ทริปล่องใต้ตามรอยรถไฟไปปาดังฯ

[mirage_II]

หันกลับมาดูทางสถานี รั้วที่กั้นช่วยให้คนเดินเป็นระเบียบเฉพาะช่องที่ผ่านได้ ไม่งั้นคงเดินกันมั่วไปหมด ซึ่งในรูปจะเห็น จนท.ทหารเดินปะปนกันเต็มไปหมด


เดี๋ยวกลับไปชานชาลาที่ 1 ติดกับอาคารสถานีดีกว่าครับ


บนชานชาลาสถานีผมเดินไปทางทิศเหนือ จะเห็นภาพตามลำดับบนลงล่าง จะเห็นช่องให้บริการสวยๆ ตลอดจนศูนย์อาหารติดแอร์อย่างดีด้วย ว่าแต่...ชานชาลานี้ก็ยาวสุดๆ

[mirage_II]

เดินไปจนสุดอาคารสถานี ก็มีชานชาลาต่อไปอีกยาว... เริ่มจากห้องสุขา ซึ่งมีแผงลอยอยู่ข้างหน้าแบบถาวรที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนว่าเป็นแค่ห้องบางๆนี้ จะสามารถเก็บสินค้าได้ แต่ที่น่าแปลกคือ ร้านแผงลอยเหล่านี้พากันปิดหมดทั้งๆ ที่เป็นช่วงเทศกาล มีคนมาสถานีกันเยอะแยะ


เดินอ้อมไปข้างหลังแผงลอยถาวรนี้ พบว่ามีรางในอีก 1 ราง มองไปจะเห็นว่ามีโบกี้สินค้าจอดทิ้งไว้ด้วย


พอดีปลายรางในอยู่ตรงนี้ สังเกตุที่แป้นประทะมีการเขียนตัวเลขกำกับไว้ด้วย ไม่รู้ว่ามีความหมายอะไร

[mirage_II]

เดินเลียบรางในต่อไปทางทิศเหนือ เจอป้ายบอกชื่อสถานีข้างเคียง ที่ไม่มีระยะทางกำกับ ผมเลยเพิ่มเติมเข้าไปให้ด้วย เป็นเรื่องที่น่าแปลก ที่สถานีแห่งนี้เป็นสถานีชุมทาง มีทางแยกไป 2 ปลายทางคือ สุไหงโกลก กับ ปาดังเบซาร์ แต่กลับไม่มีป้ายบอกทางแยกสถานีเหมือนที่ ชุมทางทุ่งสง และชุมทางเขาชุมทอง หรือคงเป็นเพราะว่าไม่นิยม(สนับสนุน)ให้นั่งรถไฟจากสถานีนี้ไปปาดังเบซาร์ ที่ห่างเพียง 45 กิโลเมตร ในขณะที่ขบวนรถไฟเกือบทั้งหมดจะไปทางสุไหงโกลก ที่ไกลถึง 110 กิโลเมตร


กลับมาเดินที่ชานชาลา 1 อีก ถัดจากแนวแผงลอยถาวรออกไปทางปลายชานชาลายังอีกไกล มาถึงตรงนี้จะสังเกตุเห็นว่าในรางที่ 2 มีขบวนรถจอดอยู่ (คนละขบวนกับที่เพิ่งเข้ามาจอดในรางที่ 3 นะครับ)


เลยแนวโบกี้สินค้าที่จอดตรงรางใน มีวัตถุโบราณ ของเก่าควรค่าแก่การเก็บสะสมไว้ เครื่องชั่งแบบเข็มขนาดใหญ่ ที่มักพบเห็นได้จากที่สถานีรถไฟเท่านั้น สังเกตุเห็นช่องทางออกไปยังอาคารจนท.รถไฟ อยู่ก่อนถึงเครื่องชั่งนี้ด้วย

[mirage_II]

เดินเลยมาทางเหนืออีก เกือบถึงปลายชานชาลาสถานี ด้านรางในติดรั้วข้างนอก ตรงนี้มีช่องเดินออกไปข้างนอกได้

มองไปทางซ้าย และขวาดู


มองผ่านช่องเดินทะลุออกไปข้างหลังสถานี เป็นถนนคู่ขนานราง ฝั่งตรงข้ามเป็นสถานีตำรวจรถไฟ มีซอยเล็กอยู่ทางขวามือ แทบไ่ม่น่าเชื่อว่าจะเป็นถนนที่มาจากย่านใจกลางธุรกิจ แถวๆ โรงแรมลีการ์เดนท์ พลาซ่า (ต้องขอโทษที่ภาพมัวไปหน่อย เพราะถ่ายเร็วๆ กล้องเปิดชัตเตอร์ช้า มือผมเคลื่อนไปแล้ว)


ลองเดินผ่านช่องทะลุนี้ออกไปหน่อย มองไปทางซ้ายมือ (ทิศเหนือ)เป็นสนามเด็กเล่นในสภาพยังใช้งานได้ดี


มองทางขวามือบ้าง เป็นอนุสาวรีย์หัวจักรรถไอน้ำเก่า รุ่นบอลด์วิน(แปซิฟิค) รหัสล้อ 4-6-2 ดูแล้วแปลกดี ที่มาตั้งหลบอยู่ตรงนี้ ปกติสถานีแห่งอื่นมักจะนำไปวางโชว์ตรงหน้าอาคารสถานีเลย คงเป็นเพราะไม่มีพื้นที่ว่างพอ

[mirage_II]

ผมเดินมาเกือบถึงป้ายชื่อสถานีด้านเหนือ มองต่อไปเห็นสะพานรถข้ามอยู่ไม่ไกล เป็นสะพานที่ผมข้ามมาเมื่อคืน(เพราะจำซุ้มเฉลิมพระเกียรติกลางสะพานได้) หัวจักรขบวนรถที่จอดอยู่ในรางที่ 2 ยังเลยออกไปนอกชานชาลาอีก เห็นจนท.กำลังล้างทำความสะอาดข้างตู้


เดินถึงป้ายแล้วก็ขอถ่ายภาพตัวเองไว้เป็นที่ระลึกครับ


เดินเลยป้ายสถานีไปอีกนิด เนื่องจากไม่มีเวลาและไม่กล้าเดินไปไกลกว่านี้เพราะกลัวเรื่องการรักษาความปลอดภัยของสถานี เลยใช้กล้องซูมไปที่หัวรถจักรที่จอดอยู่ อ้าว..ไม่มีหัวรถจักร มีแค่โบกี้ผู้โดยสารเท่านั้น สังเกตุดีๆ ตรงเสาสัญญาณไฟ มีตัวอักษรกำกับอยู่ด้วย สาเหตุที่ใช้ตัวอักษรแทนตัวเลข เพราะมีจำนวนเสามากคงไม่อยากจะใช้ตัวเลข 2 ตัวกำกับเสา (ข้อมูลจากคุณหมอท่าน ประธานเว็บไซต์โดยตรงครับ)

[mirage_II]

หันหลังกลับมาดูป้ายชื่อสถานีอีกด้าน ซึ่งได้เห็นชานชาลาสถานีด้วย แต่อาคารสถานีอยู่ไกล.....มาก เลยมองไม่เห็น


เดินลงมาเล็งภาพป้ายชื่อสถานีบนรางกันเลย เพื่อจะเห็นกันชัดๆว่า ชานชาลาด้านนี้ ยาวมากๆ ลองวัดจาก GPS Map ปลายชานชาลาถึงกลางอาคารสถานีมีระยะทางประมาณ 240 เมตรเลย
ในขณะที่ชานชาลาด้านใต้ วัดจากกึ่งกลางอาคารสถานีถึงปลาย (ตรงสะพานคนเดินข้าม) จะยาว ประมาณ 160 เมตร

[ksomchai]

[mirage_II]

ระหว่างที่เดินกลับมายังอาคารสถานี เพื่อไปดูชานชาลาด้านใต้บ้าง ก็มีรถไฟอีกขบวนเข้ามาพอดี เป็นรถด่วนพิเศษขบวนที่ 37 มาจากกรุงเทพฯ ปลายทาง สุไหงโกลก ปู๊น..ปู๊น...
มองดูป้ายข้างโบกี้แรกๆ ระบุว่ามาแค่ หาดใหญ่ คงเป็นโบกี้ที่จะต้องตัดทิ้งไว้ที่สถานีแห่งนี้ รอขากลับไปกรุงเทพฯ ค่อยแวะมาต่อทีหลัง นะครับ
ผมชอบภาพบน ตรงที่มีชาย 2 คนนั่งคุยในเงามืดของชานชาลา ดูแล้วมีความหมายดี


ขบวนรถก็แล่นผ่านผมไป เริ่มเห็นป้ายข้างโบกี้ ระบุปลายทางเป็นสุไหงโกลก ตามที่คาดไว้ ผมต้องรีบเดินไปบันทึกบรรยากาศ หน้าสถานีกันหน่อย นานๆ จะมีโอกาสได้เห็นสถานีใหญ่ๆ มีรถไฟยาวๆ จอดติดกับอาคารสถานีแบบนี้

[mirage_II]

สวัสดีครับ คุณksomchai รถจักรสูงเนินตามลิ้งค์ที่ให้ไว้ในกระทู้ของคุณheerchai เรื่อง "ภารกิจติดตามรถจักรไอน้ำสูงเนินหมายเลข 32 กลับสถานีชุมทางหาดใหญ่" http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5988&postdays=0&postorder=asc&start=70 ตามรูปข้างล่างนี้


หัวรถจักรไอน้ำดังกล่าว นั้นเพิ่งมาตั้งเมื่อต้นปี 2556 นี้เอง ในขณะที่ภาพของผมที่ไปถ่ายไว้นั้นเป็นช่วงสงกรานต์ปี 2555 ครับ ต้องขออภัยที่ทำใ้ห้ตกใจกัน
เป็นรถจักรไอน้ำขนาดเ็ล็ก ที่มีปล่องควันดูคลาสสิคเหมือนสมัยยุคคาวบอยเลย ชอบครับ

สำหรับเส้นทางรถไฟสายเก่า หาดใหญ่ - สงขลา นั้นได้ถูกรื้อถอนรางออกไปเกือบหมด ยังคงเหลือซากสะพาน และซากรางที่ฝังดิน เคยมีกระทู้ในนี้ไปติดตามดู และในทริปนี้ผมเองก็ได้มีโอกาสไปเดินสำรวจบางจุด ที่พอเห็นได้ชัดจากจุดตัดของถนน และที่ท่าเรือ "สะพานเหล็ก" ด้วย คอยติดตามชมต่อไป หลังกลับจากปาดังเบซาร์นะครับ

[mirage_II]

มาชมกันต่อครับ รถไฟตอนนี้ได้เทียบชานชาลาแล้ว ผมเดินตามมาถ่ายบรรยากาศระหว่างจอดอยู่

ถือว่าเป็นไปตามความต้องการ บรรยากาศครึกครื้น มีเสียงหวูดรถไฟ ผสมเสียงประกาศจากสถานี เหมือนที่เคยได้ยิน ในหลายๆ สถานี


ผมเดินเก็บบรรยากาศมาเรื่อยๆ รถไฟยังไม่เคลื่อนตัวออกไป เนื่องจากชายคาสถานียื่นออกไป แถมมีที่บังแดดลงมา เมื่อรวมกับตัวโบกี้รถไฟยาวๆ เหมือนกับเป็นห้อง จนบรรยากาศดูมืดครึ้ม เหมือนฝนกำลังจะตกเพิ่มบรรยากาศตื่นเต้นไปอีกทาง นี่ถ้ารถไฟเข้าจอดในชานชาลาถัดไป จะดูไม่น่าตื่นเต้นอย่างนี้


หันกลับมามองทางทิศเหนือที่เพิ่งเดินกลับมา ตรงนี้เกือบอยู่กลางสถานีพอดี