ทริปล่องใต้ตามรอยรถไฟไปปาดังฯ

[mirage_II]

ผมเดินมาเกือบถึงบันไดขึ้นสถานีแล้ว ทางซ้ายมือเป็นทางแยกเข้าไปยังเมือง สังเกตุเห็นป้ายแผนที่เล็กๆ อันหนึ่ง


มองกลับไปยังทางที่เดินมา เป็นด้านทิศใต้ของสถานี จะเห็นภูเขาแจ่มอยู่ไกลๆ


เดินเข้าไปดูแผนที่ตรงหัวมุมสามแยกถนน เป็นแผนที่ในเขตเทศบาลทุ่งสง ได้แสดงสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ บริเวณรอบๆ แต่ตัวอักษรเล็กมาก ผมเลยเีขียนใหม่ให้เห็นกันชัดๆ ครับ
จากแผนที่ สะดุดตา้"ถ้ำตลอด" ชื่อแปลกๆ ลองไปค้นหาในเน็ต http://www.thai-tour.com/thai-tour/south/nakornsrithammarach/data/place/pic-talord-cave.htm
สรุปได้ว่า ถ้ำตลอดเป็นถ้ำเล็ก ๆ เกิดจากภูเขาชัยชุมพล ตัวถ้ำสามารถเดินทะลุได้ตลอด จึงได้ชื่อว่าถ้ำตลอดหรือถ้ำหลอด ถ้ามีเวลาน่าจะแวะเข้าไปเที่ยวดูสักครั้ง

[mirage_II]

ภาพบน : มองตรงเข้าไปยังทางเข้าสถานี ป้ายชื่อทำด้วยสแตนเลสทันสมัย
ภาพล่าง : กำลังเข้าไป โอ.. ประตูทางเ้ข้าเป็นแบบกระจกกรอบอลูมิเนียม หมดความคลาสสิคของรถไฟไทยไปเลย..


หันหลังมองย้อนกลับมายังถนนด้านหลังสถานี ที่เป็นทางแยกเข้าไปยังตลาดทุ่งสง สะดุดตาป้ายชื่อถนน ที่ระบุชื่อว่า "ถนนรถไฟ" โดยมีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า "ROT FAI Rd." ผมไม่เคยเห็นมาก่อน (เคยเห็นแต่ สวนรถไฟ ที่กรุงเทพฯ)


พื้นที่ด้านหลังของป้ายชื่อถนนเป็นสวนสาธารณะเล็กๆ รถผมจอดอยู่ตรงริมถนนเพียงคันเดียว (ต่างจังหวัดมีข้อดีอย่างนี้ แม้เทศกาลก็หาที่จอดรถได้ไม่ยาก)

[mirage_II]

ก้าวเข้าไปในอาคารสถานี มองไปทางซ้าย(ด้านทิศเหนือ) เป็นเคาน์เตอร์จำหน่ายตั๋วรถ มีป้ายข้อมูลมากมาย


แต่พอมองมาทางขวา เป็นที่รอผู้โดยสาร มีผู้โดยสารมากมายนั่งอยู่ เล่นเอาผมเขินไม่กล้าถ่ายภาพอะไรต่อไปในห้องนี้อีก ข้างหลังที่นั่งดูมีห้องแอร์ด้วย ทันสมัยจริงๆ

[mirage_II]

ผมรีบเดินผ่านสถานีออกมายังชานชาลา มองไปทางซ้าย(ทิศเหนือ) มีตารางเดินรถติดอยู่บนผนัง


มองไปทางขวา(ทิศใต้) เป็นชานชาลาที่ยาวไกล....มาก


ตรงไปข้างหน้ามีรถไฟจอดอยู่ขบวนหนึ่งในชานชาลาที่ 2 ป้ายข้างรถระบุว่าเป็นขบวน "กรุงเทพฯ-กันตรัง" ตรวจสอบกับตารางเดินรถ เป็นขบวนที่ 167 ที่มีกำหนดเวลาออกจากสถานีแห่งนี้ 08:55 น. แต่เวลาตอนนี้ 12:05 น. แสดงว่ารถเสียเวลา 3 ชั่วโมง 10 นาที

[mirage_II]

ผมเริ่มเดินสำรวจสถานีไปทางซ้าย ด้านทิศเหนือก่อน เจอป้ายกำหนดเวลาเดินรถบนฝาผนัง นับว่ามีรถจอดที่นี่มากพอสมควร ฝั่งละ 11 ขบวน แหม..ตั้งแผ่นกระดานไว้สูงจัง สายตาต้องดีพอสมควรนะครับ


เดินต่อไปทางด้านเหนือ เจอป้ายบอกทางแยกไปยังจังหวัดต่างๆ ตามเส้นทางรถไฟ โดยผ่านชุมทางทั้ง 2 แห่ง เพื่อความไม่งงผมขอเพิ่มทิศให้ด้วย (ถ้างง ก็ให้ย้อนกลับไปดูภาพแผนที่ของผมก่อนหน้านี้นะครับ) ส่วนแผ่นป้ายเล็กนั้นเป็นระยะทางจากสถานีแห่งนี้ไปยังสถานที่ต่างๆ โดยรถยนต์ ซึ่งถือได้ว่าเป็นสถานีจุดศูนย์กลางของภาคใต้ตอนบนเลยนะครับ


เดินต่อไปทางด้านเหนือของชานชาลา ผ่านร้านอาหารของสถานี ชื่อว่า"สถานี" ที่เห็นด้านหลังร้านก่อนเดินเข้ามาสถานีตอนแรกแล้วนั่นเอง ยังคงลักษณะรูปแบบดั้งเดิมสมัยก่อน เหมือนสถานีแห่งอื่นที่ผมเห็นในวัยเด็ก ซึ่งหลายแห่งได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

[mirage_II]

ถัดไปอีกเป็นป้ายบอกระยะทางระหว่างสถานี ที่จัดวางได้สอดคล้องกับรางรถไฟที่แยกไปจริงๆ


เดินต่อไปอีก กำลังผ่านห้องที่ทำการสถานีหลายห้อง มีจนท.นั่งอยู่ 2 ท่านมองมาพอดีด้วยความสงสัยว่าผมมาถ่ายภาพอะไรกัน ที่นี่มันไม่ได้มีอะไรสวยงามเลย


ผมมาถึงแล้วคร๊าบ..ป้ายชื่อสถานี ป้ายประเพณีของที่นี่ แต่ที่แปลกคือมาตั้งอยู่ในหลังคาชานชาลา ทั้งที่ในความเป็นจริง ก่อนหน้านี้เคยอยู่กลางแจ้ง แต่ต่อมามีการสร้างชานชาลาเพิ่มยาวไปทางด้านเหนือจนเลยตำแหน่งป้ายแห่งนี้นั่นเอง

[mirage_II]

ผมขอถ่ายภาพตัวเองไว้เป็นที่ระลึกบ้าง มาคนเดียวก็ต้องกะให้พอดีไม่ไปบังชื่อ เดี๋ยวนี้ชำนาญแล้ว แชะเดียวได้เลยก็มี


เดินอ้อมป้ายไปถ่ายจากด้านเหนือเข้ามา เพื่อให้ติดภาพสถานีด้วย แต่ทำได้ค่อนข้างยาก เพราะมีเสาบังอยู่

[mirage_II]

ผมเดินออกไปที่ชานชาลา 2 เพื่อเก็บภาพสถานีจากระยะไกล จากมุมมองด้านทิศเหนือเข้ามา และภาพนี้ก็ได้รับการคัดเลือกเป็นภาพพื้นหลังประจำตอนด้วย


หันกลับไปมองรางทางด้านทิศเหนืออีกที ยังมีชานชาลาต่อไปอีกเล็กน้อย ผมไม่มีเวลาเดินไปสำรวจใกล้ๆ ลืมสังเกตุไปว่ามีอาคารโรงจักรอยู่ฝั่งตรงข้าม นับเป็นสถานีที่ใหญ่จริงๆ จากกระทู้ของคนกลุ่มคนรักรถไฟเคยไปเยี่ยมชมมาแล้ว http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2470 พบว่ามีรางเข้าโรงจักรมากถึง 14 ราง ในขณะที่ตัวสถานีมี 7 ราง ระดับน้องๆ หัวลำโพง ถึงว่าซีครับ อยู่ตรงสถานี

ถึงว่าซี ตอนที่ไปถ่ายภาพ ผมพยายามมองฝั่งตรงข้ามสถานี ก็ไม่เห็นพื้นที่ หรือถนนฝั่งตรงข้ามเลย มีแต่ขบวนรถไฟจอดซ้อนกันไป พอมาดูจากแผนที่ดาวเทียม จึงถึงบางอ้อ.. ว่า มีโรงจักรอยู่ที่นั้น ข้อมูลในเน็ตบอกว่า สถานีทุ่งสงเป็นจุดเติมน้ำมันให้กับหัวจักรทุกขบวนที่ลงใต้ วิกิพีเดียวบอกว่า มีรางเข้าโรงจักรมากถึง 14 ราง ในขณะที่ตัวสถานีมี 7 ราง โอ้...ระดับน้องๆ หัวลำโพง หรือ โรงจักรบางซื่อเลยนะนี่!

[mirage_II]

ผมเดินกลับมายังสถานี พอดีรถไฟที่จะไปกันตังกำลังจะออกจากสถานี


หันไปดูทางสถานี ซึ่งตรงกับร้านอาหาร ชื่อสถานี อีกครั้ง ระหว่างนั้นจนท.ในชุดสีฟ้าก็เข้ามาบอกว่า มีรถไฟอีกขบวนกำลังเข้าสถานี ผมเลยรีบข้ามกลับมายังชานชาลา 1ทันที


ปู๊นๆ เข้ามาแล้ว รถด่วนขบวน 85 ออกจากกรุงเทพฯมาเวลา 19:30 น. กำหนดถึงสถานีนี้เวลา 09:27 น.ปลายทางนครศรีธรรมราชเวลา 10:55 น. แต่.. เวลาตอนนั้นเวลา 12:09 น.

[mirage_II]

ตอนนี้ขบวนรถเข้าจอดในชานชาลาที่ 1 สนิทแล้ว ผมเดินตามขบวนรถไปทางทิศใต้ของชานชาลา


เจอป้ายบอกเวลารถเข้าสถานีอีกแห่ง แต่มีช่องให้เติมเวลารถเสียเวลา และเวลาถึงสถานีโดยประมาณด้วย ผมลองชี้ให้ดูถึงขบวนรถทั้งสองที่เพิ่งออกและเข้าสถานี ซึ่งตอนนั้นเวลาประมาณเที่ยงวันพอดี


ผมเดินเลยอาคารสถานีไปทางใต้ คนเยอะมาก ชานชาลายาวมากไม่แพ้ด้านเหนือเลย สังเกตุรอยยิ้มของคนทางขวามือ นี่แหละบรรยากาศดีๆ เหมือนสมัยก่อนที่ได้เห็นกันที่ สถานีรถไฟ