ใครมีประสบการณ์สุดซวยกับรถไฟบ้างครับ

[boatteam]

เรื่องสนุกกับรถไฟ...( บางคนอาจจะบอกว่าซวย )
เมื่อวันเสาร์อยากไปวัดไตรมิตร ก็เลยขึ้นรถไฟไปลงที่หัวลำโพง และก็ถ่ายรูปไปเลื่อยตามประสาคนบ้ารถไฟ (ระดับมากกว่าคนปกติ) ตอนไปก็ไม่มีอะไรปกติดีครับ ไหว้พระเสร็จก็เดินกลับมาที่หัวลำโพง ประมาณ 11 โมงกว่าๆ ก็เลยเดินเข้าไปในชานชลา ถ่ายรูปรถไฟเล่นไปพลางๆ มีแต่โรงซ่อมบำรุงที่ไม่มีสิทธิ์เข้าไปถ่าย และสถานที่ต้องห้ามบางพื้นที่ครับ...
แล้วก็ตัดสินใจจะกลับบ้านกับขบวน 211 กรุงเทพ - ตะพานหิน เที่ยวเวลา 12.55 น. รถจักรออกไปตามปกติโดยเป็นการนำขบวนโดย 4109 เพื่อไปเปลี่ยรถจักรที่บางซื่อ ทุกอย่างเป็นไปโดยปกติ จนถึงชุมทางบางซื่อ ที่ขบวนรถจะต้องรอรถจักรมาทำขบวนต่อ
ซึ่งผู้รับไม้ต่อก็คืน GE 4016 ซึ่งสภาพภายนอกสีใหม่มากๆ ก็เห็นวิ่งมาปกติดี จนพหุกับขบวนรถเรียบร้อย แล้วเรื่องสนุกก็เกิดขึ้น พอขบวนรถจะออกจากสถานี ปู่เราก็เร่งเครื่องเเต็มที่ ปรากฏขบวนไม่เคลื่อนออก ปู่เราขยับนิดหน่อย แล้วก็ถอนหลังกลับมาที่เดิมเป็นอยู่ประมาณ 2 รอบ แล้วช่างเครื่องก็โดดลงมา เดินมาขึ้นอีก แค็ม หนึ่ง แล้วก็โดดลงไป ขึ้นแค็ม ด้านหน้า ระหว่างนั้น เครื่องก็ดับ ผู้โดยสารเริ่มลงจากขบวนรถ แล้วปู่ก็ติดเครื่องใหม่อีกครั้ง เร่งเครื่องเต็มที่ แล้วก็ดับลง ผมเดินไปที่แค็มด้านหน้า เห็น พขร. กำลังคุย วอ.อยู่ สักพักใหญ่ ปู่ก็ติดเครื่อง และเร่งเครื่อง อีกครัง คราวนี้ แถม ควีดด้วย ทุกคนกลับขึ้นขวนนรถ
ปู่ค่อยๆพาขบวน 211 ออกจากสถานี โดยใช้ความเร็วสม่ำเสมอ น่าจะประมาณ 20 ได้ แล้วปู่ก็มาหยุดที่โรงรถจักรบางซื่อ และช่างเครื่องก็โดดลงจาก รถเข้าไป ในโรงรถจักร และปู่ก็เงียบลงไปอีกครั้ง ซักพักมีช่างออกมาจากโรงรถจักร 2 คน รวมช่างประจำรถ เป็น 3 คน แล้วปู่เราก็มีเสียงขึ้นมาอีกครั้ง และดังมากๆ เจ้าหน้าที่ในโรงรถจักรออกมาให้กำลังใจ กันเยอะพอดู แต่ผู้โดยสารที่อยู่ข้างผมบอกว่า (ทำไม ยังจะดันทุรังจะให้วิ่งต่อไปอีก นี่ก็เสียเวลามาจะเป็นชั่วโมงแล้ว ทำมัยไม่เปลี่ยนรถใหม่) และในเวลาไม่นานช่างเครื่องที่มาสมทบ ก็เดินจากไป และปู่ก็วิ่งได้และทำความเร็วเต็มที่พร้อมกับเสียที่เร่งดังตลอดเวลา
จนปู่มาจอดที่ป้ายหยุดรถ กม.11 ผู้โดยสารก็ขึ้นลงมาปกติ และปู่ก็จะมุ่งหน้าไปสู่ สถานีบางเขนต่อไป ปรากฏว่าเสียของปู่ก็เงียบลงอีกครั้ง ผู้โดยสารมองหน้ากันและบอกว่าเอาอีกแล้ว ( ผมอยู่ตู้แรกติดกับปู่ครับ ) ทุกคนลงจากรถ พรร.เดินมาที่แค็มคนขับ ผมก็เดินไปถ่ายรูปต่อ และก็มองดูช่างเครื่อง เป็นจังหวะที่ช่างเครื่องหันมาเห็นผมพอดี ก็ยิ้มให้ผมแบบแห้งๆ ผมก็อมยิ้มตอบ ปู่อยู่ที่นี้ประมาณ 20 นาที และก็ออกไปต่อได้ จนถึงที่หมายของผมคือสถานีหลักสี่ เสียเวลาร่วม 2 ชั่วโมง ผมก็ลง และคิดว่าปู่คงไม่หน้ามีปัญหาอะไรแล้วนะ เพราะวิ่งมาได้ต้อง 2 สถานีไม่มีอาการอะไร ผมเห็นใจผู้โดยสารที่อยู่ไกลๆ ที่อาจจะหงุดหงิดได้ ( ผมอยู่ใกล้ไม่รีบก็เลยสนุก )
_________________
สถานีบ้านเกิดอรัญประเทศ สุดเขตแดนสยามฝั่งตะวันออก

[CENTENNIAL]

[KaittipsBOT]

[boatteam]

ต้องขอโทษทีครับ เนื่องจากว่ารีบพิมพ์มากๆครับ เป็นช่วงเร่งด่วน ที่จะต้องร่างสัญญาให้กับบริษัทฯ และจะต้องออกไปติดต่องานข้างนอกครับ จนมึน และตาลาย รวมทั้งใช้คำ ผิดพลาด ต่อไปจะระวังให้มากครับ...
_________________
สถานีบ้านเกิดอรัญประเทศ สุดเขตแดนสยามฝั่งตะวันออก

[CENTENNIAL]

^
ไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นหรอกครับ
อย่าคิดว่าเป็นลักษณะเหมือนผู้ใหญ่ต่อว่าเด็ก อะไรทำนองนั้นเด็ดขาดนะ


ขอให้คิดว่าเป็นเพื่อนที่แซวเพื่อน ล้อเพื่อน เมื่อเวลาที่เราทำอะไรผิดพลาดครับ

ทีมงานของเว็ปบางคน เวลาสะกดคำผิด ยังถูกเพื่อนล้อเลย

[prasongkit]

ขออนุญาตแบ่งปันประสบการณ์ในส่วนของผมบางน่ะครับ เกี่ยวกับการตัดสินใจที่ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง

เมื่อวันเด็กปี 2552 (แต่ผมไม่ใช้เด็กน่ะ)ผมไปยืนดักรอรถที่สะพานข้ามแม่น้ำแควเพื่อจะขึ้นรถไฟไปดูสะพานถ้ำกระแซ ในวันนั้นเป็นวันเสาร์นักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศจึงเยอะมาก

รอได้สักพักขบวนนำเที่ยว 909 ก็มาจอดประมาณ 30 นาที โดยจริงๆแล้วผมก็จะขึ้นคันนี้ไปเลย แต่เมื่อผมได้ยินเจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดว่า

อีกสักพักจะมีขบวน Eastern & Oriental Express มาจอดที่สะพานข้ามแม่น้ำแควแล้วถึงค่อยวิ่งกลับ ผมจึงตัดสินใจรอดูขบวน E&O ก่อนแล้วค่อยขึ้นขบวน 257 ทีหลัง

สักพักขบวน E&O ก็ปรากฎตัวออกมานำหน้าด้วยอัลสธอมและพ่วงท้ายขบวนด้วย GEK นักท่องเที่ยวทั้ง 2 ข้างทางต่างควักกล้องขึ้นมาระดมถ่ายภาพขบวนดังกล่าว

ขบวน E&O วิ่งไปหยุดกลางสะพานข้ามแม่น้ำแควประมาณ 30 นาทีจากนั้นจึงวิ่งกลับไปทางสถานีกาญจบุรีเพื่อมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯต่อไปโดยคราวนี้ GEK เป็นฝ่ายนำขบวนแล้วตามท้ายขบวนด้วยอัลสธอม

เพราะความที่มีขบวนพิเศษมาในวันนี้จึงทำให้ขบวน 257 ต้องล่าช้าจากเวลาปกติประมาณ 11 โมงเป็นเที่ยงแทน

และแล้วสิ่งที่ผมบอกว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดก็คือเมื่อถึงตอนเที่ยงเจ้าหน้าที่คนเดิมออกมาบอกว่า

ขบวน 257 รถจักรเสียที่ท่าเรือน้อย ต้องเอารถจักร(อัลสธอมที่พ่วงอยู่ท้ายขบวน)จากขบวน E&O มาทำขบวนแทนอาจจะมาถึงประมาณบ่ายโมงครึ่ง ก็ต้องรออีกซิครับงานนี้

ในช่วงเวลานั้นนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศเต็มชานชาลาเลยครับ ซึ่งช่วงนั้นได้มีขบวนรถนำชมสะพานข้ามแม่น้ำแควมาวิ่งให้บริการ จนทำให้นักท่องเที่ยวบางคนถึงกับพูดว่า

"ไม่ไปกับ 257 แล้ว เอาคันนี้แหละขอนั่งสักรอบแล้วกลับบ้านเลยดีกว่า"

แต่ก็ยังมีผู้โดยสารอีกจำนวนมากทั้งไทยและเทศที่ยังอดทนรอขบวน 257

ตอนนั้นผมอดขำไม่ได้กับนักท่องเที่ยวเยอรมันคนหนึ่งที่ถามนักท่องเที่ยวเยอรมันอีกคนหนึ่งซึ่งแปลได้ว่า

A: คุณมาจากไหน ?

B: มาจาชะอำ

A: ไม่ใช่ หมายถึงมาจากประเทศอะไร ?

B: เยอรมัน

A: นั้นซิ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นเยอรมัน 555

และแล้วรถวิ่งชมสะพานข้ามแม่น้ำแควที่วิ่งไปๆมาๆนับสิบรอบก็ได้วิ่งกลับสถานีกาญจนบุรีเป็นสัญญานบ่งบอกว่าขบวน 257 กำลังจะมาถึง

และทันทีที่เสียงวู้ดรถไฟดังขึ้น ปู๊น!!! และแล้ว เสียงเฮ้ของนักท่องเที่ยวสหประชาชาติก็ได้ดังขึ้น บ่งบอกถึงความรู้สึกดีใจหลังจากการรอคอยอันนานแสนนาน

สรุปวันนั้นรถมาถึงเกือบบ่าย 3 โมงทางการรถไฟจึงได้จัดชุดขบวนรถพิเศษ(ทำขบวนโดย GEK)ที่จะวิ่งไปถึงน้ำตกรอไว้ที่สถานีท่ากิเลน

และเมื่อขบวน 257 วิ่งมาถึงสถานีท่ากิเลนก็จะตัดรถจักรมาต่ออีกด้านเพื่อทำขบวน 258 มุ่งหน้าเข้าธนบุรีเลย

ส่วนผมได้เปลี่ยนมาขึ้นกับขบวนรถพิเศษที่วิ่งถึงสถานีน้ำตกและวิ่งกลับมาจอดแค่สถานีกาญจนบุรีเท่านั้น และด้วยความล่าช้าของขบวนนี้จึงทำให้ขบวน 910 ก็ต้องล่าช้าเช่นเดียวกัน

[rasisalai]

ขอบคุณที่ร่วมแชร์ประสบการณ์ครับ ที่ใช้คำว่า "ซวย" เำพราะรถจักรพังไปสอง เต็มทีเคยเจอแค่หัวเดียว แต่เีสียเวลามากว่านี้ก็มี
"แต่ถึงจะเสียเวลามากเพียงได แต่ก็มีความสุขที่ได้นั่งรถไฟ"

[mozart]

ขี้เกียจพิมพ์อีก ขอไปดึงมานะครับ

นั่งรถไฟ บางซื่อ-หาดใหญ่ครับ
ข.35 ถึงหาดใหญ่แล้วลงมาจากตู้ชั้น1 จนท.มาดูที่แคร่ล้อ พอว่าล้อแตกเป็น Pizza เลยครับดีที่ไม่ตกราง
ขากลับ ข.36 นอนกินข้าวลิงที่ตู้ชั้นหนึ่ง ณ สถานีหาดใหญ่ 1 คืนเพราะขบวนท้องถิ่นทำขบวนโดย Krupp 3123ตกราง(2/5/49)
ข.36 เสียเวลาหลายชั่วโมง หิวข้าวมากไม่ถึงบางซื่อซะทีConfused
ข.34 (ไม่แน่ใจ) ยะลา-กทม. ขึ้นที่สถานีหาดใหญ่ วิ่งมาจะถึงพัทลุงอยู่แล้ว อยู่รถก็หยุดวิ่ง โดยถามจนท.ทราบว่า สายท่อลมเบรคขาด ต้องเอารถจักรมาลากกลับไปซ่อมที่หาดใหญ่
ข.202 1เสียเวลาที่รังสิตเพราะรถหัวจักรทำขบวนจากบางซื่อ(ไม่คิดอะไร) 2เสียเวลาเพราะประแจเสียออกรางประธานไม่ได้สถานีคลองพุทรา(ถ้าจำไม่ผิด) 3ตู้บชส.แบตเตอรี่ไหม้ที่สถานีนครสวรรค์ 4สถานีบางกระทุ่มต้องถอดหัวรถจักรไปดันรถขบวนน้ำมันที่ตายคารางประทานที่ สถานีแม่เทียบ ทั้งหมดเกิดขึ้นในวันเดียวกันครับ Laughing
ตอนเรียนมหาวิทยาลัยฯ ขบวนธนบุรี-หลังสวน ณ สถานีเพชรบุรี alsthom เสียคารางประธานเพราะระบบเบรคที่หัวรถจักรรั่ว รอรถจักรทำขบวนแทน 5 ชั่วโมง Wink

ตอนนี้คิดออกเท่านี้ครับ
_________________

[sprinter]

ขออนุญาตขุดครับ เพราะเมื่อเร็วๆมานี้เพิ่งเจอเรื่องซวยๆกับการนั่งรถไฟแบบที่เรียกว่าซวยเช็ดมาเลยทีเดียว ยิ่งกว่าที่เล่าไปรอบแรกอีก แต่คิดว่าหลายท่านน่าจะทราบแล้วเพราะผมเล่าไปหลายรอบแล้วเหมือนกัน

เรื่องซวยที่ว่าคือผมจองตั๋ว บชส.ป ข.85/86 จะนั่งรถไฟเที่ยวไปนครศรีธรรมราชฉลองสอบเสร็จซะหน่อย เพราะเห็นว่าเป็นรถแอร์แล้วค่าตั๋วไ่ม่แพงมาก เรื่องรถแบบไหนผมไม่ซีเรียสมาก ขอแค่เป็นรถแอร์ผมนั่งได้หมด ไม่มีปัญหา

ผมเลยจองตั๋วเดินทางไว้วันที่ 7 ส.ค.ที่ผ่านมากับ ข.85 และเดินทางกลับกับ ข.86 ในวันที่ 8 พูดง่ายๆคือไปถึงแล้วก็กลับมาเลยเพราะกะแค่นั่งรถไฟเที่ยวอย่างเดียวไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว จอง บชส.ป ครับ

ตอนจองตั๋วทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีปัญหาอะไร แต่พอวันเดินทาง ปรากฎว่า ข.85 ไม่ได้พ่วง บชส.ป ครับ เพราะรถชำรุด ส่วน บชส.ป อีกคันหนึ่งที่ยังใช้การได้อยู่ก็อยู่กับรถอีกชุดนึงที่นครศรีธรรมราชด้วย และถ้าให้นั่งรถพัดลมนี่ ผมไม่เอาด้วยเด็ดขาดอยู่แล้วไม่ว่าจะเป็นชั้นไหน

ผมก็เลยไปขอยกเลิกการเดินทางแล้วก็ได้เงินคืนมาครับ ตอนแรกก็กะจะตัดใจแล้ว แต่คิดไปคิดมาก็เลย เอาวะ เปลี่ยนไปเดินทางวันที่ 21 แทนก็แล้วกัน ก็เลยไปจองตั๋วมาใหม่ บชส.ป เหมือนเดิม ข.85/86 เหมือนเดิม

แต่หลังจากนั้น ไอ้ด้วยความที่มันอยากไปเร็วๆ เพราะไหนๆก็อุตส่าห์มีโอกาสทั้งที ผมก็เลยเอาตั๋วที่จองไว้วันที่ 21 ไปขอเปลี่ยนแปลงการเดินทางมาเป็นวันที่ 9 ส.ค.แทน โดยไม่ได้ยกเลิกตั๋วเก่าก่อน ด้วยความที่ไม่รู้ เลยทำให้เสียค่าเปลี่ยนแปลงการเดินทางไป 100 เพราะตั๋ว 2 ใบ ไป-กลับ

ตอนนั้นผมเองก็รู้อยู่แล้วว่า ข.85 ที่ผมจะเดินทางครั้งที่ 2 ใช้ชุดขบวนของเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาคือชุดที่ไม่มี บชส.ป แต่ตอนนั้นผมก็พยายามมองในแง่ดีว่า อาจจะซ่อมเสร็จแล้วก็ได้ แต่ปรากฎว่า พอถึงเวลาเดินทางจริง ข.85 ก็ไม่ได้พ่วง บชส.ป มาเหมือนเดิม แห้วรับประทานเป็นครั้งที่ 2

ผมเลยไปยกเลิกการเดินทาง ปรากฎว่าโดนหักไป 50% เพราะเป็นตั๋วที่เปลี่ยนแปลงการเดินทางแล้ว ได้คืนมาแค่ครึ่งเดียวคือ 383 บาท สรุปว่างานนี้เสียค่าโง่ไปฟรีๆ 483 บาทโดยที่ไม่ได้อะไรเลย

ความรู้สึก ณ.ตอนนั้นคือเซ็งมากถึงมากที่สุด เป็นครั้งแรกที่ผมเซ็งกับรถไฟไทยได้ถึงขนาดนี้ แ่ต่มันก็โทษใครเขาก็ไม่ได้ ต้องโทษความไม่รู้ของตัวผมเองด้วย ถ้าตอนนั้นผมยกเลิกตั๋วใบเก่าที่จองไว้วันที่ 21 ก่อนแล้วพอได้ตังคืนค่อยจองใหม่เป็นรอบวันที่ 9 ผมก็คงไม่ต้องมาเสียค่าโง่ไปฟรีๆถึง 483 บาทแบบนี้ แต่ผมก็พยายามคิดในแง่ดีนะ อย่างน้อยก็คิดๆซะว่าช่วยเหลือรถไฟไทยก็แล้วกัน

และเนื่องจากช่วงนั่งเป็นช่วงที่เพิ่งสอบเสร็จ บวกกับมีวันหยุดยาววันแม่ 4 วัน เลยทำให้มีเวลาว่างค่อนข้างมาก และเงินที่เก็บเอาไว้ก็ยังเหลืออีกเยอะพอสมควร ผมก็เลยตัดสินใจว่า เอาว่ะ!!! ครั้งสุดท้าย วันที่ 10 ส.ค.ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะได้เจอ บชส.ป แน่ๆ แต่ด้วยความที่แห้วมา 2 รอบแล้วทำให้ไม่กล้าจองตั๋วล่วงหน้าอีก เพราะกลัวว่าพอวันเดินทางแล้วเกิดไม่เจอขึ้นมาก็ต้องเอาเงินไปคืน แล้วเค้าอาจจะสงสัยได้ว่า เอ๊ะ!!! ไอ้นี่ทำไมมันคืนตั๋วตลอด ไม่เดินทางซะที เลยตัดสินใจว่า ขอดูให้แน่ใจก่อนว่ามันพ่วงมาจริง แล้วถึงค่อยจองตั๋วไปเลย เพราะปกติ บชส.ป ขบวนนี้ไม่ค่อยมีใครนั่งกันอยู่แล้ว น่าจะจองก่อนรถออกได้สบายๆ

แต่ปรากฎว่าผมคิดผิด พอถึงเวลาเดินทาง ข.85 ของวันที่ 10 พ่วง บชส.ป มาจริงตามคาด แต่ปรากฎว่า เต็มหมดทุกที่นั่งภายในเวลาแค่คืนเดียว ทั้งๆที่เมื่อคืนวันที่ 9 ไปเชคมายังโล่งเกือบทั้งตู้ แห้วเป็นครั้งที่ 3 ถึงกับพูดไม่ออกเลย

ก็เลยตัดสินใจว่า พอครับ เลิกเลย ไม่เอาแล้ว แห้วติดกันถึง 3 รอบแบบนี้ ดวงผมมันคงจะไม่พร้อมเดินทางจริงๆ และอีกอย่างไม่รู้จะหาเวลาว่างได้อีกตอนไหนแล้วด้วย

แต่ในความโชคร้ายของผมมันก็ยังมีความโชคดีอยู่ เพราะในที่สุดผมก็สามารถหาเวลาว่างได้อีกครั้งคือวันที่ 16 และหากไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะได้ชุดที่มี บชส.ป ด้วย ก็เลยตัดสินใจจองมันวันที่ 16 กลับวันที่ 17 นี่แหละครับ ครั้งนี้ตั้งใจจะให้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ถ้าไม่ได้ก็เลิกเลย

และเมื่อถึงวันเดินทางวันที่ 16 ข.85 ที่ผมจะเดินทางก็พ่วง บชส.ป มาตามที่คิดไว้ แต่ที่ทำให้ผมดีใจแบบสุดๆคือ ได้ต้อมมาทำขบวนครับ แถมเป็นแมวเหมียว 4306 ที่ไม่ค่อยได้เจอกับรถโดยสารบ่อยๆด้วย ยิ่งดีใจสุดๆเข้าไปใหญ่ เพราะผมภาวนาว่าถ้าเป็นไปได้อยากให้ได้ต้อมมาทำขบวนมากๆเพราะเป็นขบวนที่ยาวสุดยอดถึง 17 ตู้ และผมก็ชอบต้อมเวลาทำขบวนยาวๆเป็นที่สุดด้วย ขณะที่ 3 ครั้งแรกที่แห้วไปได้แต่ GEA กับ HID ทำทั้งสิ้น

แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายเจอเรื่องซวยอีก เพราะเจ้า 4306 เกิดไปงอแงเอาแถวๆปากท่อ ไฟไม่ลง TM ไปต่อไม่ได้ สุดท้ายเลยต้องเปลี่ยนรถจักรครับ เอาหละสิ ผมก็เสียวๆอยู่ว่าจะเป็น GEA หรือ HID หรือเปล่า อุตส่าห์ได้ต้อมมาทำทั้งที ไม่อยากให้ได้ GEA หรือ HID มาเปลี่ยนเลย และจากเหตุการณ์ดังกล่าง ส่งผลให้ ข.85 ช้ากระจายถึง 3 ชั่วโมงครึ่ง

แต่ก็อย่างที่บอกครับ ในความซวยของผมยังมีความโชคดีอยู่ เพราะรถจักรใหม่ที่มาช่วยก็เป็นต้อมเหมือนกันครับ ได้ 4218 มาช่วย ถึงสีจะไม่แจ่มเท่า 4306 แต่ก็ยังแจ่มกว่าพวก MTU ก็แล้วกัน แถมตราบุรฉัตรทองด้วย ซึ่งหลังจากเปลี่ยนรถจักรกันแล้ว 4218 ก็ทำ 85 ตัวปลิวจนถึงนครศรีธรรมราชโดยที่ไม่เสียเวลาเพิ่มขึ้นครับ แม้จะเรียกเวลาคืนมาไม่ได้ก็ตาม วันนั้นเลยได้ของแถมถึง 2 อย่างคือ ได้เวลาเพิ่มขึ้นมาอีก 3 ชั่วโมงครึ่ง แถมยังได้เห็นวิวช่วงแถวๆประจวบฯลงไปอีกด้วย ซึ่งปกติถ้าเดินตามเวลา กว่าจะเห็นวิวอีกทีก็เลยหลังสวนไปแล้ว คุ้มจริงๆ

สุดท้าย ข.85 ถึงนครศรีธรรมราชประมาณบ่าย 2 มาถึงแล้วก็ไม่ได้พักเครื่องครับ ต้องสับเปลี่ยนทำ ข.86 กลับเวลาบ่าย 3 เลย แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องมานั่งรอรถกลับกรุงเทพนานถึง 4 ชั่วโมงครึ่งครับ และก็นับว่ายังดีที่ขากลับไม่มีปัญหาอะไรอีก

ข.86 ทำเวลาดีมาตลอดจนเริ่มมาเสียเวลาแถวๆชุมพร จอดเติมน้ำมันนานมากเกือบครึ่งชั่วโมง แถมพอออกจากชุมพรไป โดนกักหลีกกระจายอีก แต่ก็เพลินดีครับ ได้เห็นรถไฟหลีกกันเยอะแบบนี้ สุดท้าย ข.86 เข้ากรุงเทพช้าไป 1 ชั่วโมงพอดีเลย

สุกท้ายแล้วการเดินทางครั้งนี้มันก็ทำให้ผมนึกถึงสำนวนที่ว่าช้าๆได้พร้าเล่มงามนะ แม้ผมจะเจอแต่เรื่องซวยๆจนทำให้อดไปถึง 3 ครั้ง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาในการเดินทางครั้งที่ 4 ซึ่งได้เดินทางจริงๆ มันเป็นอะไรที่คุ้มมากๆเลยทีเดียว

[N_Choatravee]

ผมก็เป็นอีกคนครับ เมื่อวานนี้เลย

คือ เมื่อวานนี้ผมกลับจาก มจพ. ซึ่งผมจะขึ้นรถไฟที่บางซื่อเพื่อกลับบ้านที่บางปะอิน ปกติจะนั่งขบวน 105 กลับบ้าน แต่ว่าเมื่อวานนี้ขบวน 105 ยังไม่ออกจากหัวลำโพงเลย
กว่าขบวนนี้จะออกได้ก็ 3 ทุ่มกว่าๆ ผมเลยต้องนั่งขบวน 115 แทน และแล้วขบวน 115 ก็วิ่งอย่างเฉื่อย จนขบวน 105 ไล่แซงได้ครับ(น่าเจ็บใจครับ)

นั่นคือปกติจะกลับถึงบ้านก็สามทุ่มกว่า แต่ว่าเมื่อวานถึงบ้านตั้ง 4 ทุ่ม เืกือบๆ 5 ทุ่มน่ะครับ เซ็งมากครับเพราะพรุ่งนี้ผมก็ต้องตื่นเช้านั่งรถไฟไปเรียนอีกอยู่ทุกวันครับ

(และในวันนั้น ระหว่างทางที่สถานีเชียงรากน้อย ข.13 รถจักรก็เดี้ยงด้วย)