ทัวร์ลิ้นห้อย : ดูของดี VS หนีรถไฟที่ขุนตาน

[tuie]

ราวๆ ๑๑.๑๕ น. ถึงได้ยินเสียง THN/NKF แว่วมาค่อยๆ



เสียงที่ว่ามิใช่เสียงเร่งเครื่องเพราะขบวนรถกำลังไหลลงเขา แต่เป็นเสียงล้อกระทบราง และเสียงปั๊มลมดังติ้วๆ ติ้วๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของรถดีเซลรางรุ่นนี้ลอยลมมาแผ่วๆ ต้องตั้งใจฟังถึงจะได้ยินครับ



ได้ยินเสียงแว่วมาไม่ทันไรขบวน ๔๐๘ ก็โผล่ออกมาจากทางโค้งตรงเชิงสะพานด้านเหนืออย่างเงียบเชียบ ปกติการเดินข้ามสะพานสองหอก็มีอันตรายจากสภาพทางกายภาพของตัวสะพานอยู่แล้ว ยิ่งในจังหวะที่มีขบวนรถล่องลงเขามาเงียบๆ รู้ตัวอีกทีก็โผล่มาให้เห็นแบบนี้ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่เลย พี่ๆถึงจำเป็นและจำใจต้องจำกัดจำนวนชาวคณะเดินลิ้นห้อยฯไม่ให้มีมากจนเกินกว่าที่จะดูแลกันได้อย่างทั่วถึงน่ะครับ



ขบวน ๔๐๘ ผ่านไปด้วยความประทับใจของชาวคณะส่วนรั้งท้าย



ว่าแต่คุณออยไปหลบมุมถ่ายทำไมแถวนั้นล่ะครับ หรือว่าจะเป็นเทคนิคการถ่ายภาพให้สวย
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

พอขบวน ๔๐๘ ผ่านไปแล้ว เป็นจังหวะอันดีที่ชาวคณะส่วนรั้งท้ายจะรีบเดินข้ามสะพานสามหอซึ่งอยู่ถัดไปได้อย่างปลอดภัย เพราะกว่าขบวน ๔๐๘ จะถึงแม่ตานน้อย คืนทางให้ขบวน ๑๒ ซึ่งล่าช้าน่าจะยังมาไม่ถึงขุนตานใช้ทางตอนนี้ต่อ เราคงข้ามสะพานสามหอไปได้เรียบร้อยโดยไม่ต้องเสี่ยงต่อการเจอรถไฟขณะกำลังเดินข้ามสะพานสามหอ



ระหว่างทางจากสะพานสองหอ-สะพานสามหอ พบร่องรอยคันทางเก่าก่อนจะแก้โค้งเป็นทางปัจจุบันด้วยครับ ภาพข้างต้นเป็นมุมมองขึ้นเหนือไปทางขุนตาน ส่วนภาพต่อมาเป็นมุมมองลงทางใต้ไปทางสถานีแม่ตานน้อย



มาเดินลิ้นห้อยฯคราวก่อนเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาว(เดือนพฤศจิกายน)ต้นหญ้ายังขึ้นรก เลยมองไม่เห็นคันทางเก่าชัดเจนเหมือนคราวนี้ครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

มาเดินในฤดูแล้ง-เริ่มร้อนแบบนี้ มีข้อดีอีกอย่างหนึ่ง คือ หญ้า วัชพืชข้างทางตายไปเยอะ ดูไม่รก สังเกตเห็นหลัก ก.ม. ได้ง่ายๆ พอถึงหลัก ก.ม.ที่ ๖๗๘ เราก็เห็นสะพานสามหอทอดตัวอยู่ด้านหน้าทางทิศใต้แล้วละครับ



นสน.าย. ปล่อยขบวนรถเอ็นเคเอฟ-เจฟ ซึ่งรวดเร็วกว่าข้ามสะพานสามหอไปก่อน ตามด้วยขบวนรถน้ำมันมะกอกเบาทางแต่ไม่ย่องแล้วครับ



ไม้หมอนบนสะพานสามหอท่อนใหญ่กว่า และวางชิดกว่าไม้หมอนบนสะพานสองหออย่างเห็นได้ชัด นายแบบจำเป็นของเราจึงโพสต์ท่าด้วยความสบายกาย.....



....แต่จะสบายใจด้วยหรือเปล่าช่างภาพพรนรกจากสำนักอัคคีเทพไม่กล้ารับประกันนะขอรับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[box_car]

ที่เห็นอยู่ลิบๆ นั่น แมว ใช่ไหมครับ
_________________

[OLIVE]

^
^
ที่เห็นไกลๆนั่นคือน้าเเมวหรือคุณธีครับ เห็นภาพนี้ทีเเรกขนลุกเลยครับ น่ากลัวมากๆ นึกว่าเจอเข้าเเล้ว ด้วยความสงสัยจึงไปเปิดรูปที่ผมเองถ่ายไว้ พอเห็นเเล้วค่อยโล่งใจครับ
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........

[OLIVE]

สวัสดีทีมงานและสมาชิกชาว RFT ทุกท่านครับ หลังจากที่ได้รับชมภาพสวยๆงามๆจากบรรดาชาวคณะกันไป 2 ท่านแล้ว คราวนี้มารับชมภาพพรนรกในแบบฉบับของผมบ้างครับ สวยบ้างมิสวยบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ เรื่องของสวยๆงามๆผมไม่ค่อยจะถนัด ถนัดแต่จะทำเละซะมากกว่า ขออนุญาตพี่ตุ้ยแทรกสักเล็กน้อย แล้วรถน้ำมันมะกอกจะเข้ารางหลีกให้สปรินเตอร์ทำขบวนต่อครับ

ก่อนอื่นขอเกริ่นนำทริปนี้สักเล็กน้อยก่อนครับ สืบเนื่องจากกระผมเป็นคนชอบการเดินทางแบบ โหด มัน ฮา อยู่แล้ว หลังจากที่ได้รับคำชักชวนให้ร่วมเดินทางในทริปนี้ ผมไม่รอช้าที่จะรีบตอบตกลงโดยพลัน ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มันต้องลองดูสักครั้ง กับการเดินเท้าจากสถานีขุนตานปลายทางที่สถานีแม่ตานน้อย ระยะทางโดยประมาณ 11 กิโลเมตร มิหนำซ้ำยังได้วัดใจ ทดสอบความกล้ากับการเดินข้ามสะพานหอสูงถึง 3 สะพาน (น่ากลัวมากๆ ที่สำคัญอันตรายมากๆด้วย เข้าใจเเล้วครับว่าทำไมจึงต้องจำกัดจำนวนผู้ร่วมทริป) แค่คิดก็มันแล้วครับ เมื่อคนพร้อม ใจพร้อม เรามาเริ่มเดินทางกันเลยครับ

ชาวคณะทั้งหมดนัดรวมพลกันที่สโมสรบ้านมะขาม เพื่อรอดักขึ้นขบวน 1 ที่สถานีชุมทางบางซื่อ มีผมคนเดียวครับที่ดักขึ้นที่สถานีดอนเมือง ระหว่างการเดินทางชาวคณะต้องประสบกับสิ่งต่างๆมากมาย กว่าจะไปถึงสถานีปลายทางขุนตานได้ก็เล่นเอาแทบเหนื่อย เกิดอะไรขึ้นบ้างลองย้อนกลับไปอ่านต้นกระทู้ได้ครับ



ขบวน 1 พาชาวคณะมาถึงสถานีขุนตานเวลาประมาณ 7.00 น. ครับ ระหว่างนั้นก็มีบรรดาเจ้าบ้านประเภท 4 ขา มารอต้อนรับกันมากมาย สร้างความประทับใจแก่พวกเราเป็นอย่างยิ่งครับ
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........

[OLIVE]

บรรยากาศสถานียามเช้าครับ เงียบสงบ อากาศกำลังเย็นสบายเลยครับ ระหว่างนั้นเราก็เริ่มเดินสำรวจสถานี รวมถึงรับประทานอาหารเช้าเพื่อเป็นการเอาแรง ก่อนที่จะเริ่มลุยภารกิจที่รออยู่ตลอดทั้งวันครับ



ภาพนี้หลายๆท่านที่รับชมแล้ว คงจะทราบแล้วว่าเหตุที่รางสึกลงไปนั้น เกิดจากอาการล้อดิ้น แต่แท้ที่จริงแล้ว มันหาเป็นเช่นนั้นไม่ และสาเหตุที่แท้จริงก็คือ ท่านผู้นี้นี่เอง หลักฐานคือมือทั้ง 2 ข้าง ยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ คาหนังคาเขาแบบนี้ ดิ้นให้หลุดคงยาก น่ากลัวจริงๆ น่ากลัวจริงๆ
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........

[OLIVE]

ส่วนท่าน ผตก.เจฟ ตั้งแต่ลงจากขบวน 1 ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นเป็นพิเศษจากเจ้าบ้านอย่างถึงเนื้อถึงตัว อยากรู้จริงๆว่าท่านมีอะไรดี กระผมล่ะอิจฉาท่านจริงๆ



โฉมหน้าผู้เข้าร่วมทริปทัวร์ลิ้นห้อยในครั้งนี้ครับ จากซ้ายไปขวา น้องเเม็ก คุณธี และอาจารย์ตุ้ยครับ ส่วนคุณเจฟหายไปไหน คำตอบคงจะได้ทราบกันไปแล้วครับ ดูแต่ละท่านแล้วยังยิ้มแย้มแจ่มใส แรงดีไม่มีตก แต่เหมือนคุณธี กำลังจะบอกเป็นนัยอยู่ว่า ทริปนี้ลิ้นห้อยแน่นอน เตรียมใจไว้ให้ดี
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........

[OLIVE]

ระหว่างรอรับประทานอาหารเช้า พวกเราก็มารอเก็บภาพสิ่งมหัศจรรย์ที่หาดูได้ยากนั่นก็คือ The Rapid Special Express train No. …… โดยน้าต้อม 4146 ทำขบวน 109 ครึ่งขบวน พ่วงมากับขบวน 11 ทางด้านตอนท้าย





ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับว่าดีเซลราง Daewoo ก็ขึ้นเขาไม่ไหวเหมือนกัน การทำขบวนร่วมกันแบบนี้หาชมได้ยากจริงๆครับ ผมเคยเห็นแต่ที่ย่านสถานีกรุงเทพ ไม่นึกว่าจะมาเจอที่นี่ แถมเดินรับส่งผู้โดยสารจริงๆด้วยครับ
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........

[OLIVE]

ท้ายขบวนครับ จอดเกือบเลยสถานี แหมพ่วงมาครึ่งขบวนทำมาเป็นมีแรงเชียว





การโดยสารเรียบร้อย ท้ายดีครับ ยาวไปครับ ยาวไป
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........