ของฝากจาก VIETNAM

[tuie]

สวัสดีอีกครั้งหนึ่งครับท่านผู้ชมทุกท่าน

เมื่อวันที่ ๑๒-๑๗ มกราคม ๒๕๕๓ ผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวรถไฟประเทศเวียดนามมาครับ ในฐานะที่เป็นเด็กช่วงปลายยุคภัยคอมมิวนิสต์คุกคามประเทศแถบอินโดจีน ผมได้ยินชื่อประเทศเวียดนามเหนือ(คอมมิวนิสต์)-เวียดนามใต้(ประชาธิปไตย) หรือที่ผู้ใหญ่บ้านผมเรียกรวมๆว่า “ญวน” มาตั้งแต่จำความได้ เนื่องจากเคยดูข่าวเห็นภาพ “ญวนอพยพ" หลังกรุงไซ่ง่อนแตก เขมรแตกจากภัยคอมมิวนิสต์ ก็ภาวนาอย่าให้ “ทฤษฎีโดมิโน” เป็นความจริงขึ้นมาเลย พร้อมๆกันนั้นผมก็เริ่มสนใจศึกษาเรื่องราวความเป็นมาของประเทศเวียดนามตั้งแต่ในยุคที่มีจักรพรรดิปกครอง ยุคตกเป็นอาณานิคมฝรั่งเศส ยุคกอบกู้เอกราชแยกประเทศออกเป็นเวียดนามเหนือ-ใต้ การล่มสลายของเวียดนามใต้เกิดการรวมประเทศเข้ากับเวียดนามเหนือกลายเป็นคอมมิวนิสต์ทั้งประเทศฯลฯ เรื่อยมาวาดฝันว่าจะได้ไปเดินชมกรุงไซ่ง่อน ทำเนียบประธานาธิบดีโงดิมเดียม พระราชวังโบราณที่เมืองเว้ ฯลฯ สักวันหนึ่ง

นอกจากเรื่องราวทางประวัติศาสตร์-การเมืองเวียดนามในอดีตจะน่าสนใจแล้ว ในฐานะคนชอบ(บ้า)รถไฟก็พบว่าประเทศเวียดนามมีทางรถไฟเลียบชายฝั่งทะเลจีนใต้ยาวนับพันกิโลเมตร คนชอบรถไฟ-สายน้ำ-ทะเลกว้าง แบบผมเห็นว่าน่าไปทดลองนั่งรถไฟเวียดนามชมวิวมากๆ แต่โอกาสยังไม่อำนวยจึงยังมิได้ออกเดินทางไปเยือนเวียดนามสักทีทั้งๆที่ในช่วงประมาณสิบปีให้หลังมานี้การเดินทางไปเที่ยวเวียดนามเริ่มจะสะดวก ปลอดภัยมากขึ้น จนกระทั่งวันหนึ่งทราบข่าวจากน้องหลวงจงกลชลกันดาร(น้องบอย-นสน.ชุมทางบัวแล้งน้ำ)ว่า สายการบินแอร์เอเชียกำลังจัดโปรโมชั่นตั๋วเครื่องบินกรุงเทพ-โฮจิมินท์(ไซ่ง่อน) เที่ยวเดียวในราคา ๙๙๐ บาท รวมค่าธรรมเนียมแอบแฝงจุกจิกตามประสาสายการบินโลว์ๆ เอ๊ย! โลว์คอสต์แล้วก็แค่ ๑,๒๓๐ บาท นับว่าราคาถูกมาก

ไหนลองเช็คราคาตั๋วเที่ยวกลับจากฮานอย-กรุงเทพ ของแอร์เอเชียซิ โอ้โฮ! ราคากระเด้งไปที่เกือบๆสามพันบาท รวมกับราคาตั๋วโปรโมชั่นเที่ยวไปโฮจิมินท์ก็เป็น ๔,๐๐๐ บาทเศษ ชักจะไม่ถูกเท่าใดแล้ว คนเบี้ยน้อย-หอยไม่มี เริ่มคิดหนัก(เลือดงกขึ้นหน้านั่นเอง) โชคดีที่นึกขึ้นมาได้ว่าผมมีไมล์สะสมรอยัลออคิดพลัส การบินไทย อยู่จำนวนหนึ่งซึ่งมากพอจะแลกตั๋วเครื่องบินเที่ยวกลับฮานอย-กรุงเทพ ของ TG ได้ งานนี้เท่ากับเสียค่าโคปเตอร์เฉพาะเที่ยวไปเท่านั้น แถมเป็นราคาโปรโมชั่นของ FD อีกต่างหาก สรุปว่าไปโลดครับไปโลด



บรรยายมากไปเดี๋ยวจะกลายเป็น “รีวิวปากเปล่า” อันน่ากลัวเสียเปล่าๆ ตัดฉับไปชมบรรยากาศจากหน้าต่าง “โคปเตอร์” FD 3720 เลยครับ ออกจากสุวรรณภูมิก็บินไปทางประเทศกัมพูชาผ่านแม่น้ำโขงอันกว้างใหญ่ได้สักพักเครื่องฯก็เริ่มลดระดับลงสู่โฮจิมินท์ซิตี้ หรือไซ่ง่อน ซึ่งมีแม่น้ำไซ่ง่อนเป็นแม่น้ำสายหลักของเมืองครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

สนามบิน Tan Son Nhat ซึ่งเป็นสนามบินนานาชาติประจำโฮจิมินท์ซิตี้ อยู่ใกล้เขตเมืองมาก พอเครื่องฯใกล้จะลงแตะพื้นรันเวย์จึงเห็นอาคารบ้านเรือนปลูกสร้างกันอย่างหนาแน่นครับ



FD 3720 นำผมมาถึงโฮจิมินท์ซิตี้ในเวลา ๙.๑๙ น. เวลาที่เวียดนามเท่ากับเวลาประเทศไทยยังถือว่าไม่ช้านะครับ ระหว่างเครื่องฯแล่นไปเทียบอาคารผู้โดยสารก็เห็นสิ่งปลูกสร้างคล้ายกระเบื้องลอนโค้งขนาดใหญ่ในบริเวณลานบิน หรือว่าเวียดกงจะสร้างไว้เพื่อภารกิจลับ-ลวง-พรางบางอย่าง พอผ่านไปใกล้ๆปรากฏว่าเป็นโรงเก็บเฮลิค็อบเตอร์ครับ



ที่อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศมีเครื่องบินของสายการบินเวียดนาม “เจ้าถิ่น” จอดอยู่หลายลำเลยครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[pattharachai]

ช่วงนี้ชาว RFT ปันใจไปสัมผัสโคปเตอร์บ่อยเหลือเกิน แม้ค่าตั๋วจะไม่ใช่ 99 บาทก็ตาม แต่ยังไงก็ยังคงคอนเซปต์ของคนบ้ารถไฟอยู่ไม่เสื่อมคลาย เพราะแม้จะนั่งโคปเตอร์แต่ก็เป็นการ "นั่งโคปเตอร์ไปดูรถไฟ" อยู่นั่นเอง

ติดตามชมต่อครับ อ.หลวงฯ

[kikoo]

รอชมอยู่นะครับ
_________________
ความคืบหน้าโครงการปรับปรุงทางช่วงที่วัง-กันตัง
http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5618

[tuie]

^^
^
ขอบคุณหลายๆครับ
--------------------------------------------------------------------------

อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศของสนามบิน Tan Son Nhat น่าจะมีขนาดพอๆกับสนามบินเชียงใหม่ แต่ที่เหนือกว่าสุวรรณภูมิแน่ๆก็ คือ จำนวนห้องสุขาที่มีให้ใช้มากมายเหลือเฟือ ครับ



ตอนที่ผมไปถึงมีเที่ยวบินลงหลายเที่ยวบินผู้คนจึงต่อแถวที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองกันยาวพอสมควร นักท่องเที่ยวชาวไทยไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ แค่กรอกแบบฟอร์มเข้าเมืองเขาให้เรียบร้อยเมื่อถึงคิวก็ยื่นให้เจ้าหน้าที่ ตม.พร้อมๆหนังสือเดินทาง เจ้าหน้าที่ฯพลิกๆดูเอกสารชั่วอึดใจก็ประทับตราอนุญาตให้ท่องเที่ยวเวียดนามได้ ๓๐ วัน โดยไม่ถามอะไรสักคำง่ายดีจริงๆ



ใช้เวลาตั้งแต่ลงจากเครื่องฯผ่าน ตม. จนออกมารอรับกระเป๋าประมาณ ๓๐ นาที เดินไปดูข้อมูลที่หน้าจอปรากฏว่ากระเป๋าผู้โดยสารเที่ยวบิน FD 3720 จะมาที่สายพานหมายเลข 4 ก็เดินเข้าไปรอสักพัก เอ...ทำไมสายพานมันโล่งนัก สนามบินก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ไม่น่าจะใช้เวลาลำเลียงกระเป๋านานนัก ไฉนกระเป๋าของกระผมและผู้โดยสารอื่นๆในเที่ยวบินเดียวกันถึงยังไม่มาตามสายพาน



ยืนรออยู่ประมาณ ๑๐ นาที ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีกระเป๋าเคลื่อนมาตามสายพานก็เริ่มเดินสำรวจรอบๆสายพานหมายเลข 4 ละครับ ในที่สุดก็เห็นกระเป๋ากองอยู่ระเกะระกะข้างๆสายพานนี้ในอีกด้านหนึ่ง กระเป๋าของผมอยู่ในกองนี้แหละครับ มาเข้าใจเหตุการณ์ภายหลังว่าที่นี่มีสายพานกระเป๋าไม่กี่สายพาน พอเครื่องฯลงหลายๆเที่ยวบินพร้อมๆกันสายพานก็ไม่พอรองรับกระเป๋า ต้องให้เจ้าหน้าที่คอยดึงกระเป๋าออกมากองๆไว้ตามพื้นให้ผู้โดยสารมาเลือกเอาเอง สายพานจะได้โล่งพอรองรับกระเป๋าของเที่ยวบินต่อไปได้ครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

รับกระเป๋ามาเรียบร้อยก็เดินผ่านด่านศุลกากร “ช่องเขียว” ออกมาห้องโถงด้านนอก จัดการแลกเงินด่อง (VND.) เสร็จเรียบร้อยก็เริ่มผจญภัยในลำดับต่อไป คือ การเดินทางไปยังโรงแรมกลางเมืองใกล้ๆสถานีรถไฟไซ่ง่อนละครับ โผล่ออกประตูถึงทางเท้าริมถนนหน้าสนามบินก็จะพบฝูงชนกลุ่มใหญ่ทั้งผู้มารอรับผู้โดยสาร พวกคนขับรถแท็กซี่เข้ามาหาลูกค้า แต่สถานการณ์ไม่เห็นจะรุนแรงน่ากลัวเหมือนในหนังสือบางเล่มที่กล่าวไว้ว่า ให้ระวังคนขับแท็กซี่เข้ามารุมล้อมแย่งกระเป๋าในมือเราเพื่อจะให้ตามไปขึ้นรถฯลฯ หรือผมจะหน้าตาคล้ายๆ “คุณเวียด” ก็ไม่ทราบเลยไม่ค่อยมีใครสนใจผมเท่าไร



ภาพนี้เป็นมุมมองไปทางอาคารผู้โดยสารภายในประเทศซึ่งอยู่ด้านตรงข้ามกับภาพก่อนครับ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

วิธีเดินทางเข้าเขตใจกลางเมืองที่ประหยัดและปลอดภัยจากการโก่ง/โกงค่าโดยสารรถแท็กซี่ ก็คือ การใช้บริการรถเมล์ครับ อัตราค่าโดยสารแค่คนละ ๓,๐๐๐ ด่องตลอดสาย อัตราแลกเปลี่ยนตอนนั้น ๑,๐๐๐ ด่อง เท่ากับ ๒ บาทนิดๆ คิดง่ายๆแบบถ้วนๆก็แค่ประมาณคนละ ๖ บาท เท่านั้นเอง ถึงจะมีการคิดค่ากระเป๋าเกินขนาดที่กำหนดอีกชิ้นละ ๓,๐๐๐ ด่อง ก็ยังนับว่าถูกมากๆสบอารมณ์คนมัธยัสถ์(งก)เยี่ยงผมยิ่งนัก



เคยอ่านหนังสือ กระทู้ของผู้เคยมาเที่ยวเวียดนามให้ข้อมูลว่ารถเมล์เวียดนามมีเจ้าหน้าที่เก็บค่าโดยสารประจำรถ (กระเป๋า) เหมือนรถเมล์บ้านเรา แต่พอผมก้าวขึ้นไปบนรถเมล์ปรากฏว่าชาวเวียดที่อยู่หน้าผมเขาหยอดเหรียญชำระค่าโดยสารลงตู้ข้างๆบันไดประตูแล้วฉีกตั๋วบนตู้ไปหนึ่งใบ เอาละสิครับผมไม่มีเงินเหรียญไว้หยอดสักด่อง ทำอย่างไรดี



โชคดีที่ผมเหลือบไปเห็น “กระเป๋า” คือ คนสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าจับราวโหนสีเหลืองในภาพข้างต้น ผมก็แสดงธนบัตรฯให้ดูเขาก็ผายมือให้เข้าไปนั่งในรถทันทีแล้วรับธนบัตรของผมไปแลกเป็นเหรียญจัดการหยอดใส่ตู้ ฉีกตั๋วมามอบให้ผมพร้อมเงินทอนเรียบร้อย ราบรื่น ง่ายดายกว่าที่คิดครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

การจราจรในเขตเมืองไซ่ง่อนนั้นสุดแสนจะจลาจลครับ ขนาด ๑๐ โมงเข้าไปแล้วรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ยังแออัดเต็มถนน แถมต่างฝ่ายต่างแล่นกันอย่างค่อนข้างจะไร้ระเบียบ เสียงแตรที่กดใส่กันดังอยู่ตลอดแทบจะไม่ว่างเว้นสักวินาที เล่นเอาผมรู้สึกชื่นชมชาวกรุงเทพฯขึ้นมาทันที ถึงเราจะรถติดหนึบ ขับรถไม่ค่อยจะเคารพกฎระเบียบบ้างแต่ยังดีกว่าที่นี่หลายเท่าตัวครับ



ผม “ทำการบ้าน” มาล่วงหน้าจึงทราบว่าเส้นทางรถประจำทางสาย ๑๕๒ ที่ผมโดยสารนี้ จะต้องผ่านทางทางตัดรถไฟสายฮานอย-โฮจิมินท์ ซึ่งเป็นสายหลักของประเทศ ผมก็คอยเพ่งดูพร้อมลุ้นให้เครื่องกั้นลงจะได้ประเดิมดูรถไฟเวียดนามสักขบวน



แต่ทว่าคำภาวนาไม่เป็นผลครับ นอกจากรถไฟจะยังไม่มาแล้วบริเวณทางตัดเสมอระดับยังมีการก่อสร้างสะพานข้ามทางรถไฟบดบังมุมถ่ายภาพของช่างภาพพรนรกไปเต็มๆ


_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[tuie]

รถเมล์แล่นข้ามทางรถไฟไปได้ไม่ทันไรก็ลงห้ามล้ออย่างแรง ผมชะโงกมองไปข้างหน้ารถเห็นมีคนลากเชือกสีแดงแล้วดึงขึ้นขวางถนนทั้งสายเอาไว้อย่างรวดเร็ว เกิดอะไรขึ้น หรือว่าจะมี “ม็อบเชือกแดง” ปิดถนนประท้วง



หันไปดูเหตุการณ์ทางฝั่งซ้ายของรถเมล์บ้าง (รถที่นี่ขับชิดขวา-พวงมาลัยซ้ายแบบฝรั่งเศสผู้เคยเป็นเจ้าอาณานิคม) เห็นนักเรียนกลุ่มใหญ่กำลังเดินข้ามถนนหลังแนว “เชือกแดง” ครับ



สรุปว่าเขาใช้เชือกแดงกั้นถนนให้นักเรียนข้ามถนนไปได้อย่างปลอดภัย ไม่ต้องกลัวอันตรายจากฝูงมอเตอร์ไซค์ซึ่งมีจำนวนมหาศาลน่าจะมากกว่าในกรุงเทพสัก ๓-๔ เท่า เบียดแทรกมาเฉี่ยวชนนักเรียนขณะข้ามถนนครับ



คงไม่มีโรงเรียนใดในกรุงเทพฯคิดจะทดลองใช้วิธีนี้ตอนให้เด็กนักเรียนเดินข้ามถนนนะครับ
_________________
นสน.าย./อ.ตุ้ย/อ.หลวงอัคคีเทพอาณัติ/
http//:www.facebook.com/VISIT-RAILWAY-MUSEUMS-1521959098131925/

[kikoo]