ครบวาระ 3 ปี กับ RFT Dot Com ...... แหม ทำไปได้

[CivilSpice]

เนื่องจากเมื่อวานนี้ วันที่ 26 กรกฎาคม 2550 แม้ว่าจะเป็นวันเพียงวันพฤหัสบดี ธรรมดาๆ วันหนึ่ง สำหรับใครหลายๆ คน หรือเป็นวันพฤหัสบดี อันแสนยุ่งเหยิงวุ่นวาย ของคนที่ทำงานออฟฟิศ อย่างผม ที่โดนเรียกประชุม ตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่สำหรับแกงค์คนบ้ารถไฟแห่งรถไฟไทยดอทคอม วันที่ 26 กรกฎาคม ถือเป็นวันสำคัญ อีกวันหนึ่ง ที่พอจะเก็บเป็นความภาคภูมิใจส่วนตัวแบบเล็กๆ ได้ ซึ่งเป็นวันที่ เว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม ได้ปรากฏตัวออกสู่สายตาชาวโลก ครบวาระ 3 ปี พอดิบพอดี

ตอนแรกผมว่าจะมาเขียนอะไรเล็กๆ น้อยๆ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่พอดีว่าจากภารกิจเข้าประชุมตลอดวัน จึงทำให้ไม่สะดวกนัก เลยขอยกยอดมาเป็นวันนี้ แทนก็แล้วกัน จริงๆ แล้ว ถ้าเป็นเว็บไซต์อื่นๆ เมื่อครบ 3 ปี ก็คงจะกิจกรรมการ เลี้ยงฉลองกันไปใหญ่โต แต่สำหรับเว็บไซต์ของเรา การมีอายุครบ 3 ปีได้ ก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี และเป็นบุญอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการก้าวผ่านพ้นในช่วงที่มีวิกฤติการสมาชิก จนทำให้ต้องมีการจัดระเบียบเว็บไซต์ และการปิดรับสมัครสมาชิกชั่วคราว เมื่อช่วงต้นปี 2549 ที่ผ่านมา

วันนี้เราเติบโตขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ได้รับการยอมรับ และเป็นที่รู้จัก จากองค์กรภาครัฐและเอกชน หลายๆ แห่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากการรถไฟแห่งประเทศไทย ตั้งแต่ระดับผู้บริหารสูงสุด หน่วยงานภายในต่างๆ เรื่อยมาจนถึงเจ้าหน้าที่ในระดับปฏิบัติงาน หรือแม้แต่ตามหน้าหนังสือพิมพ์ เรื่องราวของ เว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม ก็ได้ถูกนำเสนอผ่านสายตาประชาชนทั่วไป เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เช่น ใน หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันเสาร์ที่ 16 ธ.ค.49 (แบบรายวัน) ในคอลัมน์เสาร์สวัสดี เป็นต้น

เว็บรถไฟไทยฯ ได้ลง นสพ. กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันที่ 16/12/49

ภาพตัวอย่างแบบย่อ


ในส่วนของทางด้านเทคนิคและระบบ เว็บเราเติบโตขึ้นจากครั้งเมื่อเปิดตัวใหม่ๆ มากมายหลายเท่า จากในช่วงแรกที่เราเช่า Hosting แบบราคาประหยัด ให้พื้นที่และปริมาณการโอนถ่ายข้อมูล (Data Transfer) ไม่มากนัก แต่จากกระแสตอบรับ ที่มีเข้ามาจากการเข้าใช้บริการของสมาชิก ทำให้เราต้องเปลี่ยนรูปแบบแพ็คเกจ ให้รองรับบริการได้มากขึ้นเป็นแบบ Unlimited แต่ทั้งนี้ก็ยังคงประสบปัญหาจากเซิร์ฟเวอร์ Down, ทำงานช้า ตลอดจนฐานข้อมูลล่ม อยู่เรื่อยๆ เนื่องจากเป็นการใช้งานแบบ Share Host กับเว็บไซต์อื่นๆ ด้วยนั่นเอง จนในที่สุด เมื่อต้นเดือน ก.ค. ที่ผ่านมา ทางทีมงานหลังบ้านทั้งหมด ก็ช่วยกันระดมทุน และเปลี่ยนเซิร์ฟเวอร์ใหม่ เป็นแบบ Dedicated ที่ไม่ต้อง Share ทรัพยากรกับใคร เราใช้ของเราเองเจ้าเดียว กับเว็บไซต์ในเครือทั้ง 3 ตัว ทั้ง Rotfaithai Portal, Rotfaithai Gallery และ Thai Train Simulator โดยถึงแม้ค่าใช้จ่ายต่อปีจะมากกว่าเดิมหลายเท่า แต่เมื่อแลกกับประสิทธิภาพ จากตัวเซิร์ฟเวอร์แท้ๆ ระดับ CPU Intel Xeon แบนด์วิธที่มีคุณภาพ และความเร็วสูง จาก Internet Data Center ระดับประเทศ ดังนั้น ปัญหาต่างๆ ในการใช้งานที่เคยเกิดขึ้น จากเซิร์ฟเวอร์ Down หรือฐานข้อมูลล่ม ก็จะลดน้อยลง หรือแทบจะไม่เกิดขึ้นเลย (สังเกตจากไอคอน Uptime ทางด้านซ้ายล่างของเว็บก็ได้ครับ เมื่อก่อนนี้ เรามีค่า Uptime อยู่ที่ 99.5% แต่พอเปลี่ยน Server ใหม่แล้ว ค่า Uptime เราขึ้นมาอยู่ที่ 99.61% แล้ว)

3 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก .... จะบอกว่าชีวิตผม เปลี่ยนไปเยอะมาก หลังจากที่ได้พบกับบ้านยิ้มสยาม บ้านหลังแรกของแฟนรถไฟไทย โดยพี่หมอรักษ์พงศ์ จนกระทั่งผมตัดสินใจ ลงมือทำเว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม แห่งนี้ขึ้นมา ซึ่งจะเล่าให้ฟังพอขำๆ ละกันครับว่า 3 ปีที่ผ่านไปนั้น เกิดอะไรขึ้นกับผม และ เว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม บ้าง

ชีวิตผมที่เปลี่ยนไป

1. จากเดิมที่ผมแทบจะหลงๆ ลืมๆ เกี่ยวกับเรื่องของรถไฟไทยไปแล้ว บ้านยิ้มสยามและบ้านรถไฟไทยดอทคอมแห่งนี้ ได้ทำให้ความทรงจำ และความชื่นชอบตั้งแต่สมัยเด็กๆ ของผม กลับมาเป็นภาพที่ชัดเจนอีกครั้งตลอดปี แถมยังจะชัดเจน (จนทะลัก) มากขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านไป

2. จากเดิมที่วันๆ ผมนั่งทำงานให้บริษัทฯ แบบเต็มๆ ทุกวันนี้ผมต้องเอาเวลาส่วนหนึ่ง มานั่งคอยดูและกำกับการก้าวเดิน ของเว็บไซต์แห่งนี้มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นช่วงเช้าก่อนเริ่มงาน กลางวันช่วงพักทานข้าว และตอนเย็นก่อนเลิกงาน หรือวันไหนที่ว่าง ก็นั่งเล่นมันทั้งวัน ... เป็นอย่างนี้มาทั้งปี แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อนะ (ยกเว้นผลงานแสบๆ จากสมาชิกบางคน)

3. จากเดิมที่ผมไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของ Database และ PHP programming แต่ทุกวันนี้ ทั้งสองเรื่องกลับกลายมาเป็นสิ่งที่ผมจะต้องนั่งเขียน นั่ง modify นั่งแกะโค้ด กันอยู่เป็นประจำ ... เชื่อหรือไม่ว่าตลอด 3 ปีที่ผ่านมา ผมนั่งแกะ นั่ง Mod นั่งเขียนโค้ด PHP ไปไม่ต่ำกว่า "ห้าแสนบรรทัด"

4. จากเดิมที่เวลาไปไหน ผมไม่ค่อยจะพกกล้องถ่ายรูปติดตัวไปบ่อยนัก แต่เดี๋ยวนี้ เวลาจะไปไหน ก็ต้องพกกล้องถ่ายรูปติดตัวไปด้วยเสมอ เผื่อว่าสบโอกาส หรือมีเวลาว่าง จะได้ไปดักถ่ายรูปและวิดีโอรถไฟตามสถานที่ต่างๆ ได้ทันที (แต่มีครั้งนึง เอากล้องไป แต่ลืมหยิบ Memory Card ติดไปด้วย เซ็งเลยงานนี้)

5. จากเดิมที่ผมจะมีเฉพาะเพื่อนสมัยเรียน เพื่อนที่บริษัท เพื่อนที่มหา'ลัย แต่เดี๋ยวนี้ ผมมีทั้งพี่ ทั้งเพื่อน และน้องๆ อีกหลายๆ คน ที่ผมได้รู้จัก และพูดคุยได้ถูกคอ ทั้งๆ ที่รู้จักกันมาได้ไม่นาน แต่ก็ดูเหมือนรู้กันกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ก็เพราะดันเกิดมาชอบในสิ่งเดียวกัน ซึ่งก็คือรถไฟไทยแท้ๆ เลยเชียว เข้าใจว่า ชาติที่แล้ว พี่ๆ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เหล่านี้ พวกเราอาจจะเคยไปทำงานก่อสร้างเส้นทางรถไฟสายใดสายหนึ่ง หรือไปเจาะอุโมงค์ขุนตาน มาด้วยกัน อ่ะอ่ะอ่ะ

6. จากเดิมที่ผมสัมผัสกับรถไฟ ในฐานะของผู้โดยสารธรรมดาคนนึง แต่ในวันนี้ผมมีโอกาสได้เข้าไปทำความรู้จักกับพี่ๆ เจ้าหน้าที่ที่น่ารัก ของการรถไฟฯ ในหลายๆ ฝ่าย ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนทัศนะคติ ความคิดเห็น และมีโอกาสได้ช่วยเผยแพร่ข่าวสารและข้อมูลที่เป็นประโยชน์ของการรถไฟฯ แก่สมาชิกและบุคคลทั่วไป อีกทั้งยังได้มีโอกาสรู้จัก และพูดคุยกับระดับผู้บริหารของการรถไฟฯ และอดีตท่านผู้ว่าการฯ อีกด้วย

7. จากเดิมที่ผมไม่ค่อยโทรศัพท์คุยกับใคร (ยกเว้นเวลาโทรจีบหญิง) แต่ทุกวันนี้ ผมต้องมีนัดประชุมทางโทรศัพท์ในทุกๆ เช้ากับป๋านัท และพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ท่านอื่นๆ อยู่เป็นประจำ ... จนโปรโมชั่นโทรฟรีที่ได้มา กระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว

8. ปกติ MSN ของผม จะไม่ค่อย Add คุยกับใครสักเท่าไหร่ และก็ไม่ค่อยถูกใคร Add ด้วย แต่เดี๋ยวนี้มีมาตรึม ....

สิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นจากพวกเราทุกคน

1. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Com แห่งนี้ กลายเป็นเว็บไซต์ Community เกี่ยวกับรถไฟไทย ที่ผมกล้าเรียกได้เต็มปากว่า มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศและในโลก และทำให้ทั่วโลก ได้รู้จักและยอมรับในรถไฟไทยมากยิ่งขึ้น

2. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Com แห่งนี้ มีภาพถ่ายสวยๆ เกี่ยวกับรถไฟไทย เผยแพร่ออกสู่สายตาสมาชิกและบุคคลทั่วไปมากที่สุดในโลก ทั้งจากใน Gallery และ Webboard ถึงแม้ความสามารถของ Gallery ของเรา จะเทียบไม่ได้กับ RailPictures.net แต่ผมเชื่อได้ว่าภาพถ่ายของพวกเรา ก็สวยงามไม่แพ้ของใครๆ ไม่เห็นต้องง้อของฝรั่งเลย รถไฟบ้านเรางามกว่าเยอะ

3. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Comแห่งนี้ กลายเป็นแหล่งข้อมูลขนาดจัมโบ้ หรือหนังสือเล่มยักษ์ สำหรับผู้ที่สนใจศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับรถไฟไทย โดยถึงขณะนี้ มีผู้เข้ามาเปิดอ่านเนื้อหา และดูข้อมูลต่างๆ ในเว็บไซต์ มากกว่า 9,000,000 PV (Pages View) ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมา และเชื่อได้ว่า ภายในปีนี้ ทะลัก 10,000,000 PV แน่ๆ โดยไม่ต้องกดปุ่ม F5 หรือ สั่ง Refresh

4. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Com แห่งนี้ ติดอยู่ในระดับ Top 1,000 ของเว็บไซต์ในประเทศไทย จาก ทั้งหมด 9,739 เว็บไซต์ (ข้อมูลจาก TrueHits ณ วันที่ 27/7/50 ) ซึ่งที่ผ่านมา เรายังไม่เคยตกอันดับ จาก Top 1,000 เลยแม้แต่ครั้งเดียว โดยสูงสุด เราเคยอยู่ที่ลำดับประมาณ 480 ถ้าผมจำไม่ผิด ... และหวังว่าสักวันหนึ่ง อันดับของเรา น่าจะไปได้ไกลกว่านี้

5. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Com แห่งนี้ เป็นศูนย์กลางในการสร้าง Model และ Repaint สวยๆ ของรถไฟไทย ซึ่งไม่เคยมีปรากฏที่ไหนมาก่อน ตลอดจน Tips และ Technics ที่น่าสนใจ เกี่ยวกับเกม Train Simulator ซึ่งถึงแม้ในขณะนี้ จะอยู่ในขั้นเริ่มต้น แต่ก็เป็นการก้าวเริ่มต้นที่ดี เพื่อความสมบูรณ์แบบในอนาคต

6. พวกคุณทำให้ Rotfaithai.Com แห่งนี้ ได้รับการยอมรับและการสนับสนุนที่ดี จากการรถไฟแห่งประเทศไทย และจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในหลายๆ ฝ่าย อีกทั้งหน่วยงานภาครัฐ และองค์กรเอกชนอื่นๆ

7. พวกคุณทำให้ เกิดกิจกรรมประหลาดๆ ในสายตาของคนอื่นๆ (แต่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร) นั่นก็คือการไปดักถ่ายรูปรถไฟ ตามสถานที่ต่างๆ นั่นเอง ไม่ว่าจะบุกป่าฝ่าดง ยาก ลำบาก เดินไกล แดดร้อน ขนาดไหน ... ก็บ่ยั่น

8. พวกคุณทำให้ การรถไฟฯ มีรายได้เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย จากการนั่งรถไฟ ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ ของพวกคุณนั่นเอง (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย)

9. ฯลฯ ยังมีอีกครับ แต่ผมนึกไม่ออก ฮ่าๆๆๆ

บทสรุป

สุดท้ายนี้ ผมคงไม่มีอะไรจะกล่าวกับทุกๆ ท่าน นอกจากคำพูดเพียง 3 คำ นั่นก็คือคำว่า "ขอบคุณครับ" ซึ่งหาก Rotfaithai.Com ไม่ได้รับการสนับสนุนจากทุกๆ ท่าน ก็คงไม่สามารถก้าวเดินมาได้ไกล จนถึงวันนี้ ซึ่งเราเดินก้าวมาไกล เกินกว่าจะหยุดได้แล้วครับ สิ่งที่เราต้องทำกันต่อไป ก็คือ การก้าวเดินไปข้างหน้า ตามอุดมการณ์ ความชื่นชอบ และความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยม ควบคู่ไปกับการเป็นเว็บไซต์ที่มีคุณภาพ มีวัฒนธรรมอันดี ที่ได้รับการยอมรับ และไม่มีใครสามารถที่จะลอกเลียนแบบได้เหมือน เพราะขาดสีสัน ความบ้า และจิตวิญญาณ

Special Thanks

ขอขอบคุณ ประธานเว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม คณะที่ปรึกษา คณะผู้ดูแลเว็บไซต์ และสมาชิกทุกท่าน ที่ช่วยกันวางแนวทาง หามาตรการแก้ปัญหา ช่วยในการกำกับดูแลเว็บไซต์ อัพเดตข่าวสาร ช่วยเพิ่มเติมข้อมูลสาระความรู้ + เทคนิคต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ ช่วยแต่งแต้มสีสัน และชีวิตชีวา ตลอดจนเป็นแรงผลักดันและกำลังใจที่ดีมาโดยตลอด อย่างสม่ำเสมอ ... จนออกมาเป็นรูปเป็นร่างอย่างที่เห็น อาทิ

พี่หมอรักษ์พงศ์, ป๋านัท, พี่ตึ๋ง, เฮียวิซซี่, อาจารย์กิตติ, พี่สุกิจ, คุณก้อง, ครูนน, พี่ห่าน, พี่หมู Longbow, พี่แจน, คุณกานต์ USA, คุณกานต์ 5276, คุณจ้อย, พี่ตุ้ยตั๋วแข็ง, คุณน้องน้ำจืด Box Car, น้องตุ้ย AHK, น้องฟาง, น้องอาร์ต, น้องเจฟ, น้องบอย, น้องต๊อบ, น้องตั้ม, พี่อ้อ, พี่นุชิต, พี่ป้อม Atham, พี่เจี๊ยบ, พี่เอ๋, พี่พัฒนา, น้องธี, น้องบอล, น้องแซมมี่, น้องนู๋หนึ่ง, พี่โจ้ Ken2004 , คุณเต้ย Extended, น้องปาล์ม GEA, น้อง Top, น้อง Nirakan, อาจารย์ Pitchs, อาจารย์อนุสรณ์, น้องอ๋อง, น้องฟิวส์ และท่านอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งอาจจะไม่ได้เอ่ยนามในที่นี้ (เยอะจริงๆ)

ขอบขอบคุณ ผู้สนับสนุนทุกท่าน ที่ช่วยกันสละทุนทรัพย์ ร่วมสมทบกองทุนรถไฟไทยดอทคอม เพื่อเป็นค่าดำเนินการต่างๆ ภายในเว็บไซต์ สำหรับปีก่อนๆ ที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าตอนนี้ กองทุนสนับสนุนนั้น จะถูกปิดไปแล้ว ... แต่ถ้าไม่มีพวกท่าน ณ เวลานั้น ก็คงไม่มีรถไฟไทยดอทคอม ในเวลานี้

ขอขอบคุณ การรถไฟแห่งประเทศไทย คณะผู้บริหาร หน่วยงานในสังกัด และเจ้าหน้าที่ทุกๆ ท่าน ที่ให้การยอมรับ ร่วมสนับสนุน และเปิดโอกาสให้เว็บไซต์รถไฟไทยดอทคอม ได้ดำเนินกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ ด้วยดีตลอดมา

สุดท้าย ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะเข้ามาอ่านข้อความ และกระทู้นี้ทั้งหมด มาจนจบครับ .... หุหุหุหุ

[Rakpong]

ขอบคุณบอมบ์ด้วยครับ ที่ได้รังสรรค์ปั้นแต่งเวบไซต์แห่งนี้ จนเติบโตเดินได้อย่างมั่นคงและสวยงาม

ประวัติศาสตร์ของ Rotfaithai.com เกิดขึ้นได้ เพราะแรงกายแรงใจ ของสมาชิกทุกท่าน และผมหวังว่าทุกท่าน คงจะช่วยดูแลเวบไซต์กันต่อไปนะครับ

ขอบคุณครับ

[Gunnersaurus]

ขอให้เดินทางไปด้วยกันนานๆ ครับ

[box_car]

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา....
-เมื่อก่อนที่บ้านใช้เน็ตของTOTเปิดวันละ30นาทีเพื่อดูเว็ปใดๆ
-วันนี้ บ้านผมใช้ทรุยเอดีเอสเอล 1 กิ๊ก เปิดวันละ4 ชม. เพื่อดูเว้ปรถไฟไทยดอทคอม....

-เมื่อก่อนจะใช้โทรศัพท์คุยกับผู้ชายน้อยคนนัก...
-วันนี้ มีผู้ชายโทรมาหาเค้า แล้วเค้าก็โทรหาผู้ชายไม่ขาดสาย ทั้งป๋านัฐ เฮียก้อง พี่อ้อ ไอ้ลิงเจฟ พ่อเลี้ยงร้อยเอ็ด นสน.บ้านตุ้ย ฯลฯลฯลฯลฯ

-เมื่อก่อนเสาร์อาทิตย์จะอยู่บ้านอ่านการ์ตูน
-วันนี้ลุยหัวหกก้นขวิดมันทุกอาทิตย์

-เมื่อก่อนเสื้อผ้าผมจะสะอาดสะอ้าน
-วันนี้ กางเกงของผมส่วนใหญ่จะมีคราบน้ำมันเครื่องติดอยู่ทุกตัว...

-เมื่อก่อนผมไม่ได้อ้วนขนาดนี้นะ
-วันนี้ น้ำหนักผมกว่า 95 กิโลแล้ว พี่น้อง.....

-เมื่อก่อนจะมีคนเรียกผมว่า กวง
-วันนี้หลายคนในเว้ปเรียก พ่อน้ำจืด (อ่ะอะอะ....ชอบนะเนี่ย)

-วันนี้ผมมีความสุขสนุกสนานบานตะไท
-วันนี้ผมไปยืนดูรถไฟได้อย่างไม่อายใคร
-วันนี้ผมได้รู้จักคนบ้าบ้าบ้าบ้าบ้า........น่ะตัวเอง ได้อีกเยอะแยะ...

ผมชอบเว็ปนี้ครับ รถไฟไทยดอทคอม
_________________

[KaittipsBOT]

อยากบอกว่า...รักบ้านแห่งนี้ และสมาชิกทุกคนที่บ้านหลังนี้..จริงๆ

[Dahlia]

ถึงแม้ผมจะเป็นสมาชิกใหม่ แต่ความชอบเรื่องรถไฟมันก็มีมานานมาก...
ผมชื่นชมใน RFT คณะทีมงาน และผู้ที่เกี่ยวข้องทุกๆท่าน
ที่ทำให้คนที่มีความรับในรถไฟ ความบ้า...รถไฟ มาเจอกัน
จากกลุ่มคนกลุ่มเล็กๆ จนกลายเป็นครอบครัวใหญ่..ทุกวันนี้

ก็ขอแสดงความยินดีกับเว็ปด้วยครับ...
ก้าวขึ้นสู่ปีที่ ๔ แล้ว.... ก็ขอให้อยู่กันไปนานๆนะครับ
รักและสามัคคีกันไว้ เพราะเรามีความชอบ..ในสิ่งๆเดียวกัน..

ขอบคุณครับ.

[ExtendeD]

ผมเองต้องขอแสดงความยินดีกับทีมงาน และสมาชิกชาว RFT.com ทุกคนด้วยครับ

ตอนแรกที่ได้ดูรายการแฟนพันธุ์แท้ ตอนรถไฟไทย ก็ทำให้ผมได้รู้ว่าจำนวนของผู้ที่รักรถไฟมีมากกว่าที่ผมเคยคิดเอาไว้ จนเมื่อผมตาม link จาก webboard ของการรถไฟแห่งประเทศไทย มาจนถึงที่นี่ ผมดีใจมากที่ในที่สุดก็พบสิ่งที่อยากจะเจอมานาน ตัวผมเองแม้จะไม่ใช่สมาชิกยุคแรก ๆ เพิ่งเข้ามาก่อน web ปิดไปไม่นานนัก แต่ก็ดีใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ website แห่งนี้

หลังจากที่ได้ก้าวเข้ามาที่นี่ ชีวิตผมก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะเหมือนกันครับ จากที่เคยนั่งรถไฟเฉย ๆ เป็นผู้โดยสารธรรมดา ๆ เก็บความรู้สึก และความอยากรู้ในหลาย ๆ เรื่องเอาไว้ในใจ แต่เป็นเพราะ website แห่งนี้ รวมถึงสมาชิกทุกคนที่ได้นำผลงานของตัวเองมาเผยแพร่ เมื่อครั้งที่ website รุ่นแรกยังอยู่ นั่นเป็นแรงบันดาลใจสำคัญ ที่ทำให้ผมจะไม่ปล่อยให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้เดินทางไปตามที่ต่าง ๆ เป็นเพียงแค่ความทรงจำของตัวเองเพียงคนเดียวเท่านั้น รูปทุกรูป ตัวอักษรทุกตัวที่ผมโพสท์ลงใน web ก็มุ่งหวังแค่อยากจะแบ่งปันคืนให้กลับบ้านหลังนี้บ้าง ไม่ได้มุ่งหวังอะไรมากไปกว่านี้ครับ

แต่ก่อนผมเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูด แต่มาจนถึงทุกวันนี้ หลายสิ่งหลายอย่างมันทำให้ผมเปลี่ยนไป เคยได้ยินประโยคที่ว่า " ถ้าอยากจะรู้ ก็ต้องถาม " หรือเปล่าครับ นั่นล่ะใช่เลย เอาแค่ทุก ๆ ครั้งที่ผมออกไปถ่ายรูปตามสถานีต่าง ๆ สิ่งที่สมควรจะทำก็คือ ไปขออนุญาตจากเจ้าของสถานที่ นั่นก็คือ " นายสถานี " ก่อน อยากจะบอกน้อง ๆ ว่าไม่ต้องกลัวหรอกครับ ทุกครั้งที่ผมเดินเข้าไปขออนุญาต พี่ ๆ เขาก็ให้ทุกครั้งครับ แถมบางครั้งอาจจะได้ข้อมูลดี ๆ เด็ด ๆ แถมมาอีกด้วย ผู้โดยสารที่อยู่ที่ชานชาลาเองก็เป็นแหล่งข้อมูลที่ดีเช่นกันครับ

ช่วงที่ผ่านมาผมได้พบกับพี่ ๆ น้อง ๆ หลายคนที่ชอบแบบเดียวกัน ทั้ง
- พี่หมอ คุณก้อง น้องธี น้องบอล น้องหมู ตอนที่ไปกาญจนบุรีวันเสาร์ที่ผ่านมา
- พี่อ้น Nai SapaN เพื่อนรุ่นพี่ที่หายใจเข้าออกเป็นสะพานโครงเหล็กเหมือนกัน
- เจฟกับอ๋องที่พาผมไปทัวร์สถานีสระบุรี และสถานีท่าเรือ รวมถึงสะพานจักรี
- ปาล์มที่ขับรถกระบะพาผมไปดูเส้นทางเขากระโดงตั้งแต่ต้นทาง ยันเลยแป้นปะทะไปอีกไกลพอสมควร
- น้อง TopGEA กับน้องอู๋ที่วนเวียนเดินสวนกันไป ๆ มา ๆ แต่ยังไม่เคยได้คุยกันสักที
- น้องเต้ Navy Blue ที่ได้เจอกันโดยบังเอิญบนขบวนที่ 340
รวมถึงพี่ ๆ น้อง ๆ อีกหลายคนที่ผมเคยว่าผมเคยเดินสวนกันตามสถานีรถไฟ หรือว่าอยู่บนรถไฟขบวนที่พี่ ๆ กำลังทำหน้าที่เป็น พขร. ชค. พรร. พหล. หรือแม้แต่ตำแหน่งอื่น ๆ ทั้งบนขบวนรถ หรือสถานีตามรายทาง

ผมคงจะไม่ได้พบเจอ และพูดคุยกับพวกเขาเหล่านี้เลย ถ้าผมไม่ออกไปท่องเที่ยว เปิดโลกกว้างตามที่ต่าง ๆ

อย่าลืมนะครับ

[Mahachai]

อ่าฮ้า 3 ปี แล้ว ตลอดเวลาที่ผมมาเป็นสมาชิกที่นี่ ก็ทำให้ผมรู้จักคนที่รักและชอบในสิ่งเดียวกับผมมากขึ้นและได้รับความรู้เกี่ยวกับรถไฟอย่างมากมายมหาศาล ก็ต้องขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่ให้ความรู้และมิตรภาพดีดีและยังทำให้รู้ว่า "ในโลกไม่ได้มีเราแค่คนเดียว...ที่บ้ารถไฟ"

และทำให้รู้ว่า มิตรภาพและความรู้สึกดีดี เกิดขึ้นได้เสมอ

สุดท้ายขอให้ Rotfaithai.com จงเจริญ YooHoo!!
_________________

รถไฟวิ่งไปรวดเร็วดั่งใจหวัง

[tongchit]

ก็ขอให้เติบโตอย่างมั่นคงแข็งแรงตลอดไปนะครับ
_________________
ความผิดฅนอื่นเท่าขุนเขา ความผิดเราเท่าขุมขน

[onekodak]

ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ทั้งทีมงานและสมาชิก ผมขออนุญาตร่วมเติบโตและเดินทางไปกับ เวบฯนี้ด้วยนะครับ