นั่งรถไฟ KORAIL ที่ KOREA

[Adithepc20]

[pattharachai]

^
^
ทำนองนั้นเลยครับพี่อู๋

[pak_nampho]

[CENTENNIAL]

^
เห็นด้วยตามคำแปลที่บอยและอู๋บอกมาครับ มันน่าจะแปลทำนองว่า "ที่หยุดรถไฟนอกเหนือจากตาราง"

^
หากจะว่าเป็นหัวรถจักร MacAarthur ตามที่พี่นพบอก ก็น่าจะจริงมากกว่าครับ
คือว่า คำเรียกหัวรถจักรไอน้ำ ว่ารุ่น MacArthur นั้น น่าจะเป็นหัวรถจักรไอน้ำที่สร้างโดยบริษัท Baldwin Locomotive Works USA. ที่วางระบบล้อแบบ mikado 2-8-2
ตอนแรกที่ผมเรียกว่า Baldwin นั้น ก็ไม่ผิดอะไรเพราะมันก็ผลิตโดยบริษัท Baldwin จริงๆ แต่ถ้าจะเรียกให้ชัดเจนจริงๆ ควรจะต้องเรียกว่า MacArthur ครับ

มาลงภาพต่อซักหน่อย
....................................................................................................

มุมมองจากบนดาดฟ้า มองไปทางลานจอดรถที่กว้างขวางของอิมจินกัง


มองไปไกลๆ เห็นสะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่งทอดยาวอยู่ ซึ่งน่าจะเป็นสะพานของทางรถยนต์ที่จะไปยังชายแดนเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือ แต่ว่าตอนนี้ พรมแดนยังปิดอยู่ครับ

ลองซูมจนสุดกำลังของเลนส์ดูบ้าง น่าเสียดายที่ไม่มีเลนส์เทเลมาด้วยเลย


ผมว่าบริเวณแนวภูเขาลูกเตี้ยๆ ลูกนี้ สมัยสงครามน่าจะเป็นสมรภูมิที่มีสภาพภูมิประเทศที่ได้เปรียบพอสมควรเลยครับ และในสมัยสงครามภูเขานี้ คงจะเต็มไปด้วยระเบิดเลย

[CENTENNIAL]

แล้วผมก็นั่งทอดอารมณ์ ชมวิวไปด้วยความสบายใจ แต่ไม่ค่อยสบายกายนักเพราะอากาศมันหนาวเย็นไปหน่อยนะ
แต่จะว่าไปแล้ว พอมานึกถึงอุณหภูมิในขณะนี้ของเมืองไทยแล้ว ผมชอบอากาศเย็นๆ หนาวๆ ของเกาหลีมากกว่านะ จะไปเดินเหิน ปั่นจักรยานไปไหนก็สบายๆ ไม่ร้อน แต่ถ้าเป็นบ้านเรา ตอนนี้ล่ะ ไม่อยากออกจากห้องทำงานเลย เพราะข้างในเย็นสบาย (ด้วยเครื่องปรับอากาศ)

อีกใจหนึ่งก็อยากจะรอให้ขบวนรถไฟแซมาอึลที่แล่นไปมาระหว่างอิมจินกัง-โดราซาน มาแล่นบนสะพานพอดี จะได้ถ่ายรูป แต่มันก็ไม่มาซะที


ก็เลยตัดสินใจว่า จะลงไปทานข้าวกลางวันก่อนดีกว่า เพราะเห็นว่าภายในอาคาร อิมจินกัก แห่งนี้ มีร้านอาหารอยู่ด้วย
ก่อนจะลงไปก็ขอถ่ายภาพเป็นที่ระลึก 1 ภาพ


ทริปหน้า ถ้าจะมาเที่ยวเกาหลี จะหานางแบบไปด้วย ทว่าตอนนี้เอากระเป๋าเป้ไปแทนก่อน

[Mongwin]

[CENTENNIAL]

^
ถ้าบริเวณสะพานทางรถไฟข้ามแม่น้ำแควที่ จ.กาญจนบุรี มีป้ายแผ่นใหญ่ๆ และเขียนรายละเอียดแบบที่อิมจินกังนี้ ก็คงจะดูดีขึ้นมาอีกครับ
อ.เอก กล่าวถึงสะพานข้ามแม่น้ำแคว ทำให้ผมนึกขึ้นได้ทันทีครับว่า การได้มาเที่ยวที่อิมจินกัง นี้ก็ไม่แตกต่างกับการไปที่สะพานทางรถไฟข้ามแม่น้ำแควเลยครับ

ส่วนสถานีรถไฟสงขลานั้น แม้ว่าจะไม่มีรถไฟแล่นแล้วก็ตาม ผมก็อยากให้เค้าอนุรักษ์เส้นทางไว้นะครับ แม้จะเป็นการที่ไม่ได้ประโยชน์จากพื้นที่มากนัก แต่มันก็สามารถพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวได้ รวมทั้งถ้าอยากใช้ประโยชน์จากการเดินรถในอนาคต ก็สามารถใช้งานได้ทันที

ดูอย่างที่นี่ครับ ทางรถไฟที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว (ขอคั่นโฆษณาอีกครั้ง )


credit: www.ilovetrain.com

สวยงามจริงๆ


credit: www.ilovetrain.com

เป็นทางรถไฟช่วงจากสถานี จินแฮ ( Jinhae ) ไปยังสถานีดงแฮ ( Tonghae ) ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของเกาหลีใต้ ซึ่งยกเลิกการเดินรถไปแล้ว
ในอดีตเส้นทางนี้ เป็นเส้นทางรถไฟที่จะไปเขตพื้นที่ฐานทัพเรือของเกาหลีใต้ คล้ายๆ ทางรถไฟจากบ้านพลูตาหลวงไปฐานทัพเรือสัตหีบล่ะครับ



credit: www.ilovetrain.com

เห็นแล้ว แหม!!! RFT.COM ของเรา มาทำโครงการปลูกต้นคูณ ริมทางรถไฟดีไหมครับ ลองนึกดูว่าถ้าดอกคูณออกดอกเหลืองอร่าม สองข้างทางรถไฟ เป็นแนวยาว เป็นระยะทางหลายร้อยเมตรเนี่ย มันจะสวยขนาดไหน

จบโฆษณา

[CENTENNIAL]

น่าเสียดายจริงๆ ครับ ที่ผมไม่ได้ไปเที่ยวที่สถานี จินแฮ ที่ว่านั้น เพราะมันค่อนข้างไกลจากโซลพอสมควรเลย ต้องใช้เวลาในการเดินทางพอสมควรเลยครับ

มาว่ากันที่อิมจินกังกันต่อ
พอฝากท้องไว้กับร้านอาหารภายในอาคารอิมจินกักแล้ว ตัดสินใจว่าจะกลับโซลดีกว่า แผนการณ์ที่ว่าจะรอถ่ายรูปรถไฟขบวนแซมาอึล กับสะพานข้ามแม่น้ำอิมจินกัง กับแผนที่จะเดินไปเที่ยวบริเวณอื่นๆ ต่อไปจึงต้องยกเลิกไป
แล้วพอเดินมาถึงสถานีรถไฟอิมจินกังก็พบว่ารถไฟดีเซลรางที่จะกลับโซลกำลังจะออกพอดี พอซื้อตั๋ว 1,400 วอน เสร็จแล้ว ก็ต้องรีบวิ่งนิดนึง
ขากลับตั้งใจว่าจะเล่นซ่อนตาดำซักหน่อย แต่ก่อนจะเล่นก็ถ่ายภาพไว้ก่อน



ทางตัดระบบเดียวกับถนนที่เกาหลีนั้น มีเครื่องกั้นทุกจุดครับ แต่ภาพข้างบนนี้ถ่ายเครื่องกั้นไม่ติดอะ
แล้วก็หลับไปประมาณชั่วโมงนิดๆ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ถึงเขตกรุงโซลแล้ว



เจอภาพหัวรถจักรพี่เท่ห์ ก็ต้องถ่ายเก็บไว้ก่อน ไม่ว่ามุมไหน

[CENTENNIAL]

รถไฟแล่นมาถึงสถานีโซลตรงตามเวลาในตาราง
ลงมาจากรถไฟแล้วก็ต้องมาเจอกับอากาศภายนอกที่หนาวเย็นเหมือนทุกครั้งเลย ไม่เหมือนบ้านเราที่ว่าลงจากรถแอร์แล้วก็ร้อนตับแลบ


ลงจากรถไฟแล้วก็ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกอีกหน่อย
แล้วก็ต้องไปต่อรถไฟใต้ดินครับ แผนการต่อไปคือ จะไปซื้อของฝากให้คนอื่นที่ตลาดมยองดง หรือเมียงดง

ออกมาจากสถานีโซลแล้ว


ภาพมันย้อนแสงไปหน่อยน่ะ
จริงๆ แล้วที่สถานีรถไฟโซลก็มีรถไฟใต้ดินผ่านตั้ง 2 สายครับ และสามารถเดินลงไปด้านล่างของสถานีได้เลย
แต่ที่ผมเดินออกมานอกสถานีเพราะต้องการถ่ายภาพเฉยๆ

[CENTENNIAL]

รถไฟใต้ดินสายที่จะผมเดินทางมาจากโซล คือรถไฟสายสีฟ้า หรือสาย 4 จากสถานีโซล มาลงสถานีเมียงดง เป็นระยะทางสั้นๆ เท่านั้น คือ โซล (seoul) >> ฮเวอฮยอน(hoehyeon) >> เมียงดง (myeongdong)

ถ้าไม่สนใจในภาษาเกาหลีมากนัก ก็ข้ามย่อหน้าที่เป็นตัวอักษรสีน้ำเงินนี้ไปเลยครับ
คำว่า "ฮเวอ" นั้น คนไทยเราออกเสียงเป็นภาษาเกาหลีจริงๆ ได้ยากมาก เพราะเสียงจริงๆ แทบไม่สอดคล้องกับหลักการออกเสียงในภาษาไทยเลย แต่ว่าคำในภาษาไทยที่ออกเสียงได้ใกล้เคียงที่สุด ก็คือ "ฮเวอ" โดยออกเสียงสระอะสั้นมากๆ จนแทบจะเหลือแต่เสียง "ฮ" อย่างเดียว และเสียง "เวอ" นี้ ยังออกเสียงอยู่ระหว่างสระ "ออ" และสระ "เออ" อีกด้วย

รถไฟใต้ดินเที่ยวจากสถานีโซลมานี้ เบียดเสียดอย่างที่สุด แต่นั่นก็ดีมากเพราะทำให้อากาศภายนอกที่หนาวๆ กลายเป็นอบอุ่นขึ้นมาทันที แถมขบวนนี้สาวๆ เยอะดี
ในที่สุดก็มาถึงที่ตลาดเมียงดงแล้ว



มาที่ตลาดเมียงดงแห่งนี้ เจอคนไทยเยอะมากๆ แน่นอนว่า ทัวร์ทุกบริษัท ต้องมีโปรแกรมมาที่เมียงดงแน่นอน ไม่มีพลาด



ยอมรับว่า อากาศที่หนาวเย็นแบบนี้ มันเหมาะสมกับการเดินช็อปปิ้งในลักษณะนี้มาก เพราะยิ่งเดิน ยิ่งเบียดกันก็ยิ่งอบอุ่น ไม่เหมือนงานกาชาดที่สวนอัมพร ยิ่งเดินยิ่งร้อน ยิ่งเบียดยิ่งอึดอัด
อากาศหนาวไม่หนาว ก็ดูจากคนใส่เสื้อกันหนาวกันได้ครับ