ทัวร์ลิ้นห้อย : ดูของดี VS หนีรถไฟที่ขุนตาน

[tuie]

ชาวคณะต่างลุ้นระทึกว่าวันนี้ ข.๑ จักได้รถจักรคันใดทำขบวน เพราะจะได้เตรียมพยากรณ์ความช้าเอาไว้ล่วงหน้าตามวีรกรรมของรถจักรแต่ละคัน(เท่าที่เราทราบข่าว) ปรากฏว่าเป็น ๔๕๕๔ รถจักรในดวงใจของน้องๆหลายๆคน ผมเลยพยากรณ์แบบเลวร้าย(แต่ไม่ร้ายที่สุด)เอาไว้ก่อนว่าเราน่าจะถึงขุนตานอย่างช้า ๘ โมงครับ ส่วนเวลาตีห้าครึ่งตามตารางน่ะเอาไว้ฝันว่าถึงขุนตานก็พอครับ



ถึงคุณเบียร์จะติดภารกิจทำขบวน ๑๐๗ ไปร่วมทริปนี้ไม่ได้ แต่ก็กรุณาเดินมาส่งชาวคณะขึ้นขบวน ๑ ด้วยครับ มอง บกข.ป. ด้วยสายตาแบบนี้แสดงว่าเริ่มจะหิว(อีกแล้ว)ฤๅขอรับท่านเจ้าคุณฟ้าภูฯ



ที่พำนัก ณ ราตรีนี้ของชาวคณะ คือ บนท.ป. ๑๑๑๖ (รถคันที่ ๗) ครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ที่นั่งคู่ฝั่งตรงข้ามผมคือ น้องธีและน้องแม็กซ์ครับ



ส่วนท่านที่นั่งตรงหน้าผม คือ ท่าน ผตก. ซึ่งหมู่นี้ภารกิจรัดตัวแทบไม่มีเวลาออกตรวจเวบเหมือนเมื่อก่อน เกรียนทั้งหลายทราบแล้วอย่าเพิ่งอาละวาดนะครับ



พอถึงดอนเมืองคุณออยโอลีฟชาวคณะท่านสุดท้ายก็ขึ้นมาสมทบจนครบทีมครับ



ใคร “โฟนอิน” มาถึงต้องทำท่า “สู้ตาย” เช่นนี้ครับน้องธี หรือว่ารายนี้สู้ไม่ไหว ฟังไม่ไหว วางสายก็ไม่ได้หรือเปล่าครับ



น่ากลัวจริงๆ น่ากลัวจริงๆ

_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[pattharachai]

เห็นรูปตัวเองแล้ว เห็นทีว่าควรจะลดน้ำหนักเสียเหลือเกิน

[tuie]

^
ว่างๆไป "เดินทางไกล" แบบพี่สิครับน้องบอย กลับมาน้ำหนักลดไปตั้ง ๒ ก.ก.

----------------------------------------------------------------------------------------

ชาวคณะส่วนใหญ่มิได้ร่วมทริปบ้านทรายทอง มิได้ประสบเหตุขณะคุณชายน้อยย่องเหยียบชานชาลาผุทะลุลงไปเบื้องล่าง คุณชายน้อยย่องจึ่งแสดงท่าที่ประสบอุบัติเหตุจนได้รับบาดเจ็บ ณ บ้านทรายทอง ให้ชาวคณะและ ผดส. บน บนท.ป.คันที่ ๗ ชมอีกคำรบหนึ่ง ....มันยุบลง...ขาขวาของชายก็ทิ่มลงไปอย่างนี้.....ฯลฯ

แต่พี่ว่าของจริง ไม่เห็นชายน้อยย่องมองกล้อง สู้กล้องแบบวันนี้เลยนะครับ



“Superman (it’s not easy)” นำแสดงโดยท่าน “เดอะแฟ็ต” พขร.ผู้มีตัวตน อันลื่อลั่นสั่นสะเทือน ณ หว้ากอ ก็ยังได้รับการกล่าวขวัญถึงว่า เหาะอย่างไรถึงลงกระแทกพื้นดิน กระแทกท่าไหนฯลฯ ร้อนถึงน้องแมวย่องต้องรับบทดาราจำเป็นแสดงแทน “เดอะแฟ็ต” ไปพลางก่อนละครับ ผ้าคลุมหลังไม่มีเอาถุงผ้าห่มที่แจกผูกแทนไปก่อนแล้วกัน “ .....พี่เบียร์เขาจะบินแบบซุปเปอร์แมน....ทำท่าอย่างงี้ๆ...”



ซุปเปอร์แมนเวอร์ชั่นไม่อมบ๊วยเค็ม ณ หว้ากอ เหาะอยู่กลางอากาศไม่ถึงเสี้ยววินาที ก็ตกกระแทกพื้นอย่างรวดเร็วยิ่งกว่ากระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ตกสู่พื้นโลก ก้นเป็นส่วนที่มีมวลมากที่สุดตกกระแทกพื้นก่อน..แบบนี้ๆ....



ปล. ถ้าน้องแมวย่องแสดงไม่สมจริง ออกทริปคราวหน้าด้วยกันเมื่อใด สำนักอัคคีเทพขอเรียนเชิญท่านเจ้าคุณฟ้าภูฯมาตีบทให้แตกกระจุยให้เป็นขวัญฮา เอ๊ย! ขวัญตาเลยนะครับ จะได้เตรียมกล้องและช่างภาพพรนรกให้พร้อม
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[box_car]

ชาวคณะนี้ นอนกันไวจังครับ
ตอนโทรจิตไปหา อ.ตุ้ย ก็ว่าปิดม่านปูเตียงกันแล้ว
_________________

[Adithepc20]

ภาพที่พี่ธีสงสัยอยู่นั้นมาจากหน้าปกหนังสือทริปทั่วไทยโดยทางรถไฟ ฉบับวันที่ 25 ส.ค. - 25 ก.ย. 2541 ถ่ายโดยคุณวิมล แหยมงามครับ
_________________
ฮิตาชิ 4506 ขณะทำขบวนรถสินค้าที่ 879 ออกจากสถานีชุมทางศรีราชา วันที่ 20 เม.ย. 2553 เวลา 16.50 น.

[tuie]

^
^
รีบนอนเอาแรงไว้ก่อนครับคุณกวง

------------------------------------------------------------------------------------

นั่งคุยกันตามประสาคนบ้ารถไฟไปเรื่อยๆจนรถออกจากลพบุรีไปแล้วตอนใกล้ๆจะสามทุ่มถึงแยกย้ายเข้า “เล้า” ใครเล้ามัน รีบนอนเก็บแรงเอาไว้เดินลิ้นห้อยวันรุ่งขึ้นดีกว่า นอนไปไม่ทันไรก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยความหนาวราวกับที่ประเทศเกาหลีใต้ยามนี้ เนื่องจากระบบปรับอากาศของ บนท.ป. ๑๑๑๖ ทำงานดีมากเกินกว่ารถปรับอากาศทุกคันในขบวน ๑ วันนี้(สำรวจโดยท่าน ผตก.) ผมและชาวคณะนอนหลับๆตื่นๆหนาวๆสั่นๆไปเรื่อยๆ ขนาดปิดม่านยังไม่ค่อยจะอุ่นขึ้นเลยละครับ พอนอนไม่ค่อยจะหลับก็ลุกขึ้นมาชมวิวยามราตรีโดยมุดม่านที่รูดปิดไว้เพื่อลดแสงสะท้อนที่กระจก เห็นขบวน ๑ หลีกขบวน ๒ ที่แควน้อย ตอนขบวน ๑ เข้าเด่นชัยก็ตื่นมาดูจนผ่านแก่งหลวง ลุ้นระทึกให้ ๔๕๕๔ ไม่ติดเนินปราบเซียน ก.ม. (๕๘๑) จนผ่านปางป๋วยไปได้ นอนฟังเสียงล้อกระทบรางดังกระฉึกกระฉักถี่ๆตอนลงเขาเข้าแม่จาง แม่เมาะ แม่ทะ หนองวัวเฒ่า จนเข้านครลำปางในเวลาประมาณ ๕.๓๕ น. แม้จะช้าประมาณ ๖๐ นาที แต่ถ้าเทียบกับเวลาของด่วน ๗ ในยุค ๒๐ กว่าปีก่อนก็ถือว่าไม่ช้าครับ



บางท่านก็เริ่มรับประทาน “อาหารเย็น” (ทั้งเวลาที่ทำและอุณหภูมิ)เป็นมื้อเช้า ขบวน ๑ จอดนครลำปางประมาณ ๒ นาที ก็ออกจากสถานีแล่นไปเรื่อยๆตามปกติ พอผ่านแม่ตานน้อยเห็นขบวน ๑๐๙ ซึ่งได้ ๔๑๔๖ ทำขบวนจอดให้ขบวน ๑ แซง อ้าว! ๔๑๔๖ ขึ้นดอยไม่ไหวเสียแล้วหรือนี่ หัวเราะเขาอยู่ไม่ทันไรความเร็วของขบวน ๑ ก็ลดลงเรื่อยๆ เริ่มช้ากว่าคนวิ่ง ช้ากว่าคนเดิน จนกระทั่งหยุดกึกทั้งขบวนพร้อมไหลเล็กน้อยๆพองาม แถวๆ ก.ม. ที่ ๖๗๕ ก่อนจะถึงสะพานคอมโพสิตประมาณ ๑ ก.ม.แล้วพยายามจะ “ดิ้น” ขึ้นทีละคืบสองคืบ เอาละสิ ๔๕๕๔ จะทำขบวน ๑ ไต่ขึ้นขุนตานไหวไหม หรือจะถอยไปตั้งหลักที่แม่ตานน้อยก็คงจะยุ่งน่าดูเพราะขบวน ๑๑ จ่อคิวรอทางที่แม่ตานน้อยแล้ว

ระหว่างนั้นชาวคณะมิได้อยู่นิ่งเฉย นอกจากจะช่วยลุ้น ช่วย พรร. “ส่งกระแสจิต” ช่วยกันโล้ตัวไปข้างหน้าให้รถขึ้นเขาไปได้แล้ว เรายังวางแผนฉุกเฉินที่จะสละรถในกรณีที่หยุดสนิทไปไม่รอดจริงๆเพื่อลงเดินไปดักรอถ่ายภาพขบวน ๑ แถวๆสะพานคอมโพสิตอีกด้วย มีแต่คนบ้ารถไฟกลุ่มนี้แหละครับที่คุยกัน ลุ้นกัน วางแผน-วิพากษ์วิจารณ์กันด้วยศัพท์เทคนิครถไฟชั้นสูงอย่างเฮฮา ไม่ซีเรียสว่าทำไมรถเสียเวลา หรือนอนหลับใหลไม่รู้ชะตากรรมของขบวนรถเช่นผู้โดยสารอื่น



ไม่ทราบว่าปาฏิหาริย์มีจริง พขร.มีฝีมือสุดยอด หรือ ๔๕๕๔ ยังพอเค้นพลังไหว ในที่สุดก็ค่อยๆเพิ่มความเร็วผ่านสะพานคอมโพสิตไปช้าๆด้วยความเร็วมากกว่าคนวิ่ง แต่ไม่น่าจะเกิน ๒๐-๓๐ ก.ม./ช.ม. ผ่านสะพานสามหอ-สองหอ ไปเรื่อยๆ พอใกล้ๆจะถึงอุโมงค์ขุนตาน ๔๕๕๔ ทำท่าจะ “หมดลม” อีก แต่ยังพอไปไหวด้วยความเร็วระดับคนวิ่ง ในที่สุดขบวน ๑ ก็พาชาวคณะมาถึงขุนตานจนได้ในเวลา ๗.๐๘ น.



วันนั้นขบวน ๑ ผ่านแม่ตานน้อยประมาณ ๖.๑๕ น. เท่ากับใช้เวลา ๕๓ นาที สำหรับทางตอนแม่ตานน้อย-ขุนตาน เชียวละครับ ตั้งแต่จำความได้ผมนั่งรถไฟขึ้นเชียงใหม่ผ่านทางช่วงนี้มากว่าสามสิบปี ไม่มีครั้งใดใช้เวลาเดินทางจากแม่ตานน้อย-ขุนตาน นานเท่าครั้งนี้เลย



เห็นแล้วอดนึกถึงยุคที่ยังใช้รถจักรไอน้ำทำขบวนไม่ได้(แซวเล่นนะครับ)
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[alderwood]

^ขอบคุณน้องอู๋, เฮียหมี, คุณ aonpakorn สำหรับข้อมูลครับ เพราะภาพนี้ล่ะทำให้ผมอยากได้ภาพแบบเดียวกันบ้าง แต่ขอเป็นฝีมือตัวเอง ถึงแม้จะไม่สวยแต่ก็ได้ลองพยายามถ่ายดูครับ
_________________
รักรถไฟมั่นใจโคปเตอร์ || Railway Racing Team || Korat Spotter

[tuie]

^
อยากได้จริงๆ อยากได้จริงๆ ภาพในมุมมองของแมวย่องป่า ณ คอมโพสิตน่ะครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------

ด้วยความกรุณาของช.เล็ก ฝ่ายการช่างกลแขวงลำปาง, สารวัตรบำรุงทางแขวงลำพูน และพี่ยืน เจ้าหน้าที่บำรุงทาง ชาวคณะจึงได้เข้าห้องน้ำ ฝากสัมภาระอันหนักอึ้งไว้ ณ ที่ทำการนายตรวจทางขุนตาน เตรียมความพร้อมที่จะลุยแล้วก็ถ่ายภาพกับพี่ยืนเป็นที่ระลึกกันครับ



บริเวณสนามหน้าที่ทำการ นตท.ขุนตาน มีตัวอย่างรางช่วงแม่ตานน้อย-ขุนตาน ที่เสียหายจากรถจักรล้อดิ้นตั้งไว้ให้ชมด้วยครับ



น้องแมวย่องกำลังทำท่า “ล้อดิ้น” ให้ชมครับว่าเขาดิ้นกันอย่างนี้....อย่างนี้
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

ชาวคณะกะว่าเราจะรอถ่ายภาพขบวน ๑๑ ซึ่งกำลังเดินตามขบวน ๑ มาหลังจากที่รอทางขบวน ๑ ที่แม่ตานน้อยมาเกือบ ๑ ชั่วโมง รับประทานอาหารเช้าให้เรียบร้อยแล้วออกเดินลอดอุโมงค์ขุนตานในเวลาไม่เกิน ๘.๐๐ น. ครับ



รู้สึกว่าบางท่านก็หิ้วเสบียงติดตัวเอาไว้แล้ว แต่เพื่อความไม่ประมาทขอตุนเสบียงเพิ่มอีกหน่อยก็ดีใช่ไหมครับท่าน ผตก.



ได้กลิ่นควันหลง “ชายน้อยย่อง” จากทริปตามหาพจมานที่บ้านทรายทองบ้างไหมครับ



ชายน้อยย่องของแท้แค่ ปากเบี้ยว-มือหงิก-ขาเป๋ ยังไม่พอ ต้องตกชานชาลาได้รับบาดเจ็บเลือดไหลนองหน้าแข้งด้วยนะขอรับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/