เบื้องหลังข่าว : ไปรับรถไฟฟ้าที่แหลมฉบัง

[tuie]

ระหว่างรอติดต่อเพื่อนำรถเข้าไปจอดเทียบ ณ ท่าเรือ ช่างภาพทั้งหลายต่างรีบเก็บภาพเจ้าด่วนยิ้มแย้มในระยะไกลจากลานจอดรถกันทันที ไม่ถึงสามนาทีก็ได้รับอนุญาตให้นำรถเข้าไปจอดบริเวณท่าเรือ ใกล้ชิดติดกับเรือเปกาซัส ซึ่งบรรทุกรถไฟฟ้ามาเชียวละครับ ตอนถอยรถจอดมีหวาดเสียวเล็กน้อย เพราะไม่มีขอบกั้นกันรถตกไปในทะเลเลยละครับ



ลงจากรถมาก็ต้องตะลึงกับความสูง-ใหญ่-ยาว ของเรือลำนี้ ถ่ายใกล้ๆไม่เห็นความมหึมา ต้องถอยออกไปไกลๆหน่อย ลองเทียบสัดส่วนขนาดของรถกับความสูงของเรือสิครับ

[tuie]

ระหว่างรอประธานในพิธีเดินทางมาถึง ทีมงานรีบกระจายกำลังกันเข้าไปสัมผัสรถไฟฟ้าทั้งเจ็ดคันซึ่งเคลื่อนย้ายมาไว้ที่ลานท่าเรืออยู่แล้วทันที ตอนนั้นยังไม่มีสื่อมวลชนมาถึงเลยนอกจากทีมงานของเวบเรา สบโอกาสเลยครับ



ทีมงานต่างถ่ายภาพรถไฟฟ้าทั้งเจ็ดคันอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุมเท่าที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปสัมผัสได้ ดูๆแล้วคงไม่มีนักข่าวสำนักข่าวใด หรือทีวีช่องใด ที่ลงทุนถ่ายแบบเจาะลึกถึง TM ถังทราย จานเบรก แคร่ ขอพ่วง สายจั๊มเปอร์ฯลฯ อย่างสำนักข่าว RFT หรอกครับ นึกๆอีกทีมุมมองในการถ่ายภาพรถไฟฟ้า ณ ท่าเรือ A5 อย่างวันนี้ นับได้ว่าเป็นภาพประวัติศาสตร์ได้เหมือนกันนะครับ เพราะหากรถไปวิ่งในเส้นทางเมื่อใด คงยากที่จะหามุมถ่ายให้เห็นแคร่ จานเบรก TM ตลอดจนอุปกรณ์ต่างๆที่อยู่ใต้ท้องรถได้แบบวันนี้



สื่อมวลชนได้รับอนุญาตให้ถ่ายภาพรถไฟฟ้าเท่านั้นครับ จะเที่ยวเดินไปดู และถ่ายภาพรถยนต์ที่จอดเรียงกันนับพันคันเพื่อรอส่งออกในเขตที่จอดรถยนต์นั้นไม่ได้โดยเด็ดขาด จึงได้แต่เก็บภาพบรรยากาศในระยะไกลจากเขตที่ได้รับอนุญาตให้ถ่ายมาให้ชมครับ

[tuie]

พอใกล้จะถึงเวลาประกอบพิธีรับรถไฟฟ้า ชาวคณะสื่อมวลชน RFT เคลื่อนย้ายกำลังพลมาปักหลักบริเวณลานด้านหน้าสะพานที่ทอดระหว่างตัวเรือกับท่าเรือ ซึ่งเป็นจุดที่รถไฟฟ้าจะเคลื่อนลงมาสัมผัสแผ่นดินไทยเป็นจุดแรก ระหว่างที่รอท่านประธานในพิธีเดินทางมาถึง บรรดาช่างภาพฝีมือดีต่างก็เก็บภาพบรรยากาศบริเวณนี้ไปเรื่อยๆครับ

ส่วนช่างภาพผู้มีฝีเท้าในการถ่ายภาพแบบผม(คือ ถ่ายภาพได้บรมห่วยเหมือนกับว่าไม่ได้ใช้มือถ่าย ) แอบเก็บภาพช่างภาพฝีมือดีของเราดีกว่า อย่างน้อยก็เอาไว้ประกอบอาหารปิ้งย่างได้ครับ เริ่มจากน้องฟาง สทล. กำลังวิ่ง ๕๐ เมตร เต็มฝีเท้าไปถ่ายภาพอะไรกันครับ

[tuie]

ชม สทล. วิ่งได้ไปแล้ว มาชมลีลาของช่างภาพอีกสองท่านกันต่อครับ

พี่ตึ๋งกับคุณบอมบ์ต่างยกกล้องขึ้นเล็งย้อนกลับไปทางด่วนยิ้มแย้มทั้ง ๗ คัน ที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว มุมกล้องใกล้เคียงกันแต่ท่วงท่าและลีลาช่างภาพทั้งสองท่านแตกต่างกันมาก ดูเหมือนท่านที่อยู่ทางขวาของภาพจะวางแนวสรีระโค้งไปมาใกล้จะเป็นแนว S อีกแล้วนะครับท่านผู้ชม



ปล.ปิ้งย่างเผาเวบมาสเตอร์มาสามวันติดต่อกันแล้ว สงสัยต้องพักสักครู่(เฉพาะการนำท่าน บทก.ขึ้นตะแกรง) มิฉะนั้นพ่อครัว าย.อาจจะล็อคอินเข้ามาทำครัวอีกไม่ได้น่ะครับ

น่ากลัวจริงๆ น่ากลัวจริงๆ

[tuie]

เห็นไม่ค่อยจะมีแดด แถมลมทะเลพัดเย็นสบายอย่างนี้ ความจริงแล้วแสงแดดยังผ่านม่านเมฆบางๆมาเผาผิวกายของทีมงานให้เกรียมได้ ผมไปออกทริปนี้ ต่อด้วยทริปปากน้ำโพจนมีเพื่อนร่วมงานแซวว่าผมลางานไปเกี่ยวข้าวมาหรือเปล่า กลับมาถึงได้ดำขึ้นเยอะ



แต่คนที่ดูจะ “ร้อน” มากที่สุดในตอนสายวันนั้นโดยมิพักต้องรอให้ใครมาปิ้งย่างนั้นก็คือ ท่านผู้จัดการทีมของเราครับ แมงหวี่รายงานข่าวว่า ความลับเรื่องมิกาโด้หนีออกมาจากแขวงตอนตีสามแตกถึงหูท่าน ส.แขวงแล้ว ไหนจะเรื่องยุ่งๆที่ทำงานซึ่งทราบแล้วว่ามิได้ป่วยดังที่ขอลาป่วยไว้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดแบบนี้ พี่ณัฐต้องโทรชี้แจงเครียดเชียวละครับ

ปล. จะว่าไปแล้วตามภาพข้างต้นนี้ คุณบอมบ์ดูหุ่นเพรียวลมขึ้นมาทันทีเมื่อเทียบกับพี่ณัฐ

[tuie]

พอประธานในพิธีเดินทางมาถึง ก็มีรายการให้สื่อมวลชนขึ้นไปชมรถไฟฟ้า(ด่วนยิ้มแย้ม)ถึงในระวางเรือเลยครับ เกิดมาเพิ่งจะเคยขึ้นไปบนเรือบรรทุกสินค้าลำโตๆแบบนี้อดตื่นเต้นไม่ได้ ภายในกว้างขวางมากครับ มิฉะนั้นคงจะรองรับรถไฟฟ้าทั้งแปดคัน และสินค้าอื่นๆมามิได้ สื่อมวลชนทุกแขนงแห่กันขึ้นไปถ่ายภาพกันอย่างพร้อมเพรียง แต่เวลามีจำกัดครับ ไม่ช้ารถลากก็ขึ้นมาพ่วงต่อกับแท่นบรรทุกรถไฟฟ้าหมายเลข ๑๐๔๑



ตอนนี้สื่อมวลชนเริ่มทยอยกันกลับลงไปที่ลานท่าเรือ เพื่อดักถ่ายภาพประวัติศาสตร์ในขณะขนรถไฟฟ้าออกจากระวางเรือสู่พื้นแผ่นดินไทย ตอนนี้เป็นช่วงน้ำขึ้น สะพานทอดระหว่างท่าเรือกับตัวเรือจึงอยู่ในระดับค่อนข้างจะชัน เห็นแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าจะมีปัญหาในขณะลากแท่นบรรทุกรถไฟฟ้าผ่านสะพานทอดฯนี้หรือไม่



ยืนรอถ่ายภาพอยู่ด้านล่างก็เอาใจช่วย และคอยระมัดระวังหาทางหนีทีไล่เอาไว้ด้วย หากจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

[tuie]

รถลากค่อยๆลากแท่นบรรทุกรถไฟฟ้าออกมาช้าๆ ความเร็วไม่น่าจะเกิน ๕ ก.ม./ช.ม. นะครับ พอรถไฟฟ้าเริ่มโผล่ออกมาจาดเรือ เจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินก็เริ่มปล่อยลูกโป่ง ทิศทางลมเป็นใจให้ครับ หากลมพัดในทิศทางตรงกันข้ามแล้วคงจะหาที่ยืนปล่อยลูกโป่งยากแน่ๆ



ลูกโป่งเกือบจะหมดไปหนึ่งพวงแล้วครับ ต้องบริหารจัดการความถี่ในการปล่อยลูกโป่งให้ดี มิฉะนั้นอาจจะหมดไปเสียก่อน เพราะเดี๋ยวจะมีการหยุดรถให้ท่านประธานในพิธี และแขกรับเชิญ จะขึ้นไปถ่ายภาพกับรถไฟฟ้าบนสะพานครับ จากนั้นท่านประธานถึงจะลงมาลั่นระฆังประกอบพิธีรับรถไฟฟ้าอย่างเป็นทางการ



ช่วงที่แท่นรองรถไฟฟ้าเคลื่อนผ่านรอยต่อระหว่างสะพานกับตัวเรือซึ่งเป็นมุมลาดชัน ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษ พร้อมๆกับจัดทิศทางในการลากให้สามารถหลบมุมได้โดยใต้ท้องแท่นไม่ครูดกับตัวสะพาน เหล่าผู้สังเกตการณ์ก็คอยลุ้นกันยกใหญ่ ส่วนการปล่อยลูกโป่งยังดำเนินต่อไปเกือบจะหมดพวงสุดท้ายแล้วละครับ



ในที่สุดเหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดี แท่นรองรถไฟฟ้าเคลื่อนเข้าสู่สะพานตลอดทั้งแท่นแล้ว พร้อมๆกับลูกโป่งสองใบสุดท้ายที่กำลังจะผ่านหน้ารถไฟฟ้าไป

[tuie]

สื่อมวลชน-ช่างภาพ รอถ่ายภาพบริเวณลานท่าเรือเป็นจำนวนมาก คนเยอะอย่างนี้หามุมสวยๆไม่ติดคนในภาพได้ยาก บางท่านถึงกับต้องชูกล้องพร้อมเขย่งให้พ้นศีรษะผู้ยืนบัง



แต่ช่างภาพเวบเราท่านหนึ่งไม่จำต้องแก้ปัญหาด้วยวิธีดังกล่าว ช่างภาพท่านไหน ก็น้องฟาง สทล. นี่ไงครับ วิ่งเข้ามาปฏิบัติหน้าที่อย่างฉับไวแล้ว



แค่ น้องฟาง สทล. ยกกล้องขึ้นเล็งในระดับสายตา ก็พ้นศีรษะคนที่ยืนบังทั้งกลุ่ม รวมทั้งช่างภาพรายอื่นๆไปหมดแล้ว ต่อให้คนกลุ่มนี้ยืนเขย่งด้วยเอ้า

[tuie]

เสร็จพิธีรับด่วนยิ้มแย้มแล้ว ชาวคณะยังคงปักหลักถ่ายภาพรถคันหมายเลข ๑๐๔๑ อยู่ต่อไปจนถอยเข้าไปรวมกลุ่มกับรถ ๗ คันที่จอดอยู่ก่อนเรียบร้อยแล้ว ผู้จัดการทีม(พี่ณัฐ)ชวนชาวคณะไปถ่ายภาพกับหัวเรือเปกาซัสเป็นที่ระลึกสักหน่อย เดี๋ยวจะมีแต่ภาพก้นเรือ เอ๊ย!ท้ายเรือ(ด้านที่มีสะพานพาดน่ะครับ) พี่ตึ๋งอาสาเป็นช่างภาพให้ครับ ดูลีลาของช่างภาพกิตติมศักดิ์ท่านนี้สิครับท่านผู้ชม จะเข้าข่ายเอสเคิร์ฟรุ่นใหญ่ได้ไหมครับนี่



บริเวณท่าเรือเป็นลานโล่ง ไม่มีวัตถุกำบังลม ช่างภาพของเราถูกลมพันจนเอนประดุจต้นอ้อลู่ไปตามลมแล้วละครับ



เอนกายแบบนี้กลับบ้านไประวังจะเอวเคล็ด ปวดหลัง เจ็บหัวเข่านะครับพี่ตึ๋ง

ท่วงท่าและลีลาเยี่ยงนี้ น่าเป็นห่วงจริงๆ น่าเป็นห่วงจริงๆ

[tuie]

รายการต่อไปเป็นการถ่ายภาพท่านผู้จัดการทีมครับ จะให้ได้มุมดีๆต้องมีการสั่งการกันก่อน



ช่างภาพ(คุณบอมบ์เอสเคิร์ฟ) : เอ้าป๋า มาชักภาพเดี่ยวกันสักหน่อย

นายแบบ (ผจก.ทีม ผู้ลักลอบออกนอกแขวงฯ) : เอาสิ จะให้ยืนตรงไหนดีล่ะ ตรงนี้ได้มั๊ย ขี้เกียจเดินแล้วหละ

ช่างภาพ : ป๋ายืนตรงนั้นเดี๋ยวก็เป็นราหูอมจันทร์(คือ บังเรือมิดลำ)หรอก ตัวเล็กออกปานนั้น ขยับออกมาหน่อยสิครับ จะได้เห็นทั้งตัวอักษรเอ็นวายเคไลน์ข้างๆเรือ และด่วนยิ้มแย้มด้วย ป๋ามาอยู่ตรงแนวสะพานทอดขึ้นเรือเลยครับ(ช่างภาพชี้นิ้วประกอบ)

นายแบบ : ถ้าอย่างนั้นก็บังสะพานมิดอะจิ แขม่วพุง(กะทิ)ให้ดูผอมยังพอไหว แต่ทำให้ตัวเล็กไม่บดบังทัศนียภาพนี่มันยากจริงๆนะ

ช่างภาพ : ไม่เป็นไรป๋า ผมทำใจได้ครับ ถ้าอยากเห็นทั้งรถไฟฟ้า-สะพาน-เรือ ผมให้ป๋าออกนอกเฟรมแล้วถ่ายภาพใหม่ก็ได้ครับ

ปล. ใครว่า “รักย่อมเข้าใจในรัก” “คนอ้วนย่อมเข้าใจคนอ้วน” ผมว่าไม่จริงสำหรับเคสนี้ครับ