ตลุยป่าตามรอยรถไฟไปเนินมรณะ586-588(ผาคอ-ปางป๋วย)

[mirage_II]

ขบวนยาวพอสมควร เป็นถังน้ำมันล้วนๆ และคงมีน้ำมันเต็ม รถจักรจึงต้องทำงานอย่างหนัก


มาถึงตู้สุดท้าย อ้าว..ไม่ใช่ตู้การ์ด กลายเป็นตู้โดยสารธรรมดา แต่สังเกตุไม่มีป้ายติดไว้ข้างตู้ แสดงว่าเป็นตู้ที่ใช้แทนตู้การ์ดปิดท้าย เพื่อเป็นที่พักของ จนท. นะครับ (สงสัยว่า ตู้การ์ดคงชำรุดแล้วไม่ได้ซื้อเพิ่ม นะครับ)


ไปแล้ว..ก่อนจะเข้าโค้งลับตา ก็ถ่ายอีกสักรูปครับ นับเป็นของแถม ที่ได้มาโดยบังเอิญ ก่อนจะลาจากรางครับ

ผมก็ถ่ายคลิ๊ปไว้เช่นกัน นับเป็นคลิ๊ปที่ยาวที่สุดเกี่ยวกับการถ่ายรถไฟ เพราะรถวิ่งช้ามากๆ ครับ

ดูจากคลิ๊ปแล้ว อาจคิดว่า หัวจักรอังสตอร์มที่มาพหุกับคุณปู่ เป็นหัวจักรที่วิ่งล่องลงไปก่อนหน้า เพราะคำนวณเวลาแล้วประมาณ 30 นาที ก็น่าจะไปต่อกันที่สถานีผาคันได้ แต่.....อย่าด่วนสรุป ถ้าดูภาพที่จับนิ่ง (Capture) ของผมข้างล่างนี้ แล้วจะแปลกใจว่าเป็นหัวจักรคนละคัน

จากภาพ ซ้ายมือเป็นรถจักรพหุกับคุณปู่วิ่งขึ้นมา ขวามือเป็นรถจักรที่วิ่งตัวเปล่าล่องลงไปก่อนหน้าครับ

[mirage_II]

รถไฟผ่านไปแล้ว ผมก็หันหลังไปดูทางฝั่งถนนลูกรังข้างล่างบ้าง ตรงนี้มีทางเดินลงไปข้างล่างได้ แต่จะชันและรกกว่าทางที่ผมขึ้นมา มองภาพนี้เผินๆ เหมือนทางเดินลงอยู่ระดับเดียวกับถนนข้างล่าง ไม่ใช่นะครับ ผมเลยลากขอบทางเดินลงให้ดู ถ้าใครเผลอก้าวขาเลยลงไป คงมีอันแข้งขาหักกันแน่นอนครับ


มองต่อไปทิศใต้ จะเห็นจุดขึ้นรางอยู่ไม่ไกล แต่เทียบกับภาพซูมเมื่อครู่แล้ว อาจนึกว่าใกล้นิดเดียว คือเห็นรถจักรวิ่งช้ามากๆ ที่จริงก็ไม่ช้าหรอกครับ


เอ้า..เดินต่อไปอีกนิด ก็ลงแล้ว ชาวคณะที่รอผมอยู่ คงได้หายกังวลใจสักที ผ่านเนินเตี้ยๆ ที่บังตา ก็เริ่มเห็นรถผมที่จอดอยู่ใ้ต้ต้นฉำฉาแล้ว แต่ในภาพเหลือบเห็นหลังคาอาคารในพุ่มไม้ถัดไป ซึ่งคาดว่าจะเป็นวัดถ้ำผาหิ่งนะครับ น่าเสียดายที่ไม่ได้แวะเข้าไปทำบุญ เขาว่าวัดยิ่งอยู่ลึกในป่า ห่างไกลความเจริญมากเท่าใด กุศลจะแรงมากขึ้นเท่านั้นครับ


ลองซูมภาพรถผมเองจากระยะไกลนี่ กลับมองเลยไปเห็นทางเข้าวัดถ้ำผาหิ่งโน้นครับ แหม.. จุดจอดรถ อยู่ใกล้กับวัด หวังให้พวกเขาเข้าไปทำบุญระหว่างรอผม ก็ดันไม่ไปกันซะนี่... น่าเสียดายจัง

[mirage_II]

มาถึงจุดที่ผมขึ้นรางแล้ว ทางลงอยู่ทางซ้าย โดยมีจุดอ้างอิงที่ สทล.585/1 อย่างที่ทราบตอนแรกที่ขึ้นมาครับ


มองไปทางลง ตรงจุดนี้ก็แทบไม่เห็น เพราะต้นหญ้าขึ้นรก แม้ว่าจะเป็นหน้าแล้ง


ถึงทางลงละครับ มองเห็นรถผมจอดอยู่ทางซ้าย เฮ้อ...ได้พักขาสักที เปลี่ยนมาเหยียบคลัทช์ เหยียบคันเร่งแทน


ลงมาถึงรถ ชาวคณะก็ถามว่าหิวไหม ผมขอกินแค่น้ำ เพราะต้องรีบเดินทางต่อ เพื่อจะได้ออกไปยังไม่เย็นเกินไปครับ เวลาตอนนั้นที่เริ่มขับรถต่อก็ 4 โมงเย็นกว่าแล้ว

[mirage_II]

ล่องใต้มาได้ไม่ไกลก็เจอร่องน้ำแรก ที่ตอนนี้แห้ง เป็นแค่แอ่ง ขับสบายๆ ครับ


ถัดมาเป็นที่ค่อนข้างโล่งมองเห็นทางรถไฟด้านขวามือ วิ่งอยู่บนเชิงเขา สูงกว่าถนนไม่มาก (สังเกตุจาก สทล.ที่ปักอยู่ แสดงในภาพเล็ก)


ถนนช่วงนี้ค่อนข้างเรียบ แม้จะเป็นลูกรัง แต่ก็ไม่กว้าง โชคดีที่ไม่มีรถสวนมาเลย


มองไปทางขวามือ จะเห็นป่าละเมาะติดทางรถไฟถูกเผาซะแดงเลยครับ

[mirage_II]

อ้าว..เจอรถสวนมาคันแรก (สำหรับที่ผมเห็นนะครับ ที่จริงมีอีกเหมือนกันที่วิ่งผ่านตอนที่ผมไปเดินบนทางรถไฟ) กำลังจะขึ้นเนินพอดี เขาเลยรอให้ผมขึ้นมาก่อน


โค้งขวา แบบมีต้นไม้เรียงราย ดูงดงามแบบธรรมชาติ ครับ


เจอร่องน้ำอีกแห่งแล้วครับ สังเกตุว่า มักจะมีต้นไม้ใหญ่ เช่นฉำฉาอยู่บริเวณนั้น ก็ด้วยเหตุที่มักจะมีน้ำขังอยู่อุดมสมบูรณ์นั่นเอง


เป็นทางตรง มีต้นไม้สูงใหญ่อยู่ด้านข้าง นับวันจะหายากขึ้นทุกทีครับ

[milkonline]

นอกจากขับรถแล้ว ยังลงเดินสำรวจ เห็นแล้วเมื่อยแทนเลยครับ ฮาๆๆๆ
_________________
N-Scale model train lovers.

[mirage_II]

ขอบคุณ คุณmilkonline ครับ ถือเป็นการเดินทางด้วยตัวเองจริงๆ เพื่อความภูมิใจครับ อย่างน้อยก็สามารถกลับไปอีกได้ เพราะต้องทราบแผนที่ เส้นทางการเดินทางอย่างครบถ้วนจริงๆ ไม่เหมือนไปเที่ยวกับทัวร์ ที่เราไม่จำเป็นต้องรู้ทาง นั่งรถก็หลับ ถึงก็ลงเที่ยว ถ้าจะไปอีกด้วยตัวเองก็ไปไม่ถูกละครับ และยังได้เนื้อหาของภาพครบถ้วนดี เป็นความต้องการผมตั้งแต่วัยเด็กแล้ว ที่อยากให้ มีรายการนำเที่ยวบอกทางเข้า และลักษณะเส้นทางก่อนจะถึงจุดหมายท่องเที่ยวด้วย (แหม..ขนาดรายการเนวิเกเตอร์ ของคุณติ๊ก ยังบอกรายละเอียดได้น้อย ไม่สมกับชื่อรายการเลย สงสัยต้องเชิญผมไปทำรายการแทนแล้วกระมัง...อิอิ)


ทางขวามือ ดูเหมือนรถไฟจะเข้ามาใกล้เรามากขึ้นอีก


เจอร่องน้ำที่ 3 แล้วครับ ถ้าเป็นหน้าฝนคงไม่ใช่แค่น้ำขังตรงร่องเท่านั้น แต่พื้นถนนคงเป็นหลุมน้ำขังและ่อ่อนตัว ขับรถไม่ง่ายแบบนี้แน่นอนครับ


ถนนเบนออกจากทางรถไฟทางขวามืออีกแล้ว


โ้ค้งนี้ถือเป็นจุดใกล้ทางรถไฟที่สุดอีกแห่ง ครับ มองเห็นยอดเสาโทรเลข ตั้ง 2 ต้นนะครับ

[mirage_II]

ผ่านช่องแคบ...ที่ไม่ใช่ช่องเขานะครับ ต้องระวังรถสวนมาสักหน่อย ปลอดภัยไว้ก่อนครับ


เจอเสาไฟฟ้าแรงสูงอีกแล้ว เป็นสายเดียวกับที่เจอมาหลายครั้งในการเดินทางครั้งนี้ หายไปทางขวานานหน่อย แต่สุดท้ายก็วกกลับมาข้ามทางรถไฟ เพื่อย้ายไปทางซ้าย หรือทิศตะวันออก ผ่านแถวๆ ต.ต้าผาหมอก ที่อยู่ตรงกลางระหว่าง อ.ลอง กับ ตัวจังหวัดจ.แพร่บนถนนสาย 1023 แล้วหักลงใต้ไปผ่านถนนใหญ่สาย 101 (เด่นชัย-ลำปาง) ที่เรามา ใกล้กับวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี


ถนนทีแรกนึกว่าถนนจะอ้อมไปทางซ้ายของเสาไฟฟ้าแรงสูง แต่พอเข้าใกล้กลับเบี่ยงไปทางขวาแทน


เลยมานิดเดียวก็เห็นหมู่บ้านคนอยู่ลิบๆ แล้ว จากภาพจะยังเห็นเสาไฟฟ้าแรงสูงต้นถัดจากก่อนหน้าอยู่ไกลๆ ทางซ้ายมือ ด้วยครับ

แหม..ภาพนี้ดูแล้วทำให้นึกย้อนไปตอนเิดินทางไกลลูกเสือชั้นป.4 เลย ช่างคล้ายกันจริงๆ คือขณะที่เราปวดเท้าเมื่อยล้าสุดๆ แต่มองเห็นเืพื่อนๆ เราเดินอยู่้ข้างหน้าตรงหมู่บ้านแล้ว โอย..เมื่อใดจะตามเขาทัน

[mirage_II]

ใกล้เข้ามาแล้ว ดูเหมือนถนนจะลับหายเข้าไปในสวนข้างหน้า แต่ความจริงเลี้ยวขวาครับ


ผ่านซุ้มป้ายอะไรสีสวยๆ จอดอ่านป้ายดู เป็นที่ทำการผู้ใหญ่บ้านผาคอครับ แถมมีป้ายสีสรรอยู่บนซุ้มขอนไม้ทางเข้าด้วย "ศูนย์อำนวยความเป็นธรรมหมู่บ้าน" เพิ่งเคยเห็นนี่แหละครับ นับเป็นโครงการใหม่ที่ดี เพื่อช่วยไกล่เกลี่ยประนอมข้อพิพาท ก่อนจะไปฟ้องกันที่ศาล จะว่าไปแล้ว ผู้ใหญ่บ้านในต่างจังหวัดนี้ก็มีอำนาจหน้าที่ใหญ่พอสมควร เวลาจะไปหาใคร ขอความช่วยเหลือ ก็เข้าหาผู้ใหญ่บ้านกันทั้งนั้น น่าเสียดายในกทม.ไม่มีผู้ใหญ่บ้านให้พึ่ง มีอะไรก็แจ้งตำรวจ หรือไม่ก็สำนักงานเขตอย่างเดียว ส่วน กรรมการหมู่บ้านนั้นเป็นองค์กรที่ตั้งกันขึ้นเอง ไม่ได้เป็นของทางราชการ


ตรงหน้าบ้านท่านผู้ใหญ่บ้านนี้ เป็นสี่แยกเฉียงๆ คือทางฝั่งตรงข้ามเป็นทางลูกรังไปยังทางรถไฟได้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นที่ดินของใครหรือเปล่า ดูไม่ใช่ทางสาธารณะเอาเสียเลย ถัดไปข้างหน้าเป็นสะพานข้ามห้วยเล็กๆ ดูเผินๆ อาจมองไม่เห็นว่าเป็นสะพาน ส่วนถัดไปก่อนถึงถังประปา เป็นจุดเริ่มถนนคสล.ครับ หลังจากวิ่งถนนลูกรังมาซะนาน


ไปจอดรถบนสะพานข้ามห้วย แล้วมองไปทางขวา เพื่อหาทางรถไฟว่าอยู่ไกลจากตรงนี้หรือไม่ (ประเมินจากภาพถ่ายดาวเทียมได้สัก 50 เมตรครับ) แต่ได้เห็นว่าน้ำในห้วยแห้งขอดจนดูไม่ออกว่าเคยเป็นห้วยที่มีน้ำไหลเลยนะครับ (ต้องขออภัยที่ภาพทางขวา มีเงาสะท้อนเสื้อผมจนดูไม่เคลียร์ เพราะต้องรีบถ่าย เนื่องจากจอดรถอยู่บนสะพานครับ)

[mirage_II]

เคลื่อนรถต่อไป มาถึงจุดเริ่มถนนคสล.แล้วครับ หน้าแล้งสภาพถนนดูเรียบสะอาดดี แต่ถ้าเป็นหน้าฝนดูจากภาพในกูเกิ้ลสตรีท จะเห็นมีดินสกปรก เฉอะแฉะ น้ำขัง จนบางจุดเหมือนเป็นถนนลูกรังเลยครับ


เจอจุดเล่นน้ำของเด็กๆ แล้ว เป็นหน้าร้านค้าพอดี แต่ถนนตรงนั้น ทำไมเป็นหลุมน้ำขังแบบนี้ เ้ข้าใจเลือกหาที่เล่นน้ำจริงๆ เล่นแล้วน้ำก็ขังอยู่ตรงนั้น รถวิ่งเร็วๆ ก็กระเด็นใส่พวกเขาเองอีก...เฮ้อ..


ถัดมาอีกเล็กน้อย (ผ่านสะพานข้ามห้วยอีกแห่ง) มีทางเดินขึ้นไปยังราง ผมเลยจอดรถไว้ตรงร่มไ้ม้ข้างหน้า เพราะดูในแผนที่ GPS Map ระบุว่าใกล้จะถึงที่หยุดรถผาคอแล้ว แต่มองไม่เห็น ผมกลัวขับเลยไป ไม่สะดวกที่จะกลับรถมา เลยตัดสินใจหาทางขึ้นรางเพื่อเดินไปหาที่หยุดรถจากบนทางรถไฟเลย แน่นอนกว่าครับ (เพราะที่หยุดรถไฟนี้จะเล็กมาก ไม่เหมือนสถานีรถไฟ ที่เล็กขนาดไหนก็ยังดูง่ายกว่า อย่างน้อยก็มีเสาเข้า เสาออกตั้งสูงตะหง่านให้เ็ป็นที่สังเกตุครับ


จอดรถ แล้วมองไปทางขวามือ จะเห็นรางดำๆ อยู่นิดนึงข้างบนครับ