รีวิวแรกของผม: ไปเที่ยวพลูตาหลวงกับ ข.283 ครับ

[sprinter]

หลังจากนั้น ข.283 ก็มาหยุดรับส่งผู้โดยสารที่สถานีบ้านห้วยขวางครับ สถานีนี้ไม่มีคนขึ้นเลยครับ มีแต่คนลงแค่ไม่กี่คนครับ


เมื่อออกจากสถานีบ้านห้วยขวางมาแล้ว ข.283 ก็จะมาหยุดรับส่งผู้โดยสารที่สถานีที่อาจจะเรียกว่าแปลกที่สุดและสวยที่สุดบนเส้นทางสายนี้ ใช่แล้วครับ สถานีญาณสังวรารามนั่นเองครับ

สำหรับสถานีญาณสังวรารามเป็นสถานีที่ตัวอาคารมีความสวยงามที่สุดบนเส้นทางสายนี้ครับ ซึ่งสถานีนี้มีความแปลกกว่าสถานีทุกแห่งบนเส้นทางสายนี้คือ
1.ตัวอาคารสถานีที่ไม่เหมือนกับสถานีแห่งอื่นๆบนเส้นทางสายนี้(ตัวอาคารสถานีนี้สวยกว่าครับ)

2.สถานีนี้ไม่มีรางหลีกครับ มีแต่รางตันเล็กๆอยุ่ฝั่งตรงข้ามสถานีครับ ชานชลาสถานีนี้จะอยู่ติดกับรางประทานเลยครับ



สำหรับกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนรางตันนั้น คือคณะของพี่เต้ navy_blue นั่นเองครับ

ที่สถานีญาณสังวรารามในวันนั้น คนลงเยอะเป็นพิเศษครับ(รวมถึงคณะของพี่เต้ navy_blue ด้วยครับ)ซึ่งผมได้ยินมาว่าวันนี้ที่วัดญาณมีการจัดงานอะไรสักอย่างครับ

[sprinter]

พอออกจากสถานีญาณสังวรารามมาแล้ว ทิวทัศน์ของตัวเมืองพัทยาจะเริ่มหายไปแล้วครับ(จริงๆมันหายไปตั้งแต่ออกจากบ้านห้วยขวางแล้วครับ)จะเริ่มกลายเป็นทิวทัศน์ของภูเขาแทนแล้วครับ ซึ่งจะเป็นเช่นนี้ไปจนถึงพลูตาหลวงเลยครับ


หลังจากวิ่งมาสักพัก ข.283 ก็จะมาหยุดรับส่งผู้โดยสารที่ป้ายหยุดรถสวนนงนุชซึ่งเป็นป้ายหยุดรถแห่งสุดท้ายบนเส้นทางสายนี้ครับ ซึ่งถ้าใครต้องการจะไปเที่ยวสวนนงนุชสามารถลงที่นี่ได้ครับ(แต่ปัญหาคือจะหารถต่อเข้าไปข้างในยังไงนี่สิ)ที่นี่แม้จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยว แต่คนที่ลงที่นี่มีไม่กี่คนเองครับเท่าที่ดูราวๆ 6-7 คนเองครับ สาเหตุน่าจะมาจากหารถต่อเข้าไปข้างในยากก็ได้ครับ ที่นี่ไม่มีคนขึ้นครับ มีแต่คนลงครับ


เมื่อออกจากป้ายหยุดรถสวนนงนุชแล้ว บรรยากาศ 2 ข้างทางก็จะเริ่มเป็นภูเขาสลับกับป่าและทุ่งนาครับ


พอวิ่งมาอีกสักพัก ข.283 ก็วิ่งผ่านอ่างเก็บน้ำแห่งนี้ครับ

[sprinter]

และแล้ว ข.283 ก็มาถึงสถานีชุมทางอีกแห่งหนึ่งและเป็นสถานีชุมทางสุดท้ายบนเส้นทางสายนี้แล้วครับ นั่นก็คือสถานีชุมทางเขาชีจรรย์ครับ


สำหรับชุมทางเขาชีจรรย์นั้นจะมีขนาดเล้กกว่าและไม่คึกคักเท่าสถานีชุมทางศรีราชาครับ อาจเป็นเพราะว่า ในแต่ละวันมีรถผ่านแค่ไม่กี่ขบวนก็ได้ ซึ่งสถานีนี้จะมีทางแยกทั้งหมด 2 ทาง

ทางที่ 1 จะมุ่งหน้าไปยังสถานีบ้านพลูตาหลวงและสุดสายที่ท่าเรือพาณิชย์สัตหีบครับ มีรถเดินแค่ 2 ขบวนต่อวันเฉพาะวันจันทร์ถึงศุกร์ ซึ่งก็คือ ข.283/284

ทางที่ 2 จะมุ่งหน้าไปยังสถานีบ้านฉาง และสุดสายที่นิคมอุตสาหกรรมมาบตะพุดครับ มีเดินเฉพาะรถสินค้าเพียงไม่กี่ขบวนครับในแต่ละวันครับ

รางในย่านสถานีทั้งหมด 4 รางครับ

รางที่ 1 จะเป็นรางหลีกอยุ่ชิดขอบชานชลาครับ ซึ่ง ข.283 จะวิ่งเข้ามาที่รางหลีกนี้เพื่อมาหยุดรับส่งผู้โดยสารครับ (แต่บางวันก็ไม่เข้า)

รางที่ 2 จะเป็นทางประทางไปสถานีพลูตาหลวงและท่าเรือพาณิชย์สัตหีบครับ

รางที่ 3 เป็นรางประทานไปยังสถานีบ้านฉางและนิคมอุตสาหกรรมมาบตะพุดครับ

รางที่ 4 เป็นรางหลีกครับ แต่ตอนนี้ถูกยึดครองโดยบรรดา ตญ.ตัดบัญชีทั้งหลายครับ


ตัวอาคารสถานีชุมทางเขาชีจรรย์ครับ ไม่มีคนขึ้นลงเลยสักคนเดียว ก็แน่หละครับ ถึงจะอยู่ติดถนนหลวงหมายเลข 332 แต่แถวนั้นก็ไม่มีบ้านคนเลยสักหลัง แถมไม่ค่อยมีรถราวิ่งผ่านมากเท่าไหร่ด้วยครับ เงียบเหงาดีแท้


เมื่ออกจากสถานีชุมทางเขาชีจรรย์มาแล้ว ข.283 ก็มุ่งหน้าสุ่สถานีสุดท้ายซึ่งเป็นสถานีปลายทางของรถขบวนนี้ นั่นก็คือ สถานีบ้านพลูตาหลวงนั่นเองครับ ซึ่งหากมอกไปทางด้านซ้ายของขบวนรถจะเห็นทางที่จะไปมาบตะพุดวิ่งตีคู่มากับทางที่จะไปพลูตาหลวงครับ แต่ไม่ยาวเท่าที่ศรีราชาครับ


หลังจากตีคู่กันมาได้สักพัก ทางรถไฟที่จะไปมาบตะพุดก็จะวิ่งเลียบเขาแยกออกจากทางรถไฟที่จะไปพลูตาหลวงที่จุดนี้ครับ

[sprinter]

หลังจากนั้น ข.283 ก็จะวิ่งข้ามถนนหลวงหมายเลข 332 และวิ่งมาเรื่อยๆจนมาถึงโค้งนี้ซึ่งเป็นโค้งสุดท้ายก่อนเข้าสถานีบ้านพลูตาหลวงครับ และเป็นสัญญาณที่บอกว่าใกล้ถึงสถานีบ้านพลูตาหลวงแล้วครับ


และแล้ว ข.283 ก็มาถึงสถานีปลายแล้วครับ นั่นก็คือสถานีบ้านพลูตาหลวงนั่นเอง


สำหรับสถานีบ้านพลูตาหลวงนั้น เมื่อประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว สมัยที่ ร.ฟ.ท.มีการทำสีตู้โดยสารต่างๆให้มีสีด้านข้างเหมือนรถดีเซลราง RHN ในปัจจุบัน ที่นี่เคยเป็นศูนย์ซ่อมรถโดยสารครับ ซึ่งผมเองเคยได้เห็นที่นี่ตอนที่ยังมีการซ่อมรถโดยสารอยู่ด้วย ตอนนั้นที่นี่คึกคักมากครับ ผิดกับเดี๋ยวนี้ที่เงียบลงไปมากทีเดียว สำหรับรถ JR-West ที่จอดอยู่ในโรงรถนั้น ทาง ร.ฟ.ท. ได้ให้บริษัทเอกชนมารับสัมปทานแทนครับ แต่พอบริษัทเอกชนรับเงินไปแล้วก็หายจ้อยไปเลยครับ ปล่อยให้รถโดยสาร JR-West ที่น่าสงสารจอดขึ้นสนิมอยู่อย่างนั้นครับ น่าเสียดายมากๆ

[Adithepc20]

รอขึ้น 284 กลับด้วยคนครับ
_________________
ฮิตาชิ 4506 ขณะทำขบวนรถสินค้าที่ 879 ออกจากสถานีชุมทางศรีราชา วันที่ 20 เม.ย. 2553 เวลา 16.50 น.

[sprinter]

และแล้ว ข.283 ก็เข้ามาจอดที่ตัวอาคารสถานีบ้านพลูตาหลวงครับ วันนั้นเสียเวลาไปเกือบชั่วโมงครับ เป็นอันสิ้นสุดการเดินทางของ ข.283 แล้วครับ จากนี้ไป ขบวนนี้จะทำการสับเปลี่ยนเพื่อทำเป็น ข.284 กลับกรุงเทพครับ

แม้ ข.283 จะวิ่งมาสุดแค่ที่พลูตาหลวง แต่ปลายทางที่แท้จริงของสายนี้ไม่ได้อยู่ที่นี้ แต่อยู่ที่ท่าเรือพาณิชย์สัตหีบที่อยู่ห่างจากสถานีนี้ไปอีกราวๆ 12 กม.ครับ ณ.ปัจจุบันไม่มีการเดินรถเข้าไปแล้วครับ แต่ทางยังไม่ได้เลิกใช้งานนะครับ เพราะในปัจจุบันนี้ยังคงมีรถวิ่งเข้าไปอยู่ แต่นานแสนนาน นานมากๆ จึงจะมีวิ่งเข้าไปทีครับ ส่วนมากก็จะเป็นรถพิเศษทหาร และพวกรถสินค้าจัดเฉพาะที่ขนพวกตู้ใหญ่ที่จะเอาไปทิ้งลงทะเลเพื่อทำเป็นปะการังเทียมครับ

สำหรับสถานีบ้านพลูตาหลวงนั้น เป็นอีกสถานีหนึ่งที่ผมมีความผูกพันและมีความทรงจำดีๆมานานร่วม 10 กว่าปีครับ เพราะที่นี่เป็นสถานีรถไฟแห่งแรกในชีวิตที่ผมได้มีโอกาสนั่งรถไฟมาลงครับ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันทุกครั้งที่ผมและครอบครับนั่ง ข.283/284 เที่ยวผมก็จะมาลงที่นี่ทุกครั้งครับ ซึ่งส่วนมากพอมาถึงก็รอนั่ง 284 กลับ แต่บางครั้งพอผมขึ้น 283 ที่ชลบุรีแล้ว พ่อผมก็จะขับรถจากชลบุรีไปรับที่สถานีบ้านพลูตาหลวงและพาไปเที่ยวต่อครับ สถานีนี้จึงเป็นสถานีที่ผมมีความทรงจำดีๆนั่นเองครับ แม้ว่าจะเป็นเพียงสถานีเล็กๆก็ตาม

สมัยก่อนที่นี่จะคึกคักมากครับ เรียกว่าคนมาลงที่นี่กันเยอะมากๆ เยอะยิ่งกว่าที่พัทยาเสียอีกครับ และก็จะมีพ่อค้าแม่ค้ามาตั้งแผงขายขนม บางรายก็มีการทำอาหารตามสั่งขายด้วยครับ

แต่ในปัจจุบันนี้ ที่นี่เงียบเหงาลงไปเยอะมาก คนที่มาลงที่นี่ในแต่ละวันเหลือเพียงไม่กี่คนแล้วครับ บรรดาพ่อค้าแม่ค้าที่เคยมาตั้งแผงขายขนม ขายอาหารตามสั่งตอนนี้ก็ไม่มีแล้วครับ จะมีเพียงพ่อค้าแม่ค้าที่ขายพวกลูกชิ้น ไอศกรีมกะทิ ขนมจีบ ซาลาเปาเข้ามาเพียงไม่กี่รายแปปเดียวก็ไปครับ ซึ่งส่วนตัวผมเองก็อยากจะให้สถานีนี้กลับมาคึกคักและมีการเดินรถทุกวันเหมือนกับเมื่อก่อนครับ แต่ ณ.ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นคงเหลือแต่เพียงความทรงจำสีจางๆแล้วครับ

เมื่อมาถึงพลูตาหลวงแล้วก่อนจะไปกินข้าว ผมจะต้องดูการสับเปลี่ยนเป็น ข.284 กลับกรุงเทพก่อนทุกครั้งเป็นประจำอยู่แล้วครับ ระหว่างนั้นผมก็ถ่ายรูปอย่างอื่นไปก่อน

เริ่มจาก ป้ายขบวนรถครับ


แคร่ของ บชส.เล้าไก่ครับ ดูๆแล้วคล้ายกับแคร่เพนซิลวาเนียเลยนะครับ แต่แคร่นี้สามารถทำความเร็วสูงสุดได้ 90 กม./ชม.ครับ ในขณะที่แคร่เพนซิลวาเนียสามารถทำความเร็วสูงสุดได้เพียง 70 กม./ชม. ครับ


alsthom als 4145 กำลังทำการสับเปลี่ยนเป็น ข.284 กลับกรุงเทพครับ


ป้ายประเพณีสถานีบ้านพลูตาหลวงครับ


และขอปิดท้ายรีวิวนี้ด้วยภาพสุดท้ายครับ
รถจักรดีเซลไฟฟ้า alsthom als4145 ทำขบวนรถธรรมดาที่ 284 บ้านพลูตาหลวง-กรุงเทพ ครับ

หลังจากนั้นกล้องก็แบตหมดเกลี้ยงพอดีครับ เลยถ่ายอะไรไม่ได้อีกแล้ว

จบแล้วครับสำหรับรีวิวของผม เนื่องจากเพิ่งทำรีวิวนี้เป็นรีวิวแรก ดังนั้นอาจจะมีอะไรขาดตกบกพร่องไปบ้าง (ที่สำคัญ ผมอาจจะพูดมากไปนิดนึง) ผมเองก็ต้องขออภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยครับ และยินดีที่จะรับฟังข้อติชมของทุกๆท่านเพื่อจะได้นำไปแก้ไขต่อไปด้วยครับ

สวัสดีครับ

[saraburi]

^
^
อ้าว ไปกับเค้าด้วยหรออาร์ม 55+
อะๆๆ รีวิวยอดเยี่ยมมากเลยครับ ข้อมูลเรื่องราวต่างๆ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน แน่นมากครับ
ว่าแต่ไม่กลับ 284 ด้วยหรอครับ เ
_________________
ช่างภาพระดับพื้นโลก

[HID_4513]

สวยดีครับ คิดถึงตอนที่เคยไปบ้านพลูตาหลวงครั้งนึง แต่ไม่ได้นั่งรถไฟไปหรอกครับ แค่นั่งรถผ่านเลยลองแวะๆดูหน่อย
สถานีนี้เงียบจริงๆ แต่ด้านหน้าปากทางเข้ามีร้านอาหารอยู่ร้านนึงนะครับ อยู่ติดถนนเลย

[sprinter]

[als4141]

ไม่ได้ไปหรอกพี่อ๋องท่านขุนน่ะ รูปนั้นถ่ายนานแล้ว ที่พี่อามไปกับพี่กรอ่ะ อิอิ