มุมสบาย มุมส่วนตัวบนรถไฟของท่านเป็นอย่างไรกันครับ

[Bradycardia]

มุมที่ผมชอบที่สุดในรถไฟเวลาเดินทางไกลๆคือ มุมริมหน้าต่างของตู้ บนอ.ป. ครับ ผมชอบความเป็นส่วนตัวที่สุดครับ

แต่ถ้าเป็น บชส. ผมขอมุมริมหน้าต่าง หรือริมบันไดครับ แต่ไม่เอาที่นั่งใกล้ห้องน้ำนะครับ เพราะว่าเดี๋ยวจะได้กลิ่นไอธรรมชาติมากเกินไป ไม่ดีต่อสุขภาพครับ
_________________
I'm a Third Officer.

[shinoda]

ที่..ที่เป็นส่วนตัวหรอครับ มันก็คงเป็นไหนอื่นไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ "ห้องน้ำ" เข้าไปในห้องน้ำ แล้วไปยืนฟังเสียงล้อกระทบรางที่ดังก้องออกมาจากคอห่าน เสียงมันจะก้องดี พิลึก.. แล้วก็เปิดหน้าต่างในห้องน้ำ รับลมโชยจากข้างนอก ช่างมีความสุขดีแท้

ถ้าเอาแบบสาระๆ ก็ห้องใน บนอ.ป. นี่แหละครับ ส่วนตัวสุดๆ
_________________

[uranus]

สำหรับผมไม่ว่าจะนั่งรถประเภทไหน ก็ขอตำแหน่งที่นั่งที่สามารถมองดูวิวนอกหน้าต่างได้อย่างชัดเจน(ที่บอกอย่างนี้ก็เพราะว่าในรถนั่งดีเซลรางปรับอากาศ ที่นั่งบางตำแหน่งจะโดนบัง) ถ้าจะให้ดีได้ที่นั่งตำแหน่งที่อยู่กลางๆตู้จะชอบมาก ไม่ค่อยชอบตำแหน่งที่ตรงกับแคร่เท่าไร เพราะเคยมีประสบการณ์นอนบนรถไฟไม่หลับ เนื่องจากล้อรถคันนั้นเป็นแผลพอดี จึงมีเสียงดัง ตึงๆ ตลอดคืน

[HID_4513]

[gea4553]

ผมนั่งรถนอนชั้น1หรือไม่ก็2เป็นประจำครับ เพราะฉะนั้นโซนที่ดีที่สุดคือท้ายขบวนครับได้เห็นวิวที่สวยมากครับโดยเฉพาะตอนที่เข้าอุโมงค์นี่ใช่สุดๆๆครับบรรยายให้เลยเลย
ถ้าไม่พอใจรองลงมาก็จะเปลี่ยนไปที่ตู้สเบียงแถวข้างๆครัวอ่าครับถ่ายรูปได้สะดวกขึ้นเยอะ
สุดท้ายครับ ห้องน้าเป็นที่ใครหลายๆๆคนชอบไปกั๊กอยู่ตรงนั้นเพราะได้บรรยายกาศอีกแบบหนึ่งไปเลย แต่ก็อย่าเข้าไปนานๆๆนะครับเพราะมีคนที่ต้องการเข้าห้องน้ำรออยู่ [/url]

[tuie]

สมัยรถ บนอ.ป. รุ่นเก่า ๙ ห้อง ยังมีบริการในสภาพเดิมๆ คือ มีห้องเตียงเดี่ยว ๓ ห้อง ห้องเตียงคู่ ๖ ห้องนั้น มุมสุดโปรดของผมก็คือห้องเตียงเดี่ยว หมายเลขที่นั่งนอน ๑,๒,๓ (หนึ่งห้องต่อหนึ่งหมายเลข) นั่นเอง ไม่ว่าที่นั่ง/นอนในห้องจะหันไปทางรถจักร หรือหันไปทางท้ายขบวน(นั่งถอยหลังชมวิว)ก็ชอบหมดเลยครับ เพราะชมวิวได้ถนัด ไม่ต้องขุ่นเคืองอย่างตอนนั่งชั้นสอง หรือชั้นสามแล้วเพื่อนร่วมทางท่านกลัวแดดเกินจำเป็นรีบปิดม่าน หรือดึงมู่ลี่บังวิวสวยๆหมด เวลากลางคืนพอดับไฟในห้องก็ชมแสงเดือน แสงดาว แสงไฟจากขบวนรถสวนยามค่ำคืนนอกขบวนรถได้ถนัดไม่ค่อยมีเงาสะท้อนที่กระจก ยิ่งสาธยายมากยิ่งคิดถึงรถ บนอ.ป. รุ่นเดิมจริงๆ

เดี๋ยวนี้ถ้าอยากได้บรรยากาศมุมโปรดแบบที่ผมชอบก็ต้องเหมาห้องรถ บนอ.ป. รุ่นปัจจุบัน (๑๒ ห้อง ๒๔ ที่) แม้จะไม่เหมือนเดิมทีเดียวเพราะเวลากางเตียงยังมีเตียงบนเกะกะศีรษะ แถมมีลูกยางใต้เตียงบนมาบดบังสายตา ไม่เหมือนห้องเตียงเดี่ยวในรถบนอ.ป.รุ่นเดิม ที่เวลาทำเตียงสามารถผลักพนักพิงไปแนบผนังห้องในระดับสูงขึ้นได้ก็ตาม แต่ก็พอแก้ขัดได้ครับ ปกติเวลาเดินทางคนเดียวผมก็มักจะเหมาห้องรถ บนอ.ป. อยู่บ่อยครั้ง จนกระทั่งถึงยุคโฆษณาเต็มหน้ากระจกนี่แหละครับ ในเมื่อนั่งชั้นหนึ่งหรือชั้นสองแล้วต้องตาลาย ชมวิวด้วยความมึนงงไม่แตกต่างกัน ทำให้รู้สึกว่าจะจ่ายแพงๆไปทำไมล่ะครับ เลยห่างหายไปจากรถ บนอ.ป. พักใหญ่ๆจนกว่าจะลอกสกรีนเสร็จสิ้นแล้วค่อยมารักกันใหม่ครับ

ความจริงแล้วรถโดยสารธรรมดา(ไม่ปรับอากาศ)นั้น ชมวิวได้ถนัดชัดเจนที่สุดเลยครับ สมัยสกรีนรถปรับอากาศเฟื่องฟูผมยังเคยลงทุนซื้อตั๋วรถขบวนเดียวกันสองใบ แบ่งเป็นภาคกลางวันกับภาคกลางคืน เช่น เวลาเดินทางขบวน ๑๗๔ นครศรีธรรมราช-กรุงเทพ ช่วงกลางวันถึงหัวค่ำผมซื้อตั๋วรถ บชท. จากนครศรีธรรมราช-ชุมพร ใบหนึ่งเพื่อชมวิวได้ถนัดๆไม่ตาลายแบบเจอสกรีนเวลานั่งรถ บนท.ป.มาตั้งแต่ต้นทาง ตั๋วอีกใบหนึ่งเป็นตั๋วรถ บนท.ป. ภาคกลางคืน จากชุมพร-กรุงเทพ เพื่อนอนแอร์เย็นๆเป็นสำคัญ ยังคิดว่าถ้ามีผู้โดยสารเพี้ยนๆแบบผมหลายๆคน การรถไฟฯคงเก็บค่าธรรมเนียมได้มากกว่านี้แน่เลย ถือว่าเล่าไว้เป็นอนุสรณ์ความเดือดร้อนของผู้โดยสารคนหนึ่งในยุคสกรีนเต็มกระจกหน้าต่างรถปรับอากาศ ซึ่งกำลังจะกลายเป็นอดีตไปก็แล้วกันนะครับ

ชักจะบ่นยาวไปแล้ว แถมท้ายอีกนิดแล้วกันนะครับ เห็นใครๆก็ไม่ชอบนั่งใกล้ห้องน้ำ ผมเองก็มิได้ถึงกับชอบที่นั่งใกล้ห้องน้ำเป็นพิเศษหรอกครับ แต่เวลาขึ้นรถ บชส.ขบวนรถที่มีผู้โดยสารค่อนข้างมาก ผมจะเล็งที่นั่งหน้าห้องน้ำ หรือติดห้องน้ำไว้ก่อนเพราะใครๆก็มักจะผ่านเลยไปทำให้เป็นมุมส่วนตัวได้ไม่ยากครับ แต่ถ้ารถว่าง หรือแน่นมากก็ไม่ต้องใช้วิธีนี้ เพราะรถว่างเราก็เลือกที่นั่งดีๆได้สบายๆ ส่วนรถแน่นมากๆอย่างไรก็เต็มทุกที่ไม่เหลือบรรยากาศส่วนตัวอยู่แล้วไม่ว่ามุมใด แล้วจะมาทนดมกลิ่นฟุ้งจรุงจิตไปทำไมล่ะครับ

[Anan124]

ตรงไหนก็ได้ครับ อยู่ที่สภาพแวดล้อมด้วย อย่างบน บชส. ถ้าไม่มีที่นั่ง ก็จะไปยืนแถวๆขอพ่วง เพราะว่าไม่ชอบยืนเบียดกับใคร ถ้าเป็นดีเซลราง ก็จะไปยืนแถวๆหน้าทางขึ้น เวลารถจอดก็จะลงไปข้างล่าง แล้วขึ้นมาใหม่ ไม่อยากเข้าข้างใน มันร้อน...

ปล. จะพยายามอยู่ห่างจากรถคันแรกๆเพราะว่า เวลามีเหตุมันอันตรายมากๆ...
_________________

[RAPID140]

ส่วนของผมถ้าเป็น บชส. ไม่ว่าที่นั่งเต็มหรือไม่ หรือถึงรถขบวนนั้นจะเป็นรถเร็วก็ตามผมจะไปสิงอยู่ที่บันไดครับท่าน ผมเคยยืนที่บันไดจากโคราช ถึง กรุงเทพฯ ตอนไปกรุงเทพฯกับ ข.140 แบบไม่ต้องหลับต้องนอนมาแล้ว ที่ชอบยืนตรงนั้นเพราะชอบตรงได้ยินเสียงล้อกระทบรางหรือตอนที่ล้อกระทบกับตะเฆ่ที่ความเร็ว 90 ก.ม./ช.ม. เนี่ยรู้สึกสะใจดี แล้วลงไปยืนที่บันไดล่างสุดตอนรถวิ่งเข้าสะพานแบบขึ้นโครงใหญ่ที่ความเร็ว 90 ก.ม./ช.ม. รู้สึกหวิ๋วๆดี (ไม่ควรลอกเลียนแบบนะครับ เป็นความบ้าระห่ำส่วนบุคคล แต่ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะครับ) แต่เสียตรงที่ได้รับกลิ่นผ้าเบรกติดเสื้อผ้ามาแบบเต็มๆ
ถ้าเป็น RHN ละก็ ผมจะไปนั่งริมหน้าต่างตรงกลางๆคัน ด้านที่ไม่มีแดดครับ และต้องเป็น พซข.ครับ จะไม่ค่อยนั่ง กซข. เพราะหนวกหูเครื่องยนต์ เว้นเสียแต่แย่งที่นั่งเขาไม่ได้ ก็ต้องจำยอมครับ

[Air_Reservoir]

มุมที่ชอบที่สุดเหรอ
ถ้าเป็น บชส. ขอติดหน้าต่าง ห่างห้องน้ำไว้หน่อยก็เป็นพอครับ ยิ่งถ้าไม่มีคนนั่งด้วยนี่ โหย สบายสุด ๆ
บชท/บชท.ป ไม่ค่อยได้นั่ง แต่ขออย่างเดียวแค่เอนได้เยอะ ๆ แล้วหลับสบาย อันนี้โอเคครับ
บนท ขอเตียงล่าง แง้มหน้าต่างไว้นิดนึงให้ลมเข้ามาปะทะกับหน้า ยิ่งดึก ๆ หลังเที่ยงคืนรถแบบนี้จะหนาวมาก ห่มผ้าแล้วก็นั่งดูดาวกับพระจันทร์ โรแมนติกเสียนี่กระไร
บนท.ป ขอเตียงล่างเหมือนกัน ปิดม่านมองผ่านหน้าต่าง ดูวิวยามค่ำคืน สุขีสโมสรครับ (แล้วจะนอนรถนอนทำเพื่อ....?)
บนอ.ป ห้องไหนก็ได้ครับ แต่ขอนอนคนเดียวแบบว่าห้องนี้โลกของเรา (อันนี้เห็นแก่ตัวไปนิด ห้ามเลียนแบบนะ)

สรุปแล้ว ขอให้เป็นรถไฟ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ


ป.ล.ไปเจาะเลือดสงสัยคงเจอแต่ แท่งห้ามล้อ เสียงล้อกระทบราง และเสียงหวีดแหง ๆ (ก็รถไฟอยู่ในสายเลือดแล้วนี่นะ)
_________________
ขบวนรถด่วนพิเศษที่ 13 กรุงเทพ - เชียงใหม่, สถานีห้างฉัตร, จังหวัดลำปาง

[GEA4548]

สำหรับผมแล้ว มุมสบายก็คงจะเป็นทุกที่ที่อยู่บนรถไฟ เพราะว่ารถไฟก็เหมือนบ้าน
ไม่ว่าจะเป็นรถชั้นไหนต่อให้ผมขึ้นไปนั่งมันก็มีความสุขทั้งนั้นเลยครับ

บางครั้งแค่ได้เห็นรถไฟก็มีความสุขแล้วครับ

จะว่าไปแล้วรถไฟก็เหมือนบ้านเคลื่อนที่