เล็กๆ น้อยๆ บนเส้นทางเชียงใหม่-ปาย-ปางมะผ้า

[black_express]

จากทีมงานอีกสองรายที่ให้ข้อสังเกตมา ทำให้ผมต้องกลับไปค้นภาพสะพานที่มีลักษณะเดียวกันนี้อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้คงไม่ผิดล่ะครับ และก็ไม่ใช่สะพานรถไฟด้วย



ขอฟันธงอีกครั้ง สะพานโครงเหล็ก ( เดิม ) ข้ามแม่น้ำปาย บนเส้นทางสายแม่มาลัย อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน ครับ

เข้าใจวางกับดักสมาชิกนะครับ คุณเอ็ม

[alderwood]

พี่ตึ๋งมาตอบซะแล้ว ถะถะถะถะถูกต้องนะคร๊าบบบบบบ

ว่าแต่หมวดไปเมื่อไร ไม่ป๊ะกัน

ปล.ขออนุญาตใช้ภาษาพูด เพื่อให้ได้อารมณ์
_________________
รักรถไฟมั่นใจโคปเตอร์ || Railway Racing Team || Korat Spotter

[black_express]

เป็นปัญหาตายน้ำตื้นแน่ะครับ น้องธี โดยเฉพาะเป็นสะพานที่ผมเคยลงไปถ่ายรูปมาเองด้วยสิ ฮ่าๆๆๆ

พอกลับไปมองเงาสะพานกันโดยละเอียดแล้ว โครงสะพานไม่ใช่วางรับน้ำหนักรางรถไฟแน่ๆ ประกอบกับลักษณะสะพาน คสล.ที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงกันมีไม่กี่แห่ง คำตอบเลยมาลงตัวที่สะพานข้ามแม่น้ำปาย

วางภาพปริศนาได้เด็ดขาดจริงๆ

[CENTENNIAL]

ฮ่าๆๆๆ ผมก็นึกไว้แล้วล่ะครับ ว่าพี่ตึ๋งน่าจะตอบถูกแน่นอน เพราะผมจำได้ดีว่าเคยเห็นภาพสะพานนี้ในเว็ปเรา ก็จากกระทู้ที่พี่ตึ๋งเอามาลงนั่นล่ะครับ

คลิกที่นี่ นอกเรื่อง...นอกราง

ผมก็นึกไว้แล้วล่ะครับว่าจะต้องมีสมาชิกที่ทั้งตอบถูกและตอบไม่ถูกล่ะครับ แต่ก็ถือว่าดีมากๆ แล้วครับที่มาร่วมสนุกสนาน ประลองความจำกันเล่นๆ
ลองเปรียบเทียบกันได้ครับว่าที่เดียวกันแน่นอนแม้ว่าจะเป็นคนละมุม

ภาพจากกระทู้พี่ตึ๋ง


ภาพที่ผมถ่ายมาเอง


คำตอบ

1.เป็นสะพานเหล็กโบราณสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่อยู่ใน อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน
2.เป็นสะพานข้ามแม่น้ำปาย

เรื่องของเรื่องคือว่า เมื่อวันที่ 14 - 15 ธันวาคม 2550 ที่ผ่านมานี้ ผมได้ยื่นใบลาพักผ่อน 2 วัน ครับ และเมื่อผู้บังคับบัญชาอนุญาตแล้ว จึงได้เดินทางไป ซึ่งเดิมทีผมตั้งใจว่าจะข้ามไปเมืองปากเซ ประเทศลาว โดยจะตามไปสมทบกับคุณพ่อและคุณแม่ของผมซึ่งไปกันกับคณะเพื่อนร่วมงาน ซึ่งเขาจะออกเดินทางกันในตอนเย็นวันที่ 12 ธันวาคม แต่ปรากฎว่าผมไม่สามารถตามไปสมทบกับเขาได้ เนื่องจากมีภาระกิจเรื่องงานในตอนเช้าของวันที่ 13 ธันวาคม แต่ไหนๆ ผมก็ได้รับอนุญาตให้ลาแล้ว ผมจึงเริ่มคิดวางแผนการท่องเที่ยวในทริปอื่นๆ ทันที

โดยในเวลาประมาณ 5 โมงเย็น ของวันที่ 13 ธันวาคม หลังจากที่ผมได้ทราบผลการลาอย่างถูกต้องตามระเบียบแล้ว ผมก็เตรียมเสื้อผ้า 2 ชุด ยัดใส่เป้ พร้อมอุปกรณ์ถ่ายภาพ กล้องภาพนิ่ง กล้องวีดีโอ ฯลฯ ลงเป้ 1 ใบ แล้วเดินทางไปยังสถานีหัวลำโพงเพื่อหารถไฟซักขบวนในการไปเที่ยวในครั้งนี้ โดยที่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ใด แต่คอนเซปท์ มีว่า ตั้งแต่ทำงานมาในรอบ 1 ปี เพิ่งจะลาครั้งนี้ครั้งแรก และคิดว่าจะลาเพียงครั้งเดียวในรอบปีนี้ ดังนั้นจะไปไหนก็ได้แต่ต้องไปให้คุ้มค่าครับ

และเมื่อเดินทางมาถึงหัวลำโพง แว๊ปแรกผมคิดว่าจะไปดูการก่อสร้างเส้นทางรถไฟในประเทศลาว ที่น่าจะเริ่มสร้างได้บางส่วนแล้ว ซึ่งก็น่าสนใจดีและผมคิดว่าผมสามารถพูดภาษาอิสานได้ ซึ่งใกล้เคียงภาษาลาวมาก ผมน่าจะสื่อสารให้คนขับรถรับจ้างผม ทั้งคนงานก่อสร้าง หรือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ให้ทราบถึงวัตถุประสงค์ของการถ่ายภาพว่าไม่ได้แอบแฝงเรื่องใดๆ ซึ่งการจะไปลาวนั้น คงต้องนั่งรถสายหนองคายแล้วไปข้ามสะพานมิตรภาพ แต่ปรากฎว่าผมดันลืมเอาพาสปอร์ตมาด้วย แผนการนี้จึงต้องถูกยกเลิกไป

และในภายหลังจากนั้นผมก็คิดได้ว่า ทั้งชีวิตไปมาเกือบๆ จะทุกจังหวัดแล้ว แต่ในภาคเหนือที่ยังไม่เคยไปก็แม่อ่องสอนนี่ล่ะครับ ผมจึงตัดสินใจว่าจะไปแม่ฮ่องสอนก็แล้วกัน แต่ในเมื่อแม่ฮ่องสอนไม่มีทางรถไฟผ่าน ก็คงต้องนั่งรถไฟไปลงเชียงใหม่ แล้วหาวิธีเดินทางต่อไปก็แล้วกันครับ ผมจึงได้เข้าไปซื้อตั๋วไปเชียงใหม่ เพื่อเดินทางในวันนั้นเลย แม้ว่าจะเป็นเย็นวันพฤหัสก็ตาม แต่ตั๋วรถนอนเตียงล่างก็เต็มหมดทุกที่นั่งแล้วครับ เหลือแต่รถด่วนพิเศษแดวูขบวน 10 ซึ่งก็ต้องยอมนั่งหลังขดหลังแข็งไปก็แล้วกันครับ

[CENTENNIAL]

ปรากฎว่าที่นั่งของรถขบวน 10 ยังว่างอีกพอสมควร แต่ก็ไม่ถึงกับโหรงเหรงครับ ผมได้ที่นั่งเบอร์ 4 ติดริมหน้าต่าง ของรถคันที่ 2 ปรากฎว่าแม้จะติดหน้าต่างแต่ก็ติดขอบฝาผนังของรถอีก เลยเหลือบไปมองที่นั่งเบอร์ 2 ด้านหลัง ปรากฎว่ายังไม่มีคนนั่ง และแม้ว่ารถจะแล่นออกจากดอนเมืองแล้วก็ยังไม่มีคนนั่งอีก ผมเลยทำเรื่องย้ายที่นั่งเองก่อนล่ะครับ แม้จะมืดก็ยังพอชมวิวได้บ้าง

หลังจากได้รับอาหารและเครื่องดื่มพร้อมทั้งจัดการให้เรียบร้อยแล้ว ก็คิดว่าจะนอนซักงีบก่อนล่ะครับ เก็บแรงไว้วันพรุ่งนี้ซึ่งยังมีอะไรให้ทำอีกมากมาย
เมื่อรถไปถึงลพบุรี ก็พบว่าเลทไปพอสมควรเลยครับ ไม่แน่ใจว่าประมาณ 40 นาที ถึง 50 นาที หรือไม่ เพราะครั้งนี้ไม่ได้จดบันทึกอะไรไว้ครับ จากนั้นผมก็ย้ายมานอนในที่นั่งเบอร์ 4 เหมือนเดิม เพราะกลัวว่าเจ้าของที่นั่งเบอร์ 2 อาจขึ้นกลางทางแถวๆ นครสวรรค์ พิจิตร หรือพิษณุโลกก็เป็นได้ แล้วผมก็หลับๆ ตื่นๆ เรื่อยมา

จะว่าไปแล้ว ความบ้ารถไฟของพวกเรานี่มันก็ทำให้เกิดบางสิ่งที่แปลกอยู่เหมือนกันนะครับ
ด้วยความที่เป็นคนที่จัดว่าสูงเกิน 175 เซนติเมตร (แม้ว่าจะอ้วน ) ย่อมทำให้การนอนของนอนในรถด่วนพิเศษแดวูเป็นไปด้วยความยากลำบาก ต้องหลับๆ ตื่นๆ เกือบตลอดทาง แต่เมื่อตื่นมาทีไร ก็จะอดไม่ได้ที่จะต้องส่องมองไปนอกกระจกว่าขณะนี้รถแล่นมาถึงไหนแล้วโดยไม่ต้องมองนาฬิกา
ครั้งแรกที่ผมตื่นและหันมามองข้างทาง และเดาว่าอยู่แถวๆ สถานีบ้านใหม่ บึงพระ ปรากฏว่าพอรถผ่านสถานีมันก็เป็นสถานีบึงพระจริงๆ
ครั้งที่สอง ผ่านป่า รถแล่นช้า เดาว่าเป็นปางต้นผึ้ง ปรากฎว่ารถลอดอุโมงค์เขาพลึงจริงๆ
ครั้งสุดท้าย ฟังเสียงล้อกระทบราง มองข้างทาง เดาว่าเป็นแม่จาง มันก็เป็นแม่จางจริงๆ
เฮ้อ ผมคงผูกพันกับทางรถไฟสายเหนือมากจริงๆ ครับ ขนาดกลางคืนยังเดาออก


ตื่นมาอีกครั้ง ปรากฎว่ารถกำลังขึ้นขุนตานแล้วครับ ฟ้าเริ่มสว่างแล้ว แล้วรถก็ข้ามสะพานคอมโพสิต ตามด้วยสะพานปางยางใต้ (3 หอ) ปางยางเหนือ (2 หอ) แล้วก็ลอดอุโมงค์ขุนตาน ขนาดนั่งรถไฟยังรู้สึกว่าไกลเลย แต่ทำไมเราถึงคิดไปเดินกันได้เนี่ย

แล้วก็ผ่านสะพานทาชมภูครับ


ความจริงแล้ว ภายนอกยังมืดมาก แต่กล้องถ่ายมาและปรับแสงแล้ว ภาพออกมาเป็นแบบนี้ครับ ภาพนี้ถ่ายจากส่วนไหนของรถ หลายท่านน่าจะทราบดีนะครับ
ภายนอกรถอากาศเย็นมาก ความรู้สึกคุ้มค่าที่ตัดสินใจมาภาคเหนืออีก ก็เริ่มมาแล้ว

จากนั้นผมก็นั่งชมวิวไปเรื่อยๆ โดยขบวน 10 นั้นแล่นเข้าสถานีเชียงใหม่ 07.30 น. ครับ ก่อนเวลา 10 นาที น่าอัศจรรย์มาก
แต่รอบข้างไม่ปรากฏ รถขบวน 1 เลย สอบถามได้ความว่าถูกขบวน 10 แซง ตั้งแต่สถานีเด่นชัยแล้วครับ

[tuie]

น่าทึ่งจริงๆ น่าทึ่งจริงๆ

น้องเอ็มลางานแค่ ๒ วัน ไปเที่ยวถึงเมืองปายได้ ตอนพี่ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอน ผ่านปายครั้งที่แล้วยังลางานตั้ง ๕-๖ วันแน่ะครับ

พี่ว่านับตั้งแต่กลับจากทริปลิ้นห้อยขาลากภาคสองฯ ชาวคณะนั่งรถไฟผ่านสะพานคอมโพสิต สะพานสามหอ สองหอ ทีไรเป็นต้องนึกถึงความหลังแน่นอน

รอติดตามชมอยู่นะครับ

นสน.าย.

[alderwood]

[CENTENNIAL]

ผมเป็นพวกที่มีเวลาว่างน้อยมากครับพี่ตุ้ย ดังนั้นแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มค่า

เมื่อเดินออกมาจากอาคารสถานีรถไฟเชียงใหม่แล้ว ก็ต้องมีเจอกับกองทัพคนขับรถแดง รถมอเตอร์ไซต์รับจ้าง และรถตุ๊กๆ ทั้งหลาย ที่จะมากวาดต้อนผู้โดยสารให้โดยสารรถของตนไป โดยผมก็ได้ปฏิเสธทุกท่านไป เพราะผมได้โทรศัพท์นัดให้เพื่อนผมมารับแล้ว
สงสัยต้องวอนให้ท่านเจ้าของวินเชียงใหม่ มาจัดระเบียบวินรถเหล่านี้ด้วยครับ

จากนั้น เพื่อนผมก็มารับโดยจุดหมายแรกก่อนจะเข้าที่บ้านพักของเพื่อนผมก็คือร้านให้เช่ามอเตอร์ไซต์ BIGBIKE สภาพดีๆ ซักคัน ซึ่งเพื่อนผมก็ได้พาวนๆ เวียนๆ ไปหลายรอบ สุดท้ายต้องไปที่ถนนริมคูเมือง หรือถนนมูลเมือง ซึ่งเป็นถนนที่มีร้านเช่าเยอะมากครับ
ทีแรกเพื่อนผมบอกว่าจะมาเช่าให้เปลืองเงินทำไม ก็เอารถยนต์ของมันไปเลย แต่ผมได้ปฏิเสธบอกว่าเกรงใจเพื่อนครับ และเห็นรถเพื่อนเป็นรถสภาพหลายปีแล้วครับ กลัวมีปัญหากลางทางแล้วแย่เลย เพราะมีแผนจะไปแม่ฮ่องสอน สุดท้ายเพื่อนก็เลยบอกงั้นก็ตามใจก็แล้วกัน แต่ถ้าจะไปแม่ฮ่องสอนก็เอารถของมันไปได้ ไม่มีปัญหาหรอก
(รถเพื่อนคนนี้เป็นรถเพื่อนคนละคนและคนละคันกับที่ผมยืมทริปขาลากที่ขุนตานนะครับ โดยเพื่อนที่ให้ยืมรถคราวนั้นเป็นตำรวจภูธร แต่เพื่อนคนนี้เป็น ตชด. ครับ )

แล้วก็เจอรถถูกใจคันนึงครับ เป็น HONDA รุ่น SUPER FOUR สีแดง 4 สูบ ความจุรวมประมาณ 400 ซีซี ระบายความร้อนระบบ OIL COOLER ค่าเช่า 24 ชั่วโมง 600 บาท มัดจำ 5,000 บาท และต่อไปนี้ รถคันนี้จะเป็นยานพาหนะให้ผมไปที่ไหนต่อที่ไหนตามใจชอบ ตราบใดที่มีเงินเติมน้ำมัน 95 ได้ตลอด



เมื่อเช่ารถจ่ายเงินค่าเช่าและค่ามัดจำเรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้ขับเจ้า SF400 ตามหลังรถเพื่อนมาที่บ้านพักและที่ทำงานของเพื่อนซึ่งอยู่ภายในกองกำกับการตำรวจตระเวนชายแดนที่ 33 ชื่อค่ายสมเด็จพระบรมราชชนนี ซึ่งตั้งอยู่ที่ หมู่ 7 ต.หนองหาร อ.สันทราย จ.เชียงใหม บรรยากาศน่าอยู่มากครับ เป็น ตชด.ก็ดีไปอย่างได้อยู่บ้านทั้งหลังเลย
หลังจากนั้น ผมก็นำกระเป๋าเป้ไปเก็บ และนำเฉพาะกล้องถ่ายรูป ติดตัวไปเท่านั้น ก็ได้เวลาออกเดินทางไปตามฝันกันแล้วครับ โดยเริ่มแรกผมกะไว้ว่าจะไปให้ถึงตัวจังหวัดแม่ฮ่องสอนเลย แล้วก็จะขับรถกลับทางเดิม แต่เพื่อนได้ทักท้วงไว้แล้วว่า ณ เวลานี้ ก็ 10 โมงแล้ว ถ้าไปถึงตัว จ.แม่ฮ่องสอน ก็จะกลับมาถึงเชียงใหม่ประมาณ 2-3 ทุ่มแน่ แล้วขับรถมอเตอร์ไซต์กลางคืนอากาศหนาวมาก จะขับไหวเหรอ ผมเลยบอกว่า "งั้นจะไปให้ไกลที่สุดก็แล้วกันวะ" จากนั้นก็แยกย้ายกันโดยนัดกันอีกทีตอนเย็นซึ่งจะไปนั่งร้านอาหารหาอะไรกินและคุยสารทุกข์สุขดิบกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานหลังจากจบมาแยกย้ายกัน

จากนั้นผมก็เดินทางออกมาจากค่ายโดยใช้ทางหลวงหมายเลข 1001 เชียงใหม่-พร้าว มาถึงสามแยกเลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข 1260 มุ่งหน้าไปทาง อ.แม่ริม จนถึงสามแยกเลี้ยวขวาอีกครั้ง เข้าสู่ทางหลวงหมายเลข 107 เชียงใหม่-ฝาง แล่นมาอีกประมาณ 20 กว่ากิโลเมตร ถึงสามแยกใหญ่ ก่อนเข้าตัว อ.แม่แตง เลี้ยวซ้าย เข้าสู่ทางหลวงหมายเลข 1095 เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน ถนนที่ผมตั้งใจไว้นานแล้วครับว่าจะต้องมาพิชิตให้ได้ และในที่สุดวันนี้ก็เป็นจริง แถมได้ SF400 มาเป็นพาหนะคู่ใจแล้ว เรื่องอากาศหนาวก็ยืมเสื้อแจ็คเก็ตฟิลด์ของหลวงแจกให้ ตชด.ใช้ซึ่งหนามากๆ ใส่แล้วก็อุ่นมาก ถุงมือเพื่อนก็ให้ยืมมาใส่แล้ว ไปไหนไปกันครับ

[nathapong]

ถึง ปางมะผ้า จะเอารูปมาแจมบ้าง นะท่าน อิอิ.....

[Gunnersaurus]

เพิ่งไปปายมาแบบไม่ได้ตั้งใจไปมาก่อนเหมือนกัน ขับรถซะคางเหลืองเลย ในช่วงทางภูเขาวิ่งได้แค่ 40 - 50 แต่ดูพวกซิ่งมอเตอร์ไซค์ชอบเปอร์ก็เพลินๆ ดีเหมือนกัน



สะพานข้ามแม่น้ำปายอีกมุม ในช่วงฤดูท่องเที่ยวแบบนี้หาโอกาสที่จะถ่ายรูปสะพานโล่งๆ แบบนี้ยากมากๆ