อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง . . .

[ExtendeD]

ไหน ๆ ได้มีโอกาสแวะมางานเลี้ยงใกล้ ๆ กับ สถานีบ้านหนองตาด แล้ว จะไม่แวะมาเดินเล่นที่นี่มันก็คงจะแปลก ๆ อาศัยช่วงประมาณ 21:30 น. ที่จะมีขบวนรถด่วนเที่ยวล่อง 2 ขบวนวิ่งผ่านที่นี่ไปในช่วงเวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง มาดักรอดูรถไฟยามค่ำคืนกันดีกว่าครับ




บริเวณชานชาลาทางด้านทิศตะวันออก ( ทางไป สถานีบุรีรัมย์ ) จากมุมไกล ในคืนนั้นถ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าทางทิศตะวันตกก็จะเห็นพระจันทร์ดวงโต ๆ ลอยอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้จะไม่เต็มดวงแต่ก็ดูสวยดีครับ



สถานีบ้านหนองตาด ในเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ ( ปลายทาง สถานีอุบลราชธานี )
เป็นสถานีระดับที่ 4 อักษรย่อ ตา. รหัสสถานี 2234
ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลหนองตาด อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์
ระยะทางจาก สถานีกรุงเทพ 366.50 กิโลเมตร
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

บริเวณป้ายประเพณีและชานชาลาทางด้านทิศตะวันออกของ สถานีบ้านหนองตาด ในมุมมองที่ใกล้เข้ามาอีกนิดครับ




รูปนี้เป็นมุมมองจากบริเวณชานชาลาทางด้านทิศตะวันออกครับ




และภาพชานชาลาทางด้านทิศตะวันตกของ สถานีบ้านหนองตาด นี้ เป็นภาพสุดท้ายของเจ้า Cybershot DSC-W17 ที่ตอนนี้ถูกตัดบัญชีไปนอนพักผ่อนอยู่ในตู้เรียบร้อยแล้ว ส่วนห่วงทางสะดวกที่ถูกแขวนอยู่บนเสานั้น เป็นห่วงทางสะดวกที่รอให้ช่างเครื่องของ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 74 ต้นทางสถานีศรีสะเกษ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ มาคว้าไป ตอนที่ยืนถ่าย Clip นี้อยู่ก็ไม่รู้หรอกครับว่าช่างเครื่องที่ผมพูดถึงนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นชาว RFT.com เจ้าถิ่นศรีสะเกษอีก 1 คนนั่นเอง กว่าน้องปู๊นจะโทรมาบอกขบวนที่ 74 ก็ไปไกลน่าจะเลย สถานีลำปลายมาศ ไปแล้ว ผมไม่ได้มองจริง ๆ เลยไม่ได้ทักทายกันเลย ขออภัยด้วยครับ



จะว่าไปเจ้ากล้อง Sony ตัวนี้ก็อยู่คู่มือผมมานานประมาณ 3 ปีแล้ว รูปภาพส่วนใหญ่มากกว่า 90% ที่นำมาทำเป็น Review ที่พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ชมผ่านทาง RFT.com ก็มาจากกล้องตัวนี้ เทียบกับราคาที่ซื้อมาในตอนนั้นกับปริมาณรูปที่ถ่ายไปทั้งหมดตลอดช่วง 3 ปี ไม่น่าจะต่ำกว่า 30,000 รูป เพราะวน 0001 - 9999 มาน่าจะ 3 ครั้งแล้ว คุ้มจริง ๆ ครับ แต่จะบอกว่าถึงเวลาโบกมือลา Cybershot Record ค่ายเก่า ย้ายไปซบ Lumix Entertainment ค่ายใหม่ ก็ไม่อาจจะถูกนักครับ เพราะว่าผมยังมีเจ้า DSC-P73 ตัวเล็ก ( เก่ากว่า DSC-W17 อีก ) เอาไว้สำรองใช้บางช่วงเวลา และในบางสถานที่อยู่อีก 1 ตัว หลังจากนี้คงมีทั้งภาพและ Clip จากเจ้ากล้องเก่าเก็บตัวนี้มาให้ชมกันครับ . . .
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ปิดท้าย อีสานใต้'52 The Series เรื่อย ๆ ไปตามทาง ตอน เสร็จงาน . . . งานเสร็จ ด้วย Clip ช่วงที่ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 74 ต้นทางสถานีศรีสะเกษ - ปลายทางสถานีกรุงเทพ ทำขบวนผ่าน สถานีบ้านหนองตาด ไปเมื่อเวลาประมาณ 21:55 น. ขบวนที่ 74 ในคืนนั้นใช้รถดีเซลราง Daewoo ทำขบวนมากัน 2 คันครับ Clip นี้เป็นภาพจากกล้อง Fuji FinePix A820 ของน้องปู๊นเช่นเคยครับ

Screenshot Click here~!



ตอนแรกว่าจะอยู่รอเก็บภาพตอนที่ ขบวนรถด่วนที่ 68 ต้นทางสถานีอุบลราชธานี - ปลายทางสถานีกรุงเทพ วิ่งผ่าน สถานีบ้านหนองตาด ไปอีก 1 ขบวน แต่ก็ถูกเจ้าปู๊นมาฉกตัวไปซะก่อน ถ้าขบวนที่ 68 มาเร็วกว่านี้สัก 5 นาที คงได้ของฝากติดกล้องมาอีก Clip แน่ ๆ ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอน . . . เข้าพรรษา @ บุรีรัมย์ ( อีกทีเต๊อะ . . . )

เรื่องราวในตอนที่ 3 ของมหากาพย์ตะลอนอีสานใต้บทนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเข้าพรรษา ต้นเดือน - กลางเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาครับ จริง ๆ แล้วการเดินทางในครั้งนี้เป็นการเยือนแผ่นดินที่ราบสูงครั้งที่ 4 ในรอบปีนี้ของผม
- ครั้งที่ 1 ช่วงต้นเดือนมกราคม ใน อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอนที่ 1
- ครั้งที่ 2 ช่วงปลายเดือนเมษายน ใน อีสานใต้ '52 The Series : เรื่อย ๆ ไปตามราง ตอนที่ 2
- ครั้งที่ 3 ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม พออกหักช้ำชอกใจจากผลการแข่งขัน UEFA Champions League ฤดูกาลที่ผ่านมา พอสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น 28 พฤษภาคม ผมกับพี่อ้น Nai_SapaN ก็ขึ้นขบวนรถด่วนที่ 71 ออกไปรักษาแผลใจทันที ในตอนนั้น CyberShot ตัวเก่าสิ้นลมหายใจไปแล้ว ผมยังไม่มีเวลาไปหาซื้อกล้องตัวใหม่มาประจำการแทน เลยไม่มีภาพจากการเดินทางครั้งนั้นมาให้ดูกัน เพราะฉะนั้นก็ข้ามเหตุการณ์ช่วงนั้นไป มาชมเรื่องราวที่เกิดขึ้นช่วงต้นเดือนกรกฎาคมกันเลยดีกว่าครับ

ถ้าพี่ ๆ น้อง ๆ ติดตามการทำงานของหน่วยสำรวจสะพานมาโดยตลอด ก็คงพอจะรู้ว่าพวกเราตามเก็บสะพานโครงเหล็กที่อยู่ในเส้นทางสายอีสานใต้ ( สถานีชุมทางถนนจิระ - สถานีอุบลราชธานี ) มาได้เกือบครบทุกแห่งแล้ว ที่ยังหลงเหลืออยู่ก็มีเพียงแค่ สะพานเหล็กแบบโครงถักที่อยู่ห่างจาก สถานีบ้านคล้อ ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 3.1 กิโลเมตร ( อยู่ห่างจาก สถานีหนองแวง ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 3.91 กิโลเมตร ) และ สะพานเหล็กแบบโครงถักที่อยู่ห่างจาก ที่หยุดรถบ้านถ่อน ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 2.69 กิโลเมตร เท่านั้น ซึ่งสะพานทั้ง 2 แห่งนี้ก็ไม่ได้อยู่ในแผนการสำรวจที่ได้วางเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เพราะหากจะลงพื้นที่ที่นั่นจริง ๆ คงต้องใช้เวลานานครึ่งค่อนวัน หรือถ้าไม่อยากจะเสียเวลามากมายขนาดนั้นก็ต้องรีบจ้ำกันแบบเต็มกำลังเท่าที่จะทำได้ แล้วไปลุ้นเอาอีกทีว่าจะกลับไปทันขึ้นรถออกเดินทางต่อหรือเปล่า

งานเสร็จเร็วผมกับพี่อ้นก็เลยต้องหาอะไรอย่างอื่นทำ ซึ่งก็คงไม่พ้นเปลี่ยนมามองหาทำเลเหมาะ ๆ เอาไว้ตั้งกล้องเก็บภาพรถไฟแทนที่จะไปเดินเล่นบนสะพานอย่างที่เคยทำ จนกลายเป็นที่มาของการเยือนแผ่นดินอีสานใต้ในช่วงปลายเดือนพฤษภาคม และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นช่วงต้นเดือนกรกฎาคมที่พี่ ๆ น้อง ๆ กำลังจะได้รับชมกันต่อไปนี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

วันอังคารที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2552

วันนี้เป็นวันแรกของการเดินทางเยือนถิ่นอีสานใต้ในทริปนี้ครับ ประสบการณ์ที่ต้องฝ่าฝันการจราจรอันแสนจะหนาแน่นและวุ่นวายบนถนนเพชรเกษมเมื่อช่วงกลางเดือน ทำให้ผมต้องรีบออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อมาตั้งหลักที่ สถานีธนบุรี . . . อย่าเพิ่งสงสัยครับ ว่าจะไปอีสานแต่ทำไมมาโผล่ที่นี่ ช่วงนั้นผมมีโอกาสได้แวะมาทำธุระแถว ๆ โรงพยาบาลศิริราชอยู่บ่อย ๆ เดินผ่านไปผ่านมาก็เห็นว่าบริเวณตลาดวังหลังนั้นมีขายอาหารและขนมมากมายหลายชนิด เท่าที่ลองซื้อไปชิมดูก็ถูกปากถูกใจอยู่หลายร้าน ( นี่อาจจะเป็น 1 ในหลายเหตุผลที่ทำให้รูปร่างบวมขึ้นมาถนัดตา . . . ) ไปเที่ยวบ้านน้องปู๊นคราวนี้ก็เลยคิดว่าจะซื้อขนมอร่อย ๆ ไปเป็นของฝาก สอบถามกับเจ้าของร้านแล้วได้ความว่าร้านขายขนมที่ผมหมายตาเอาไว้เปิดแต่เช้าประมาณ 07:30 น. ก็เท่ากับว่าถ้าผมรีบมาแต่เช้าซื้อของฝากเสร็จ ก็ยังมีเวลามากพอที่จะเดินทางไปขึ้นรถไฟที่หัวลำโพงแบบไม่ต้องรีบร้อน แล้วขนมที่ซื้อไปเป็นของฝากก็จะเป็นของใหม่ ๆ สด ๆ ที่เพิ่งทำเมื่อช่วงเช้าวันนั้นด้วยครับ

เช้าวันนั้นผมมาถึงที่ สถานีธนบุรี ตั้งแต่ยังไม่ 07:00 น. บรรยากาศที่กรุงเทพฝั่งธนบุรีก็คงจะเหมือน ๆ กันกับที่ สถานีธนบุรี นี่ล่ะครับ ขมุกขมัวแต่เช้าเลย เห็นแบบนี้ก็ได้แต่ภาวนาในใจว่าพอไปถึงจุดหมายแล้ว ขอให้ได้เจออากาศดี ๆ ฟ้าใส ๆ แดดพอประมาณเท่านี้ก็พอ ( ในตอนนั้นลืมนึกถึงอะไรไปบางอย่าง . . . ) ส่วนชุดรถโดยสารที่จอดเทียบอยู่ในรางที่ 2 นั้นก็คือชุดรถของ ขบวนรถธรรมดาที่ 255 ต้นทางสถานีธนบุรี - ปลายทางสถานีหลังสวน ครับ

[ExtendeD]

ในเช้าวันนั้นนอกจากจะได้เห็น AHK.4229 ทำขบวนที่ 255 แล้วก็ยังได้เห็นรถจักรดีเซลไฟฟ้า Alsthom ( ALD. ) หมายเลข 4302 ทำ ขบวนรถชานเมืองที่ 352 ต้นทางสถานีราชบุรี - ปลายทางสถานีธนบุรี ด้วยครับ

ในรูปข้างล่างนี้เป็นภาพช่วงที่ ALD.4302 เพิ่งจะนำชุดรถของ ขบวนรถธรรมดาที่ 257 ต้นทางสถานีธนบุรี - ปลายทางสถานีน้ำตก ไปจอดเทียบในรางที่ 1 ตามปกติที่เคยเห็นหน้าที่นี้จะต้องเป็นของรถจักรดีเซลไฮโดรลิค Henschel หมายเลข 79 ที่เป็นรถจักรสับเปลี่ยนอยู่ที่นี่ แต่ในวันนั้นเห็นไปจอดอยู่แถว ๆ หน้าโรงรถจักรธนบุรี ไม่รู้ว่าเกิดอาการป่วยอะไรหรือเปล่า ส่วนบสพ. และบชส. ที่พ่วงอยู่ติดกับ ALD.4302 ก็เป็นชุดรถของขบวนที่ 352 นั่นล่ะครับ

[ALTP]

สวัสดีครับ อยากมีเวลาไปด้วยจังพี่เต้ย ได้ดูแต่ในจอภาพ

[ExtendeD]

สำหรับการเดินทางในครั้งนี้ผมกับพี่อ้นก็ยังคงใช้บริการ ขบวนรถด่วนดีเซลรางปรับอากาศที่ 71 ต้นทางสถานีกรุงเทพ - ปลายทางสถานีศรีสะเกษ เหมือนเช่นเดิมครับ ตั๋วใบนี้เป็นของผม ตอนปลายเดือนพฤษภาคมผมเป็นคนจัดการเรื่องตั๋วที่ใช้ในการเดินทางเอง ทริปนั้นเลือกที่นั่งไม่ถูกใจ แถมยังได้ Daewoo คันผอมอีก ( กซข.ป.2517 ) คราวนี้ก็เลยให้พี่อ้นจัดการเอาเองแล้ว งอน เชอะ . . .

จุดหมายแรกตามแผนการเดินทางของพวกเราก็คือ สถานีสำโรงทาบ ถ้ายังจำกันได้ก่อนจะไปถึงเสาสัญญาณเข้าสำหรับขบวนรถเที่ยวขึ้นที่กำลังจะทำขบวนเข้าสู่ สถานีสำโรงทาบ ข้างทางรถไฟก็จะเป็นทุ่งกว้าง ๆ โล่ง ๆ นับเป็นอีก 1 ทำเลที่น่าจะเหมาะแก่การตั้งกล้องเก็บภาพรถไฟ แต่ที่นั่นไม่ใช่ทำเลที่ผมกับพี่อ้นหมายตาเอาไว้ ที่พวกเราต้องเดินทางมาที่นี่ ก็เพื่อมาตั้งหลักเตรียมตัวออกเดินทางสู่จุดหมายที่แท้จริงกับ ขบวนรถท้องถิ่นที่ 424 ต้นทางสถานีสำโรงทาบ - ปลายทางสถานีนครราชสีมา ในช่วงเช้ามืดของวันรุ่งขึ้น โดยคาดว่าหลังจากหาที่พักได้แล้ว ก็เราสองคนก็จะออกมาเก็บภาพรถไฟยามค่ำคืนกันที่สถานีรถไฟด้วยครับ . . . ฝันไว้ซะหวานเชียว . . .

[ExtendeD]

ช่วงสาย ๆ ของวันนั้นรถ Daewoo 2 คันที่เป็นชุดรถของขบวนที่ 71 ก็เข้าเทียบชานชาลาที่ 10 เมื่อเวลา 09:55 น. ก่อนจะถึงกำหนดเวลารถออก 10 นาทีครับ

[OLIVE]

เเหม ไม่นึกว่าคุณเต้ยก็ชอบนั่ง Daewoo อ้วนคอเดียวกับผมเหมือนกัน เวลาไปจองตั๋วด่วนพิเศษ Daewoo ทีไรก็ต้องนั่งภาวนาว่า "วันเดินทางขอให้ได้ตู้อ้วนด้วยเถอะ....สาธุ" พอถึงวันเดินทางจริง อะไรๆมันก็มักไม่เป็นไปตามที่เราหวัง ต้องนั่งหลังขดหลังเเข็งอยู่บนตู้ Daewoo ผอมเสียเป็นส่วนใหญ่ ที่จริงเจ้าอ้วน-ผอมมันก็ไม่เเตกต่างอะไรกันมากนัก เเต่ที่ผมชอบก็ตรงที่เจ้าตู้อ้วนมันปรับเบาะเอนนอนได้มากกว่าเท่านั้นเอง เวลานั่งไกลๆหรือต้องนอนตอนกลางคืน มันสบายกว่ากันเยอะครับ

รอติดตามชมการเดินทางต่อนะครับ
_________________
การเดินทาง การเเสวงหา คือความสุข คือการเปิดโลกอันกว้างใหญ่ ..........(^_^)...........