุกเที่ยวหรือเปล่า...สุดท้ายก็...งดเดิน...

คิดมากน่า...พรุ้งนี้ก็เช้าแล้ว...แต่ถึงยังไงก็ยังรัก รฟท. รถไฟไทยอยู่ดี...

[suraphat]

เมื่อถามว่าอะไรเปฌนสิ่งที่กระผมได้คาดหวัง สิ่งนั้นก็คือ พยามที่จะได้มีการผลักดันให้มีพิพิทธภัณฑ์รถไฟเกิดขึ้นให้ได้ โดยปราศจากเงื่อนไขในด้านของการเมือง

ในส่วนของรูปแบบพิพิทธภัณฑ์รถไฟที่อยากจะเห็นเลยก็คือ มีการนำเอาหัวรถจักรและรถตู้ไปตั้งวางไว้ตามที่ต่างๆ (อย่างที่เราได้พบเห็นในปัจจุบันนี้ ที่มีการนำเอาไปก็เฉพาะหัวรถจักรไปจอดเท่านั้นตามสถานีใหญ่ๆเท่านั้น) โดยมีเงื่อนไขในเรื่องของการดูแลรักษาไว้ด้วย แล้วเราต้องนำภาพถ่ายของรถเหล่านี้มารวมไว้ในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ โดยระบุไว้ด้วยว่าเราสามารถไปดูของจริงได้ที่สถานีใดได้บ้าง ในขณะเดียวกันเราก็นำเอาประวัติของรถ(ทั้งรถจักรและรถตู้)ในแต่ละแบบมาจัดทำเป็นนิทรรศการ เพื่ออกแสดงในสถานที่ต่างๆ

นอกจากนี้แล้วก็อยากจะเห็นว่ามีการนำเอาภาพของเอกสารต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการเดินรถ(เช่นตั๋วโดยสาร ตารางเดินรถ หรือแม้กระทั่งวารสารรถไฟสัมพันธ์ทั้งเก่าและใหม่)เหล่านี้มาจัดแสดงในนิทรรศการด้วย

ทั้งนี้เพราะสมัยก่อนในเวลาที่กระผมได้เดินทางไปในย่านสถานีรถไฟ กระผมจะตั้งคำถามว่าเราจะพบเอกสารอะไรที่เกี่ยวข้องกับการเดินรถตกหล่นในย่านสถานีได้บ้าง ซึ่งไม่ใช่แค่เฉพาะแต่ตั๋วรถไฟเท่านั้น กระผมก็ยังพบว่ามีเอกสารอื่นๆอีกมากเช่นใบเปลี่ยนหลีก ใบลำดับรถสินค้า ตลอดจนใบแจ้งซ่อม(ที่มีสีแดง สีพ้า สีเหลือง)ที่ได้ใช้งานไปแล้ว ก็นำมาทิ้งไว้ในย่านรถไฟด้วย

ซึ่งเมื่อกระผมได้พบเอกสารเหล่านี้หล่นอยู่ในย่านสถานีแล้ว กระผมมักจะเก็บเอกสารต่างๆเหล่านี้ไว้ ซึ่งแน่นอนว่าเอกสารเหล่านี้เราก็จะต้องนำมาจัดแสดงในนิทรรศการด้วย

ส่วนสาเหตุที่ว่าทำไมจึงไม่เอารถจักร รถตู้ของจริงมาจัดแสดงในสถานที่เดียวกันนั้นก็เนื่องจาก หากมารวมกันอย่างนั้นแล้ว เราก็จะต้องใช้พื้นที่ที่มากในการนำเอาของจริงมาจัดแสดง สู้เราเอาของจริงเหล่านี้ไปจอดแสดงตามสถานที่ต่างๆนี้ไม่ได้ แล้วเราก็นำเอามาแต่เฉพาะรูปถ่ายของรถเหล่านี้มาจัดแสดงที่ส่วนกลาง(คือเราทำกันในลักษณะของห้องสมุดสารสนเทศเท่านั้น)

โดยเราเองก็จะต้องออกไปดูแลรักษารถจักรรถตู้ของจริงเหล่านี้ด้วยตนเองตามสถานที่ต่างๆด้วย ซึ่งประโยชน์ที่พวกเราได้รับนี้ก็คือพวกเราได้ท่องเที่ยวกันไปในตัวด้วย นอกเหนือจาก ประโยชน์ที่เราได้รับโดยตรงด้วย (คือการเข้าไปทำความสะอาดเพื่อให้รถจักรรถตู้ที่จอดแสดงอยู่ได้ดูสะอาดตาอยู่เสมอ) ซึ่งกระผมเองนั้นก็ไม่อยากที่จะปล่อยให้ภาระการทำความสะอาดนี้ ให้กับสถานีนั้นๆเป็นผู้ดูแลแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ทั้งนี้ก็เพื่อที่จะได้ให้รถจักรและรถตู้นั้นตั้งอยู่ในสถานที่ที่จัดแสดงได้นานเท่านาน ซึ่งก็คล้ายๆกับการดำเนินกิจกรรมในต่างประเทศ กล่าวคือในต่างประเทศนั้น เขาจะใช้วิธีการรวบรวมรถจักรรถตู้ไว้ในที่เดียวกัน แล้วเขาก็จะใช้บรรดาอาสาสมัครมาคอยดูแลบำรุงรักษารถจักร และรถตู้เหล่านี้ด้วย

[palm_gea]

ผมแอบเป็นแฟนเพลงคุณdonatt76 มาตั้งแต่กระทู้ของหมูแล้วครับ ชอบที่คุณกล้าแสดงความคิดเห็นครับ

ในเรื่องนี้เหรอครับ ในความคิดผม ผมว่าการที่เราจะรักอะไร บางทีมันหาเหตุผลที่จะมาอธิบายยากเหลือเกิน แต่ผมทราบแค่ว่าถ้าเรารักอะไรๆเข้าแล้ว มันไม่จำเป็นที่สิ่งๆนั้นจะ" ดีแค่ไหน " เพราะสิ่งดีๆเป็นใครใครก็ชอบอยู่แล้วล่ะ แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเรา" รับข้อเสียของสิ่งๆนั้นได้มากแค่ไหน " ยิ่งรับได้มากก็ยิ่งแสดงว่าเรารักสิ่งนั้นมาก ถ้ารับไม่ได้เลยก็ทางใครทางมัน หลักการนี้ผมใช้กับความรักทุกประเภทครับ คน สัตว์ สิ่งของ สุนัขของผมมันรักผมมาก งูเห่าจะกัดผมมันก็กระโดดป้องกัน นั่นคือข้อดีของมัน เป็นใครๆก็ชอบ แต่ข้อเสียของมัน เราทำกับข้าวไม่ถูกใจมัน มันก็ไม่กิน เดินหนีไปเฉย เป็นคนอื่นคงเตะ คงดุมัน นั่นก็คือเขารับข้อเสียไม่ได้นั่นเอง แต่ผมรับได้ แค่นั้นเอง

อย่างเรื่องรถไฟ ที่ไม่พัฒนา อันนี้ก็เป็นเรื่องภายใน ถึงคนนอกอยากยุ่งก็ยุ่งไม่ได้ ผมในฐานะคนนอกก็ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด อย่าไปซ้ำเติม เช่น อย่าไปโกงค่าตั๋ว อย่าทิ้งขยะลงข้างทาง นี่คือส่วนที่เราทำได้ ครับผม ผมรักไฟ ข้อเสียเรื่องร้อน ไม่สะอาด ช้าบ้าง เรารับได้ก็จบ พอมองข้อดี...เออแฮะ มันปลอดภัยกว่า โอกาสเกิดอันตรายน้อยกว่าทางถนน ขึ้นรถนอนก็ได้นอนเหมือนอยู่บ้าน รถท้องถิ่นก็มีของกิน แถมไม่ต้องกลั้นฉี่ เป็นต้น นั่นคือผม" รับข้อเสียข้อเสียของรถไฟได้และภูมิใจกับข้อดี "

ไม่ต้องไปสนใจคนที่เขาไม่ชอบรถไฟหรอกครับ ต่างคนต่างชอบคนละแบบ บางคนที่เขาไม่รู้ตื้น - ลึก - หนา - บาง เอารถไฟไปเปรียบเทียบกับรถทัวร์อย่างโง้นอย่างงี้...แค่ขึ้นต้นมันก็ผิดซะแล้ว..........
_________________

[Vetrail]

เช่นกันครับ ไม่ใช่ชอบ ไม่ใช่แค่รัก ไม่ใช่แค่แอบปลื้ม แต่ถึงขั้นบ้ารถไฟเลยล่ะครับผม
เห็นเป็นไม่ได้เลย
ชอบนะครับเวลาเห็นสิ่งดีๆบนรถไฟ หรือแม้แต่ข้างๆทางรถไฟ
_________________
Daewoo2528,2532 & GEA 4531 & HID 4521 & ALS4132

[alderwood]

ปาล์มพูดโดนใจพี่อ้ะ
_________________
รักรถไฟมั่นใจโคปเตอร์ || Railway Racing Team || Korat Spotter