อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง . . .

[ExtendeD]

จากเสาสัญญาณหางปลาเมื่อสักครู่ เดินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงบริเวณช่วงเสาโทรเลขที่ 397/10 - 397/11 ก็จะมาถึงสะพานเหล็กแบบแผงขึ้นแห่งหนึ่ง รายละเอียดเท่าที่ผมมีอยู่ในมือระบุเอาไว้ว่า สะพานแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณ กม. ที่ 397+590.00 มีความยาว 20 เมตร รหัสทรัพย์สิน 5004229 และนำมาติดตั้งเมื่อปีพ.ศ. 2511 ( ค.ศ. 1968 ) ในรูปข้างล่างนี้เป็นมุมมองย้อนกลับไปทาง สถานีห้วยราช - สถานีบุรีรัมย์ ครับ




nameplate ที่ติดอยู่ที่สะพานนั้นระบุเอาไว้ว่าเป็นผลงานของ Yokogawa Bridge Works กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น สร้างขึ้นเมื่อปีพ.ศ. 2498 ( ค.ศ. 1955 ) สามารถรับน้ำหนักกดเพลาได้ 15 ตันครับ



สำหรับสะพานโครงเหล็กขนาดใหญ่ ที่เป็นผลงานของ YOKOGAWA BRIDGE WORKS เท่าที่ได้มีการสำรวจและนำเสนอใน RFT.com แล้วก็คือ
1. สะพานจักรี จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
2. สะพานข้ามแม่น้ำแควน้อย จังหวัดพิษณุโลก
3. สะพานข้ามคลองท่าฬ่อ จังหวัดพิจิตร
4. ส่วนหนึ่งของสะพานข้ามแม่น้ำแคว จังหวัดกาญจนบุรี
5. สะพานข้ามแม่น้ำปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
6. สะพานข้ามแม่น้ำเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี
7. สะพานข้ามคลองกะมัง จังหวัดอยุธยา
8. สะพานห้วยแม่ต้า จังหวัดแพร่
9. สะพานข้ามคลองบางปรอง จังหวัดนครสวรรค์
10. สะพานข้ามคลองบอระเพ็ด จังหวัดนครสวรรค์
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

สะพานแห่งนี้ได้รับการทำสีครั้งล่าสุดเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2544 ครับ




ส่วนรหัสทรัพย์สินก็ถูกเขียนเอาไว้บนตัวสะพาน


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

รูปข้างล่างนี้เป็นมุมมองย้อนกลับไปทาง สถานีกระสัง ครับ




ในช่วงต้นปีที่ผมไปเดินเล่นที่นั่น ยังพอเดินจากแนวทางรถไฟลงไปที่พื้นที่ด้านล่างได้ครับ ผมก็เลยได้มุมมองด้านข้างของสะพานแห่งนี้มาเก็บสะสมเอาไว้ แต่ถ้าเป็นทุกวันนี้สงสัยถ้าไม่เดินมาตามถนนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอาคารสถานีแล้ว ก็คงต้องลุยน้ำข้ามมาล่ะครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก่อนจะเดินกลับไปที่ สถานีกระสัง ก็เดินมาดูเสาสัญญาณต้นสุดท้ายที่อยู่ในบริเวณนั้นกันครับ เสาสัญญาณต้นนี้ก็คือ เสาสัญญาณเตือนชนิดหางปลา สำหรับขบวนรถเที่ยวขึ้น ที่อยู่ใกล้ ๆ กับเสาโทรเลขที่ 397/7 ครับ




ในช่วงที่เดินเล่นอยู่ที่ สถานีกระสัง มี ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 72 ต้นทางสถานีศีขรภูมิ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ วิ่งผ่านมาแค่ขบวนเดียว แต่ผมหาไฟล์ Clip นั้นไม่เจอแล้วครับ ตัดมาถึงตอนที่ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 421 ต้นทางสถานีนครราชสีมา - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี มาถึง สถานีกระสัง เมื่อเวลา 09:03 น. ( ช้า 5 นาที ) กันเลย ตอนนั้นผมตั้งใจจะเก็บภาพ RHN. คู่กับเสาสัญญาณหางปลาเอาไว้ แต่ก่อนหน้านั้นไม่นานมีโทรศัพท์เข้ามาพอดี ไม่มีเวลาเตรียมตัวก็เลยได้รูปออกมาเป็นแบบนี้ รู้สึกจะช้าไปหลายวินาทีเลย ก่อนจะกลับบุรีรัมย์ เรายังมีเวลายังมีเหลืออยู่อีกนิดหน่อย เดี๋ยวจะนั่งรถไฟขบวนนี้ไปเที่ยวต่อกันอีกสักทีครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จุดหมายต่อไปก็คือ สถานีหนองเต็ง ครับ ผมลงจากขบวนที่ 421 เวลา 09:10 น. แล้วตั้งใจเอาไว้ว่าจะขึ้น ขบวนรถท้องถิ่นที่ 428 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีนครราชสีมา กลับไปที่ สถานีบุรีรัมย์ นั่นหมายความว่าผมมีเวลาเดินไปเดินมาอยู่ที่นี่ประมาณ 15 นาที ก็คงจะทำอะไรไม่ได้มากครับ

แต่อย่างน้อยไหน ๆ ก็มาแล้วเก็บภาพติดกล้องกลับไปสักหน่อยก็ยังดี เริ่มจากมุมมองชานชาลาทางด้านทิศตะวันตกครับ




ส่วนรูปนี้เป็นมุมมองจากทางด้านตะวันออก



สถานีหนองเต็ง ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีอุบลราชธานี )
เป็นสถานีระดับที่ 4 อักษรย่อ เต. รหัสสถานี 2244
ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลหนองเต็ง อำเภอกระสัง จังหวัดบุรีรัมย์
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 405.50 กิโลเมตร

สำหรับ สถานีหนองเต็ง นั้น เท่าที่ผมเห็นที่นี่ค่อนข้างเงียบสงบ ไม่ได้ตั้งอยู่กลางชุมชนใหญ่เหมือนกับ สถานีกระสัง แต่ว่าจำนวนผู้โดยสารที่รอการโดยสารอยู่ทั้งภายในอาคารสถานี และบนชานชาลา ไม่ได้มีน้อยอย่างที่ผมคิดเอาไว้เลยครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ต่อจากนั้นพอ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 428 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีนครราชสีมา มาถึง ผมก็ก้าวขึ้นไปบนรถ เหตุการณ์ระหว่างการเดินทางเกือบ 30 กิโลเมตร จาก สถานีหนองเต็ง มาที่ สถานีบุรีรัมย์ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ ไม่ได้เจอกับรถไฟขบวนอื่นเลยครับ และแล้วขบวนที่ 428 ก็พาผมเดินทางกลับมาถึง สถานีบุรีรัมย์ โดยสวัสดิภาพ และเคลื่อนขบวนออกไปเมื่อเวลา 10:06 น. ( ช้า 9 นาที )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[Air_Reservoir]

มารอรับบัตรคิวช้าไปไหมครับเนี่ย ขอมานั่งชมด้วยคนครับ


_________________
ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 13 กรุงเทพ - เชียงใหม่, สถานีห้างฉัตร, จังหวัดลำปาง

[ExtendeD]

ขบวนที่ 428 ออกไปแล้ว แต่ผมยังไม่กลับไปที่บ้านน้องปู๊นครับ เพราะว่าอีกไม่นาน ขบวนรถเร็วที่ 136 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ก็จะเข้ามาหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารที่ สถานีบุรีรัมย์ แล้ว ขอนั่งรอดูรถไฟอีกสักขบวนก็แล้วกัน . . .

ใน Clip ต่อไปนี้เป็นภาพขณะที่ขบวนที่ 136 ที่ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า General Electric ( GEA. ) หมายเลข 4532 ทำขบวน กำลังเคลื่อนขบวนออกจาก สถานีบุรีรัมย์ ไปเมื่อเวลา 10:34 น. ( ช้า 7 นาที ) ขมุกขมัวมาตั้งแต่เช้า แดดเพิ่งจะออกก่อนที่ขบวนที่ 136 จะมาถึงไม่นานนี้เองครับ

Screenshot Click here~!


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ปิดท้าย อีสานใต้ '52 The Series ตอน . . . ก่อนบวช ด้วยรูปชุดรถของ ขบวนรถเร็วที่ 136 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ก็แล้วกันครับ



เรื่องราวในตอนแรกนี้อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรมาก จริง ๆ แล้วมันก็ไม่มีอะไรจริง ๆ นั่นล่ะครับ ตอนแรกก็คิดว่าคงจะเก็บรูปเอาไว้ ไม่ได้เอามาแปะให้ได้ดูกัน เพราะเคยทำรีวิวในเส้นทางสายนี้หลายครั้งแล้ว แต่ช่วงนี้เวลาว่างมีค่อนข้างเยอะ Clip ที่ถ่ายเอาไว้ก็อยู่ใน Photobucket อยู่แล้ว ก็เลยไปทำรูปเอามาแปะ ๆ รวม ๆ ให้ได้ดูกัน คิดว่าเนื้อเรื่องในตอนที่ 2 กับตอนที่ 3 น่าจะมีอะไรน่าสนใจมากกว่านี้ครับ อย่างน้อยก็คงจะไม่ได้แบกเจ้า Olympus ตัวนี้ขึ้นรถไฟไปต่างจังหวัดอีกแล้ว รูปน่าจะออกมาดีกว่านี้ครับ ( แนะ . . . มือไม่ถึงแล้วไปโทษกล้องอีก )

เรื่องราวในตอนที่ 2 ที่เกิดขึ้นในช่วงปลายเดือนเมษายนนั้น เป็นภารกิจสุดท้ายของเจ้า Sony Cybershot DSC-W17 ที่เป็นกล้องที่อยู่กับผมมานานเกิน 3 ปี น่าจะได้รับชมกันอย่างเร็วที่สุดคงเป็นบ่าย ๆ ของวันพฤหัสที่ 11 มิถุนายน ระหว่างนี้ขอไปตะลอนออกนอกเขตกรุงเทพก่อนครับ

[ksomchai]

รอชมอยู่ครับ