หนีหนาว ตามรอยรถไฟ ไปคีรีรัฐนิคม

[mirage_II]

หันกลับมาภายในเรืออีกครั้ง เ็ห็นน้องสาวคนหนึ่งกำลังยืนถ่ายภาพเด็กเล็กที่คุณพ่อจับให้นั่งข้างๆปืนใหญ่ ทีแรกนึกว่าจะถ่าย รูกระบอกปืน ซะอีก ดูจากภาพนี้ ปลายกระบอกปืนเอียงไปทางซ้ายเล็กน้อย


เดินกลับเข้าไปเก็บภาพปืนใหญ่อีกครั้ง แสงข้างนอกสว่าง และตัวปืนสีดำ การถ่ายภาพให้ได้รายละเอียดก็ต้องยอมให้ภาพนอกเรือสว่างจ้าเกินไปบ้างครับ


เดินเข้าไปอีก เจอตอร์ปิโดเข้าให้... ปลายด้านโน้นกลับตัดฉากเฉยๆ คงเป็นส่วนขับดันใบพัดเฉยๆ แล้วเขาถอดเอาส่วนลูกระเบิดตรงปลายออกนั่นเองนะครับ


ตรงนี้ มองออกไปด้านข้างเรือเป็นบันไดขึ้นลงอีกฝั่งของเรือ แต่คนส่วนใหญ่นิยมขึ้นฝั่งโน้นมากกว่า คงเป็นเพราะอยู่ใกล้ศาลกรมหลวงฯ นั่นเอง

[mirage_II]

เดินต่อไปทางหัวเรือ กำลังจะผ่านป้อมปืนเล็กที่ผมขึ้นไปซนมาแล้ว


ระหว่างป้อมปืนเล็กทั้งสองจุด เจอเครื่องยิงตอร์ปิโดสีดำตั้งอยู่บนแท่นหมุน นับเป็นอุปกรณ์สำคัญที่ต้องทำหลังคาครอบไว้โดยเฉพาะ


หันไปทางซ้ายมือ ก็เจอเจ้านี่ที่เหมือนปากแตรโผล่ออกมาจากท้องเรือในหลายๆ จุด คาดว่าเป็นปล่องระบายจากใต้ท้องเรือ


ลองใช้กล้องโผล่เข้าไปดูว่าข้างในมีอะไร เจอสิ่งที่คล้ายกับใบพัดกรงกระรอก ที่หมุนอยู่บนส่วนโค้ง ซึ่งน่าจะเป็นพัดลมดูดอากาศแบบหมุนเหวี่ยง (พัดลมหอยโข่ง) มีหลักการทำงานคล้ายกับปล่องควันร้านอาหาร คือดูดลมภายในท้องเรือขึ้นไปทิ้งบนกราบเรือ นะครับ

[mirage_II]

ข้างหน้าผมเป็นฝาครอบที่มีช่องกระจกกลมๆ มองลงไปข้างล่างได้อีกแล้วครับ


ลองก้มมองลงไปดูข้างล่าง ไอ้หย๋า... เป็นถังอะไร ขนาดเบ้อเริ่ม ต่อเข้ากับท่อขนาดยักษ์ ดูน่าลึกลับน่ากลัวเหมือนยานเอเลียนเลยครับ


ช่องถัดมา เป็นเครื่องยนต์ที่ต่อมาจากถังเมื่อกี้ ที่คาดว่าจะเป็นระบบระบายความร้อนของเครื่องยนต์กระมังครับ ทางกองทัพเรือน่าจะมีการพาชมใต้ท้องเรือบ้าง ยิ่งถ้าเป็นเรือดำน้ำละก็ สุดยอดครับ

[mirage_II]

มองไปทางหัวเรือต่อ เห็นคนเขามุงดูอะไรกันอยู่


มีการเปิดฝาท่ออะไรกันอยู่ แต่ก่อนถึง สังเกตุเห็นมีแท่นปากกาจับชิ้นงาน คล้ายที่พ่อผมใช้อยู่ แต่ปัจจุบันได้ขายไปแล้ว เพราะย้ายบ้านจากต่างจังหวัดมา และหาที่เก็บยาก มันหนักไม่น้อย


มาดูท่อที่เปิดฝาไว้ อ๋อ..เป็นช่องทางลงไปยังใต้ท้องเรือนี่เอง มีเด็กผู้กล้าคนหนึ่งกำลังลงไปดู


แต่ลงไปได้นิดเดียวก็ขึ้นมา เพราะเห็นมีแต่เครื่อง กับเครื่อง กลัวจนท.ทหารเขาจะว่าเอา ถ้าเขาเห็น ผมเลยได้แต่ถ่ายภาพจากข้างบนนี้เท่านั้น แต่ก็เป็นความรู้ว่า ทางลงเขาเป็นแบบนี้เอง ไม่ได้มีบันไดที่มีราวบันไดเหมือนที่เราใช้ในบ้านกันหรอกครับ คนที่อยู่ประจำเรือจึงต้องแข็งแรงเสมอ

[mirage_II]

หันกลับไปมองทางท้ายเรือ ดูเครื่องยิงตอร์ปิโด ที่อยู่ตรงแท่นปากกาจับชิ้นงาน ปากกระบอกมีลักษณะเป็นท่อตัดเฉียงแปลกดีครับ ที่สำคัญมีลูกตอร์ปิโดคาไว้ 1 ลูกด้วย ใต้แท่นยิงมีช่องหน้าต่างกลมอีกจุด คงเป็นห้องเครื่องยนต์ ซึ่งผมไม่ได้ชะโงกลงไปดูอีก (ผมต้องปรับแสงในภาพให้สว่างหน่อย เพราะเครื่องยิงอยู่ใต้ผ้าใบ แถมสีดำด้วย ไม่งั้นจะมองไม่เห็นอะไรเลย)


เดินผ่านมายังอีกฝั่งของเรือ (ฝั่งที่ผมขึ้นบันไดมาตอนแรก) มองไปทางหัวเรือ ตรงนี้มีป้อมปืนอันที่ 2 ผงาดอยู่ สังเกตุว่าทางเดินขึ้นจะอยู่ตรงข้ามกับป้อมปืนอันแรก


หันไปมองทางศาลกรมหลวงฯ หลังเดิมครับ มีลูกตอร์ปิโดคู่อยู่ข้างหน้า อย่างที่ทราบกันแล้ว


เดินมาถึงทางขึ้นป้อมปืนเล็กอันที่สองแล้ว ต้องลองขึ้นไปดูสักเล็กน้อยนะครับ

[mirage_II]

ขึ้นมาปุ๊บก็เจอสองหนุ่ม กำลังทดลองขยับแท่นปืนดูอย่างทะมัดทะแมง


เสร็จแล้วผมก็ขอลองมั่ง จากสภาพปืน ดูเหมือนแค่โครงเปล่าๆซะมากกว่าด้วยซ้ำ ไม่เห็นมีไกปืน เหมือนปืนที่ถือไปไหนมาไหนเลย


เอ้า..ลองขึ้นไปเล็งระหว่างเหล็กงอๆ 2 แท่งที่ตั้งอยู่บ้าง ข้างหน้าเป็นแท่นปืนอันแรก ปกติปืนนี้จะไม่หันไปทางหัวเรือเพราะ...


เมื่อหันไปทางหัวเรือจะเจอเข้ากับปล่องควันไอเสียงของเครื่องยนต์เรือเข้าให้ จึงยิงได้เฉพาะด้านข้างเรือเท่านั้น


ก้มลงมาที่พื้นเรือ ก็คือบันไดที่ผมขึ้นมานั่นเอง ตรงจุดนี้จะเห็นบันไดขึ้นห้องบังคับการเรือ ที่มีให้ 2 ข้างของเรือ และพื้นห้องบังคับการเรือนี้ก็อยู่ระดับเดียวกับแท่นปืนซะด้วยครับ

[mirage_II]

เดินลอดบันไดที่จะขึ้นไปบนห้องบังคับการ แล้วหันไปดูฐานท่อไอเสียกันอีกที ซึ่งลักษณะยาวตามแนวเรือ มีรูระบายอากาศเล็กๆ โดยรอบด้วยน่าจะมีไว้เพื่อกันความร้อนจากไอเสียไม่ให้กระทบผิวด้านนอกโดยตรงนะครับ


มามะ.. มาขึ้นห้องบังคับการข้างบนดีกว่า เด็กๆ กำลังรอผมอยู่ (ว่าเข้าไปนั่น )


ขึ้นมาแล้วหันกลับไปดูปลายท่อไอเสียอีกที ทำเป็นหลังคา 2 ชั้นเอียงๆ แปลกดีครับ ข้างหน้ามีช่องไว้แขวนอะไรไม่ทราบเหมือนกันครับ ตรงนี้จะมีทางเดินอ้อมหลังห้องบังคับการไปอีกข้างของเรือได้


หันไปมองทางด้านหน้าเรือ อ้าว..มีประตูห้อง 2 ช่อง ช่องหน้าสุดคงเป็นห้องบังคับการเดินเรือแน่นอน แต่ช่องหลังนี้ เป็นห้องอะไรนะครับ

[mirage_II]

มองเข้าไปข้างในเจอเรือจำลองสร้างด้วยเหล็กอยู่ลำหนึ่ง ดูแล้วไม่ใช่จำลองมาจากเรือหลวงชุมพรลำนี้ เห็นมีเครนยกของขนาดใหญ่อยู่ด้วยถึง 2 ตัว


ดูๆ แล้วไม่ใช่เรือจำลองธรรมดา เห็นมีการปิดทองด้วย คงใช้สำหรับบูชาสิ่งศักดิ์สิทธืิ์ เพื่อโชคลางในการเดินเรือด้วยกระมังครับ


เดินผ่านห้องมาถ่ายภาพอีกด้านของเรือรบจำลอง ด้านนี้มีการปิดทองเยอะ จนดูเป็นเรือศักดิ์สิทธิ์ ข้างล่างมีตู้เรือรบจำลองขนาดเล็กอีกลำด้วยครับ


ออกมาข้างนอกห้องอีกฝั่งของเรือ มองไปทางหัวเรือจะเห็นประตูห้องบังคับการเปิดออก แต่..มีบันไดขึ้นไปหลังคาห้องบังคับเรือ ซึ่งมีป้าย "ห้ามขึ้น" ติดอยู่ด้วย คงเพราะนอกจากสูงจนอาจมีอันตรายและในห้องบังคับเรือก็มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ด้วย ครับ

[mirage_II]

เดินไปใกล้ขอบระเบียงด้านหน้า มองออกไปยังทะเล ตรงกับเกาะมะพร้าวพอดี ถ้าหากไม่มีขอบตลิ่ง หรือสันบ่อให้เห็น คงคิดว่าเรือลำนี้กำลังมุ่งหน้าแล่นออกทะเลแล้ว.. ทำให้นึกย้อนไปถึงช่วงที่ประจำการอยู่ ในปีพ.ศ.2481-2518 ถ้าใครเป็นทหารเรือช่วงนั้นคงอาจเคยได้ขึ้นเรือลำนี้บ้างนะครับ แม้จะปลดประจำการไปแล้วถึง 39 ปี นานกว่าระยะเวลาประจำการ 37 ปีด้วยซ้ำ ถ้าหากไม่มีการอนุรักษ์ไว้ คงถูกชำแหละขายเป็นเศษเหล็กไปแล้ว เพราะเป็นเรือรบต้องใช้เหล็กหนามากครับ จะว่าไปแล้ว เรือหลวงชุมพรนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่่ยวข้องกับกรมหลวงชุมพรฯ หากแต่มีชื่อพ้องกันเท่านั้น เพราะเรือลำนี้ก็ถูกสร้างขึ้นพร้อมๆ กับอีกหลายลำจากอิตาลี โดยมีจำนวนถึง 9 ลำ ตั้งชื่อตามจังหวัดริมทะเลที่กองทัพเรือดูแลอยู่ เพราะกรมหลวงฯ ท่านสิ้นพระชนม์ไปตั้งแต่ปี พ.ศ.2466 ก่อนเรือลำนี้จะประจำการถึง 15 ปี แม้กระทั่งเรือหลวงพระร่วงที่พระองค์ไปขับมาประจำการในปีพ.ศ. 2463 ก็ถูกปลดระวางไปในปีพ.ศ.2502 มีระยะเวลาประจำการ 39 ปี ใกล้เคียงกัน


มองเข้าไปในห้องบังคับการ (ถ้าเป็นรถไฟก็เรียกกันง่ายๆ ว่าห้องขับนะครับ) เห็นพวงมาลัยเรือตั้งอยู่ในแนวดิ่ง เพื่อสะดวกในการส่งแรงไปยังหางเสือ เพราะเรือสมัยแรกๆ ยังไ่ม่ีมีเทคโนโลยีในการส่งกำลังหมุนได้ดี จึงมักใช้ระบบสายพาน ยังไม่มีจอย (Joint) ที่ปรับมุมพวงมาลัยได้ตามสะดวกครับ

ก่อนเข้าประตูห้องบังคับเรือ ด้านหลังเป็นแท่นบูชารูปปั้นกรมหลวง เพราะเกรงอาถรรพ์ ถ้าหากทำไม่ถูกต้องอาจถือเป็นการลบหลู่พระองค์ท่านได้ เหมือนคราวสร้างเรือหลวงเจนทะเลจำลองที่มีตำหนักกรมหลวงฯ บนเรือด้วย ตั้งอยู่ที่วัดคอเขา(วัดเทพนิมิต) อ.หลังสวน จ.ชุมพร สร้างเสร็จในปีพ.ศ.2542 ผู้สร้างเกิดตาบอดขึ้นมา ไม่มีใครดูแลต่อ เพราะทางวัดไม่มีงบประมาณ ต้องขอให้ทหารเรือเข้ามาบรูณะต่อในปีพ.ศ.2551 ครับ


เอาล่ะ..ก้าวเข้ามาในห้องบังคับการเืรือแล้ว มองไปข้างหน้าเป็นหน้าต่าง 5 บานวางแบบ Bay Window คือนำมาต่อกันเป็นรูปโค้งให้เห็นด้านข้างด้วย เด็กๆ ก็พยายามไปยืนโผล่หน้าให้เห็น เพราะขอบหน้าต่างสูงอยู่เหมือนกันครับ

[mirage_II]

ลองเข้าไปยืนกุมพวงมาลัยเรือดู เสมือนหนึ่งว่ากำลังบังคับเรืออยู่ มุมมองที่เห็นด้านหน้าก็เป็นดังรูป แต่บังเอิญแสงข้างนอกสว่างมาก จนมองไม่เห็นอะไร ซึ่งในความเป็นจริงตามนุษย์จะปรับได้ดีกว่ากล้องมากครับ


ถัดจากพวงมาลัย ตรงแกนมีหน้าปัดเข็มอะไร อาจเป็นตัวบอกตำแหน่งหางเสือว่าเอียงไปแค่ไหนแล้วก็ได้นะครับ


ุีถัดไปอีกก็เป็น กระป๋องทองแดง พิมพ์คำว่า "ATLAS-WERKE BREMENT" ลองคุ้นข้อมูลในกูเกิ้ลดูพบกว่าเป็นบริษัทต่อเรือที่เมือง Brement ประเทศเยอรมัน ให้เดาก็น่าจะเป็นเข็มทิศเรือครับ แต่ตัวเข็มคงหายไปแล้ว


ส่วนทางซ้ายมือ มีหน้าปัทม์กลมๆ ระบุความแรงเครื่องยนต์ ซึ่งคงมีเข็มชี้แต่ได้หลุดหายไปแล้ว มีการระบุ คล้ายตำแหน่งเกียร์รถยนต์ เดินหน้า เบา-ครึ่งตัว-เต็มตัว กับ ถอยหลัง เบา-ครึ่งตัว-เต็มตัวเหมือนกัน นอกจากนี้ยังมีให้อีก 3 แบบคือ ระวัง-หยุด-เลิกเครื่อง (น่าจะเรียกว่าดับเครื่อง) ความจริงรถไฟเองก็น่าจะมีจัดทำพิพิธภัณฑ์หัวจักรเพื่อการเรียนรู้ในการขับรถไฟแบบนี้บ้างนะครับ (หรือว่ามีแล้วแต่ผมไม่รู้เองครับ)