เบื้องหลังข่าว : ไปรับรถไฟฟ้าที่แหลมฉบัง

[black_express]

[black_express]

ดูกันใกล้ๆ นะครับ มีการผูกตัวรถตรึงกับแท่นรองรับไว้ย่างแน่นหนามั่นคงทีเดียว เป็นตัวรถไฟฟ้าต้นกำลังครับ



และตัวโบกี้โดยสาร ซึ่งช่วงล่างว่างเปล่า เพราะเครื่องปรับอากาศอยู่ด้านบนหลังคา ไม่แน่นเหมือนรถไฟฟ้า BTS ครับ



ปกติ ภาพหน้าตรง ไม่สวมหมวก เป็นภาพที่เจ้าของภาพไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะเหมือนจริงเกินไป แต่คราวนี้ ลองฝืนกฎกันสักหน่อย

[OutRun]

แล้วเขาจะเอา ปุเลง ปุเลง เข้ากรุงเทพ ฯ มาตามท้องถนนเมื่อไหรครับ เผื่อเวลาเอื้ออำนวยจะได้ไปดักยิงภาพสักหน่อย
แล้วจะมาทาง มอเตอร์เวย์ ตรงเข้าถนนพระรามเก้าหรือเปล่าครับ
_________________
นายจักรยานกับการรถไฟ ฯ

[black_express]

ตั้ม..ต้องสอบถามกับป๋านัฐครับ เมื่อวันงาน ถามป๋า ได้ความว่า อาจเริ่มขนส่งออกจากแหลมฉบังตั้งแต่วันที่ 18 ตุลาคมนี้ ทางถนน ไปเก็บไว้ที่ ศูนย์ซ่อมบำรุง (Depot) ที่บริเวณซอยศูนย์วิจัย ใกล้สถานีคลองตัน

[tuie]

ว่าจะโพสต์ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ปรากฏว่าเน็ตล่มเลยหลับไปก่อน
ขอเริ่มในส่วนของผมเลยนะครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ได้เวลาติดเตาปิ้ง ย่าง เอ๊ย! ได้เวลาชมเบื้องหลังการถ่ายทำกันละครับ ถ้าท่านเป็นหนึ่งในผู้แสวงหาเนื้อหาสาระ และภาพสวยๆของงานนี้มาชม โปรดติดตามจากช่างภาพฝีมือดีของเรา ส่วนของผมนั้นจะเน้นบรรยากาศการเดินทาง และความบันเทิงมากกว่านะครับ

พี่ตึ๋งเล่าเบื้องหลังมาบ้างแล้ว ผมขอเล่าเสริมนะครับ

ด้วยความตื่นเต้นว่าจะได้ไปร่วมพิธีการอันสำคัญยิ่ง ผมรีบเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม หลับๆตื่นๆจนได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตอนตี ๔ ครึ่ง ลุกไปเปิดโทรศัพท์วางบนโต๊ะไม่ทันไร มีเสียงเรียกเข้า สงสัยพี่ณัฐจะโทรมาปลุก กลัวลูกทีมนอนเพลินตื่นไม่ทันแน่ๆ แต่พอรับโทรศัพท์พี่ณัฐพูดว่า “พี่มาถึงหน้าบ้านอาจารย์แล้วนะ” ผมนึกว่าหูฝาด หรือยังสะลึมสะลือฟังข้อความเพี้ยนไปเลยถามว่า “อะไรนะพี่” ปรากฏว่าเป็นความจริงครับ พอลงไปเปิดประตูเชิญพี่ณัฐเข้ามานั่งคอยในห้องสมุด RFT ณ สถานีบ้านตุ้ยแล้ว สอบถามได้ความว่า มิกาโด้ลักลอบออกจากแขวงมาตั้งแต่ตี ๓

พอตี ๕ ผมกับพี่ณัฐออกเดินทางไปยังจุดนัดพบที่ถนนหอวัง ระหว่างทางคุณบอมบ์โทรแจ้งว่าจะทำขบวน บทก. ไปเองอีกหนึ่งคัน ก่อนจะถึงถนนหอวังแวะปั๊ม ปตท. ริมถนนวิภาวดีฯเพื่อซื้อน้ำดื่มในร้าน ๗-๑๑ ออกจากร้านมาพบคุณบอมบ์กำลังจอดรถ(คันใหม่)เติมน้ำมันอยู่พอดี ได้เวลา ๕.๓๐ น. แล้ว เราก็เคลื่อนขบวนมารับพี่ตึ๋งและน้องฟาง พอผมเลี้ยวเข้าถนนหอวังพี่ตึ๋งโทรมาบอกว่า “รออยู่แล้วตรงที่มีแท็กซี่จอด” ผมก็นึกว่าจุดนั้นอยู่ริมถนนวิภาวดีฯซึ่งมีแท็กซี่จอดเหมือนกัน เลยกลับรถแถวๆข้างโรงแรมเซนทรัลฯ ไปจอดรถรอริมถนนวิภาวดี ไม่เห็นพี่ตึ๋งและน้องฟางเลย โทรถามอีกทีปรากฏว่าทั้งสองท่านขึ้นโดยสาร บทก. (คันใหม่) ไปแล้วละครับ

ตกลงกันว่าจะใช้พิกัดความเร็วของ THN (แต่บางช่วงเผลอเป็นแดวู)แล้วแวะรับประทานอาหารเช้ากันที่จุดพักรถมอเตอร์เวย์แถวๆบางปะกง ตอนขับตามหลังรถ บทก.เห็นเงาสูงๆจรดเพดานรถประดุจมองไปตามทางเดินกลาง รถ บนท.ป. แล้วเห็นบันไดขึ้นเตียงบนตั้งอยู่ ไม่ใช่ใครอื่น น้องฟาง สทล. นั่นเองที่นั่งด้านหลัง ราวๆ ๖.๓๐ น. ชาวคณะก็ถึงจุดพักรถ สั่งอาหารรับประทานกันอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรเหลือแต่จานเปล่าแล้วครับ ถ้าไม่บอกก่อนอาจเข้าใจผิดว่าร้านนี้เสริฟแต่จานเปล่า



อิ่มแล้วอารมณ์ดีกันถ้วนหน้าครับ ต่อจากนั้นมีรายการแนะนำร้าน “ซีวิลสไปซ์หมูย่างก๊าซ” โดยเจ้าของร้านกล่าวแนะนำ



เจ้าของร้าน : “ด่วน! ซื้อหมูย่างขนาด หรือน้ำหนักเท่าตัวเจ้าของร้าน รับฟรี วารสารรถไฟสัมพันธ์ ๑ เล่ม คร้าบบบ”

รับประกันความอร่อยโดยสีหน้าของพี่ตึ๋ง และพี่ณัฐ ส่วนน้องฟางนั้นดูสีหน้าเหมือนจะยังไม่แน่ใจว่าหมูย่างเจ้านี้จะอร่อยจริงหรือไม่

[black_express]

มาต่ออีกสักหน่อยครับ เพราะภาพที่ผมเลือกมาคราวแรก คุณบอมบ์เกิดเห็นว่าเป็นภาพมีสาระขึ้นมาซะงั้น คัดไปโชว์ที่กระทู้หลักแล้ว

ชอบนะครับ ไม่ใช่ไม่ชอบ แสดงว่าฝีมือเรายังใช้ได้ดี ไม่ตกกรุ



สำหรับคนๆ นี้ ท่าทางสนใจเลขเด็ดมาก คงเก็บตัวเลขไปเก็งงวดที่จะถึงนี้กระมัง ?

หากรวยกว่าเดิม...อย่าลืมเลี้ยงโต๊ะใหญ่ทีมงานด้วยเน้อ





ครั้นแล้ว ทีมงานก็ฉวยโอกาสตามคณะ รองผู้ว่าการรถไฟฯ ขึ้นไปเหยียบดินแดนปานามา เพื่อเก็บภาพรถไฟฟ้าคันที่ถูกลืมไว้ในเรืออย่างไม่ชักช้า



ช่วงรอดูโฉมรถไฟฟ้าอยู่ที่ท่าข้างล่างครับ



ขยับลงมาจากเรือล่ะครับ อย่างช้าๆ ท่ามกลางความลุ้นที่ว่า จะได้ทำข่าวรับรถไฟฟ้า หรือข่าวอุบัติเหตุรถไถลลงมาทับช่างภาพ - นักข่าวที่ขวางทางอยู่ข้างหน้า ผมล่ะเสียวแทนจริงๆ

ขอซ้ำภาพกระทู้หลักสักภาพนะครับ เพราะประทับใจผมจริงๆ



แต่ก็ลงมาสัมผัสแผ่นดินไทยโดยเรียบร้อย ไม่มีแม้แต่รอยแมวข่วน ขอนับถือในฝีมือทีมงานลำเลียงรถไฟฟ้าลงจากเรือในคราวนี้จริงๆ



จบรายงานในส่วนของผมเท่านี้ครับ...

[tuie]

ออกเดินทางจากจุดพักรถตอน ๖.๕๐ น. มุ่งหน้าสู่ท่าเรือแหลมฉบัง ใช้เส้นทางหลวงสาย ๗ ต่อจากมอเตอร์เวย์ไปพัทยา ทางไม่ค่อยดีนักอยู่ระหว่างขยายเส้นทางครับ พี่ณัฐงีบหลับไปพักหนึ่งตื่นมาเห็นทางต่างระดับแยกเข้าแหลมฉบังอยู่ข้างหน้าแล้ว ถนนช่วงนั้นเบี่ยงไปเบี่ยงมาไม่แน่ชัดว่าเข้าเลนใดจะไปแหลมฉบังได้ พี่ณัฐชี้ให้ตรงเข้าไปทางคู่ขนานเลย พอเข้าไปแทนที่ทางมันจะบรรจบกับทางต่างระดับเลี้ยวเข้าแหลมฉบังซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก มันกลับบังคับเลี้ยวไปทางทิศตรงกันข้ามเสียนี่ (ทิศตะวันตก) กว่าจะหาที่กลับรถได้ไปอีกไกล แถมทางบางช่วงยังขรุขระมาก

ไม่แน่ใจว่า มัวตื่นเต้นหาที่กลับรถไกลไป หรือทางขรุขระจนไปกระตุ้นการบีบตัวของลำไส้ หรืออาหารเช้าเข้าไปกระแทกให้ขับ “ของเก่า” ออกมา วนหาที่กลับรถได้สักพักข้าศึกเริ่มโจมตีพี่ณัฐอย่างหนักจนขนลุกซู่แล้วซู่อีก จากที่เป็นคนช่างคุยกลายเป็นคนเงียบขรึม รวบรวมพลังอดกลั้นอย่างหนัก พร้อมกับเร่งผมว่า “เร็วๆเถอะอาจารย์ ผมจะไม่ไหวแล้ว” ดูสีหน้า ท่าทาง กิริยาอาการของพี่ณัฐในตอนนั้นแล้ว น่าบันทึกภาพไว้เป็นที่สุด แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะครับผมต้องขับรถนี่นะ มัวชักช้าเดี๋ยวรถผมจะกลายสภาพเป็นรถสุขา กทม.ไปโดยประมาทเสียก่อน จะชวนพี่ณัฐคุยให้เพลินๆลืมทุกข์ที่จะปลดก็ไม่กล้า เดี๋ยวเกิดตลกขึ้นมาบ่อเกรอะประจำกายจะแตกเสียก่อน เลยนั่งเงียบๆแต่รีบขับไปหาห้องสุขาแถวๆอาคารบีโอไอ ในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด จะพลัดกับรถ บทก. ซึ่งขับตามๆกันมาเกือบตลอด(มีซิ่งแซงไปก่อนบ้าง)ก็ตอนนี้ละครับ ขืนขับรอกันเหมือนอย่างเดิมพี่ณัฐไม่ไหวแน่ๆ

พอรถถึงอาคารบีโอไอ พี่ณัฐก็แผ่นแนบขึ้นไปเข้าห้องสุขาทันที รวดเร็วจนคว้ากล้องมาถ่ายภาพไว้ไม่ทันเชียวละครับ ระหว่างรอพี่ณัฐทำวาระ คุณบอมบ์ก็โทรมาบอกว่าอยู่ตรงที่ทำการของ เอ็น วาย เค แล้ว อาคาร บีโอไอ อยู่ตรงไหน จะไปพบกันได้อย่างไร ผมก็ไม่ชำนาญเส้นทาง บอกไม่ถูกเลยบอกให้คุณบอมบ์จอดรถรอก่อน เดี๋ยวจะตามไปหาดีกว่า สักพักใหญ่พอพี่ณัฐเริ่มมีสุขเดินกลับออกมาแล้วก็เริ่มตามหารถ บทก. กัน วนไปวนมา กลับรถในที่คับขันแบบแหกกฎจราจรกันกระจายยังไม่พบกัน พอดีได้รับโทรศัพท์จากพี่ตึ๋ง พูดเสียงแบบอาจารย์ใหญ่ต่อว่านักเรียนแอบออกนอกแถวว่า ไปไหนกัน ขับตามๆกันมาอยู่ๆก็หนีหายไปเฉยๆฯลฯ น่ากลัวจริงๆ น่ากลัวจริงๆ เลยส่งให้ “รุ่นใหญ่ด้วยกัน” คือ พี่ณัฐเป็นผู้เจรจา สรุปว่ารถ บทก.ไปรออยู่ที่สถานีแหลมฉบังแล้วครับ

ตามไปพบกันที่สถานีแหลมฉบัง สบโอกาสได้ถ่ายภาพรถไฟกันละครับ ถึงจะชอบ “รถใหม่” ที่จะเข้าไปร่วมพิธีรับ แต่ก็ยังรัก “รถเก่า” ของเราอยู่เช่นเดิม ไม่เชื่อลองถามช่างภาพในภาพนี้ ซึ่งยืนตรงๆไม่ค่อยจะเป็น ต้องโค้งกายอยู่เรื่อยก็ได้ครับ



ผู้จัดการทีมก็ออกมาดูรถไฟเช่นกัน พอมาอยู่ร่วมเฟรมกันแล้ว คุณบอมบ์ “ดูผอม” ไปถนัดใจ



อันคำว่า “ดูผอม” นั้น หาได้แปลว่าผอมอย่างแท้จริงแต่อย่างใดไม่ ลำพังแค่เพียง “อ้วนน้อยกว่า” ก็อาจเป็นคนที่ “ดูผอม” ในสถานการณ์นั้นๆได้

[tuie]

พี่ณัฐกับผู้สนับสนุนรายการ คือ NYK LOGISTICS ครับ



ชมภาพเบื้องหน้าแล้วก็ต้องชมภาพเบื้องหลังกันต่อครับ เอสเคิร์ฟภาคสอง ณ แหลมฉบัง พอไม่ใช่กางเกงยีนส์ แถมไม่มีกระบอกไฟฉายเหน็บช่วงกลางโค้งแล้ว ดูไม่เร้าใจ แกมลุ้น(ว่าจะปริหรือไม่)เท่าภาคแรกนะครับ



นำภาพเอสเคิร์ฟภาคแรกมาให้ชมเปรียบเทียบกันดีกว่า ท่านผู้ชมชอบเอสเคิร์ฟภาคไหนมากกว่ากันครับ

[box_car]

ชอบภาพที่พกร่มด้วยอ่ะค้าบ...
ออริจินอลเคิฟ อ่ะอะอะ...
_________________

[tuie]

ตอนนี้ติดเตาเผาไว้หลายเตาพ่อครัวปรุงแทบไม่ทัน ออกอาหารปิ้งๆย่างๆล่าช้าไปบ้างต้องขออภัยมณีด้วยครับ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

เวลามีจำกัดครับ ชาวคณะต้องรีบออกจากสถานีแหลมฉบังไปพบเจ้าหน้าที่ของ NYK ซึ่งพี่ณัฐได้ใช้กำลังภายในประสานงานไว้ล่วงหน้าเพื่อขออนุญาต และให้ช่วยพาเข้าไปยังท่าเรือ A5 แต่ช้าก่อนครับ เพราะข้าศึกเข้าโจมตีหัวหน้าทีมงานอีกคำรบหนึ่ง เป็นเหตุให้ต้องแวะปลดทุกข์สร้างสุขกันที่อาคารบีโอไออีกครั้ง คราวนี้ดูจะไม่ถึงกับต้องลุ้นเท่าคราวก่อน เพราะยังไม่ “ท้องแก่ใกล้คลอด” สักเท่าไร พอพี่ณัฐเสร็จธุระเลยต้องถามย้ำกันว่า “คลอด” หมดท้องแล้วนะครับ ไม่มี “ลูกแฝดคนที่สาม” รอคลอดลงโถอีกนะครับ นึกๆดูยังสงสัยอยู่ว่าพี่ณัฐคงจะตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยที่จะได้ยลโฉมเจ้าด่วนยิ้มแย้ม ลำไส้เลยบีบตัวถี่กว่าปกติ

การเข้าไปในบริเวณท่าเรือไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ใครๆจะเข้าไปได้ครับ ขนาดขออนุญาตอย่างถูกต้อง แถมมีเจ้าหน้าที่จาก NYK นำขบวนเข้าไป ยังต้องผ่านการตรวจสอบอย่างละเอียดถึงสองด่านตั้งแต่หมายเลขทะเบียนรถยนต์ รายชื่อคนที่จะเข้าไป ฯลฯ ผ่านเข้ามาจนถึงด่านสุดท้ายบริเวณอาคารที่ทำการ มองจากลานจอดรถไปเห็นเจ้าด่วนยิ้มแย้ม ส่วนหนึ่งได้รับการขนย้ายมาอยู่บนลานท่าเรือแล้ว ช่างภาพอาวุโสของเวบเราคว้ากล้องออกมาอยู่ในท่าพร้อมยิง(ภาพ)ในทันทีที่ลงจากรถ