นั่งรถไฟ KORAIL ที่ KOREA

[CENTENNIAL]

ตอนนี้แม่น้ำที่เลียบทางรถไฟมานั้น ได้อยู่ห่างออกไปแล้วครับ

กำลังข้ามลำน้ำ ที่มองไปแล้วเห็นว่าน้ำใสๆ ที่น่าจะไม่ค่อยลึกมากนัก



แต่ดูลักษณะก็คล้ายๆ ว่าจะมีการขุดลอกแล้วเหมือนกัน



รถไฟมาหยุดครั้งแรกหลังจากออกมาจากยองจู ที่สถานีเยชอน แห่งนี้ครับ



ผ่านเยชอนมาแล้ว คราวนี้ภูเขาหายไปเยอะเลย กลายเป็นพื้นที่ราบสุดสายตาเลย

[CENTENNIAL]

ทุกพื้นที่เกษตรกรรม ก็จะต้องพบเรือนกระจกเสมอๆ ครับ



ที่ต้องมีเรือนกระจก ก็คงเป็นเพราะอากาศที่หนาวเย็นมาก จนไม่เหมาะสมสำหรับพืชบางชนิดล่ะครับ



ลำธาร ที่มีน้ำใสไหลลึก ท่วมหัว(นิ้วเท้า)



หนองน้ำแห่งนี้ ก็มีน้ำไม่มากนัก แต่โดยส่วนตัวผมชอบหนองน้ำลักษณะนี้ครับ เพราะดูท่าทางแล้วพื้นน่าจะเป็นก้อนกรวด ทำให้น้ำใส
ไม่เหมือนบ้านเราที่มักจะเป็นพื้นโคลนตม

[CENTENNIAL]

น้ำใส จนออกเป็นสีเขียว(ฟ้า) เลย



เห็นบรรยากาศแล้วน่าไปกางเต็นท์นอนจัง แต่อาจจะหนาวตายได้



อาคารรับส่งสินค้า ของสถานี Jeomchon (จอมชน) ซึ่งถูกปล่อยให้ทิ้งร้าง ซึ่งคาดว่าจะเป็นเพราะสถานีนี้ตั้งอยู่ในเส้นทางรถไฟสายรอง ไม่ใช่สายหลัก และเมื่อความนิยมใช้บริการน้อยลงไปเรื่อย ก็อาจจะทำให้ต้องเลิกกิจการส่งสินค้าไปโดยปริยาย

แต่ถ้าเป็นทางรถไฟสายหลักแล้วล่ะก็ อย่างน้อยที่สุดภายใน 20 นาที ก็น่าจะต้องได้เห็นขบวนรถไฟบรรทุกสินค้า 1 ขบวน



รถไฟมาหยุดรับส่งผู้โดยสาร ที่สถานี Hamchang (ฮัมชัง) ซึ่งตอนนี้มี อาจุมมา หรือป้าคนหนึ่งมานั่งด้านข้างผมด้วยครับ
ผมไม่สามารถจะพูดสนทนาใดๆ ได้ นอกจากจะยิ้มให้แกเพียงอย่างเดียว

[CENTENNIAL]

ที่เกาหลีใต้นี้ ผมสังเกตว่า ถ้าเราจะสำรวจอายุของผู้โดยสารบนขบวนรถไฟมุกุงฮวา ซึ่งเปรียบเทียบแล้วก็น่าจะประมาณรถธรรมดา หรือรถเร็วของบ้านเรา จากจำนวนผู้โดยสารทั้งหมดแล้ว จะพบว่ากลุ่มผู้โดยสาร ที่ใช้บริการรถไฟมุกุงฮวา มากที่สุด น่าจะคือกลุ่มผู้โดยสาร ที่มีอายุประมาณ 35-60 ปี ครับ



ส่วนกลุ่มวัยรุ่น จะมีไม่ค่อยมากนัก คงเป็นเพราะว่าถ้าเปรียบเทียบในเกาหลีแล้ว รถไฟมุกุงฮวาก็อาจจะเป็นประเภทรถไฟหวานเย็นก็ได้ ซึ่งไม่ทันใจวัยรุ่น



ลำธาร (อีกแล้ว)



ภาพนี้ผมพยายามจะถ่ายไปยังหัวรถจักรที่ทำขบวนครับ แต่เพราะเราไม่สามารถเปิดหน้าต่างแล้วยื่นกล้องออกไปถ่ายนอกตัวรถไฟ เหมือนรถไฟชั้น 3 ของบ้านเราได้
ทำได้ดีที่สุดก็ประมาณนี้ล่ะครับ

[CENTENNIAL]

เห็นดอกซากุระบานแล้ว ทำให้เกิดความคิดที่จะไปเที่ยวเกาหลีในช่วงต้นเดือนเมษายนอีกแล้ว



เพราะว่าเดือนเมษายน ถือว่าเป็นเดือนที่เริ่มต้นของฤดูใบไม้ผลิ หรือดอกไม้บาน ครับ



ต้องขอบคุณสำหรับผู้ที่ได้คิดและทำการปลูกต้นซากุระหลายๆ ต้น เรียงแถวกันตามริมถนนนี้ไว้ครับ เพราะทำให้เกิดทัศนียภาพที่สวยงาม น่ามองจริงๆ



รถไฟมาหยุดจอดรับส่งผู้โดยสารที่สถานี Sangju (ซังจู) สถานีแห่งนี้ ทางตัดทางรถไฟในเขตสถานี ใช้การขุดอุโมงค์ลอดเลยครับ เหนือชั้นจริงๆ

[CENTENNIAL]

ทางโค้งตรงจุดนี้ โค้งมากพอสมควรเลยครับ



นั่น ทำให้ผมมีโอกาสได้เก็บภาพหัวรถจักรที่ทำขบวนที่ผมกำลังนั่งโดยสารมานี้อีกครั้ง
เป็นหัวรถจักรพี่เท่ห์ จริงๆ ด้วย
แน่นอนล่ะ เพราะเส้นทางสายนี้ไม่มีสายส่งไฟฟ้าเหนือราง



น้ำน้อยจัง



ภูเขาที่หายไปห่างๆ ก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้ทางรถไฟอีกครั้ง

[CENTENNIAL]

และแล้วผมก็มีความรู้สึกว่ารถไฟกำลังแล่นขึ้นเนินเขาอีกรอบ



แต่ความรู้สึกที่จะต้องลุ้นว่าหัวรถจักรดีเซลจะหมดแรง และเสียชีวิตระหว่างปฏิบัติหน้าที่อย่างหนักในเส้นทางลาดชัน เหมือนหัวรถจักรดีเซลบ้านเรานั้น ไม่มีครับ
หมดลุ้นเลย



บริเวณนี้น่าจะเป็นเขตพื้นที่ปศุสัตว์ครับ เพราะเห็นมีฟาร์มเลี้ยงวัว เลี้ยงหมู ขนาดใหญ่หลายแห่งเลย



นี่ก็ใช่ครับ แต่กลิ่นไม่รุนแรงเข้ามาในรถไฟเหมือนแถวนครปฐม บ้านโป่ง ราชบุรี นะ

[CENTENNIAL]

ที่เห็นเป็นสีเขียวสดๆ ขัดกับสีของพืชตามธรรมชาติที่ยังเป็นสีเหลืองๆ ดูแล้งๆ นั้น น่าจะเป็นต้นหญ้าที่เค้าตั้งใจปลูกไว้ เพื่อไว้เลี้ยงวัว ก็เป็นได้ครับ



หรือว่า จะเริ่มใกล้เมือง Gimcheon (กิมชอน) ซึ่งผมเคยเจอในละครบอกไว้ว่า เมืองกิมชอนเป็นเมืองที่มีฟาร์มปศุสัตว์เยอะมากๆ และเนื้อสัตว์ส่งขายทั่วทั้งประเทศ
และเมื่อมองจากนาฬิกา ก็เชื่อว่าใกล้ที่จะถึงสถานีกิมชอนแล้วครับ
ซึ่งผมจะต้องลงจากรถไฟที่สถานีแห่งนี้



โบสถ์คริสต์ ที่พบได้ทั่วไปเกือบทั้งประเทศเกาหลีใต้ครับ เพราะประชากรส่วนใหญ่ของที่นี่ นับถือศาสนาคริสต์กัน



เข้าเขตเมืองกิมชอนแล้วครับ และเมื่อเข้าเขตเมือง เราก็จะได้พบอาคารคอนโดที่พักอาศัยสูง 15-20 ชั้น ตามแปลนมาตรฐานเกาหลี

[CENTENNIAL]

คงใกล้จะถึงสถานีกิมชอนแล้วครับ เพราะคิดว่าพ้นโค้งนี้ไป ก็จะไปบรรจบกับทางรถไฟสายตะวันตก ที่จะไปเมือง Busan แล้วครับ



ทางยกระดับที่เห็นในภาพด้านบนนี้ คือ เส้นทางรถไฟด่วน KTX ครับ
เป็นเรื่องที่น่าน้อยใจสำหรับชาวเมืองกิมชอนครับ ที่ว่ามีทางรถไฟด่วนพิเศษ KTX ความเร็วสูงสุด 300 กม./ชม. ผ่านกลางเมืองแท้ๆ
แต่เป็นแค่ทางผ่านอย่างเดียวนะครับ ไม่มีสถานีให้รถหยุดจอด ทั้งที่เมืองกิมชอนก็จัดว่าเป็นเมืองใหญ่

ตอนนี้ Hyundai Rotem ได้สร้างรถไฟ KTX-2 ออกมาแล้ว และกำลังนำมาแล่นทดสอบการใช้งานอยู่ครับ โดยรถไฟรุ่นนี้ สามารถทำความเร็วสูงสุดได้ถึง 330 กม./ชม.ครับ มากกว่า KTX-1 ที่ความเร็วสูงสุดอยู่ที่ 300 กม./ชม.
ส่วนเส้นทางที่รถไฟ KTX ในเกาหลีใต้นั้น น่าจะรองรับความเร็วสูงสุดอย่างปลอดภัย ได้ถึง 350 กม./ชม. ครับ



หัวรถจักรดีเซลพี่เท่ห์ จอดหลบฉากอยู่



แล้วในที่สุดผมก็มาถึงที่สถานีกิมชอนแล้ว
ที่เมืองกิมชอน อากาศจะอบอุ่นกว่ากรุงโซลครับ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่คิดจะถอดเสื้อกันหนาวออกอย่างแน่นอน

[CENTENNIAL]

ต่อครับ

รถไฟ KORAIL ถือว่าตรงเวลามากๆ ครับ เพราะมาหยุดที่สถานีกิมชอนในเวลา 16.34 น. ซึ่งช้ากว่าเวลาในตารางเพียง 1 นาที เท่านั้น แล้ว 1 นาที ก็ถือว่าเล็กน้อยจริงๆ ครับ เพราะบางทีนาฬิกาของผมอาจจะเร็วไปนิดหน่อยก็ไำด้
ส่วนรถเร็วมุกุงฮวา 1795 ที่ผมโดยสารมานี้ ก็จะเดินทางต่อไปยังปลายทางสถานี Busan (บูซาน)

ระยะทางจากสถานียองจู มาสถานีกิมชอน เป็นระยะทาง 128.8 กม. ใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมงกับ 4 นาที เท่ากับว่าใช้ความเร็วเฉลี่ย 62.32 กม./ชม.
ความเร็วเฉลี่ยใช้ได้เลยครับ

แล้วก็ต้้่องปฏิบัติตามกฎ หรืออาจจะเป็นธรรมเนียมของการใช้บริการรถไฟของประเทศนี้ครับคือ ต้องรีบเดินออกจากส่วนพื้นที่ชานชลา โดยจะไม่สามารถมาเดินโอ้เอ้ ไปมา เพื่อถ่ายรูปเล่นได้

ส่วนผมเองหลังจากเดินออกมาจากชานชลาแล้ว ก็มาหยุดที่ห้องพักผู้โดยสารครับ เพื่อซื้อตั๋วรถไฟขากลับ



ผมยังติดใจในความเร็วสูงสุด 300 กม/ชม ในระดับพื้นดินของรถไฟด่วนพิเศษ KTX อยู่ครับ จึงได้เลือกที่จะนั่งรถไฟ KTX กลับโซล
อย่างที่บอกไปครับว่า ที่เมืองกิมชอน มีทางรถไฟ KTX ผ่ากลางเมืองก็จริง แต่ดันไม่มีสถานีจอด
ทั้งนี้ ในการที่ผมบอกว่าเลือกที่จะนั่งรถไฟ KTX กลับโซล ที่เมืองกิมชอน นั้น หมายความว่า ผมต้องนั่งรถไฟขบวนหนึ่งขบวนใด ที่มีทิศทางไปทางกรุงโซล จากเมืองกิมชอน แล้วไปลงที่สถานีเมือง Daejeon (แดจอน) ซึ่งเป็นสถานีร่วมระหว่างรถไฟ KTX และรถไฟธรรมดา จากนั้นก็ค่อยไปขึ้นรถไฟ KTX ที่แดจอน เพื่อกลับโซลอีกต่อหนึ่ง

ทว่าในการซื้อตั๋วเราสามารถเลือกกลับโซลด้วยรถไฟ KTX ขบวนใดก็ได้ทันทีครับ แล้วเครื่องอัตโนมัติจะค้นหาขบวนที่เหมาะสมสำหรับในการไปต่อรถไฟ KTX ให้เราเลือกอีกครั้งหนึ่ง
ซื้อตั๋วเรียบร้อย พอมีเวลาออกไปเดินเล่นข้างนอกสถานีได้อีกประมาณ 1 ชั่วโมงครับ



ตัวอาคารสถานีกิมชอน เมื่อมองจากถนนด้านนอกสถานี
ลักษณะที่ตั้งของสถานีรถไฟกิมชอน ผมลองนึกจินตนาการดูแล้ว ใกล้เคียงกับสถานีรถไฟอุตรดิตถ์เลยครับ คือ อยู่กลางเมืองเลย



เดินต่อไป