เด็กชาย 14 รักคุดโดดขวางรถไฟหวิดดับที่ท่าช้าง (02/12/53)

Mongwin · Last edited by Mongwin on 03/12/2010 10:28 pm; edited 1 time in total

เด็กชาย 14 รักคุดโดดขวางรถไฟหวิดดับ
เนชั่นทันข่าว 2 ธค. 2553 20:48 น.

นักเรียนถูกขบวนรถไฟชนที่สถานีรถไฟท่าช้าง ต.ท่าช้าง อ.เฉลิมพระเกียรติ นครราชสีมา ทราบชื่อ ดช.อนุสรณ์ อายุ 14 ปี จนท.ได้เร่งให้การช่วยเหลือปฐมพยาบาลเบื้องต้น ก่อนจะเคลื่อนย้ายไปรักษาที่ รพ.มหาราช นครราชสีมา เบื้องต้นโชคดีอาการปลอดภัย แต่ แพทย์ต้องให้นอนพักสังเกตอาการก่อน
เจ้าหน้าที่ สอบถาม นางสาวสิริรัตน์ หรือ เจ เพื่อนนักเรียน เล่าว่า ดช.อนุสรณ์ ฯ แฟนหนุ่ม เป็นนักเรียน ชั้น ม.3 โรงเรียนแห่งหนึ่ง ได้เดินทางมาเจราจาตกลงปัญหาความรัก โดยเดินทางมาเพียงลำพัง เพื่อมาหานางสาวเจ แต่ตกลงกันไม่ได้ ทำให้ ดช.อนุสรณ์ ฯ ที่หลงรักข้างเดียว คิดสั้นฆ่าตัวตาย กระโดดให้ขบวนรถไฟพุ่งชน อย่างไรก็ตามตนได้ประสานแจ้งเหตุให้ผู้ปกครอง และ ครู ของนักเรียนทั้งสอง รับทราบ เพื่อเดินทางมาดูแล รับตัวกลับบ้านพักแล้ว
--------------
โจ๋ 14 อกหักให้รถไฟชน
วันที่ 03 ธันวาคม พ.ศ. 2553 ปีที่ 20 ฉบับที่ 7309 ข่าวสดรายวัน

เมื่อเวลา 14.10 น. วันที่ 2 ธ.ค. ตำรวจสภ. เฉลิมพระเกียรติ จ.นครราชสีมา รับแจ้งมีเหตุนักเรียนถูกรถไฟชนได้รับบาดเจ็บ ที่สถานีรถไฟท่าช้าง อ.เฉลิมพระเกียรติ จึงรีบรุดไปตรวจสอบ โดยที่บริเวณชานชาลา ที่ 1 พบร่างด.ช.อนุสรณ์ เสมสุข อายุ 14 ปี น.ร.โรงเรียนแห่งหนึ่ง นอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เพราะถูกขบวนรถเร็ว ที่ 146 สายอุบลราชธานี-กรุงเทพฯ เฉี่ยวชน จึงรีบนำส่งร.พ.มหาราชนครราชสีมา เบื้องต้นอาการปลอดภัย สอบสวนนายชัชวาลย์ ไชยช่วย ผู้ช่วยนายสถานีรถไฟท่าช้าง เปิดเผยว่า ก่อนเกิดเหตุเห็นด.ช.อนุสรณ์ ออกมายืนขวางรถไฟ คนขับรถไฟจึงกดหวูดส่งสัญญาณเตือนหลายครั้ง พร้อมกับรีบห้ามล้อทันที แต่ ด.ช. อนุสรณ์ ก็ไม่ยอมหนี ยืนอยู่อย่างนั้นจนถูกรถไฟชนกระเด็นได้รับบาดเจ็บ ในเบื้องต้นเพื่อนด.ช. อนุสรณ์ ให้การว่า ด.ช.อนุสรณ์อกหักเรื่องความรัก จึงตัดสินใจกระโดดให้รถไฟชนจนได้รับบาดเจ็บในที่สุด
(กรอบบ่าย) หน้า 15

pattharachai · Posted: 03/12/2010 8:33 am Post subject:

เด็กเอ๋ยเด็ก ทำอะไรชั่ววูบ ไม่นึกถึงพ่อแม่ ไม่นึกถึงอนาคต โชคดีที่ยังไม่เป็นอะไรยังมีโอกาสที่จะกลับมาไตร่ตรองสิ่งที่ทำลงไป และเริ่มต้นใหม่

Biodragon · 3rd Class Pass (Air) Joined: 01/02/2010 Posts: 429

ไม่น่าคิดสั้นเลยครับ Crying or Very sad

boatteam · Posted: 03/12/2010 1:33 pm Post subject:

เด็ก หนอ เด็ก ไม่รู้จักคิดอะไรให้ดีซะก่อน

Sad

_________________
สถานีบ้านเกิดอรัญประเทศ สุดเขตแดนสยามฝั่งตะวันออก

prasongkit · 3rd Class Pass Joined: 02/11/2009 Posts: 192

ในฐานะที่ผมก็เป็นวัยรุ่นอ่อนโลกคนหนึ่งผมอยากจะบอกว่าเรื่องแฟนนั้นสำหรับผม ผมคิดว่ามันยังไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นสำหรับคนวัยเรียนอย่างพวกเรา

เรียนก็ยังไม่จบ งานการก็ยังไม่มีทำ ยังหาเลี้ยงตัวเองไม่รอด ยังต้องพึ่งเงินจากพ่อแม่ แล้วจะมีปัญญาหาเลี้ยงแฟนเหรอครับ

ถ้าหากน้องคิดจะมีแฟนเพราะเห็นว่าคนอื่นๆ พากันมีแฟน แต่เราไม่มี กลัวคนอื่นล้อเลียน ช่างคนอื่นมันเถอะครับ เพราะคนที่ว่าเรานั้นเราไม่ได้ขอมันกินครับ

แต่โชคดีที่น้องรอดชีวิตกลับมาได้เิริ่มต้นใหม่แล้วเริ่มมองไปข้างหน้าเสียแต่วันนี้ ปีนี้คือปี 2553 ใช่มั้ยครับ ลองจิตนการดูซิว่าเมื่อถึงปี 2557 หรือปี 2563 ว่าตอนนั้นเราจะมีสภาพแบบไหน

ตอนนั้นน้องอาจจะมีอาชีพที่ก้าวหน้ามั่นคง เป็นทหาร ตำรวจ หมอ พขร. หรืออาชีพอะไรที่น้องใฝ่ฝันที่จะเป็น มันอาจจะดูเหมือนผมเชิญชวนให้น้องฝันลมๆ แล้งๆ แต่ถ้าน้องไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต น้องก็จะลงเอยด้วยการยืนขวางรางรถไฟอีก

suphisan · Posted: 03/12/2010 4:58 pm Post subject:

เห็นด้วยกับความเห็นของท่านนี้อย่างยิ่งเลยครับผม...

Serberk · Posted: 03/12/2010 6:05 pm Post subject:

วันนี้โชคดีมีชีวิตรอด ต่อไปหวังว่าน้องจะคิดได้ว่า ชีวิตยังมีอะไรอีกมากมายให้เราอยู่เพื่อมัน

จากประสบการณ์ส่วนตัว >>> ผู้หญิงไม่ไร้เท่าใบพุทรา วันนี้ไม่มีวันหน้ามีอีกเยอะ Rolling Eyes

theconandoi · Posted: 03/12/2010 7:16 pm Post subject:

เป็นผม ผมคงไม่ทำอย่างนั้นดีกว่าเป็นห่วงพ่อแม่ที่เป็นห่วงเรา ที่เขาเลี้ยงดูเรามา กว่าจะโตได้ขนาดนี้

นานเป็น10-20ปี
_________________
ซักวันผมจะเข้า วรฟ.ให้พี่ๆได้ภาคภูมิใจ จะเป็น พขร.ดั่งใจหวัง Evil or Very Mad

heerchai · Posted: 03/12/2010 8:36 pm Post subject:

เมื่อไหร่ ความนึกคิด สติสัมปชัญญะ ของน้องคนนี้กลับมา

คงจะได้คำตอบที่ ที่ไม่น่าทำเลย น่าอับอายสุดๆ

Lamnarai · Posted: 03/12/2010 9:07 pm Post subject:

ด้วยความที่เป็นเด็ก ผมคิดว่าน้องเค้าคงอาจจะหวังมากไปในเรื่องของความรัก

และน้องเค้าคงคิดว่าความรักนั้นมันสำคัญมากกว่า อนาคตของตัวเอง

ทำให้น้องนั้นคิดสั้น เลยไม่ได้คิดเพื่อคนข้างหลัง ว่าพวกเค้านั้น

จะเสียใจขนาดไหน