ตามรอยไปดู 3 อุโมงค์ ภาคเหนือ ปี 2554

[mirage_II]

ตรงจุดนี้ ผมได้กลับมาเห็นภาพในอดีตที่คุณ KTTA-50-L ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ.2548 พบว่าตอนนั้นยังเป็นเหวโล่งๆ อยู่เลย


หันกลับไปดูอีกด้านของเหว แทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสถานที่แห่งเดียวกันเลย คันทางช่วงนี้คงจะชำรุด เลยมีการนำดินลูกรังมาเทถมเหว ครับ

[mirage_II]

ตอนนี้ก็ใกล้ปากอุโมงค์เขาพลึงด้านใต้เข้าไปทุกทีแล้ว แต่ก็ยังมองไม่เห็น ดูแล้วเหมือนรางรถไฟหายเข้าไปในภูเขาเลย


ได้เวลาเก๊กท่ากับป้ายแล้วครับ อยากเข้าไปยืนเกาะป้าย แต่ดันมีหญ้ารกเลยต้องใช้มือเอื้อมเข้าไปสัมผัสป้ายแทน


อย่างน้อยก็จะได้เทียบกับของคุณแซม อันเป็นที่ประทับใจของผมมาตลอด

[mirage_II]

ภาพซ้าย : พบรอยถาก(ไถ)ของรถไฟบนไม้หมอน แสดงว่าเคยมีรถไฟตกรางตรงนี้แน่นอน
ภาพขวา : พบกระปุกจารบีติดล้ออีกแล้ว(ครับท่าน) สังเกตุให้ดีว่าจะจะติดอยู่บนรางฝั่งโค้งนอกเสมอ เพื่อให้บังใบของล้อรถไฟได้สัมผัสกับจารบี เป็นการลดความร้อนในการเสียดสีเวลารถไฟเข้าโค้งด้วยความเร็ว ครับ


มาค่อยๆ ลุ้นการเห็นปากอุโมงค์ข้างหน้าครับ


ถึงแล้วครับ ปากอุโมงค์เขาพลึงด้านใต้ ที่ดูสดใส สะอาด กว่าด้านเหนือมากเลยครับ สังเกตุให้ดีมีตราสัญญลักษณ์อยู่เหนือปากอุโมงค์ด้วย แสดงตัวเลขปีที่สร้างแบบ รัตนโกสิทร์ศก (ร.ศ.) ครับ ซึ่งสร้างในปี พ.ศ.2453 มีอายุครบ 100 ปีเต็มครับ

[mirage_II]

เก็บภาพส่วนประกอบต่างๆ ของปากอุโมงค์ด้านใต้นี้ชัดๆ หน่อยครับ


ได้เวลาเข้าอุโมงค์แล้ว เดินเข้าไปเล็กน้อยจนเห็นปากอุโมงค์ด้านเหนือ ดูไกลเหมือนกันนะครับ ขนาดยาวแค่ 362.44 เมตรเอง


ภาพซ้าย : มืดจริงๆครับในอุโมงค์แห่งนี้
ภาพขวา : หันกลับมาดูปากอุโมงค์ด้านใต้ที่เดินเข้ามา เป็นทางโค้ง ถ้ารถไฟมา จะตกใจมากแน่นอน

[mirage_II]

ภาพซ้าย : เป็นรอยต่อระหว่างคอนกรีตปากอุโมงค์ กับหินภายในอุโมงค์
ภาพขวา : ตรงคอนกรีตนี้มีรอยขีดเขียนชื่อด้วย สังเกตุให้ดีจะเห็นเหล็กเส้นโผล่ออกมา คงทำเผื่อไว้เทคอนกรีตต่อเนื่องลึกเข้าไปอีก แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะผนังอุโมงค์ดูแข็งแรงมากอยู่แล้ว


ผนังอุโมงค์ด้านตรงข้าม มีน้ำไหลเปียกชุ่มตลอดเวลา พร้อมทั้งได้ยินเสียงน้ำหยดตลอดเวลา ทำให้ดูเหมือนมีคนเดินย่ำน้ำอยู่ข้างใน บรื๋อยย์...


มองกลับออกไปทางปากอุโมงค์ จะเห็นน้ำไหลออกไปตลอดเวลา แม้ว่าช่วงนี้จะเป็นฤดูแล้งก็ตาม

[mirage_II]

เดินกลับออกมา ทางช่วงนี้ดูเป็นช่องเขาแคบๆ หน้าผาด้านซ้ายมีการทำเป็นขั้นๆ เพื่อลดการพังทลายลงเหมือนเหมือน ตรงปากอุโมงค์ปางตูบขอบด้านใต้


ภาพซ้าย : เดินออกมาอีกหน่อยก็เห็นต้นจามจุรีแล้วครับ
ภาพขวา : หันกลับไปดูปากอุโมงค์อีกครั้ง คันทางฝั่งนี้ก็มีน้ำไหลเหมือนกับฝั่งโน้น แต่มีการทำรางคอนกรีตไว้ด้วย



ภาพซ้าย : ตอนนี้เดินมาถึงต้นจามจุรีอีกต้น ใกล้จะถึงทางตัดข้าม แล้วครับ
ภาพขวา : พบใยแมงมุมที่สร้างเหมือนรัง มีรูตรงกลางเป็นโพรงเลย

[mirage_II]

ตอนนี้เดินกลับมาเกือบถึงจุดถนนตัดข้ามรางแล้วครับ มองไปทางขวาก็จะเป็นทางลูกรังสำหรับรถยนต์ ที่วิ่งคู่ขนานรางมา แล้วเลี้ยวขึ้นไปบนเนินฝั่งทิศตะวันตกครับ


ตอนนี้ผมกลับขึ้นมาบนรถแล้ว มาถึงถนนใหญ่ที่เข้ามา ภาพนี้ดูสวยเป็นธรรมชาติดีครับ

[Air_Reservoir]

[mirage_II]

สวัสดีครับ คุณAir_Reservoir : ยินดีที่รู้จักครับ บุรุษผู้ซึ่งไม่ค่อยปรากฏกายในกระทู้มากนัก แต่ก็พอมาให้เห็นแว๊บๆ เหมือนอินทรีแดง เป็นบางครั้งครับ ล่าสุดเห็นว่าไปเที่ยวขุนตานมาในกระทู้ "หลงทางตามหาหม้อน้ำร้อนไร้สาย ภาค 2" ผมได้แวะเข้าไปชมแล้ว น่าสนุกมาก (เห็นว่าโพสค้างไว้เมื่อวันที่ 16 กพ.54 เพิ่งทราบว่ามาแวะที่สถานีแม่พวกด้วย)

ภาระกิจการสำรวจอุโมงค์เขาพลึงยังไม่เสร็จสิ้น ยังเหลือปากอุโมงค์ด้านเหนือ ซึ่งผมได้มาโพสต่อที่บ้านครับ


ตอนนี้ก็ต้องหาทางเข้าไปยัง ที่หยุดรถเขาพลึง ซึ่งเกือบจะเลยไปเหมือนกัน เพราะดูเผินๆ จะไม่เห็นถนนเข้าไปเลย


เพราะทางเข้าดันอยู่ต่ำกว่าถนนใหญ่ ชนิดที่ว่าเหมือนกับขับรถลงเหวอย่างนั้นเลย


ผมจอดรถตรงลานกว้างริมถนน (ข้างล่างเป็นเหวจริงๆ) แล้วหันหลังกลับมาดูทางลง ตรงไหล่ทางในรูป แล้วก้มมองลงไปพบว่ามีทางลงไปจริงๆ แต่โค้งลับหายไปอย่างน่าสงสัย

[mirage_II]

เนื่องจากสมาชิกที่มาด้วยกัน เกิดความกลัวรถตกเหว ก็เลยลงความเห็นไม่ให้นำรถลงไปข้างล่าง และผมเองก็รู้สึกกลัวว่าถนนจะแคบลงๆ แล้วไปตันที่ไหนสักแห่ง ทำให้กลับรถไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจเดิน อีกทั้งระยะทางจากถนนใหญ่ลงไปยัง จุดหยุดรถเขาพลึง ประเมินจากแผนที่ GPS Map แล้ว มีระยะทางแค่ครึ่งกิโลเมตร ด้วย


แต่จะว่าไปแล้วการเดินเท้าลงไปทำให้ได้เก็บภาพในหลายมุมมองด้วย นับเป็นข้อดีเหมือนกัน เพียงแต่จะใช้เวลานานกว่าขับรถลงไปเท่านั้นครับ
ภาพซ้าย : ลงไปพ้นโค้ง หันกลับมาดูถนนใหญ่ข้างบน
ภาพขวา : สุดทางก็เจอสะพานคอนกรีตข้ามห้วยครับ มีป้ายชื่อ "คนหลังเขา" ครับ


เลยสะพานไปก็เป็นถนนเลาะข้างลำห้วยไปเรื่อยๆ ไป ไม่ไกลก็เห็นศาลาที่หยุดรถเขาพลึงอยู่ลิบๆ ครับ


ภาพซ้าย : เดินมาใกล้จุดตัดข้ามทางรถไฟ มีทางแยกเล็กๆ ขึ้นไปบนเนิน เพื่อเข้าบ้านคน
ภาพขวา : ลักษณะถนนที่ข้ามทางรถไฟจะคู่ขนานไปกับทางรถไฟก่อนแล้วหักเลี้ยวขวาข้ามทีเดียวเลย มีป้ายระวังรถไฟเล็กๆ อยู่ด้านซ้าย (มองไม่ค่อยเห็น น่าจะอยู่ขวามือมากกว่า)