ให้รถไฟไกวเปลไป 'เที่ยวตรัง'

[alderwood]

ให้รถไฟไกวเปลไป 'เที่ยวตรัง'

เรื่อง/ภาพ ศราวุธ ดีหมื่นไวย์ (นสพ.เดลินิวส์)

ม้าเหล็กขบวน83 กทม.- ตรัง จอดแน่นิ่งในชานชาลาหัวลำโพง แสงสุดท้ายของวันฉายทาบรางที่ทอดตัวไปไกลสุดตา ครั้นดูหน้าปัดนาฬิกาก็พบว่าเลยเวลาออกไปกว่า 10 นาที แต่เมื่อคิดจะใช้ชีวิตบนรางก็อย่าใส่ใจ ผมจึงถอดนาฬิกาข้อมือโยนใส่กระเป๋าปล่อยให้พระอาทิตย์กับดวงจันทร์ทำหน้าที่บอกโมงยามอย่างที่ควรจะเป็น

พระจันทร์คืนนี้ไม่สว่างนัก แต่เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างร้านรวงต่างเปิดไฟวับวามตระการตาตั้งแต่ ร้านข้าวต้มยามดึก-ตลาดนัด-งานรื่นเริงสังสรรค์ตามบ้านเรือน ตลอดจนงานวัด ผสมกับรอยยิ้มตามรายทางที่มีให้ผู้สัญจร ทำให้อดยิ้มเล็ก ๆ ก่อนทิ้งตัวลงนอนไม่ได้ โดยมีเสียง กล่อมจากล้อรถไฟบดกับรางและแรงวิ่งโขยกเขยกเหมือนกับแม่ผมกล่อมบนเปลเมื่อครั้งวัยเยาว์ แต่ภาวนาขอให้คืนนี้ “หัวรถจักร”อย่ากล่อมลูกแรง...


เราเข้าเขตเมืองปักษ์ใต้เมื่อใกล้รุ่งลมมรสุมตะวันออกหอบเอาลมแรงจนต้นยางลู่เอน ทั้งสวน ผู้เฒ่าและเด็กน้อย นั่งผิงกองไฟ หนุ่มสาวในชุดพนักงานบริษัทนั่งบนหลังอานมอเตอร์ไซค์มุ่งตรงไปยังประตู โรงงาน กว่าเราจะถึงสถานีรถไฟตรังก็ช่วงสาย


บนแผ่นดินหัวเมืองชายฝั่งทะเลตะวันออกถือได้ว่าเป็นท่าเรือสำคัญในการติดต่อต่างชาติ มาช้านาน เช่นเดียวกับวัฒน ธรรมการกินได้รับอิทธิพลมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ ทำให้เช้านี้ ที่มาถึงร้านกาแฟละแวกซอยห้วยยอด 3 คนแน่นขนัด ซึ่งเมนูยอดนิยมของที่นี่คือ โกปี้ (กาแฟ) หรือจะเป็น โกปี้อ้อ (กาแฟดำ) แกล้มกับติ่มซำ เช่น ขนมจีบ ฮะเก๋า ซาลาเปา และของทอด ตบท้ายด้วยหมูย่างเคี้ยวให้กรุบกรับอร่อยลิ้นพร้อมซดโกปี้ให้คล่องคอ (ซี้ด..น้ำยายไหย)


เมื่อท้องอิ่มเราก็เดินทางต่อไปยัง สถานีรถไฟกันตังที่เป็นสถานีสุดทางรถไฟสายใต้ ฝั่งทะเลอันดามัน เปิดใช้วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2456 อดีตใช้รับส่งสินค้ากับต่างประเทศ เช่น สิงคโปร์ มาเลเซีย อินโดนีเซีย ปัจจุบันสถานียังให้บริการผู้โดยสารภายในประเทศ ซึ่งตัวอาคารไม้ชั้นเดียวทรงปั้นหยายังคงเอกลักษณ์สมัยรัชกาลที่ 6 ภายในมีการจัดแสดงนิทรรศการบอกเล่าชีวิตและลมหายใจครั้งอดีต

ถึงวันนี้บริเวณด้านหน้าสถานีรถไฟกันตังจะไม่หลงเหลือเค้าโครงของความรุ่งเรืองในอดีต แต่วิถีชีวิตของชาวบ้านยังคงได้รับถ่ายทอดสืบต่อกันมาไม่ขาดสาย “ไอ้หนูมาถูกทางแล้ว ขนมเบื้องตาอร่อยที่สุดในกันตัง” ชายชราตะโกนแข่งกับเหล่าเด็ก ๆ ที่มะรุมมะตุ้มล้อมรถของแกชะเง้อมองไปบนเตา ขณะมือพับกระดาษเป็นรูปกรวยเพื่อใส่ขนมเบื้องที่เพิ่งสุก เพียงชิ้นละ 1 บาท แกบอกว่า ทำขนมมาตั้งแต่หนุ่มยันแก่เพราะได้รับสูตรถ่ายทอดมาจากบรรพบุรุษ ครั้นลูกหลานให้เลิกอาชีพแกก็เสียดายวิชา สิ่งหนึ่งที่ยืนยันความเอื้อเฟื้อของคนกันตังคือ เด็กโตกว่าจะเสียสละให้น้อง ๆ ได้กินขนมก่อน ขณะที่ตัวเองต้องยืนกลืนน้ำลายหน้าดำคร่ำเครียดฟังตาช่างคุยสาธยายถึงอดีต

ไม่ห่างกันนักเป็นที่ตั้งพิพิธภัณฑ์พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี (คอซิมบี้ ณ ระนอง) หรือชาวบ้านเรียก “ควนรัษฎา” เป็นบ้านไม้สองชั้นทรงปั้นหยารายล้อมด้วยแมกไม้ ภายในจัดแสดงข้าวของเครื่องใช้และภาพถ่ายต่าง ๆ เนื่องจากท่านชื่นชอบการถ่ายรูป ตาม ประวัติเมื่อรัชกาลที่ 5 เสด็จประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ ทรงเห็นว่าเมืองตรังมีปัญหาหลายด้าน จึงโปรดเกล้าฯ ให้พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดีมาเป็นเจ้าเมือง ซึ่ง 11 ปี ที่อยู่ในตำแหน่งท่านได้พัฒนาด้วยกุศโลบายที่ แยบยลทั้งด้านการปกครองและส่งเสริมอาชีพการเกษตร ท่านเป็นคนแรกที่นำต้นยางต้นแรกมาปลูกบนแผ่นดินสยาม ท่านเสียชีวิตด้วยอายุ 56 ปี นำความโศกเศร้ามายังประชากร ซึ่งรัชกาลที่ 6 พระราชทานโทรเลขมายังบุตรชายของท่านว่า “เรามีความเศร้าสลดอย่างยิ่งในอนิจกรรมของบิดาเจ้า ผู้ซึ่งเรายกย่องอย่างสูง ไม่เฉพาะที่เป็นข้าราชการเท่านั้น แต่ยังถือว่าเป็นเพื่อนผู้หนึ่ง ซึ่งเราเศร้าสลดที่ต้องสูญเสียไปเช่นนั้น จงรับความเศร้าสลดและเห็นใจอย่างแท้จริงจากเราด้วย”


ช่วงบ่ายฝนเริ่มทิ้งสายรับผู้มาเยือนที่บ่อน้ำร้อนควนแคง เป็นน้ำร้อนธรรมชาติบนเนื้อที่ป่าพรุ 500 ไร่ ถือได้ว่าน้ำใสสะอาดมีตะกั่วเจือปนน้อยที่สุด เปิดให้ชม 3 บ่อด้วยอุณหภูมิ 30, 40, 70 องศา สามารถแช่เท้าผ่อนคลาย ความตึงเครียดได้อย่างสบาย ๆ ด้านชาวบ้านมีความเชื่อว่า หากมาแช่น้ำร้อนในบ่อสามารถรักษาโรคโลหิต, ความดันสูง, อัมพฤกษ์ ซึ่งแนวโน้มอนาคตจะมีโครงการบรรจุน้ำแร่ตามหลักสุขลักษณะเพื่อออกจำหน่ายโดยกลุ่มชาวบ้านเป็นผู้ผลิต


ข้ามไปยังอำเภอห้วยยอด ชมถ้ำเลเขากอบ เราโชคดีที่ระดับน้ำในถ้ำเริ่มลดลงสามารถนำเรือพายลอยลำเข้าไปได้หลังจาก ปิดไม่ให้เข้ามากว่า 4 อาทิตย์ ภายในมีหินงอกหินย้อยหลาก รูปทรงหลายเรื่องเล่าแบ่งเป็น ห้อง ๆ ซึ่งมีความงามแตกต่างกันไปเช่น ถ้ำคนธรรพ์, ถ้ำรากไทร, ถ้ำเจ้าสาว

ไฮไลต์ของถ้ำเลเขากอบคือ การพายเรือลอดส่วนต่ำสุดของถ้ำ หรือที่เรียกว่า การพายเรือลอดใต้ท้องมังกรเพื่อความเป็นสิริมงคลด้วยระยะทาง 350 เมตร และเนื่องจากพื้นที่ ส่วนนี้มีความต่ำและแคบทำให้นักท่องเที่ยวต้องนอนราบไปกับเรือเพื่อชมความงามหินงอกหินย้อยที่คล้ายกับเกล็ดมังกร บางช่วงของการพายทำเอาเราแทบหยุดหายใจเมื่อหินบนเพดานแทบจะแนบกับใบหน้า เด็กน้อยข้างผมนอนตัวเกร็งทำตาปริบ ๆ แต่น่าเห็นใจที่สุดคือ คนคัดท้ายเรือที่ต้องคอย กดตัวเรือไม่ให้เหล่าหินย้อยทิ่มตำเราตลอดทาง ครั้นออกจากถ้ำหญิงวัยกลางคนหุ่นจ้ำม่ำถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับล้วงกระเป๋าคว้ายาดม บ่นพึมพำว่าวันหลัง มาให้บอกล่วงหน้าหลาย ๆ เดือน เพราะเธอจะได้ลดความอ้วน เนื่องจากหน้าท้องไปติดกับเพดานถ้ำแขม่วพุงจนลมแทบจับ กว่าจะนำเรือออกมาได้

ก่อนกลับแวะซื้อ ไม้แกะสลักเทพธาโร เนื้อไม้มีความหอมแม้ผ่านกาลเวลามานับ 10 ปีเพียงแค่ใช้ไม้ขัดก็มีกลิ่นหอม ขึ้นอีกครั้ง สมัยก่อนชาวบ้านใช้ไม้เหล่านี้แกะสลักพระพุทธรูปไว้ที่วัดเพื่อความเป็นสิริมงคล เนื่องจากมีความคงทนและมีกลิ่นหอม หรือนำมาทำฝาบ้านเพราะตามความเชื่อว่าช่วยขจัดปัดเป่าไม่ให้คนในบ้านเป็นอหิวาตกโรค ขณะที่ตอนนี้ไม้แกะสลักเทพธาโรได้ส่งออกไปยังต่างประเทศ มากมาย ซึ่งรูปหลวงปู่ทวดได้รับความนิยมสูงสุด

สถานีรถไฟตรังยามเย็นม้าเหล็กปลายทางกรุงเทพฯ ทอดตัวนิ่งสงบหลายคนกอดคอโอบไหล่ญาติพี่น้องก่อนจากกัน บ้างวิ่งหาของฝากเค้กเมืองตรังกันจ้าละหวั่น รอยยิ้มตามรายทาง ยังมีมาไม่ขาดสาย คืนนี้บนเส้นทางสายเก่ารถไฟจะกล่อมและไกวเปลให้ผมนอนหลับฝันดี.

ตุ๊กตุ๊กหัวกบมีเรื่องเล่า

นับแต่ พ.ศ. 2502 สมัย จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เป็นยุคที่ตุ๊กตุ๊กหัวกบจากญี่ปุ่นเข้ามาในประเทศไทยครั้งแรก ด้วยตัวถังรถที่กว้างขวางสามารถบรรทุกของและขนส่งคนได้ทีละมาก ๆ ทำให้ได้รับความนิยมอย่างมากในเมืองตรัง เป็นผลจากพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเนินสูงทำให้ต้องใช้รถในการขนส่งเพื่อประหยัดแรงคน

หากนักท่องเที่ยวสนใจชมความงามเมืองตรังด้วยรถตุ๊กตุ๊ก หัวกบ สามารถเหมาได้ตั้งแต่ราคา 200-600 บาท ติดต่อได้ที่ ชมรมสามล้อเครื่องจังหวัดตรัง คุณยี่เค้ง วงศ์สัมพันธ์ โทร. 0-7521-9093, 08-1090-952

ที่มา : เดลินิวส์
_________________
รักรถไฟมั่นใจโคปเตอร์ || Railway Racing Team || Korat Spotter

[RORONOA]

กำลังอยากไปเที่ยวตรังพอดีเลยครับ อ่านบทความนี้แล้วชอบมากเลยครับ ขอบคุณครับที่นำเอามาให้อ่าน

[HID4506]

เคยไปตรังเมื่อประมาณ5ปีก่อน แต่ไม่ได้ไปรถไฟมาอ่านบทความนี้แล้วอยากไปอีกครั้งจัง
_________________

[tong_sanam]

1. ในหลายๆ ขบวนและหลายๆ สถานีที่อยากไป "กันตัง"
_________________


"ที่นี่สถานีชุมทางสนามชัยเขต
ท่านที่จะเดินทางไป จันทบุรี ตราด
โปรดข้ามไปรอการโดยสารในชานชาลาที่ 2"

[KaittipsBOT]

อ่านบทความแล้วน่าจะไปล่องใต้แบบทริปสั้นๆ แต่ได้สาระ จังเลย ลูกทัวร์ไม่เกิน 10 คน ไป 83 แวะกิน "ติ๋มซำ หมูย่าง" เมืองตรัง สายๆ นั่งรถไปกันตัง กินข้าวมันไก่อบ หมูกรอบ หลังสถานีกันตัง ข้ามแพไปเที่ยวหาดหยงหลิง อุทยานหาดเจ้าไหม หาดปากเมง และมาแวะเที่ยวถ้ำเขากอบ อ.ห้วยยอด วกกลับมา ทส. ทานข้าวเย็น แล้วรอกลับด่วน 38 หรือ 36 คิดแล้วอยากลงใต้ขึ้นมาซะแล้ว....ล่ะซิครับ รออากาศโปร่งๆ สบายๆ ไม่เกิน ก.พ. 52 น่าจะดีไม่น้อย

[pak_nampho]

[Wisarut]

[Mongwin]

ไม่แน่ใจครับ
แต่ผมว่าน่าจะเป็นเขาคนละลูกกัน
เขากอบจะอยู่ไกลจากตัวเมืองห้วยยอดในปัจจุบันไปทางทิศตะวันตกครับ
ส่วนเขาขาว อยู่ใกล้ๆ ห้วยยอดปัจจุบัน
(เดิมอำเภอห้วยยอดชื่ออำเภอเขาขาวครับ เพิ่งเปลี่ยนเป็นห้วยยอด ปี พ.ศ. 2455 ครับ)

[Wisarut]

รู้แต่ว่าเขากอบ และ เขาขาวอยู่คนละตำบลกัน แถมแต่ก่อน อำเภอห้วยยอดอยู่ที่ เขาขาว และไม่ไกลจากถ้ำเลเขากอบเท่าไหร่ .... ตอนนี้มาอยู่ตามเส้นทางรถไฟแล้ว ต้องเหมา แท็กซี่อย่างเดี่ยจึงจะไปได้ทั้ง เขาขาว และ ถ้ำเลเขากอบ