อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง . . .

[ExtendeD]

บ่ายวันนั้นผมกับน้องปู๊นเดินทางกลับบุรีรัมย์ไปกับ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 427 ต้นทางสถานีนครราชสีมา - ปลายทางสถานีอุบลราชธานี ที่เห็นอยู่นี้ครับ ในวันนั้นขบวนที่ 427 พ่วงกันมาแค่ 3 คัน เป็น พซข. + พซข. + กซข. ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บรรยากาศระหว่างเดินทางกลับกับขบวนที่ 427 ในบ่ายวันนั้น ค่อนข้างคึกคักกว่าตอนที่อยู่บนขบวนที่ 424 เมื่อเช้าวันเดียวกันนั้นครับ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนผู้โดยสาร และขบวนรถไฟที่ผ่านมาให้ได้พบเห็นระหว่างการเดินทาง เท่าที่ผมจำได้ก็เจอรถโดยสาร 1 ขบวน กับรถสินค้าถึง 2 ขบวนครับ ( สำหรับเส้นทางสายนี้ผมว่าเยอะแล้วนะ )

ออกจาก สถานีนครราชสีมา มาไม่ทันไร พอมาถึง สถานีชุมทางถนนจิระ ขบวนที่ 427 ก็เข้าไปจอดในรางที่ 2 แล้วหยุดรอเวลาจนกว่า ขบวนรถเร็ว ( รถไฟฟรีจากภาษีประชาชน ) ที่ 146 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ จะเข้ามาถึงครับ

Screenshot Click here~!


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

Clip ต่อไปนี้ถ่ายได้ที่ สถานีท่าช้าง เป็นภาพช่วงที่ขบวนที่ 427 รอหลีกรถสินค้า 1 ใน 2 ขบวนที่เจอระหว่างที่เดินทางกลับ ซึ่งรถสินค้าขบวนนี้ก็คือขบวนรถขนหินจากเขากระโดง ( ALS.4145 + 11 บทข. + 2 พ.ห. ) ที่ได้เจอกันเมื่อเช้า พอเข้าไปรับหินจากลานเก็บหินแล้ว ก็ทำขบวนกลับออกมาในช่วงบ่ายครับ

Clip นี้ยังคงเป็นภาพจากกล้อง Fuji FinePix A820 ของน้องปู๊น ( เจ้า Cybershot ของผมมันใกล้จะถึงวาระสุดท้ายเต็มที ) ครับ

Screenshot Click here~!


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ดูบรรยากาศนอกรถกันไปแล้ว หันกลับมาดูในรถกันบ้างดีกว่าครับ ตลอดการเดินทางผมกับน้องปู๊นนั่งอยู่ใน พซข.36 ซึ่งเป็นคันนำของขบวน ผู้โดยสารก็ค่อนข้างหนาแน่นมากเกือบตลอดทางครับ ( คงเป็นเพราะพ่วงกันมา 3 คัน ) เอ๊ะ รู้สึกเหมือนมีเหยื่อรออยู่ตรงหน้า . . .




อิจฉาคนนอนเก่งจริง ๆ เลย เด็กกำลังโตก็แบบนี้ล่ะครับ ปากว่าง ก็หลับ . . . ตอนปิดเทอมผมยาวเท่ห์จริง ๆ ตอนนี้เริ่มเรียน รด. แล้ว เจอกันอีกทีสงสัย ( หัว ) จะเกรียน เหอะ เหอะ . . . คิดว่าลบไฟล์ออกหมดแล้วล่ะสิ ยังอ่อนหัดน้องเอ๋ย ไฟล์นี้พี่ซ่อนเอาไว้อย่างดี เหอะ เหอะ ( อีกที ) อิอิ . . .




แล้วขบวนที่ 427 ก็พาผมกับน้องปู๊นกลับมาถึง สถานีบุรีรัมย์ อย่างปลอดภัย โดยที่ระหว่างทางหลังจากออกจาก สถานีท่าช้าง มา ก็ได้เจอกับรถสินค้าอีก 1 ขบวนเท่าที่เห็นเป็นการรวมร่างกันระหว่างขบวนรถน้ำมัน เบอร์ 4 ( เชลล์ ) กับ บซล. TPI ครับ ตอนนั้นไม่สะดวกจะถ่ายรูปจริง ๆ เพราะว่ารถสินค้าขบวนนี้ไปจอดหลีกอยู่ในทางประธาน พอขบวนที่ 427 ผ่านไปก็ต้องวิ่งเข้ารางที่ 2 งานนี้ผู้โดยสารก็ต้องออกแรงปีนกันสักหน่อยครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ในช่วงเย็นของวันนั้น ครอบครัวของน้องปู๊นต้องไปร่วมงานเลี้ยงฉลองที่บ้านของคุณอาที่รู้จักกัน ซึ่งสถานที่จัดงานเลี้ยงนั้นอยู่ใกล้ ๆ กับ สถานีบ้านหนองตาด ครับ ผมก็เลยได้โอกาสเกาะติดท้ายรถไปด้วย




งานเลี้ยงในค่ำคืนนั้นคึกคักมากครับ มีญาติพี่น้อง เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงานของคุณอามาร่วมงานกันน่าจะขึ้นหลักร้อย แขกมากันมากขนาดนี้ ก็ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อกันไม่ให้ขาดตกบกพร่อง น้องปู๊นก็เลยถูกวานให้เข้ามาซื้อน้ำแข็งและเครื่องดื่มในตัวเมืองเพื่อนำไปเลี้ยงแขก นั่นเป็นเหตุให้เรา 2 คนได้กลับมายืนดู ขบวนรถธรรมดาที่ 233 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีสุรินทร์ ที่ สถานีบุรีรัมย์ อีกครั้ง ขบวนที่ 233 ที่เห็นในคืนนั้นได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALS. ) หมายเลข 4120 ทำขบวนมาถึง สถานีบุรีรัมย์ เวลา 20:10 น. ครับ

ตอนแรกว่าจะเก็บภาพช่วงที่ขบวนที่ 233 เคลื่อนขบวนออกจาก สถานีบุรีรัมย์ มาเป็น Clip ครับ อุตส่าห์ตั้งกล้องเอาไว้อย่างดี แต่สุดท้ายโดนถ่าน AA ทำพิษอีกจนได้ ก็เลยมีเพียงแค่ภาพนิ่งเพียง 1 เดียวจากกล้องน้องปู๊นมาฝากแทน


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ไหน ๆ ได้มีโอกาสแวะมางานเลี้ยงใกล้ ๆ กับ สถานีบ้านหนองตาด แล้ว จะไม่แวะมาเดินเล่นที่นี่มันก็คงจะแปลก ๆ อาศัยช่วงประมาณ 21:30 น. ที่จะมีขบวนรถด่วนเที่ยวล่อง 2 ขบวนวิ่งผ่านที่นี่ไปในช่วงเวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง มาดักรอดูรถไฟยามค่ำคืนกันดีกว่าครับ




บริเวณชานชาลาทางด้านทิศตะวันออก ( ทางไป สถานีบุรีรัมย์ ) จากมุมไกล ในคืนนั้นถ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าทางทิศตะวันตกก็จะเห็นพระจันทร์ดวงโต ๆ ลอยอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้จะไม่เต็มดวงแต่ก็ดูสวยดีครับ



สถานีบ้านหนองตาด ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีอุบลราชธานี )
เป็นสถานีระดับที่ 4 อักษรย่อ ตา. รหัสสถานี 2234
ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลหนองตาด อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 366.50 กิโลเมตร
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บริเวณป้ายประเพณีและชานชาลาทางด้านทิศตะวันออกของ สถานีบ้านหนองตาด ในมุมมองที่ใกล้เข้ามาอีกนิดครับ




รูปนี้เป็นมุมมองจากบริเวณชานชาลาทางด้านทิศตะวันออกครับ




และภาพชานชาลาทางด้านทิศตะวันตกของ สถานีบ้านหนองตาด นี้ เป็นภาพสุดท้ายของเจ้า Cybershot DSC-W17 ที่ตอนนี้ถูกตัดบัญชีไปนอนพักผ่อนอยู่ในตู้เรียบร้อยแล้ว ส่วนห่วงทางสะดวกที่ถูกแขวนอยู่บนเสานั้น เป็นห่วงทางสะดวกที่รอให้ช่างเครื่องของ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 74 ต้นทางสถานีศรีสะเกษ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ มาคว้าไป ตอนที่ยืนถ่าย Clip นี้อยู่ก็ไม่รู้หรอกครับว่าช่างเครื่องที่ผมพูดถึงนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นชาว RFT.com เจ้าถิ่นศรีสะเกษอีก 1 คนนั่นเอง กว่าน้องปู๊นจะโทรมาบอกขบวนที่ 74 ก็ไปไกลน่าจะเลย สถานีลำปลายมาศ ไปแล้ว ผมไม่ได้มองจริง ๆ เลยไม่ได้ทักทายกันเลย ขออภัยด้วยครับ



จะว่าไปเจ้ากล้อง Sony ตัวนี้ก็อยู่คู่มือผมมานานประมาณ 3 ปีแล้ว รูปภาพส่วนใหญ่มากกว่า 90% ที่นำมาทำเป็น Review ที่พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ชมผ่านทาง RFT.com ก็มาจากกล้องตัวนี้ เทียบกับราคาที่ซื้อมาในตอนนั้นกับปริมาณรูปที่ถ่ายไปทั้งหมดตลอดช่วง 3 ปี ไม่น่าจะต่ำกว่า 30,000 รูป เพราะวน 0001 - 9999 มาน่าจะ 3 ครั้งแล้ว คุ้มจริง ๆ ครับ แต่จะบอกว่าถึงเวลาโบกมือลา Cybershot Record ค่ายเก่า ย้ายไปซบ Lumix Entertainment ค่ายใหม่ ก็ไม่อาจจะถูกนักครับ เพราะว่าผมยังมีเจ้า DSC-P73 ตัวเล็ก ( เก่ากว่า DSC-W17 อีก ) เอาไว้สำรองใช้บางช่วงเวลา และในบางสถานที่อยู่อีก 1 ตัว หลังจากนี้คงมีทั้งภาพและ Clip จากเจ้ากล้องเก่าเก็บตัวนี้มาให้ชมกันครับ . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ปิดท้าย อีสานใต้'52 The Series เรื่อย ๆ ไปตามทาง ตอน เสร็จงาน . . . งานเสร็จ ด้วย Clip ช่วงที่ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 74 ต้นทางสถานีศรีสะเกษ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ทำขบวนผ่าน สถานีบ้านหนองตาด ไปเมื่อเวลาประมาณ 21:55 น. ขบวนที่ 74 ในคืนนั้นใช้รถดีเซลราง Daewoo ทำขบวนมากัน 2 คันครับ Clip นี้เป็นภาพจากกล้อง Fuji FinePix A820 ของน้องปู๊นเช่นเคยครับ

Screenshot Click here~!



ตอนแรกว่าจะอยู่รอเก็บภาพตอนที่ ขบวนรถด่วนที่ 68 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ วิ่งผ่าน สถานีบ้านหนองตาด ไปอีก 1 ขบวน แต่ก็ถูกเจ้าปู๊นมาฉกตัวไปซะก่อน ถ้าขบวนที่ 68 มาเร็วกว่านี้สัก 5 นาที คงได้ของฝากติดกล้องมาอีก Clip แน่ ๆ ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอน . . . เข้าพรรษา @ บุรีรัมย์ ( อีกทีเต๊อะ . . . )

เรื่องราวในตอนที่ 3 ของมหากาพย์ตะลอนอีสานใต้บทนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเข้าพรรษา ต้นเดือน - กลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาครับ จริง ๆ แล้วการเดินทางในครั้งนี้เป็นการเยือนแผ่นดินที่ราบสูงครั้งที่ 4 ในรอบปีนี้ของผม
- ครั้งที่ 1 ช่วงต้นเดือนมกราคม ใน อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอนที่ 1
- ครั้งที่ 2 ช่วงปลายเดือนเมษายน ใน อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอนที่ 2
- ครั้งที่ 3 ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม พออกหักช้ำชอกใจจากผลการแข่งขัน UEFA Champions League ฤดูกาลที่ผ่านมา พอสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น 28 พฤษภาคม ผมกับพี่อ้น Nai_SapaN ก็ขึ้นขบวนรถด่วนที่ 71 ออกไปรักษาแผลใจทันที ในตอนนั้น CyberShot ตัวเก่าสิ้นลมหายใจไปแล้ว ผมยังไม่มีเวลาไปหาซื้อกล้องตัวใหม่มาประจำการแทน เลยไม่มีภาพจากการเดินทางครั้งนั้นมาให้ดูกัน เพราะฉะนั้นก็ข้ามเหตุการณ์ช่วงนั้นไป มาชมเรื่องราวที่เกิดขึ้นช่วงต้นเดือนกรกฎาคมกันเลยดีกว่าครับ

ถ้าพี่ ๆ น้อง ๆ ติดตามการทำงานของหน่วยสำรวจสะพานมาโดยตลอด ก็คงพอจะรู้ว่าพวกเราตามเก็บสะพานโครงเหล็กที่อยู่ในเส้นทางสายอีสานใต้ ( สถานีชุมทางถนนจิระ - สถานีอุบลราชธานี ) มาได้เกือบครบทุกแห่งแล้ว ที่ยังหลงเหลืออยู่ก็มีเพียงแค่ สะพานเหล็กแบบโครงถักที่อยู่ห่างจาก สถานีบ้านคล้อ ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 3.1 กิโลเมตร ( อยู่ห่างจาก สถานีหนองแวง ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 3.91 กิโลเมตร ) และ สะพานเหล็กแบบโครงถักที่อยู่ห่างจาก ที่หยุดรถบ้านถ่อน ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 2.69 กิโลเมตร เท่านั้น ซึ่งสะพานทั้ง 2 แห่งนี้ก็ไม่ได้อยู่ในแผนการสำรวจที่ได้วางเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เพราะหากจะลงพื้นที่ที่นั่นจริง ๆ คงต้องใช้เวลานานครึ่งค่อนวัน หรือถ้าไม่อยากจะเสียเวลามากมายขนาดนั้นก็ต้องรีบจ้ำกันแบบเต็มกำลังเท่าที่จะทำได้ แล้วไปลุ้นเอาอีกทีว่าจะกลับไปทันขึ้นรถออกเดินทางต่อหรือเปล่า

งานเสร็จเร็วผมกับพี่อ้นก็เลยต้องหาอะไรอย่างอื่นทำ ซึ่งก็คงไม่พ้นเปลี่ยนมามองหาทำเลเหมาะ ๆ เอาไว้ตั้งกล้องเก็บภาพรถไฟแทนที่จะไปเดินเล่นบนสะพานอย่างที่เคยทำ จนกลายเป็นที่มาของการเยือนแผ่นดินอีสานใต้ในช่วงปลายเดือนพฤษภาคม และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นช่วงต้นเดือนกรกฎาคมที่พี่ ๆ น้อง ๆ กำลังจะได้รับชมกันต่อไปนี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันอังคารที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2552

วันนี้เป็นวันแรกของการเดินทางเยือนถิ่นอีสานใต้ในทริปนี้ครับ ประสบการณ์ที่ต้องฝ่าฝันการจราจรอันแสนจะหนาแน่นและวุ่นวายบนถนนเพชรเกษมเมื่อช่วงกลางเดือน ทำให้ผมต้องรีบออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อมาตั้งหลักที่ สถานีธนบุรี . . . อย่าเพิ่งสงสัยครับ ว่าจะไปอีสานแต่ทำไมมาโผล่ที่นี่ ช่วงนั้นผมมีโอกาสได้แวะมาทำธุระแถว ๆ โรงพยาบาลศิริราชอยู่บ่อย ๆ เดินผ่านไปผ่านมาก็เห็นว่าบริเวณตลาดวังหลังนั้นมีขายอาหารและขนมมากมายหลายชนิด เท่าที่ลองซื้อไปชิมดูก็ถูกปากถูกใจอยู่หลายร้าน ( นี่อาจจะเป็น 1 ในหลายเหตุผลที่ทำให้รูปร่างบวมขึ้นมาถนัดตา . . . ) ไปเที่ยวบ้านน้องปู๊นคราวนี้ก็เลยคิดว่าจะซื้อขนมอร่อย ๆ ไปเป็นของฝาก สอบถามกับเจ้าของร้านแล้วได้ความว่าร้านขายขนมที่ผมหมายตาเอาไว้เปิดแต่เช้าประมาณ 07:30 น. ก็เท่ากับว่าถ้าผมรีบมาแต่เช้าซื้อของฝากเสร็จ ก็ยังมีเวลามากพอที่จะเดินทางไปขึ้นรถไฟที่หัวลำโพงแบบไม่ต้องรีบร้อน แล้วขนมที่ซื้อไปเป็นของฝากก็จะเป็นของใหม่ ๆ สด ๆ ที่เพิ่งทำเมื่อช่วงเช้าวันนั้นด้วยครับ

เช้าวันนั้นผมมาถึงที่ สถานีธนบุรี ตั้งแต่ยังไม่ 07:00 น. บรรยากาศที่กรุงเทพฝั่งธนบุรีก็คงจะเหมือน ๆ กันกับที่ สถานีธนบุรี นี่ล่ะครับ ขมุกขมัวแต่เช้าเลย เห็นแบบนี้ก็ได้แต่ภาวนาในใจว่าพอไปถึงจุดหมายแล้ว ขอให้ได้เจออากาศดี ๆ ฟ้าใส ๆ แดดพอประมาณเท่านี้ก็พอ ( ในตอนนั้นลืมนึกถึงอะไรไปบางอย่าง . . . ) ส่วนชุดรถโดยสารที่จอดเทียบอยู่ในรางที่ 2 นั้นก็คือชุดรถของ ขบวนรถธรรมดาที่ 255 ต้นทางสถานีธนบุรี - ปลายทางสถานีหลังสวน ครับ