ของฝากจาก GERMANY ตอนที่ 3

[tuie]

เดินผ่านรถเสบียงซึ่งมีผู้ใช้บริการค่อนข้างจะคับคั่ง เก็บภาพบรรยากาศมาเฉพาะในมุมที่ไม่รบกวนผู้โดยสารอื่นที่กำลังรับประทานอาหารอยู่นะครับ



รถเสบียงของ ICE-T ชุดนี้ มีแต่ “โต๊ะนกกระยาง” (ผมตั้งชื่อให้เองครับ ) คือ โต๊ะสำหรับยืน(ขายาว)รับประทานอาหาร ไม่มีเก้าอี้ให้นั่งรับประทานแบบรถเสบียงทั่วๆไป ที่นั่งที่เห็นในส่วนถัดไปไม่ใช่ที่นั่งรับประทานอาหารของรถเสบียงครับ แต่เป็นที่นั่งชั้นสองตามปกติ ผู้โดยสารที่นั่งแถวๆนี้น่าจะรู้สึกหิวได้ง่ายยิ่งกว่าผู้โดยสารที่นั่งบนรถคันอื่นนะครับ



เข้าไปยืนดูโต๊ะอาหารที่ว่างอยู่ ผิวโต๊ะคล้ายๆหินแกรนิตขัดเงาวับมีกระดาษรองจานโฆษณาเมนูเด็ดของรถเสบียงวางไว้


แค่ซุปถ้วยเล็กๆถ้วยเดียวก็ปาเข้าไป ๔.๕๐ ยูโร (ประมาณ ๒๒๕ บาท) แล้ว งานนี้ขอยืนชมและสูดกลิ่นหอมๆจากห้องครัวดีกว่าครับ

[tuie]

พอถึงเวลา ๘.๑๘ น. ICE 1616 ก็เคลื่อนขบวนออกจากสถานีเบอลิน (ระดับลึก) ตามเวลา พอพ้นชานชาลาก็เริ่มไต่ระดับขึ้นสู่ระดับพื้นดินแล้วครับ



ในที่สุดผมได้ที่นั่งเดี่ยวริมหน้าต่างบนรถคันรองสุดท้ายซึ่งมีทั้งชั้นสองและชั้นหนึ่งในคันเดียวกัน โดยมีกระจกกั้นระหว่างที่นั่งชั้นหนึ่ง ๑๒ ที่กับที่นั่งชั้นสองครับ



ขอบด้านบนแนวประตูกระจกมีป้ายอิเล็กทรอนิกส์บอกหมายเลขขบวนรถ เวลาในขณะนั้น รถคันที่ ๓๗ สถานีที่ขบวนรถจอดแสดงไว้ วัสดุของป้ายดูมันเงาสีบรอนซ์คล้ายๆผิวโลหะแต่มีตัวอักษรสีแดงเด่นออกมาดูสวยแปลกตาดีครับ



เห็นหมายเลขรถคันที่ ๓๗ แล้ว ไม่ต้องตกใจว่า ICE-T พ่วงยาวถึง ๓๗ คันเชียวหรือ ความจริงพ่วงแค่ ๑๔ คัน (ชุดละ ๗ คัน สองชุด) เท่านั้นเองครับ เพียงแต่การวางระบบหมายเลขรถคันที่...ของขบวนรถในเส้นทางเดียวกัน เขาจะเรียงลำดับกันไปตามหมายเลขรถแต่ละคันของขบวนแรกจนถึงขบวนสุดท้าย ถ้ายกตัวอย่างเทียบเคียงกับสายกรุงเทพ-เชียงใหม่ ขบวน ๙ ก็เป็นรถคันที่ ๑-๓ ขบวน ๑๐๙ อาจเป็นรถคันที่ ๔-๑๘ ขบวน ๑ อาจเป็นรถคันที่ ๑๙-๒๙ ขบวน ๑๑ อาจเป็นรถคันที่ ๓๐-๓๒ ฯลฯ วิธีนี้น่าจะช่วยป้องกันไม่ให้ผู้โดยสารขึ้นรถผิดขบวนได้มากเลยละครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ขบวนรถป้ายข้างรถเหมือนกันแต่เสียเวลาจนเดินทับเวลาขบวนหลัง

[black_express]

เป็นความรู้ใหม่สำหรับผมครับ เกี่ยวกับการจัดหมายเลขโบกี้รถไฟของ DB

ส่วนจอที่บอกข้อมูลในโบกี้รถนั้น เข้าใจว่าคงฉาบด้วยปรอทเล็กน้อย เหมือนแว่นกันแดดสมัยหนึ่ง มองดูจากภายนอกจะเป็นมันวาว แต่ยอมให้แสงจากภายในออกมาได้ด้วย

[tuie]

^
ถ้ารถไฟบ้านเรากำหนดหมายเลขรถคันที่... เป็นระบบนี้บ้างก็น่าจะดีนะครับ

อย่างน้อยๆวันใดที่ขบวน ๑๑ วิ่งทับเวลาขบวน ๑๓ ตอนต้นทาง เจ้าหน้าที่จะได้ไม่ต้องประกาศซ้ำๆว่า "รถขบวนนี้เป็นรถนั่งปรับอากาศทั้งขบวน" ไม่ใช่รถนอนปรับอากาศทั้งขบวน

--------------------------------------------------------------------------------------------

ออกจาก Berlin Hbf. (tief) แล้ว ICE 1616 จอดเพียงสถานี เพียงสถานีเดียว Berlin-Spandau จากนั้นวิ่งยาวขึ้นไปทางเหนือตลอด ๒๗๗ ก.ม. จอดอีกทีที่ Hamburg Hbf. ครับ ระหว่างการเดินทางผู้โดยสารชั้นหนึ่งเกือบทั้งหมดซึ่งแต่งกายเหมือนจะเป็นนักธุรกิจ หรือผู้บริหารก็เปิดคอมพิวเตอร์บ้าง เตรียมเอกสารการประชุมบ้าง อ่านหนังสือบ้าง แต่ไม่ยักมีใครนั่งหลับ ส่วนผมก็ประกอบธุรกิจของผู้ลาพักผ่อนจากการงานที่เมืองไทยมาเป็นนักท่องเที่ยวรถไฟเยอรมัน ๑๐ วัน โดยการนั่งชมวิวข้างทางครับ



จุดสนใจของผมคงหนีไม่พ้นซากอาคารเก่าๆในยุคก่อนสงครามโลก หรือยุคคอมมิวนิสต์ตามริมทางรถไฟสายนี้ในช่วงแรกๆที่ยังอยู่ในเขตเยอรมนีตะวันออกเดิม บางอาคารก็เหมือนจะเป็น “โรงเจ” หรือโรงรถจักรเก่านะครับ



อาคารสถานีรายทางหลายสถานีก็ดูงดงามมีศิลปะน่าชม



เสียดายที่ขบวนรถแล่นเร็วเดี๋ยว ๑๘๐ เผลอแป๊บเดียวขึ้นไป ๒๒๐ ก.ม./ช.ม. แล้ว ทำให้กล้องปัญญาอ่อนของผมจับภาพไม่ค่อยจะทันเลยครับ

[bennakrab]

[tuie]

^
ช่วงรถออกตัวหรือห้ามล้อนั้นนิ่มนวลมากครับ เอาเป็นว่ากาแฟในถ้วยที่วางบนโต๊ะแทบจะไม่กระฉอกเลยละครับ ส่วนเวลารถแล่นเร็วๆตามเส้นทางรถไฟความเร็วสูง หรือเส้นทางปกติที่สภาพดีตัวรถก็ยังนิ่งวิ่งเรียบดีครับ แต่ถ้าเจอสภาพทางไม่ดีซึ่งเป็นบางเส้นทาง และมีน้อยมากๆ ขบวนรถก็มีการโยกส่ายบ้างเหมือนกันครับ

--------------------------------------------------------------------------------------------

นั่งชมวิวเพลินๆเจ้าหน้าที่เดินมาแจกขนมห่อเล็กๆให้ เลยถือโอกาสนำวารสาร กำหนดเวลา ICE 1616 และแผ่นพับข้อมูลบริการบนรถชั้นหนึ่ง พร้อมเมนูอาหารฉบับย่อที่สามารถสั่งและเสริฟถึงที่นั่งเฉพาะชั้นหนึ่งมาวางเป็นแบบบนโต๊ะสักหน่อยครับ



ระยะทาง ๒๗๗ ก.ม. จาก Berlin-Spandau(ชานกรุงเบอลิน) ถึง Hamburg Hbf. ซึ่งใกล้เคียงกับระยะทางจากกรุงเทพ-นครราชสีมา นั้น ICE 1616 ใช้เวลาวิ่ง ๑ ชั่วโมง ๓๐ นาที ถ้าคำนวณความเร็วเฉลี่ยก็ประมาณ ๑๘๔.๖๖ ก.ม./ช.ม. แต่ความเร็วจริงในขณะทำขบวนส่วนมากจะอยู่ระหว่าง๑๘๐-๒๒๐ เป็นส่วนใหญ่ มีเบาทาง ๑๒๐-๑๕๐ บ้าง และจะแล่นช้าประมาณ ๕๐-๗๐ อีกทีก็ตอนเข้าเขตเมืองฮัมบูร์กครับ



สองข้างทางเป็นทุ่งกว้างทั้งเนินเขาสลับกับป่าไม้



ที่สำคัญ คือ เขาก็ยังให้ ICE แล่นเร็วระดับ ๒๐๐ กว่า กลางป่ากลางทุ่งโดยไม่มีรั้วกั้นเขตทางแม้แต่น้อย

[tuie]

ฮัมบูร์กเป็นเมืองท่าสำคัญของเยอรมนีมาช้านาน พอขบวนรถเข้าเขตชานเมืองก็เริ่มเห็นย่านสินค้า ย่านขนส่งคอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่หลายย่านเลยครับ



ตอนมองไกลๆผมนึกว่าเรือนกระจกหลังใหญ่นี้เป็นสถานีรถไฟ แต่เอาเข้าจริงไม่ใช่ครับ

[tuie]

พอใกล้จะถึงสถานีฮัมบูร์กการจราจรทางรถไฟคับคั่ง ICE 1616 ต้องจอดรอทางประมาณ ๑-๒ นาที ตามกำหนดเวลาจะต้องถึงฮัมบูร์ก ๙.๕๗ น. แต่วันนั้นขบวนรถเข้าเทียบชานชาลาที่ ๕ สถานีฮัมบูร์กในเวลา ๙.๕๙ น. สรุปว่าช้าไปแค่ ๒ นาที แค่นี้เล็กน้อยไม่ถือว่า “รถเสียเวลา” ก็แล้วกันนะครับ



พอลงจากรถผมก็รีบเก็บภาพท้ายขบวนไว้ทันทีครับ



ข้อแก้ตัวของช่างภาพพรนรกมีอยู่ว่า...ถ้ามัวเลือกมุมสวยๆขบวนรถจะออกจากสถานีไปเสียก่อนน่ะครับ

[tuie]

ชมทัศนียภาพในมุมมองจากปลายชานชาลาที่ ๕-๖ ด้านทิศใต้ของสถานี Hamburg Hbf. บ้างครับ เริ่มจากภาพแรกมองจากปลายชานชาลาไปตามทางที่มาจากกรุงเบอลิน



มองต่อไปทางขวาเห็นทางรถไฟอีกสายหนึ่งตีโค้งเข้าสู่ Hamburg Hbf.



หมุนตัวไปทางขวาอีกหน่อยเห็นภาพอาคารสถานี Hamburg Hbf. ซึ่งดูรูปทรงไม่โค้งเป็นลำโพงสักเท่าไร



ภาพนี้ต่อจากภาพก่อนครับ ถ้าไม่ติดเสานานาชนิดอาคารสถานีน่าจะดูสวยกว่านี้

[tuie]

ระหว่างยืนทอดอารมณ์ชมอาคารสถานีฮัมบูร์กอยู่ได้ยินเสียงรถจักรดีเซลแว่วมาฟังคุ้นๆหู ท่ามกลางความทรงจำอันลางเลือนยังนึกไม่ออกว่าเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหนนะ หันไปดูปรากฏว่ารถจักรดีเซลสีแดงคันนี้แล่นมาพอดี ยกกล้องขึ้นเล็งแทบไม่ทันครับ



รูปร่างหน้าตา และเสียงเครื่องยนต์ดีเซลคล้ายๆ “ลุงเฮนฯ” (เฮลเซล)ของบ้านเรามากเลย แม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์เฮนเซลมานานแล้วแต่ยังจำได้ไม่ลืมง่ายๆครับ