ทริปสุดแคว้นแดนอีสาน จากปากน้ำโพ ตะลอนข้ามไป นาแล้ง แห่งสปป.ลาว

[mirage_II]

เส้นทางเข้ามาคดเคี้ยวหลายเลี้ยวพอสมควร แต่มีป้ายบอกทางมาตลอด จนใกล้จะถึงวัดภูทอก ก็จะเห็นดงยางพารามากมายเหมือนภาคใต้ สังเกตุให้ดีจะเห็นภูทอกโผล่ขึ้นมาหลังแนวไม้ด้านซ้ายมือครับ ช่างน่าตื่นเต้น ผมไม่ได้ฝันไปนะครับ


ใกล้เข้ามาแล้ว จะมองเห็นส่วนท้ายของภูทอกก่อน ซึ่งมีพุทธวิหารอยู่ตรงปุ่มหินเล็กๆ นั่น
ทางโค้งขวามาอีกนิด ก็จะเห็นส่วนหน้าของภูทอก ที่คุ้นตาจากในภาพถ่าย


อย่างที่โบราณเขาว่าไว้ "ใกล้ตา ไกลTeen" ครับ ยังไม่ถึงสักที ตอนนี้ถึงทางเข้าวัดแล้วครับ

[mirage_II]

เพื่อความสะดวกในการเที่ยวชม ผมขอนำภาพถ่ายดาวเทียมมาให้ดูกันครับ

ที่จริงวัดภูทอกจะมีทางเข้าด้านหน้าที่ติดริมถนนแต่เขาปิด คงสงวนไว้ใช้ในงานใหญ่ๆ เท่านั้น เราต้องเข้าด้านข้างวัด ผ่านดงไม้เข้าไปอีกบรรยากาศหนึ่งครับ

นี่เป็นภาพทางเข้าไปครับ


พอถึงปุ๊บ หัวใจผมขึ้นไปบนภูทอกแล้ว แดดร้อนมากต้องหาที่จอดในร่ม สมาชิกส่วนใหญ่ผู้สูงอายุก็นั่งคอยแถวๆ รถกัน ส่วนผมกับเด็กๆ ก็พากันเดินขึ้นทันที

[mirage_II]

ตอนนี้เดินมาเกือบถึงทางเข้าภูทอกแล้ว มีทางแยกซ้ายไปถ้ำชัยมงคล ประตูทางขึ้นซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้ให้ได้ลุ้นกัน..


หันไปดูถ้ำชัยมงคลด้านซ้าย เอาไว้ลงมาค่อยแวะเข้าไปไหว้ เพราะกลัวหมดเวลาเปิดให้ขึ้นชมครับ


ถึงแล้วครับ ประตูทางขึ้นภูทอก แต่.... ทำไมดูเงียบๆ จัง ไม่เห็นมีคนขึ้นลงอย่างที่คิดไว้เลยคงมีเรื่องอะไรไม่ชอบมาพากลเข้าแล้ว....

[mirage_II]

เข้าไปใกล้ๆประตู พบป้ายเล็กๆ ระบุว่า.....ปิด...ครับ วันนี้ปิด มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือนี่...อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกลหลายร้อยกิโลเมตร แถมเป็นวันสุดท้ายของการปิดด้วย แค่พรุ่งนี้ก็ขึ้นได้แล้ว ทำไมๆ ทั้งๆที่สงกรานต์ก็สิ้นสุดไปเมื่อวานแล้ว อะไรที่ผมกลัว กังวลมาตลอดก็ต้องเจอเข้าจนได้ ทำไมไม่มีข้อมูลเรื่องการปิดภูทอกในเว็บไซต์เลย....แปลกจริงๆ


ขอสอดกล้องเข้าไปถ่ายได้แค่ที่เห็น มาได้แค่นี้สำหรับวันนี้ คงต้องหาโอกาสหน้ามาให้ได้ละครับ น่าเสียดายจริงๆ มีคนหลายคนที่ต้องถอนใจกลับไปอย่างผิดหวัง ไม่ใช่เพราะวัดปิด แต่เป็นเพราะไม่มีใครทราบเรื่องนี้มาก่อนเลย คงจะเริ่มมีการปิดภูทอกกันมาไม่กี่ปีกระมังครับ


หลังจากพลาดหวังจุดสำคัญนี้แล้ว ก็ต้องมองหาจุดอื่นเพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ก็คือเจดีย์พระอาจารย์จวน ที่อยู่ไม่ไกลนักครับ

[mirage_II]

ตรงนี้เป็นริมอ่างน้ำ ที่นิยมใช้เป็นจุดถ่ายภาพเจดีย์ เพราะถ้าน้ำนิ่งๆ จะมองเห็นเงาสะท้อนเจดีย์ได้สวยมาก ครับ


ผมเดินเลาะริมอ่างน้ำไปตรงบริเวณทางขึ้นเจดีย์ แล้วหันกลับมาถ่ายภาพ ภูทอก ครับ


ภาพซ้าย : เป็นบันไดขึ้นองค์พระเจดีย์ ครับ ห้ามสวมรองเท้าขึ้นไปนะครับเพราะดูไม่เป็นการเคารพสถานที่เท่าใดนัก
ภาพขวา : ตัวผมขอสักภาพตรงนี้แหละ


ตรงทางขึ้นมีซุ้มป้ายข้อมูลที่มาของพระเจดีย์แห่งนี้ครับ

[Mongwin]

การปิดบริการช่วงสงกรานต์ ผมคิดว่าคงป้องกันนักท่องเที่ยวมามากเกินไปจนเกิดอันตรายนะครับ
ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูล เป็นประโยชน์ในการวางแผนเที่ยวในอนาคตมากครับ จะได้ไม่ไปเก้อครับ

[mirage_II]

ขึ้นมาแล้วขอเก็บภาพองค์พระเจดีย์เต็มๆ สักภาพ เอ๊ย..สองภาพนำมาต่อกันด้วยโปรแกรมโฟโต้ชอปครับ


จากบนฐานพระเจดีย์ก็หันไปเก็บภาพภูทอกอีกครั้งเต็มๆ แบบไม่มีอะไรบดบังครับ


ครั้งนี้ไม่ได้ขึ้น ก็ขอค้นข้อมูลในเว็บอื่นมาให้ทราบว่า ชั้นไหนอยู่ตรงไหน มาคราวหน้าจะขึ้นให้ถึงชั้น 7 เลย(ช่างบังเอิญกับคำว่า "สวรรค์ชั้น 7")

[mirage_II]

ใช่ครับ คุณ Mongwin สาเหตุที่ปิด(สอบถามคนแถวนั้นดู) เป็นเพราะเคยมีคนขึ้นไปเล่นน้ำสงกรานต์บนนั้น แถมยังส่งเสียงดัง รบกวนพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บนนั้น เขาเลยห้ามคนขึ้นในช่วงสงกรานต์ แหม..เพราะคนไม่ดีเลยทำให้คนอื่นๆ เดือดร้อนไปด้วย คิดๆ ดูก็เป็นเรื่องขัดแย้งกันเหมือนกัน ว่า สาเหตุที่ทางวัดเขาต้องสร้างสิ่งต่างๆสวยๆงามๆ แปลกๆ เป็นกุศโลบายให้คนมาวัดกันมากๆ แต่พอคนมาเยอะเกินไป กลับกลายเป็นสิ่งต้องห้าม ในทางที่ถูกทางวัดน่าจะคัดคนขึ้น เช่นเมา..เล่นน้ำ...วัยรุ่นในลักษณะที่คึกคะนอง ส่งเสียง มาเป็นกลุ่มใหญ่..ห้ามขึ้น โดยให้ จนท.ราชการมาช่วยคัด และถ้ากลัวคนขึ้นมากแล้ว ทางเดินอาจจะพังลงมา ก็ให้ควบคุมจำนวนคนขึ้นมา เช่นให้ขึ้นได้ไม่เกิน 100 คน ถ้ามากกว่านี้ต้องรอให้คนลงมาแล้วค่อยขึ้น (ไม่งั้นก็จะเหมือนเขาคิชกูฎ ที่คนเนืองแน่นนับหมื่นไปแออัดกันบนเขาเล็กๆ)

หลังจากที่ผมได้ค้นหาข้อมูล ทำให้ทราบว่า ภูทอกจริงๆแล้วอยู่ทางด้านเหนือ ส่วนที่เราเห็นก็เป็นเพียงภูทอกน้อย โดยมีช่วงเขาขาดอยู่ตรงกลางครับ

ส่วนภาพล่างนั้น เป็นภาพที่ถ่ายมาจากภูวัว ที่อยู่ห่างออกมาไกลมาก โดยเว็บไซต์
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13002

ก่อนหน้านี้ผมจำได้ว่า เคยเห็นหนังสือพิมพ์ข่าวสด ลงวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ.2533 ลงข่าวเรื่องจังหวัดบึงกาฬและมีรูปภูทอก ผมเลยเก็บภาพนี้ไว้ แล้วมาลองถ่ายเลียนแบบเทียบดูครับ แต่เนื่องจากกล้องผมถ่ายมุมกว้างได้แค่ 35 มม. เลยได้ภาพมาแค่นี้ แม้จะถอยหลังจนสุดลานฐานพระเจดีย์แล้ว

[mirage_II]

ผมย้ายมาเก็บภาพด้านหน้าองค์พระเจดีย์กัน (คนละด้านกับทางเดินขึ้น) เนื่องจากความสูงของเจดีย์ต้องถ่าย 2 ภาพมารวมกันเช่นเคย

ข้อมูลเจดีย์ที่ค้นหามาได้ว่า มีขนาดความกว้างของฐาน 10.5 เมตร ความสูง 30 เมตร ตั้งบนเนินดินสูง 7 เมตร รูปทรงเจดีย์แบบ 8 เหลี่ยม พื้นลานโดยรอบปูกระเบื้องมีความกว้าง 34 เมตร ตรงกลางเจดีย์เป็นที่ตั้ง มณฑปพระธาตุของพระอาจารย์จวน อันเป็นตำแหน่งเดียวกับที่ ตั้งเมรุพระราชทานเพลิงศพของท่าน
ที่มาข้อมูล:
[url] http://www.buddhist.egat.co.th/index.php?option=com_content&view=article&id=66&Itemid=19[/url]
นอกจากนี้ ยังมีการปรับปรุงบูรณะเจดีย์อีกครั้งในปี พ.ศ.2549 - 2550 ด้วยค่าใช้จ่ายประมาณ 10 ล้านบาท โดย การไฟฟ้าฝ่ายผลิตฯ

ประตูทางเข้าด้านหน้า แหงนดูเพดานจะเห็นลวดลายทองแดงรมดำ งดงามมากครับ มองเข้าไปข้างในจะเห็นแท่นบูชา มณฑปแก้วอยู่ตรงกลางเจดีย์

[mirage_II]

เข้ามาในองค์พระเจดีย์กันครับ


ภายในมณฑปแก้ว ที่บรรจุพระอัฐิของ พระอาจารย์จวนที่มีลักษณะเป็นพระธาตุ แบ่งตามอวัยวะต่างๆ ที่แตกต่างกันครับ (ตอนที่ผมไป นั้นยังไม่ทราบว่าเป็นของพระอาจารย์จวน นึกว่าเป็นพระธาตุจากที่อื่นแล้วนำมาจัดแสดงให้บูชากัน)


มองไปรอบๆ ภายในเจดีย์ จะเห็นรูปปั้น พระอาจารย์จวน ตั้งอยู่ บนเวที ผนังด้านหน้าสองข้างเป็นตู้โชว์ สิ่งต่างๆของพระอาจารย์จวน แหงนดูเพดาน เป็น 8 เหลี่ยม ตามลักษณะมุมของเจดีย์ที่สร้าง

เท่าที่สังเกตุดู ไม่เห็นมีป้ายประวัติของพระอาจารย์จวนแบบเป็นทางการอยู่เลย มีแต่แผ่นกระดาษเก่าๆ ติดอยู่หลังบานประตูเท่านั้นที่พิมพ์ประวัติของท่าน นับว่าแปลกจริงๆ