เดินขาลากจากขุนตานไปสะพานคอมโพสิตแล้วเดินกลับ

[tuie]

ชาวคณะสั่งอาหารจากรถเสบียงมารับประทานกันครับ ไม่แน่ใจว่าอะไรอร่อย น้องธีก็เลยโทรสอบถามข้อมูลจากคุณนนผู้ใช้บริการรถเสบียงขบวนรถด่วนที่ ๓๕ เป็นประจำ ได้ความว่าอาหารชุดแกงเผ็ดเป็ดย่าง และชุดแกงเขียวหวานนั้นอร่อย จึงสั่งทั้งสองเมนูอย่างละ ๒ ชุดรวม ๔ ชุดครับ ระหว่างรออาหารที่สั่งก็เตรียมถ่ายภาพบรรยากาศบนขบวนรถกันครับ

น้องธีครับ ถ้าจะถ่ายภาพส่งเข้าเตาปิ้งย่างนั้น มัวแต่ใช้ขาตั้งกล้องละก็ไม่ทันกาลแน่ ว่าแล้วเราก็ยิง(ภาพ)สวนซะเลย



อาหารอร่อยสมดังได้รับเครื่องหมาย “นาริตะเอ็กซ์เพรสชวนชิม” จริงๆครับ ปริมาณมากพออิ่มท้อง ยกเว้นนายแบบขึ้นปกโลว์แบตเล่มใหม่ของเราเท่านั้นที่ยังไม่อิ่ม พอรถถึงลพบุรีนายแบบฯเดินหาเรื่องไปชะโงกทักทายเพื่อนฝูงแถวๆศาลพระกาฬ พระปรางค์สามยอด แล้วแอบไปรับประทานข้าวหมูทอดกระเทียมเพิ่มอีก ๑ จาน

[CivilSpice]

[tuie]

อิ่มหนำสำราญแล้วก็ให้พนักงานกางเตียงปูที่นอนกันเลยครับ แต่ชาวคณะยังไม่เข้านอนทันที พอดีมี “แมงหวี่” ฝากกระซิบมาว่ามีประชาชนผู้อ่านหนังสือพิมพ์คม ชัด ลึก เมื่อวันก่อน อยากชมเวบไซต์ของคนบ้ารถไฟ ขนานแท้ ของจริง เจ้าเก่า นั่นก็คือ “รถไฟไทยดอทคอม”

อยากชมจริงๆ อยากชมจริงๆ



น้องธีซึ่งลงทุนแบกคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คมาด้วย(ตอนแรกพี่ยังนึกว่าจะแบกไปถึงสะพานคอมโพสิตด้วย ) ก็เลยเปิดให้ชมกันบนเตียงนอนนี่แหละครับ สร้างความตื่นตาตื่นใจได้พอสมควร เสียดายที่ระบบสื่อสารหลุดไปเสียก่อน มิฉะนั้นคงมีคนไม่ยอมเข้านอนเพราะจะชมเวบฯรถไฟไทยดอทคอมไปเรื่อยๆตลอดคืน หรือจนกว่าแบตฯจะหมดเป็นแน่

[alderwood]

ง่ะ โดนเผาซะแล้ว รูปที่ถือกล้องอยู่ มีลูกทัวร์รายนึง แบบว่าจะเก็บหลักฐานไปให้ส.แขวงครับ เลยต้องรับ
ส่วนรูปที่นั่งดู Notebook อยู่ กำลังแต่งรูปเตรียมเอาลงเว็บตอนนั้นเลย เสียดาย สัญญาณหายเสียก่อน อ้อ เรื่องแบตหมดไม่กลัวครับ เพราะไม่ LOW BATT เอ๊ย เพราะเสียบปลั๊กไปด้วย อิอิ
_________________
รักรถไฟมั่นใจโคปเตอร์ || Railway Racing Team || Korat Spotter

[tuie]

ที่นอนของชาวคณะหมายเลข ๑-๔ เป็นเตียงบน ๒ ที่ เตียงล่าง ๒ ที่ ผมใช้สิทธิแห่งความชรา(กว่าน้องๆ)เลือกนอนเตียงล่างหมายเลข ๔ก่อนใคร น้องธีเป็น “หนุ่มน้อย”(ความหนุ่มเหลือน้อย)รองจากผมเลือกนอนเตียงล่างหมายเลข ๒ ซึ่งเหลืออีกเตียงหนึ่ง ส่วนพวก “หนุ่มมาก” อย่างน้องแม็กซ์ให้ปีนขึ้นเตียงบนครับ สำหรับผู้ตรวจการณ์เวบของเรานั้น เหตุที่จัดให้นอนเตียงบนไม่ใช่เพราะเหตุความหนุ่มหรอกนะครับ แต่อาศัยเหตุผลทางด้านสรีระ และวิสัยที่เอื้ออำนวยต่อการปีนป่ายเป็นสำคัญ

พอรถออกจากนครสวรรค์แล่นผ่านแขวงปากน้ำโพ เพ่งมอง “บ้านผีสิง” ที่พี่แดงชี้ให้ดูตอนชาวคณะ RFT แวะเยี่ยมชมแขวงปากน้ำโพแล้วก็เข้านอน แต่นอนไม่ค่อยจะหลับเท่าไรหรอกครับ เตียงนอนของผมอยู่แนวเหนือแคร่พอดีจึงรู้สึกถึงความสะเทือน โยกของรถ และเสียงห้ามล้อได้ชัดเจน ไม่ใช่ไม่ชอบนะครับ ชอบมากฟังเพลินไปเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงล้อกระทบรอยต่อของรางช่วงที่รถออกจากศิลาอาสน์เป็นต้นไป หลับๆตื่นๆมาดูบรรยากาศเป็นระยะๆตั้งแต่ขบวน ๑ จอดชุมแสง ผ่านตะพานหิน พิจิตร พิษณุโลก จนกระทั่งเข้าหลีกขบวน ๑๔ ที่แควน้อย จากนั้นไม่ได้ลุกขึ้นมาดูข้างทางอีกจนกระทั่งรถจอดนครลำปางตอนตี ๕ ผมก็รีบโทรเช็คก่อนที่ออกจากเมืองแล้วจะไม่มีสัญญาณว่าน้องเอ็มถึงไหนแล้ว ปรากฏว่าน้องเอ็มกำลังจะถึงเชียงใหม่แล้วครับ ชาวคณะแจ้งข้อมูลให้น้องเอ็มทราบว่าขณะนี้ขบวน ๑ ถึงลำปาง คาดว่าจะถึงลำพูนประมาณ ๗ โมง

ขบวน ๑ เคลื่อนออกจากสถานีนครลำปางข้ามแม่น้ำวังไปแล้วก็ทำความเร็วเพิ่มขึ้น เสียงล้อระทบรอยต่อรางดังกระฉึกกระฉักๆๆ พร้อมเสียงลมปะทะดังโว้ๆๆๆ เป็นเอกลักษณ์ของรถไฟที่แล่นผ่านทางช่วงนี้ก็ดังขึ้นให้ฟังเพลินๆ ไม่ช้าขบวน ๑ ก็ถึงสถานีแม่ตานน้อย วันนี้ไม่ได้ทำพหุแต่จอดรอทางขบวน ๑๐๙ ครับ ได้การละ ชาวคณะต่างรีบเผ่นลงไปสัมผัสบรรยากาศท่ากลางป่าเขาเมืองเหนือ ณ สถานีแม่ตานน้อย ยามเช้ามืดกันทันที รถคันที่ ๔ ซึ่งชาวคณะโดยสารมาอยู่ติดกับ บพห. ลงจาก บพห.เป็นหน้าสถานีแม่ตานน้อยพอดีเลยครับ

มองไปทางหัวขบวนก่อนครับ



มองไปทางท้ายขบวนบ้าง ไม่มีผู้โดยสารคนอื่น “บ้า” ลงมาดูรถไฟ ถ่ายภาพกันแบบพวกเราเลยครับ



ผมละชอบบรรยากาศสถานีเล็กๆตามป่าเขาจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามค่ำคืน เปิดไฟ(สมัยก่อนก็จุดตะเกียง)สลัวๆแบบนี้ชอบมากเลยครับ ตอนเด็กๆเคยฝันอยากจะเป็นนายสถานีจะได้ถือโคมตะเกียงสีเขียวเดินออกมารับขบวนรถด้วยนะครับ

[tuie]

ชาวคณะต่างกระจายกำลังกันซุ่มยิง(ภาพ)กันอย่างรวดเร็วครับ



บางท่านก็ขอถ่ายแบบกับป้ายประเพณี



ยีอีเอ ๔๕๕๘ ที่นำพวกเรามาถึงแม่ตานน้อยอย่างราบรื่นไม่มีเรื่องหรือ ปัญหาต้องลุ้น เหลือแต่การปีนขึ้นขุนตานนี่แหละครับผมที่ต้องเอาใจช่วยว่าจะผ่านตลอดไหม หรือจะต้องถอยมาตั้งหลักรอคุณปู่ยีอีมาช่วยจูงหลานขึ้นขุนตานเหมือนอย่างเคย

[pak_nampho]

[tuie]

[tuie]

เห็นน้องธีถือขาตั้งกล้องไปปักหลักถ่ายภาพด้านหน้าหัวรถจักร ผมก็เลยตามไปเล็งมุมใกล้เคียงบ้าง ไม่มีขาตั้งกล้องก็ต้องทำมือให้นิ่งแล้วกลั้นหายใจกดชัตเตอร์เอาละครับ



เมื่อถ่ายภาพกันแล้วก็กดเช็คภาพที่ถ่ายกันยกใหญ่ เพราะโอกาสที่จะได้ลงมาถ่ายภาพขบวน ๑ ณ ที่แห่งนี้หาได้ยากนัก



น้องแม็กซ์กำลังทรุดตัวลงนั่งเล็งมุมที่จะตั้งเวลาถ่าย แล้ววิ่งเข้าฉากอยู่ครับ

[tuie]

ท่านผู้ชมเห็น “ตัวอะไร” ปีนเสาแขวนห่วงตราทางสะดวกบ้างไหมครับ



เผลอไม่ทันไร น้องธียกขาตั้งกล้องมาเล็งมุมทางเสาแขวนห่วงฯแล้วครับ จะจับภาพ “นายแบบ” ทันไหมนี่ ยิ่งเคลื่อนไหวรวดเร็วอยู่ด้วย



ช่างภาพไหวตัวทันหันมาสู้กล้องปาปารัสซี่แล้วครับ