ของฝากจาก GERMANY ตอนที่ 4

[tuie]

ICE-3 ขบวนที่ ๕๒๓ ที่ผมนั่งมามิวนิคจอดเทียบชานชาลาที่ ๒๒ มองต่อไปทางชานชาลาที่ ๒๖ มีรถจักรสีฟ้าๆผิดแผกแตกต่างจากรถจักรของ DB ซึ่งตามปกติจะเป็นสีแดง เดี๋ยวเราไปดูรถจักรคันนี้กันใกล้ๆนะครับ



ก่อนจะเดินย้อนไปชานชาลาที่ ๒๖ ชมบรรยากาศในมุมมองจากชานชาลาที่ ๒๑ ไปทางย่านสถานีครับ



ย้ายมาฝั่งชานชาลาที่ ๒๐ ซึ่งเป็นพื้นที่ต่อกับชานชาลาที่ ๒๑ บ้างครับ



มองย้อนกลับไปทางอาคารสถานีครับ



ผมว่าสถานีนี้ไม่ค่อยจะสวยเลย ดูทื่อๆคล้ายโรงงานอุตสหกรรมอย่างไรไม่ทราบครับ

[tuie]

ขบวนรถเร็ว (RE) ซึ่งจอดเทียบชานชาลาที่ ๒๐ ครับ



มองจากบริเวณต้นชานชาลาที่ ๒๐ ต่อไปทางชานชาลาหมายเลขน้อยกว่าครับ



มองตรงๆไม่ใช่ว่ารถยกกำลังจะวิ่งมาชนผมนะครับ ป้ายแสดงข้อมูลขบวนรถในแต่ละชานชาลา ป้ายบอกทางและนาฬิการวมอยู่ในกรอบเหนือทางเดินเข้า-ออกชานชาลาครับ



มองต่อไปทางต้นชานชาลาด้านซ้ายซึ่งมีหมายเลขมากขึ้นเรื่อยๆครับ

[pak_nampho]

[tuie]

^
ขาตั้งกล้องน่ะนอนอุ่นอยู่ในเป้ครับพี่นพ ไม่ค่อยจะงัดออกมากางสักเท่าไร ชอบหาถังขยะเหมาะๆตั้งกล้องมากกว่า สรุปว่าแบกไปเพื่อทดสอบความอดทนมากกว่าจะนำออกใช้งานครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------

ชะโงกดูแป้นปะทะที่สถานีมิวนิคสักหน่อยครับ ป้ายแดงขอบขาวตรงแป้นปะทะดูคล้ายของบ้านเรามากผิดกันที่สุดส่วนเท่านั้น ขายึดแป้นปะทะเป็นแนวยาวขนานรางรถไฟมาหลายเมตรเลยละครับ



รีบเดินต่อไปยังชานชาลาที่ ๒๖ เลย เดี๋ยว “รถจักรสีแปลก” จะออกไปเสียก่อนครับ



นอกจากรถจักรจะสีแปลกแล้วรถพ่วงของขบวนนี้ก็สีแปลกสอดรับกับรถจักรครับ

[heerchai]

[tuie]

^
ตอนออกจากมิวนิคไปเที่ยวเมืองอูล์ม (Ulm) ผมเห็นโรงซ่อมบำรุง ICE ขนาดใหญ่แถวๆย่านสถานีมิวนิคด้วยครับ

--------------------------------------------------------------------------------------

อยากจะถ่ายให้เห็นรถโดยสารทั้งคันแต่ถอยจนติดผนังอาคารแล้วได้ภาพพรนรกมาแค่นี้ละครับ คำว่า “alex” ข้างๆรถเป็นชื่อองค์การบริหารกิจการขนส่งในแถบแคว้นบาวาเรีย หรือบาเยิ่นครับ



ป้ายข้างรถยังเป็นแบบเก่าที่ใช้แผ่นป้ายใส่ในช่องป้าย แต่ของเขาให้ใส่ป้ายที่กระจกประตูทางขึ้น-ลงรถ จึงสามารถแสดงข้อมูลได้ทั้งด้านนอกและด้านในขบวนรถครับ



เข้าไปชมห้องโดยสารชั้นหนึ่งกันครับ

[tuie]

ดูๆรูปร่างโบกี้ของ “alex” แล้ว ผมว่ารูปร่างเหมือนกับโบกี้รุ่นเก่าของ DB เลยครับ เข้าใจว่าจะนำมาปรับปรุงใหม่



ที่นั่งชั้นหนึ่งยังจัดเป็นห้องๆแบบโบกี้ชั้นหนึ่งรุ่นเก่าของ DB แต่การตกแต่งภายในห้องทั้งโทนสีและผ้าหุ้มเบาะเป็นลักษณะเฉพาะของ “alex” ครับ



ฝั่งที่มีสองที่นั่งก็จะมีโต๊ะข้างที่นั่งให้ใช้



เอกลักษณ์อย่างหนึ่งของโบกี้รุ่นเก่า คือ กระจกหน้าต่างเป็นแบบเลื่อนเปิดได้ครับ

[tuie]

ลงจากรถชั้นหนึ่งเพิ่งจะเห็นแผ่นป้ายจารึกของสถานีหลังนี้ระบุว่าเปิดใช้เมื่อปี ค.ศ. ๑๙๖๐ (พ.ศ. ๒๕๐๓) อาคารหลังเดิมเข้าใจว่าจะถูกทำลายในยุคสงครามโลกครั้งที่สองนะครับ



ชมรถโดยสารแล้วมาชมรถเสบียงกันบ้างครับ



ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นรถเสบียงประเภทจำหน่ายอาหารว่างสำหรับรับประทานเล่น ขนมขบเคี้ยว เครื่องดื่ม ไม่มีอาหารมือหลักจำหน่าย ซึ่งพอผมหยิบเมนูมาดูก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ลองสำรวจราคาเครื่องดื่มปรากฏว่าย่อมเยากว่าบนรถเสบียง ICE เล็กน้อย แต่ก็ยังแพงอยู่ดีเมื่อเทียบกับที่บ้านเรา เพราะน้ำอัดลมสีดำยอดฮิตขนาด ๐.๕ ลิตร ราคาตั้ง ๑.๕ ยูโร หรือประมาณ ๗๕ บาทแน่ะครับ ว่าแล้วผมก็ยกขวดบรรจุน้ำประปาเมืองแฟรงเฟิร์ตมาดื่มต่อไป



ที่นั่งรับประทานอาหารมีหลายรูปแบบครับ ผู้โดยสารมาใช้บริการอย่างคับคั่งตั้งแต่รถยังไม่ออกจากสถานี เข้าใจว่าจะเป็นเพราะรถเสบียงของ “alex” จำหน่ายอาหารราคาไม่แพงเมื่อเทียบกับราคาปกติบ้านเขาครับ

[tuie]

ลงจากรถเสบียงเดินมุ่งหน้าไปชมรถจักรตามเป้าหมายเดิมครับ โบกี้ต่อจากรถจักรมิได้มีสัญลักษณ์และสีสันดุจดั่งโบกี้คันอื่นๆของ “alex” ครับ



พยายามถ่ายให้เห็นทั้งคัน แต่ด้วยข้อจำกัดด้านสถานที่และพรนรกของช่างภาพ(อย่างหลังนี้ท่วมท้น) ผลงานจึงออกมาได้แค่นี้ละครับ

[arhaja]

ไม่ได้เข้ามาดู 4-5 วัน ตอนนี้ มหากาพย์ ตามรอย DB ของ อ.ตุ้ยไปถึงจตุภาคแล้วนะครับ แต่ก็จะตามต่อไปครับ หรือหากจะมีเบญจภาค ก็จะไม่ถอยครับ อ.ตุ้ย