นั่งรถไฟ KORAIL ที่ KOREA

[coach]

มีโอกาสได้ไปเที่ยวเกาหลีอีกแล้วขออนุญาตไปด้วยครับ และขออนุญาต ฝากข้อมูลก่อนตัวจริงมารายงานต่อครับ












ถ้ามีโอกาสและว่างจะเล่าเรื่องโรงงานผลิตรถไฟที่ญี่ปุ่นให้ฟังครับ

ขออนุญาต ตามไปเกาหลีด้วยคนครับ

[Rakpong]

ระบบรถไฟในเกาหลีใต้นั้น พัฒนาได้สูสีกับญี่ปุ่นแล้ว แต่เนื่องจากเป็นประเทศเล็ก ๆ จึงไม่ได้เห็นรถไฟความเร็วสูงหลากหลาย

แต่การเดินทางโดยรถไฟก็ค่อนข้างสะดวกครับ แม้จะไม่ได้ข้าไปในทุกเมืองย่อยก็ตาม

มาติดตามครับ ว่าหลังจากห้าปีผ่านไป รถไฟเกาหลีเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง

[Tui4222]

กาแฟเย็น ชาเย็น น้ำเย็น น้ำอัดลมไหมครับพี่...ผมมาขายน้ำครับ เห็นผู้โดยสารถ้าจักเยอะ

ยาวไปยาวไป ผู้กองครับ ท้าย กลาง หน้า พร้อม จัดไปS24เสานอกได้เลยครับ

[CENTENNIAL]

ต้องขอโทษสมาชิกทุกๆ คนครับที่ทิ้งโพสต์แรกไว้ซะนานเลย แต่โดยปกติแล้วผมไม่ใช่คนที่ชอบดองกระทู้นะครับ โดยเฉพาะกระทู้รีวิวทั้งหลาย เพราะมันไม่ได้ค้นหาข้อมูลอะไรมากนัก เสมือนเป็นการเล่าเรื่องให้ฟังซะมากกว่า แต่เพราะช่วงนี้มีภารกิจหนาแน่นมากจริงๆ ครับ ก็ถือว่าโชคดีมากๆ ที่ตอนที่ผมลางานไปนั้น ไม่มีภารกิจอะไร แต่พอกลับปุ๊บก็ได้ทำงานมากมายเลย ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว แต่ก็ไม่คิดมากครับ เสมือนทำงานใช้หนี้ที่ลางานไป

ขอบคุณน้องบอย pattharachai น้อง nutt8 น้าแมว alderwood คุณออย OLIVE คุณ Serberk น้อง mito ครับที่ติดตามชม ขอบคุณคุณ coach ครับสำหรับข้อมูลเสริม

^อ.ตุ้ยครับ รถไฟเกาหลีนั้น จะว่าไปแล้วก็เหมือนกับรถไฟแดวูของเราเลยครับ ก็จะไม่ให้เหมือนได้อย่างไร ในเมื่อที่นั่นเป็นต้นตำรับ เป็นเมืองผลิตนั่นเอง แม้การงานจะยุ่งแต่ในช่วง relax ก็จะพยายามมานำเสนอให้ชมกันครับ

^คุณโดนัทครับ ผมคงยังไม่อาจเป็นไกด์ได้ครับ เพราะมีแววเจ๊งแน่ พาลูกทัวร์ไปนั่งแต่รถไฟๆๆๆ อย่างเดียว แต่ถ้าเป็นไกด์ให้กับ RFT แฟนคลับ อันนี้น่าจะรุ่งอยู่

^เฮียกวงล่ะ เคยนั่งโรลสรอย หรือยังฮะ ผมคุยได้แล้วนะว่าเคยนั่งโรลสรอยแล้ว

^พี่หมอครับ จริงอย่างที่พี่หมอบอกล่ะครับ ผมว่าเกาหลีใช้รูปแบบการขนส่งด้วยรถไฟอย่างกว้างขวางจริงๆ ครับ สูสีกับญี่ปุ่นครับ แต่รถไฟความเร็วสูงมีน้อยกว่า

^ขอบคุณท่าน นตต.4222 สำหรับ เสบียงครับ

..........................................................................................................

ถ้าถามผมว่า ทำไมผมถึงเลือกไปเที่ยวที่เกาหลี ในเมื่อยังมีประเทศอื่นๆ เช่น ญี่ปุ่น ที่มีระบบรถไฟที่น่าสนใจกว่ามากมาย ผมขอตอบเลยครับว่า

1.ผมชอบสาวเกาหลี เอ้ย ผมชอบประเทศเกาหลีครับ คงเพราะเป็นต่างประเทศๆ แรกที่ผมได้ไป และชอบความศิวิไลซ์ ที่นั่นมากๆ ครับ
2.พอชอบประเทศเกาหลีแล้ว ดันได้มีโอกาสรู้จักกับสาวเกาหลี หรือมีเพื่อนเป็นสาวเกาหลีซะอีก แต่คงเป็นแค่เพื่อนเท่านั้นล่ะครับ
3.ผมอ่านภาษาเกาหลีได้ กล่าวคือ รู้ว่าคำนี้ เขียนแบบนี้ มันออกเสียงเป็นอย่างไร และผมสะกดได้ เขียนได้ แม้ส่วนมากจะไม่รู้คำแปลก็ตาม แต่นั่นก็พอจะช่วยให้ผมเอาตัวรอดได้บ้างแล้วครับ เชื่อสิว่ามีประโยชน์
4.รถไฟเกาหลีมีบริษัทเดียวคือ KORAIL ดังนั้น ผมเชื่อว่ามันไม่น่าจะวุ่นวายในการเลือกใช้บริการครับ

วันที่ 1 ของทริป

ตื่นนอนตอนตี 4 อาบน้ำแต่งตัว และเดินทางมาสนามบินสุวรรณภูมิด้วยจิตใจว้าวุ่นกับสถานการณ์บ้านเมือง แต่อีกใจนั้น ก็อยากจะไปมากๆ คิดไปคิดมา เดินไปเดินมา ผมก็เดินมาถึง GATE หรือท่าเทียบเครื่องบินแล้วครับ และเครื่องบินก็มาจอดรอแล้ว ว้า ถอยหลังไม่ได้แล้วสิ ไปก็ไปครับ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแล้วล่ะ

ผมเดินทางไปเกาหลีด้วยสายการบินไทย เที่ยวบิน TG 634 กรุงเทพฯ - ไทเป - โซล ซึ่งจะออกจากสุวรรณภูมิ 07.10 น. และจะไปถึงสนามบินอินชอน 16.15 น. ตามเวลาเกาหลีซึ่งจะเร็วกว่าที่ไทย 2 ชั่วโมง TG 634 บินด้วยเครื่องบิน BOEING 777-200 ครับ อาจจะเป็นเครื่องที่เก่าไปสำหรับเซียนนั่งเครื่องบิน แต่ผมเฉยๆ ครับ เครื่องรุ่นไหนก็ไปได้ทั้งนั้น ขอให้ไปถึงเกาหลีเป็นพอ



ประตู GATE เปิด 06.30 น. แต่ผมก็นั่งรอจนเกือบๆ 7 โมงเช้าล่ะครับ ถึงเดินเข้าไปเพราะไม่อยากเข้าไปนั่งรอในเครื่องบินนาน จนเห็นว่าโอเคแล้ว ผมจึงเดินเข้าไปภายในเครื่องบินซึ่งผมได้ที่นั่งหมายเลข 33K ครับ เป็นที่นั่งติดหน้าต่าง



มองผ่านหน้าต่างไปยังด้านข้าง เห็นเครื่องบินอีกลำก็กำลังจอดเทียบท่า รอผู้โดยสารอยู่เช่นเดียวกัน

[CENTENNIAL]

วันนี้ได้นั่งโรลสรอย ซะด้วยครับ แต่เคยอ่านเจอในจากในบอร์ดพันทิป กระทู้ห้อง BP ว่าเครื่องยนต์ยี่ห้อโรสรอย ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เจ๊งบ่อย เครื่องตกบ่อย
แล้วจะทำไงได้ล่ะครับ ก็ในเมื่อวันนี้ เครื่องบินที่นั่งไปก็ใช้เครื่องโรลสรอยซะด้วย แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ค่อยหวั่นเกรงอะไรนัก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เกิดมาทั้งที ได้นั่งเครื่องบินแล้ว เครื่องบินตกจะตายหรือไม่ก็ต้องบอกว่าโชคดีแล้วล่ะครับ เพราะคนอื่นเค้าขึ้นกันเป็นแสนเป็นล้านคน ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เป็นรางวัลที่ 1 เลยนะนั่น

แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็กลัวว่าถ้าผมเป็นอะไรไป คงมีหลายคนที่เสียใจอย่างน้อยก็พ่อแม่และญาติพี่น้องล่ะ ผมจึงต้องภาวนากับเจ้าโรลสรอยตัวนี้ว่า ขอให้มันภาคภูมิใจที่มันได้มาเป็นโรลสรอย และทำหน้าที่อย่างสมเกียรติ อย่างเต็มที่ตลอดเส้นทางการบินก็แล้วกัน สาธุ...



ซักพักเสียงเครื่องยนต์โรลสรอยก็เริ่มทำหน้าที่ของมันแล้วครับ นั่นหมายความว่าอีกไม่กี่นาที ผมก็จะได้เดินทางไปเกาหลีแล้ว ตื่นเต้นจริงๆ และต่อมาเครื่องบินก็ค่อยๆ ถูกดึงถอยหลังออกมาจากหลุมจอด เพื่อจะได้แล่นไปที่รันเวย์ และเตรียมทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอันปลอดโปร่งต่อไป



อารมณ์ในตอนนั้น ผมเริ่มตื่นเต้นและดีใจ มากกว่าการคำนึงถึงสถานการณ์บ้านเมืองแล้วครับ และผมต้องตัดใจคิดว่า "ในเมื่อเลือกที่จะมาเที่ยวแล้ว ก็ต้องตัดเรื่องอื่นออกไป ไม่งั้นจะเที่ยวสนุกได้อย่างไร" อืม งั้นก็ สู้ๆ

[CENTENNIAL]

ในชีวิตของผมนั้น ยังนั่งเครื่องบินขึ้นและลงไม่ถึง 10 ครั้งเลยครับ ที่ผมต้องเขียนแบบนี้เพราะว่าผมเคยนั่งเครื่องบินขึ้นอย่างเดียวด้วยครับ แต่ไม่ได้นั่งเครื่องบินลง เพราะผมกระโดดร่มกลางอากาศ 6 ตุ๊ป เป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมเลย แต่ไฮไลต์ที่ผมชอบมากที่สุดเวลานั่งเครื่องบินคือตอนที่เครื่องบินทะยานขึ้นฟ้าล่ะครับ เพราะช่วงนั้นเครื่องบินจะแล่นไปบนรันเวย์ ด้วยความเร็วสูง ประมาณ 200 - 250 กม./ชม. ได้มั๊งครับ ซึ่งจัดเป็นความเร็วสูงยากที่รถยนต์จะทำได้ การได้มองไปนอกหน้าต่างและเห็นวัตถุต่างๆ ผ่านเราไปอย่างรวดเร็วเป็นความรู้สึกที่ผมชื่นชอบมากๆ ครับ

สงสัยวันนี้กระแสลมจะกลับทิศทางครับ ไม่เหมือนปกติที่เคยเห็น คือปกติตอนที่เครื่องเทคออฟ จะหันหัวไปทางทิศใต้และจะมองเห็นอ่าวไทย ก็กลับต้องมองไม่เห็น เพราะเครื่องได้หันหัวไปทางทิศเหนือแทนครับ



พอเครื่องบินไต่ระดับขึ้นมาได้ประมาณ หมื่นกว่าฟิต หรือประมาณ 3 กม.กว่าๆ เสียงสัญญาณให้ปลดเข็มขัดนิรภัยก็ดังขึ้นมา แล้วอีกไม่นานแอร์โฮสเตสการบินไทยสาวสวย ก็เดินมาสอบถามและเสริฟอาหารเช้าให้ครับ ไฟล์นี้เป็นแอร์โฮสเตสสาวจริงๆ ครับ ไม่ใช่ แอร์กี่เหมือนเสียงล่ำลือว่า TG มีแอร์กี่เยอะ



จริงๆ ผมอยากทานข้าวสวยร้อนๆ กับกับข้าวมากกว่า เพราะผมมั่นใจว่าในหลายๆ วันต่อไปนั้นผมคงจะไม่ได้ทานข้าวสวยแน่ๆ แต่เมนูที่ผมเลือกนั้น ผมคิดว่าดีที่สุดในตอนนี้แล้วครับ

[KTTA-50-L]

[CENTENNIAL]

^
พอดีไม่ได้ถ่ายรูปแอร์โฮสเตสมานะเจฟ แต่เอาเป็นว่าอายุไม่ถึง 30 แน่นอน

บินมาจากสุวรรณภูมิได้ประมาณ 3 ชั่วโมง เสียงเครื่องยนต์โรลสรอยก็ค่อยๆ ผ่อนลง และเครื่องบินก็ค่อยๆ ลดระดับลง เพื่อจะลงจอดที่สนามบินไทเป ไต้หวัน แล้วครับ ซึ่งผมก็คิดว่าผมเลือกถูกแล้วที่มาไฟลท์นี้ เพราะช่วงเวลาบิน 3 ชั่วโมง กำลังพอดีเลย แถมยังได้มีโอกาสได้นั่งเครื่องบินขึ้นอีก 1 รอบด้วย และถือได้ว่า ได้มาเที่ยวไต้หวันอีก แม้จะเป็นแค่เพียงการเข้าไปในสนามบินก็ตาม

ลักษณะบ้านเมืองของไต้หวันผมเดาว่าคงแปลกตาไปจากบ้านเรามากพอสมควรครับ เพราะเท่าที่มองเห็นกลางอากาศดูเหมือนว่าที่ดินของเค้าทุกแปลงจะมีการจัดสรรแบ่งเขตกันไว้ชัดเจนแล้วครับ มันแบ่งเป็นแปลงเหมือนขีดเส้นกันไว้ชัดเจนเลย

ภาพนี้ไม่ชัดเท่าไหร่เลยครับ แต่ก็อยากให้เห็นบรรยากาศของบ้านเมืองเค้า ในขณะที่เครื่องบินกำลังลดระดับเตรียมตัวลงสนามบินไทเป



กัปปิตัน เอ้ย กัปตันอำนาจ นำเครื่องลงจอดอย่างนิ่มนวลมากๆ พอล้อแตะพื้นทั้งหมด เครื่องก็เริ่มลดความเร็วลงอย่างรวดเร็ว เพื่อเตรียมแล่นไปยังหลุมจอดในสนามบิน



ในสายตาของผมเอง เห็นว่าสนามบินแห่งนี้ น่าจะมีสร้างมานานแล้วพอสมควรครับ เพราะดูเก่าๆ ทึมๆ แล้วก็ดูไม่ค่อยคึกคัก ซักเท่าไหร่

[Wisarut]

[Adithepc20]

ขอเข้ารับชมด้วยคนครับผู้กองเอ็ม แหะๆ มาช้าไปหน่อยครับ
_________________
ฮิตาชิ 4506 ขณะทำขบวนรถสินค้าที่ 879 ออกจากสถานีชุมทางศรีราชา วันที่ 20 เม.ย. 2553 เวลา 16.50 น.