ShortStory : อุดรธานี - ห้วยเสียว ฉบับวุ่นวายแท้หนอ

[ExtendeD]

พซข.25 กับป้ายข้างรถครับ




ผู้โดยสารส่วนใหญ่ที่มาขึ้นขบวนรถตั้งแต่ที่สถานีต้นทางนั่งกันอยู่ในรถคันแรก ๆ ของขบวนครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ในเช้าวันนั้นขบวนที่ 416 ออกจาก สถานีอุดรธานี ซึ่งเป็นสถานีต้นทางตามเวลาครับ รูปข้างล่างนี้ถ่ายเอาไว้เมื่อเวลา 06:02 น. ขบวนที่ 416 กำลังวิ่งอยู่ในเส้นทางระหว่าง ที่หยุดรถคำกลิ้ง - สถานีหนองตะไก้ พระอาทิตย์กำลังขึ้นครับ




เปิดหน้าต่างท้าลมหนาว เผื่อว่าจะได้เก็บภาพบรรยากาศข้างทางตอนที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นได้ชัดเจนขึ้น ตอนนี้ขบวนที่ 416 กำลังจะเข้าไปถึง สถานีหนองตะไก้ แล้วครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขบวนที่ 416 วิ่งผ่าน สะพานข้ามลำห้วยสามพาด เวลา 06:21 น. สะพานรูปร่างแบบนี้ผมว่าผมเคยไปเดินดูมาแล้ว ก็เลยเป็นสาเหตุให้มีการเปลี่ยนแผนกระทันหันครับ




หันมาดูน้องนัทเพื่อนร่วมทางในทริปนี้ของผมกันบ้าง อากาศข้างนอกมันหนาวเปิดหน้าต่างเป็นช่องเล็ก ๆ แล้วส่องเอาก็ได้


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ยัดเยียดบรรยากาศข้างทางให้ดูกันต่ออีกสักหน่อยครับ




นอกจากจะได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นขณะอยู่บนรถไฟแล้ว ยังเห็นหมอกจาง ๆ ด้วยครับ คงต้องรอให้ถึงช่วงปลายปีนี้ - ต้นปีหน้าคงจะได้เห็นบรรยากาศแบบนี้อีกครั้งครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขบวนที่ 416 มาถึง สถานีกุมภวาปี เวลา 06:32 น. ตามกำหนดเวลาเดินรถขบวนที่ 416 ต้องหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารอยู่ที่นี่ 6 นาที ( 06:31 น. - 06:37 น. ) ตอนนั้นผู้โดยสารที่อยู่บนขบวนรถก็ยังมีไม่มากครับ



สถานีกุมภวาปี ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีหนองคาย )
เป็นสถานีระดับที่ 3 อักษรย่อ วป. รหัสสถานี 2186
ตั้งอยู่ใน ตำบลพันดอน อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 532.50 กิโลเมตร
ระบบสัญญาณที่ใช้ : ใช้ป้ายเขตสถานี ง. *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com


หน้าต่างเกือบทุกบานถูกปิดเอาไว้เพื่อกันลมหนาวไม่ให้เข้ามาในตัวรถ แต่เป็นเพราะบรรยากาศข้างทางสวย ๆ มีหมอกจาง ๆ ก็เลยทำให้ต้องเปิดหน้าต่างยื่นกล้องออกมาถ่ายภาพเก็บเอาไว้ แต่ผมเลือกเปิดหน้าต่างที่ไม่มีผู้โดยสารคนอื่น ๆ นั่งอยู่ใกล้ ๆ นะครับ




บริเวณที่เห็นอยู่ในรูปข้างล่างนี้อยู่ห่างจาก สถานีกุมภวาปี ประมาณ 2 กิโลเมตร แล้วก็คงจะเป็นรูปบรรยากาศข้างทางรูปสุดท้ายแล้วล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากวิ่งอยู่บนทางประธานมาแบบยาว ๆ ขบวนที่ 416 ก็ถูกกักให้เข้าไปจอดอยู่ในรางหลีกจนได้ . . . 06:47 น. RHN. ทั้ง 4 ที่เป็นชุดรถของขบวนที่ 416 ก็จอดนิ่งอยู่ในรางหลีกที่ สถานีห้วยเกิ้ง ครับ



สถานีห้วยเกิ้ง ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีหนองคาย )
เป็นสถานีระดับที่ 4 อักษรย่อ ยก. รหัสสถานี 2183
ตั้งอยู่ใน ตำบลห้วยเกิ้ง อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 523.40 กิโลเมตร
ระบบสัญญาณที่ใช้ : ใช้ป้ายเขตสถานี ง. *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com


ตอนที่ขบวนที่ 416 มาถึงที่ สถานีห้วยเกิ้ง แห่งนี้ ผมมองออกนอกหน้าต่างตรงไปข้างหน้าก็เห็นมีรถไฟอีกขบวนหนึ่งจอดรออยู่นอกเขตสถานี หลังจากที่วิ่งลงไปเก็บภาพขบวนที่ 416 ข้างล่างก็ต้องรีบวิ่งกลับขึ้นมาบนรถ แล้วก็ได้ภาพนี้มา . . .



เช้าวันนั้นรถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALD. ) หมายเลข 4304 ทำ ขบวนรถเร็วที่ 133 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีหนองคาย มาถึง สถานห้วยเกิ้ง เวลา 06:49 น. ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากขบวนที่ 133 ออกจาก สถานีห้วยเกิ้ง ไปแล้ว ขบวนที่ 416 ออกได้เวลาออกเดินทางต่อเช่นกัน แต่ไปได้ไม่ไกลก็ถูกกักให้เข้าไปจอดรอหลีกอีกครั้งที่ สถานีโนนสะอาด ครับ ได้ใช้บริการขบวนที่ 416 2 ครั้ง ก็ได้แวะมาเดินเล่นอยู่ที่นี่ทั้ง 2 ครั้งเลย เหอะ เหอะ . . .




รออยู่เกือบ 10 นาที คุณพี่นายสถานีก็เดินออกมายกธงเขียวเป็นสัญญาณให้ขบวนรถที่วิ่งสวนมาในทางประธานวิ่งผ่านมาได้



สถานีโนนสะอาด ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีหนองคาย )
เป็นสถานีระดับที่ 3 อักษรย่อ โอ. รหัสสถานี 2181
ตั้งอยู่ใน ตำบลโนนสะอาด อำเภอโนนสะอาด จังหวัดอุดรธานี
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 514.45 กิโลเมตร
ระบบสัญญาณที่ใช้ : ใช้ป้ายเขตสถานี ง. *

* อ้างอิงจาก file station_northeast.pdf ที่ download มาจาก http://portal.rotfaithai.com
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ขบวนรถที่วิ่งผ่านมาในทางประธานก็คือ ขบวนรถด่วนที่ 69 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีหนองคาย ที่ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( AHK. ) หมายเลข 4203 ทำขบวนมาครับ

Screenshot Click here~!


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

พอได้ภาพของขบวนที่ 69 แล้วตอนนี้ก็ต้องเริ่มวางแผนหาทางเดินทางออกจาก สถานีห้วยเสียว ล่ะครับ จากแผนเดิมที่วางเอาไว้ ถ้าได้ลงพื้นที่ที่ สถานีห้วยสามพาด ผมกับน้องนัทก็จะขึ้น ขบวนรถด่วนที่ 76 ต้นทางสถานีหนองคาย - ปลายทางสถานีกรุงเทพ เดินทางไปตั้งหลักอีกครั้งที่ สถานีขอนแก่น แต่พอเปลี่ยนแผนมาลงพื้นที่ที่ สถานีห้วยเสียว แทน ก็ต้องมองหาหนทางใหม่ เพราะขบวนที่ 76 ไม่หยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่นั่น

ผมมองออกนอกหน้าต่างทางด้านขวาของขบวนรถเพื่อมองหาถนนใหญ่ เผื่อว่าบางทีอาจจะต้องนอกใจล้อเหล็ก หันไปใช้บริการพาหนะล้อยางอีกครั้งก็เป็นได้ แต่ภาพที่ผมเห็นตั้งแต่ตอนที่ขบวนที่ 416 ยังไปไม่ถึง สถานีเขาสวนกวาง เรื่อยไปจนกระทั่งไปถึง สถานีห้วยเสียว ที่เป็นจุดลงพื้นที่ของผมกับน้องนัทในเช้าวันนั้น แนวของถนนมิตรภาพที่ตัดขนานกับทางรถไฟมาเรื่อย ๆ ใกล้บ้าง ไกลบ้าง ตั้งแต่ออกจาก สถานีอุดรธานี มา ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ครับ . . .

จนกระทั่งขบวนที่ 416 มาส่งพวกเราถึงที่ สถานีห้วยเสียว เมื่อเวลา 07:36 น. . . .



ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ในใจว่าถ้ายังอยู่บนผืนแผ่นดินไทย ยังไงก็ต้องหาทางไปต่อจนได้ล่ะน่า แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเหมือนถูกจับมาปล่อยเอาไว้กลางป่ายังไงก็ไม่รู้ เพราะหันมองรอบ ๆ บริเวณของ สถานีห้วยเสียว แล้ว ก็เห็นว่ามีแต่ต้นไม้ นอกจากบ้านพักของเจ้าหน้าที่ที่สถานีแล้ว ก็ไม่มีบ้านของชาวบ้านเลยครับ ในตอนนั้นผมยังคิดเลยว่าสงสัยจะคิดผิดที่เลือกมาที่นี่ แทนที่จะเป็นที่ สถานีเขาสวนกวาง แต่ลองคิดดูอีกทีก็คงไม่ต่างอะไรกันเท่าไหร่ ก็อย่างที่เคยบอกไปตอนที่ขบวนที่ 416 ผ่านที่นั่น ผมก็มองไม่เห็นแนวถนนใหญ่เช่นกัน

เท่าที่ได้คุยกับน้องนัทสรุปได้ความว่า ถ้าไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ ก็คงต้องเดินตามทางรถไฟมุ่งหน้าไปทางทิศใต้เรื่อย ๆ อีกประมาณ 5.7 กิโลเมตรก็จะไปถึง สถานีน้ำพอง ซึ่งเป็นอำเภอใหญ่ ถึงที่นั่นพวกเราก็คงพอหาทางกลับไปตั้งหลักที่ตัวเมืองขอนแก่นได้ สำหรับผมนั่นก็เป็นทางออกที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็คงจะเก็บเอาไว้ใช้ตอนที่ไม่มีทางอื่นแล้วจริง ๆ ครับ ไม่ใช่เพราะไม่อยากเดินตากแดด แต่เป็นเพราะเป้ใบใหญ่ที่ต้องแบกไปด้วยต่างหาก . . . แก่แล้วก็แบบนี้ล่ะครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากลงมาจากขบวนที่ 416 แล้ว ผมกับน้องนัทก็เดินมาทางด้านทิศเหนือของ สถานีห้วยเสียว บริเวณที่เห็นอยู่ในรูปข้างล่างนี้คือบริเวณเสาโทรเลขที่ 490/6 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการลงพื้นที่ในเช้าวันนั้นครับ




ป้ายสี่เหลี่ยมที่ปักอยู่ข้างทางประธานที่บริเวณเสาโทรเลขที่ 490/6 นั้นเป็นป้ายที่แจ้งให้พขร. ที่ทำขบวนรถเที่ยวขึ้นทราบว่า สถานี สง. ( สถานีเขาสวนกวาง ) นั้น ใช้สัญญาณไฟสีชนิด 3 ท่าครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.