นั่งรถไฟ. . .ไปดูสะพานสายอีสาน ปิดฉากสะพานอีสานใต้

[ExtendeD]

ในวันนั้น ขบวนรถเร็วที่ 143 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALS. ) หมายเลข 4113 ทำขบวนมาถึง สถานีบุรีรัมย์ เวลา 08.26 น. ครับ




ถึงในตั๋วจะระบุที่นั่งเอาไว้ แต่พอขึ้นไปบนขบวนรถจริง ๆ ก็ไม่มีที่นั่งว่างหรอกครับ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะผมมีที่นั่งที่ดีกว่า เห็นวิวข้างทางชัดกว่า แต่เด็กน้อยที่ไม่มีผู้ปกครองคอยดูแลไม่สมควรเลียนแบบเด็ดขาด

ในช่วงนั้นที่บุรีรัมย์มีฝนตกหนักต่อเนื่องหลายวัน อย่างในวันที่ 13 พฤษภาคมนั้น ฝนก็เพิ่งจะหยุดตกไปเมื่อช่วงเช้ามืด มองออกไปข้างทางรถไฟก็เลยเห็นแต่น้ำเยอะแยะ บรรยากาศในตอนนั้นเย็นสบายดี แต่ก็น่าเสียดายที่ฟ้าไม่ค่อยสวยเท่านั้นเองครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ดูท่าทางฝนจะตกที่สุรินทร์หนักกว่าที่บุรีรัมย์ครับ เพราะว่าพื้นชานชาลายังเปียกโซกอยู่เลย ส่วนในรางที่ 2 นั้นคือ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 428 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีนครราชสีมา ครับ




สำหรับที่ สถานีสุรินทร์ นั้น ผู้โดยสารที่อยู่บนขบวนที่ 143 ก้าวลงจากขบวนรถไปหลายคนเลยครับ ผมก็เลยเปลี่ยนบรรยากาศกลับขึ้นมานั่งด้านใน เพื่อเตรียมตัวชะโงกหน้าออกไปมองช่วงที่ขบวนที่ 143 วิ่งผ่านโค้งซ้ายทางด้านทิศตะวันออกของ สถานีสุรินทร์ ให้ถนัด ๆ สักหน่อย

และที่เห็นอยู่ข้างล่างนี้คือ ภาพขณะที่ขบวนที่ 143 กำลังเข้าโค้งซ้ายที่อยู่ทางด้านทิศตะวันออกของ สถานีสุรินทร์ จากบชส. คันที่ 10 ที่ผมนั่งอยู่ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากออกมาจาก สถานีสุรินทร์ แล้ว ผมก็นั่งกินลมชมวิวไปเรื่อย ๆ ครับ พอมาถึง สถานีกะโดนค้อ ก็เห็นว่ามี ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 72 ต้นทางสถานีศีขรภูมิ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ จอดรอหลีกอยู่ในรางที่ 2 ครับ




หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่น่าสนใจเป็นพิเศษ ก็ตัดมาช่วงที่ผมก้าวลงจากขบวนที่ 143 เลยแล้วกันครับ ผมเชื่อว่าพี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนต้องคิดว่าผมลงจากขบวนรถที่ สถานีห้วยทับทัน ซึ่งเป็นสถานีปลายทางตามที่ระบุเอาไว้ในตั๋วแน่ ๆ แต่ความจริงแล้ว ผมก้าวลงจากขบวนรถบริเวณช่วงเสาโทรเลขที่ 480/8 - 480/9 ที่เห็นอยู่ในรูปครับ



ไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ ผมก็กระโดดลงจากขบวนรถหรอกครับ เพียงแต่ว่าก่อนจะเข้าไปที่ สถานีห้วยทับทัน นั้น ขบวนที่ 143 ก็ชะลอความเร็วลงและจอดนิ่งสนิทในที่สุด สถานการณ์แบบนี้ผมคิดว่าในหมู่พวกเราก็คงจะรู้กันดีว่ากำลังจะมีรถไฟ 2 ขบวนต้องหลีกกันที่ สถานีห้วยทับทัน แน่ ๆ โอกาสงาม ๆ แบบนี้ผมก็ไม่ปล่อยให้พลาดไปหรอกครับ เพราะถ้าผมก้าวลงจากขบวนรถที่นี่ ก็จะช่วยย่นระยะทางไปได้หลายร้อยเมตรเลย
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากบริเวณช่วงเสาโทรเลขที่ 480/8 - 480/9 ที่ผมยืนอยู่นี้ ถ้าหันมองย้อนกลับไปทาง สถานีสำโรงทาบ ก็จะเห็น สะพานข้ามห้วยทับทัน อยู่ไม่ไกลครับ



แต่ลงจากรถที่นี่ไม่ต้องเดินไกล + ประหยัดเวลาไปได้เยอะก็จริง แต่ว่าไม่ได้เก็บภาพขบวนที่ 143 ตอนที่อยู่ที่ สถานีห้วยทับทัน เอาไว้ก็น่าเสียดายเหมือนกัน แต่มาถึงตรงนี้แล้วก็ไม่ต้องคิดเสียดายอะไรมากแล้วครับ ใช้ 2 เท้าก้าวเดินไปยังจุดหมายกันเลยดีกว่า


ก่อนที่จะไปถึง สะพานข้ามห้วยทับทัน มีสะพานเหล็กแบบโครงขึ้นซึ่งน่าจะเป็นสะพานที่สร้างขึ้นเพื่อข้ามลำน้ำสาขาของห้วยทับทันคั่นกลางอยู่ แต่ปล่อยผ่านไปก่อนเดี๋ยวค่อยมาเดินดูตอนช่วงขากลับ ส่วนป้ายสัญญาณที่อยู่ทางซ้ายนั้นคือ " ป้ายหวีดรถจักรสำหรับถนนผ่านเสมอระดับทางรถไฟ ไม่มีเครื่องกันถนน " สำหรับขบวนรถเที่ยวขึ้นครับ




เดินผ่านสะพานข้ามลำน้ำสาขาของห้วยทับทันมาจนถึงบริเวณเสาโทรเลขที่ 480/1 ก็จะเห็นหลักกิโลเมตรที่ 480 เดินผ่านหลักกิโลเมตรนี้ไป ก็จะกลับเข้าสู่เขตพื้นที่ ตำบลประดู่ อำเภอสำโรงทาบ จังหวัดสุรินทร์ ได้เดินข้ามเขตจังหวัดอีกครั้งแล้วล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เอาล่ะครับ มาเริ่มต้นลงพื้นที่สำรวจ สะพานข้ามห้วยทับทัน ยาวไปจนถึง สถานีห้วยทับทัน กันเลย จุดเริ่มต้นการสำรวจในครั้งนี้ก็คือบริเวณเสาโทรเลขที่ 479/10 ครับ




ออกเดินไปไม่กี่ก้าว ก่อนจะไปถึง สะพานข้ามห้วยทับทัน ก็จะเห็น Sighting Board ปักอยู่ข้างทางประธานไม่ไกลจากเสาโทรเลขที่ 479/11 ซึ่งเสาสัญญาณแบบนี้จะพบเห็นได้โดยทั่วไปในเส้นทางสายอีสานใต้ครับ



ส่วนความหมายและรายละเอียดของ Sighting Board นี้ ผมเคยถามคุณพี่ช่างเครื่องคนหนึ่ง แล้วจดเอาไว้ แต่ตอนนี้หากระดาษแผ่นนั้นไม่เจอแล้วครับ จำได้แบบลาง ๆ เลือน ๆ เพราะเวลาก็ผ่านมานานแล้วก็เลยไม่แน่ใจ คงต้องรบกวนพี่ ๆ น้อง ๆ ที่รู้จริง ๆ มาอธิบายดีกว่านะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[nutt8]

แอบซุ่มเงียบๆ ติดตามชมอยู่นะครับ
_________________


แชมป์สมัยที่ 19 แล้วนะ อิอิอิ

[ExtendeD]

เดินต่อมาจนถึงบริเวณเสาโทรเลขที่ 479/12 ก็จะมาถึง สะพานข้ามห้วยทับทัน จากภาพที่เห็นอยู่นี้เป็นมุมมองที่มองไปทาง สถานีห้วยทับทัน ครับ




สะพานข้ามห้วยทับทัน แห่งนี้ ประกอบด้วยสะพานโครงเหล็กขนาดใหญ่ 1 ช่วง Span และสะพานเหล็กแบบโครงขึ้นเล็ก ๆ อีก 1 ช่วง Span มีตอม่ออยู่ด้านล่าง 1 ต้น ส่วนความยาวของสะพานแห่งนี้นั้น ผมไม่สามารถวัดจาก Pointasia ได้ครับ เพราะว่าภาพใน Pointasia ไม่ชัดเจน

มาดูด้านข้างของสะพานแห่งนี้กันดีกว่า ถ้าหันหน้าไปทาง สถานีห้วยทับทัน จะเห็นว่าสะพานแห่งนี้มีทางเดินอยู่ทางด้านซ้าย ซึ่งสภาพของพื้นทางเดินนั้นยังสมบูรณ์ใช้งานได้ดีไม่มีปัญหา ส่วนเสาโทรเลขที่อยู่ด้านข้างสะพานนั้นคือเสาโทรเลขที่ 479/12 ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

[ExtendeD]

ทางรถไฟที่อยู่ด้านในสะพานนั้นใช้หมอนเหล็กครับ อุปกรณ์ยึดเหนี่ยวรางก็ใช้แบบเดียวกันกับสะพานอื่น ๆ ที่เปลี่ยนมาใช้หมอนเหล็ก




มาดูกันแบบใกล้ ๆ ตัวอักษรที่สลักอยู่ที่อุปกรณ์ในรูปนั้นเขียนว่า " PANOROL " ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

มาดูจุดเชื่อมต่อของโครงสร้างสะพานกันต่อครับ ถ้าดูจาก 2 รูปที่อยู่ข้างล่างนี้ก็จะเห็นว่าการเชื่อมต่อโครงสร้างของสะพานแห่งนี้นั้น ใช้ทั้งหมุดย้ำ และน๊อตครับ




บริเวณที่เรียกว่า " Joint " ...


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.