ย้อนรอย 735 ตามหาโพนี่ C56 44

[donatt76]

ขบวนรถไฟไต่เขา


เส้นทาง โค้งขึ้นสันเขื่อน


รถจักร ABT ออกแรงดันสุดชีวิต


_________________

[donatt76]

วิวก่อนถึงสถานีเขื่อน Nagashima


เขื่อนนากาจิมา


ขบวนรถตีโค้งเข้าสู่สถานีบนสันเขื่อนพอดี


_________________

[donatt76]

วิวจากบนสันเขื่อน...ถึงรู้คำตอบว่าน้ำมันหายไปไหน


รถจักร ABT ตัดออกจากขบวนที่นี่ไปพักผ่อน


ขบวนรถเราเดินทางต่อไป....

_________________

[donatt76]

ถึงที่หมายที่จะลงแล้วครับ Rainbow Bridge


ขบวนรถตีโค้งข้ามสะพานช่วงแรก


อีกฝั่งของขบวน....


_________________

[donatt76]

และจอดสถานีที่อยู่บนเขากลางสะพาน


คนลงที่นี่เกือบครึ่งขบวน


แล้วขบวนรถก็เดินทางต่อ ข้ามสะพานช่วงที่ 2 มุ่งหน้าสู่ปลายทางสถานี Ikawa


_________________

[donatt76]

สำรวจสถานีกันหน่อย...โน่นครับ ตัวสถานีอยู่บนโน้นแน่ะ


ป้ายประเพณี


ระฆัง...เพื่อประกาศว่า "ข้ามาถึงแล้ว"

_________________

[donatt76]

เนื่องจากเป็นช่วง Low ของที่นี่ ตัวสถานีจึงร้าง ปราศจากผู้คน....แค่ขึ้นไปชมวิวละกัน


มีTrail ให้เดินชมธรรมชาติ....


ที่ขาดไม่ได้...ขอเดินบน Rainbow Bridge ซะหน่อย

_________________

[donatt76]

ปิดท้ายด้วยวิวทะเลสาบสวยๆ จากบนสะพานละกันครับ


อีกซักภาพ


กลับล่ะครับรถไฟผมมาโน้นแล้ว....


_________________

[Bradycardia]

[conrail]

ขอบคุณอาร์ทที่มาช่วยอธิบายถึงความผิดพลาดนี้ครับ เนื่องจากก่อนหน้านั้นมือผมเผลอไปกดปุ่ม White Balance โดยมิได้รู้ตัว กว่าจะเห็นว่ารูปที่ถ่ายเพี้ยนไป ผมก็ไม่มีเวลาที่จะย้อนกลับไปแก้มือ หรือ ถ่ายใหม่แล้ว ก็เลยต้องปล่อยตามน้ำไป แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่พบเห็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้นก่อนที่จะถ่ายรูปไปมากกว่านี้

สำหรับคุณโดนัท ยินดีที่มาร่วมเสนอรายละเอียดและภาพการเดินทางในสายนี้ รวมทั้งสายอิกาวาที่ผมไม่ได้ไปสำรวจ การเดินทางของผมเป็นกึ่งผสมระหว่างรถไฟกับรถยนต์เพื่อย่นเวลาในการเก็บรายละเอียดทั่วๆไป ซึ่งผมขอนำเสนอการเดินทางในเส้นทางสายโออิกาวาของผมต่อจากนี้ไปครับ


จุดเริ่มต้นในการโดยสารรถจักรไอน้ำของผม ไม่ใช่ที่สถานีคานายะ (Kanaya) แต่เริ่มที่สถานีชิน-คานายะ (Shin-Kanaya) ซึ่งเป็นสถานีที่สองถัดมา ( ลืมไปแล้วว่าค่าโดยสารเท่าไหร่ และผมเก็บตั๋วเอาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้หลังจากกลับมา ) เช่นเดียวกับคราวที่คุณโดนัทไปในเดือนพฤศจิกายน รถจักรไอน้ำ C56 44 หรือ 735 เมื่อครั้งยังใช้งานในประเทศไทย ก็ไม่ได้เอาออกมาวิ่งในช่วงที่ผมเดินทางไปในเดือนกันยายนเนื่องจากติดการซ่อมบำรุงอยู่ จอดอยู่ภายในโรงซ่อมซึ่งมองจากภายนอกไม่เห็นอีกด้วย แต่ไม่ต้องกลัวครับ อย่างน้อยก็ไม่สูญเปล่าในการตามร่องรอย 735 คันนี้ ไม่ได้ตัวเป็นๆ ก็เอาเป็นกระดูกแล้วกันนะ

เหมือนอย่างที่ผมได้บอกไปแล้วว่า รถไฟของบริษัทโออิกาวา หรือ Daitetsu นั้น ค่อนข้างจะดูล้าสมัยในหลายๆอย่าง หรือ อาจจะตั้งใจให้รู้สึกว่าเป็นการอนุรักษ์ของเก่ามั้ง ? ดังนั้นจะมีหลายๆอย่างที่เราจะได้พบเห็นกันครับ เริ่มจาก " ประตูทางเข้าไปสู่ชานชาลาและช่องขายตั๋ว " ซึ่งยังมีการใช้ในรูปแบบเก่าที่สร้างด้วยไม้และมีพนักงานคอยตรวจตั๋วอยู่ที่บริเวณทางเข้า ส่วนใหญ่โดยทั่วไปในประเทศญี่ปุ่นแล้วจะใช้เป็นระบบอัตโนมัติแทนระบบเก่านี้

สถานีชิน-คานายะ ( Shin-Kanaya )






สถานีอิเอะยามา






ช่องขายตั๋วที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตากันดี