ของฝากจาก GERMANY ตอนที่ 4

[box_car]

ได้หยิบกลับบ้านมาบ้างหรือปล่าวครับ
รถว่างได้ใจดีจัง
_________________

[tuie]

^
มีหรือที่พี่จะยอมพลาดไม่เป็น "ไอ้หยิบ" เอกสารเหล่านี้กลับมาเป็นที่ระลึก/ของสะสม เดี๋ยวตอนท้ายๆจะสแกนมาให้ชมในภาคผนวกนะครับ

------------------------------------------------------------------------------------------

นำชมห้องสุขาชั้นหนึ่งของ ICE-3 ครับ



การตกแต่งและวัสดุที่ใช้ไม่ต่างจากห้องสุขาของ ICE-T สักเท่าไร

[tuie]

ภายในห้องสุขามีกระจกเงาหลายบานครับ บางบานยาวตั้งแต่เพดานจรดขอบพื้นด้านล่าง



ผนังด้านขอบประตูเป็นลายไม้สวยงามครับ ผมว่ามีกระจกเงามากๆแบบนี้ช่วยให้ห้องดูกว้างขึ้น แต่นั่งทำธุระไปเห็นเงาตนเองในกระจกก็ดูแปลกๆ เขินๆอยู่เหมือนกัน



ราวจับทุกจุดสะอาดเอี่ยมเป็นมันเงา



ผมสรุปว่าสวยกว่าห้องสุขาบนเครื่องบินของสายการบินชั้นนำหลายสายเชียวละครับ

[tuie]

ผนังฝั่งตรงข้ามห้องสุขาทำเป็นลอนโค้งรับกับผนังและประตูห้องสุขาที่เป็นลอนโค้งเช่นกันครับ



ผนังส่วนล่างมีตู้เก็บเครื่องมือ อุปกรณ์ปฐมพยาบาล ช่องทิ้งขยะแยกประเภทขยะ ๔ ประเภท ตู้เก็บถังดับเพลิงฯลฯ ไว้อย่างแนบเนียน



บริเวณประตูทางเข้า-ออกรถแต่ละคันจะมีจอภาพแสดงข้อมูลขบวนรถสลับกับความเร็วที่ใช้ทำขบวนขณะนั้น ปุ่มกดเปิด-ปิดประตูทั้งกรณีปกติ และกรณีฉุกเฉิน พร้อมข้อความอธิบายการใช้งาน คำแนะนำ คำเตือนต่างๆ ๔ ภาษา ได้แก่ ภาษาเยอรมัน อังกฤษ ฝรั่งเศสและอิตาเลี่ยน



แผนที่แสดงเส้นทางรถไฟในประเทศเยอรมนีก็มีใส่กรอบติดไว้ประจำรถทุกคันครับ

[tuie]

บริเวณพื้นตรงบันไดทางขึ้นรถชั้นหนึ่งมีขอบสีแดงระบุข้อความว่าชั้นหนึ่งอย่างชัดเจนครับ



เดินผ่านห้องโดยสารว่างๆกลับไปยังที่นั่ง “ทำเลทอง” ของผมดีกว่าครับ



ประตูทางเข้าห้องโดยสารหลังห้อง พขร. อยู่ติดกับบริเวณหน้าประตูทางขึ้นลงรถ เพื่อไม่ให้ผู้โดยสารในห้องถูกรบกวนจากเสียงประตูเปิดปิดมากเกินไปประตูทางเข้าห้องโดยสารบานนี้จึงเป็นระบบกึ่งอัตโนมัติ ต้องสัมผัสปุ่มก่อนประตูถึงจะเปิดพอเดินผ่านไปก็จะปิดอัตโนมัติครับ

[NGarage]

[saraburi]

[tuie]

^
^
เก้าอี้ชั้นหนึ่งของเขานั่งสบายจริงๆครับน้องNGarage

-----------------------------------------------------------------------------------
^
พี่ว่าห้องสุขาสวยๆ สะอาดๆ ในทางจิตวิทยาก็ช่วยให้ผู้โดยสารส่วนใหญ่เกิดความเกรงใจ ระมัดระวังมิให้ทำอะไรเลอะเทอะได้ทางหนึ่งนะครับ

ปล. จงกด F 5 จนกว่าโลก เอ๊ย! ปุ่มกดจะสลาย หากกดโฆษณาซ้ำๆมากๆจิวแป๊ะทงอาจปรากฏตนให้เห็น น่ากลัวจริงๆ น่ากลัวจริงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------

ก่อนจะถึงวืซบวร์ก ICE ของผมมีจอด “ติดเสาแดง” ด้วยนะครับ



รู้สึกว่าข้างหน้าจะเป็นทางแยก ICE ขบวน ๕๒๓ ของผมมาตามเวลาตลอดเข้าใจว่าจะมีขบวนอื่นล่าช้าเลยต้องจอดรอทางประมาณ ๒ นาที ก็ “เขียวดี” แล้วละครับ



สักพักหนึ่งขบวนรถก็ถึงสถานีวืซบวร์ก เมืองงามที่คราวนี้ผมไม่มีเวลาเหลือแวะลงไปเที่ยวชม มองไปที่กระจกหน้ารู้สึกว่าจะมีซากแมลงมาติดไม่แพ้รถดีเซลรางบ้านเราเลยนะครับ



พยายามใช้พรนรกในการถ่ายภาพ ICE-3 ขบวนโปรดของผมในเงาสะท้อนกับกระจกขบวนรถท้องถิ่น



ผลปรากฏว่า... ตามคาดครับ

[tuie]

ออกจากวืซบวร์กไปได้สักระยะหนึ่ง พอพ้นเส้นทางตอนภูเขาขบวนรถเริ่มทำความสูงขึ้นกว่าเดิม ผมลองใช้พลังซูมอันแผ่วเบาส่องเข้าไปที่มาตรวัดความเร็วปรากฏว่าเข็มกวาดขึ้นไปหยุดที่ ๒๐๐ ก.ม./ช.ม. ครับ



ระหว่างนั้นก็สังเกตการทำงานของมาตรวัดความเร็วของเจ้า ICE-3 ไปด้วย มาตรวัดความเร็วนี้มีตัวเลขเพิ่มจาก ๐ ขึ้นไปทีละ ๕๐ จนถึง ๓๕๐ ก.ม./ช.ม. แถบไฟสีส้มคล้ายๆลูกศรที่ขอบวงมาตรวัดนั้น ทำหน้าที่เป็นตัวบอกพิกัดความเร็วที่จะใช้สำหรับเส้นทางแต่ละช่วง อย่างตอนรถออกจากวืซบวร์กใหม่ๆรถวิ่งประมาณ ๑๖๐-๑๗๐ พอถึงทางที่วิ่งได้ ๒๐๐ ไฟสีส้มก็จะวิ่งจากจุดเดิมขึ้นชี้ที่ ๒๐๐ จากนั้นขบวนรถก็จะเร่งความเร็วขึ้นโดยอัตโนมัติ โดยเข็มจะกวาดขึ้นไล่ตามมาถึง ๒๐๐ ในเวลาอันรวดเร็ว ส่วน พขร. นั้น คอยนั่งดูการแสดงผลทางหน้าจอ กราฟ มาตรวัดแสดงค่าต่างๆ โดยไม่ต้องแตะคอนโทรลอย่างช่วงที่ขับด้วยความเร็วต่ำกว่า ๑๖๐ ก.ม./ช.ม. ครับ



พอแสงแดดเริ่มแยงตา พขร. ก็กดปุ่มเลื่อนบังตาลงมาด้วยระบบไฟฟ้า เล่นเอาบังมุมชม “รถสวน” ของผมไปเยอะเลยครับ พอจะเข้าเมืองนูเรมแบร์กเห็นมีการก่อสร้างขยายเส้นทางจากเดิมที่มีมากอยู่แล้วให้มีทางรถไฟมากขึ้นไปอีก



วันนี้ที่นูเรมแบร์กอากาศดีน่าเดินเที่ยวชมเมืองมากเลย แต่ไม่มีเวลาแวะชมอีกแล้วครับ

[tuie]

พอรถออกจากนูเรมแบร์กก็เข้าสู่เส้นทางสำหรับรถไฟความเร็วสูง ช่วงนูเรมแบร์ก-อินโกสดัท (Nuremberg-Ingolstadt) ระยะทางประมาณ ๙๐ ก.ม. แม้ว่าจะเคยนั่ง ICE-3 ตอนแล่น ๓๐๐ กว่าๆ ตอนเดินทางจากสนามบินแฟรงเฟิร์ตไปโคโลญเมื่อวันแรกที่มาถึงเยอรมนี แต่วันนั้นไม่ได้นั่งดูอยู่หลังเก้าอี้ พขร. แบบวันนี้ “เด็กโค่ง” เลยออกจะตื่นเต้นเป็นพิเศษว่าเวลารถวิ่ง ๓๐๐ ก.ม./ช.ม. หากมองจากห้องขับแล้วมันจะเร็วขนาดไหนหนอ เอาละครับไฟลูกศรสีส้มในมาตรวัดความเร็ววิ่งหนีเข็มไปรอที่ ๓๐๐ แล้ว เข็มบอกความเร็วไล่กวดตามไปอย่างไม่ชักช้าตอนนี้ ๒๘๕ เข้าไปแล้วครับ



เผลอแป๊บเดียวความเร็วขึ้นมาแตะระดับ ๓๐๐ ก.ม./ช.ม. แล้วครับ



ตอนที่รถวิ่ง ๓๐๐ ก.ม./ช.ม. รู้สึกว่าเร็วและรถวิ่งนิ่งแค่ไหนมาชมบรรยากาศจากภาพเคลื่อนไหวดีกว่าครับ