ทริปสุดแคว้นแดนอีสาน จากปากน้ำโพ ตะลอนข้ามไป นาแล้ง แห่งสปป.ลาว

[mirage_II]

ก่อนข้ามไปผมขอเก็บภาพหน้าสถานีเต็มให้ดูสักภาพ (ถ่าย 4 ภาพนำมารวมกันครับ)


เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้นขอกางแผนที่ดาวเทียมมาให้ดูกัน จะได้ทราบตำแหน่งของสถานีเก่า และส่วน


เมื่อข้ามไปยังอาคารสถานีเก่าก็ได้พบกับกองวัสดุและฝุ่นหนาเตอะ ทำให้ต้องเดินอย่างระวัง ในภาพจะเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งรอใครอย่างรันทด ช่างเข้ากับบรรยากาศสถานีเก่าแห่งนี้จังเลยครับ


ผมเดินเข้ามาถึงช่องจำหน่ายตั๋วรถแล้ว ยังคงอยู่ในสภาพเดิม เพียงแต่เก่าสกปรกเท่านั้น ได้พบตารางเวลาเดินรถด้วย ซึ่งระบุว่ามีเคยมีรถไฟเข้ามาจอดเพียงขบวนเดียว คือมาจาก จ.นครราชสีมา ถึงที่นี่เวลา 12:30 น. แล้วก็กลับ จ.นครราชสีมา ตอนเวลา 12:50 น. ในขณะที่รถไฟจากกรุงเทพฯ นั้นจะสิ้นสุดการเดินทางแค่สถานีหนองคายใหม่เท่านั้น

[mirage_II]

ผมเดินผ่านมายังหน้าสถานี แล้วหันกลับไปมองในอาคารสถานีอีกที มีสภาพอย่างที่เห็น


มาดูสภาพรางด้านหน้าสถานีกันบ้าง...อื๋อยย...มีแต่ขยะและต้นหญ้าขึ้นสูงท่วมหัวเลย น่ากลัวจะมีงูอาศัยอยู่เหมือนกัน


มองออกไปยังฝั่งตรงข้าม คือ บ้านพักจนท.รถไฟ ที่อยู่ในสภาพทรุดโทรมมากๆ แต่คิดว่ายังมีคนอาศัยอยู่เป็นบางหลัง


ผมเดินข้ามรางไปยังฝั่งบ้านพัก แล้วหันกลับมาถ่ายภาพสถานีอีกที พบตัวเลขปริศนาติดอยู่ข้างอาคาร น่าจะเป็นรหัสทรัพย์สินของการรถไฟนะครับ

[mirage_II]

ผมเดินกลับมายังอาคารสถานีอีกครั้ง และเดินไปทางปลายราง(ทิศตะวันออก) เพื่อเก็บภาพป้ายชื่อสถานีที่อยู่ไกลที่สุดก่อน สังเกตุดีๆ จะเห็นว่าชื่อภาษาอังกฤษไม่มีคำว่าตลาด แสดงว่าสถานีแห่งนี้เคยเป็นสถานีหนองคายจริงๆ ก่อนที่จะมีการสร้างสถานีหนองคายใหม่ และเมื่อมีการสร้างสถานีใหม่แล้ว ก็ต้องมีการเปลี่ยนชื่อสถานีเก่าให้แตกต่างกัน


เดินกลับเข้ามายังอาคารสถานี จะเห็นว่าชานชาลาสถานีได้ถูกดัดแปลง(ถมดิน)ใช้สำหรับจอดรถของโรงแรมแถวนี้ (มาตอนกลางคืนไม่ทันสังเกตุ คิดว่าเป็นหลังคาของที่จอดรถโรงแรม)


เดินเลยอาคารสถานีไปเก็บภาพป้ายชื่อสถานีอีกด้านบ้าง ซึ่งป้ายด้านนี้จะดูดีคลาสิคกว่าด้านโน้น เพราะมีรั้วไม้เตี้ยๆ สร้างบรรยากาศยุคคาวบอย ครับ


เดินเลยไปอีกหน่อย แล้วเก็บภาพสถานีกับโรงแรมมที่พักมาให้ดูกัน

[mirage_II]

สำรวจสถานีรถไฟเสร็จแล้ว เหลือบเห็นอาคารขนาดใหญ่ยาวๆ อยู่ถัดไปอีก เลยเดินมาดูหน่อยว่าเป็นอาคารอะไรเกี่ยวกับรถไฟหรือไม่


รางช่วงนี้ สังเกตุให้ดีมีอีกรางคู่ขนาน แต่อยู่ในสภาพไม่ได้ต่อกัน เคยเห็นในภาพเก่าสมัยที่รถไฟยังวิ่งมายังสถานีแห่งนี้ ว่าเป็นแบบนี้มานานแล้ว อาจเป็นเพราะต้องการกันมิให้รถมาวิ่งตรงนี้ เนื่องจากสมัยก่อนโน้นเคยเป็นถนนรถยนต์วิ่ง! แล้วต่อมามีการย้ายถนนมาวิ่งผ่านด้านหลังสถานีอย่างในปัจจุบันครับ


ชานชาลาด้านนี้ยาวมากๆ เกือบสุดอาคารใหญ่เลย แต่ก่อนคงใช้สำหรับเทียบสินค้าขึ้นลง เพราะตู้สินค้านั้นก็ยาวเหมือนกัน

[mirage_II]

ลองเข้าไปดูโกดังใกล้ๆ ว่าเขามีไว้ทำอะไร เพราะปัจจุบันไม่มีรถไฟวิ่งมานาน 3 ปีแล้ว แหม...ผมนี่รู้สึกเหมือนสายลับอะไรสักอย่างเข้าให้แล้ว..อิอิ


พบป้ายติดอยู่ข้างอาคารระบุว่าเป็นอาคารคลังสินค้าของการรถไฟจริงๆ น่าแปลกที่ภาษาไทยกับภาษาอังกฤษแปลแล้วไม่ตรงกัน ตรงปลายสุดอาคารยังมี จนท.อยู่ด้วย


สำรวจเสร็จแล้วไปริมแม่น้ำโขง เพื่อดูสะพานมิตรภาพชัดๆ เต็มๆกันสักหน่อย


ภาพข้างบนมุมกว้างมองสะพานไม่ชัด ผมขอเลือกเอาด้านที่ติดภาพสะพานมาให้ดูกันชัดๆอีกครั้งครับ

[mirage_II]

เสร็จแล้วก็รีบไปชมสะพานให้ทันก่อนรถไฟจะข้ามไปฝั่งลาวครับ (ในความจริงผมไปชมสะพานก่อนสำรวจสถานีเก่า แต่เพื่อความสะดวกในการนำชมเลยพาชมสถานีเก่าก่อนครับ) รถไฟรอบแรกออกจากสถานีหนองคาย 09:00 น. เวลาตอนนั้น 08:56 ใกล้เวลาเต็มทีแล้ว มาทั้งทีถ้าได้ภาพรถไฟด้วยก็จะสมบูรณ์ดีกว่าสะพานเปล่าๆ


ถึงแล้วครับ ใต้สะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งแรก จุดขึ้นชมสะพานอยู่ด้านซ้ายมือนะครับ ไม่ต้องงง แบบว่าขึ้นไปแล้วเดินข้ามหัวเราอีกที ส่วนทางขวาฝั่งติดริมแม่น้ำโขง คือ แขวงการทาง เป็นทางผ่านไปยังหาดจอมมณี ที่เดี๋ยวผมต้องนำเด็กๆมาส่งที่นี่ให้เล่นน้ำรอผมที่ข้ามไปฝั่งโน้นครับ


นี่เป็นช่องประตูทางเข้าไปยังเชิงสะพาน(ฝั่งไทย) ส่วนด้านตรงข้ามก็คือประตูทางเข้าแขวงการทาง ตรงกันพอดีเป๊ะ แหม..บรรยากาศยามเช้านี้ช่างโล่งสบาย ผิดกับตอนบ่ายที่ผมมาส่งเด็กๆ รถติดคนเยอะมากๆ(จนเครียดเลย)

[mirage_II]

เดินผ่านประตูเข้าไป พบกับสวนดอกไม้สวยมากๆครับ


ผ่านเข้าไปก็พบกับบรรยากาศร่มรื่นของต้นไม้ ผิดคาดกับที่คิดไว้ว่าทางการเขาจะอนุญาตให้ขึ้นไปเดินบนสะพานหรือเปล่า แต่กลับกลายเป็นว่าสนับสนุนให้เป็นที่ท่องเที่ยวเลย แถมฟรีไม่เสียค่าผ่านประตูอีกด้วย (ผิดกับฝั่งลาวที่ต้องเสียเงินครับ)


ยิ่งเดินมาถึงทางเดินช่วงที่จะขึ้นเชิงสะพานแล้ว ให้บรรยากาศแบบสวนสาธารณะเลยครับ มาหนองคายแล้วน่าแวะมาที่นี่มาก

[mirage_II]

ตอนนี้ใกล้จะถึงสะพานแล้ว ความร่มรื่นของต้นไม้กำลังหายไป ผมดันลืมนำร่มมาจากรถซะนี่ หันไปมองด้านขวามือ จะเห็นป้อมควบคุมจราจรตั้งอยู่ไม่ไกล น่าตื่นเต้นครับ ที่รถไฟจะออกมาจากช่องนั้น


ขึ้นมาบนเชิงสะพาน เวลาตอนนี้ 09:04 น. รถไฟยังไม่มา เลยถ่ายภาพรถยนต์ไปพลางๆ ก่อนครับ


บนพื้นสะพาน จะเห็นว่ารางรถไฟถูกวางไว้ตรงกลางพอดี เหมือนเกาะกลางถนนให้รถวิ่งคนละฝั่งสวนกัน (แต่เห็นมีรถบางคันแซงข้ามไปวิ่งอีกฝั่งเหมือนกัน) สังเกตุดีๆ จะเห็นพื้นเล็กๆ ด้านข้างราง เป็นคนละส่วนกับพื้นถนน คงมีไว้สำหรับซ่อมบำรุงรางนะครับ

[mirage_II]

บริเวณเชิงสะพานด้านนี้มีป้ายข้อมูลสะพานด้วย ตั้งอยู่ติดกับทางเดินขึ้นมา


ขอเลือกนำมาให้ดูกันเฉพาะภาษาไทยนะครับ

มีสาระสำคัญคือ สะพานเปิดใช้เมื่อวันที่ 8 เมษายน พ.ศ.2537 สะพานมีความยาว 1,174 เมตร (น่าจะนับจากเชิงสะพานตรงจุดนี้ไปถึงเชิงสะพานฝั่งลาว) เป็นความช่วยเหลือของประเทศออสเตรเลีย และคำว่าสะพานในภาษาลาวคือ 2ว ที่อ่านว่า ขัว ครับ

มาดูแผนที่บริเวณสะพาน และประวัติความเป็นมาก่อนที่จะมีการสร้างสะพาน ว่าแต่ก่อนได้มีการวางแผนจะสร้างด้านขวามือของวัดจอมมณี เพราะตรงแนวกับทางรถไฟพอดีเป๊ะ แต่ภายหลังเวนคืนที่ดินด้านซ้ายวัดจอมมณีได้ถูกกว่า เลยย้ายมาสร้างในตำแหน่งปัจจุบัน ทำให้ทางรถไฟต้องเลี้ยวซ้ายไปเพื่อเตรียมตัวขึ้นสะพานครับ

[boyboy4119]

ขอบคุณ คุณ mirage_II ด้วยครับ สำหรับข้อมูลป่าคำชะโนด
_________________