ไปสัมผัสความสูงสุดเสียวของสะพานข้ามเหวขุนตานกัน

[mirage_II]

เดินตามรางกันต่อครับ ตอนนี้มาถึงเสา 677/11 แล้ว การมีตัวเลขกำกับไว้อย่างถี่ยิบแบบนี้ ทำให้มีกำลังใจ แม้ไ่ม่มีอุปกรณ์ GPS นำทาง แต่เราต้องทราบพิกัดเป้าหมายด้วยนะครับ


อ้าว.. พอมาถึงปลายโค้งทำไมเสาโทรเลขหายไปล่ะ? คงนำไปปักไว้สูงกระมัง เพราะรางตรงนี้อยู่ชิดหน้าผามาก


โค้งหน้าไกลลิบ มองเห็นป้ายขาวอะไรอีกล่ะ


เดินมาถึงป้ายขาวนี้แล้ว อ๋อ..เป็นป้ายสั่งให้พขร.หยุดรถ เหมือนกับที่เคยเห็นตอนออกจากปากอุโมงค์ขุนตานด้านใต้ใหม่ๆ แต่บรรยากาศตรงนี้ร่มครึ้มดี ถ้าแดดร้อนๆ เหมาะกับปูเสื่อนั่งกินอะไรสักมื้อ

[mirage_II]

เสาโทรเลขเลื่อนต่ำลงมาแล้ว เจอเป็น 677/4 ใกล้จะถึงแล้วครับ เพราะสะพานคอมโพสิตมีเสาอยู่เพียงอันเดียวตรงกลางสะพาน พิกัด 676/17


การมาช่วงนี้ถือว่าเหงาเหมือนกัน เพราะไร้ขบวนรถไฟใดๆ วิ่งผ่าน มีแต่เพียงรางคดโค้งไปมาเหมือนเพื่อนคู่ทางเท่านั้น ตรงนี้เจอหน้าผาหินอีก ที่เห็นไ้ม้ข้างล่างไม่ใช่มีไว้ค้ำนะครับ เป็นไ้ม้หมอนเก่าเอาไปวางพาดให้พ้นรางเท่านั้น


เจอหลักกิโลเสียบบนคันทางอีกแล้ว ตัวเลขหลักหน่วยขวาสุดจมไปในหินกรวด แต่ก็ทราบดีว่าเป็นหลักกิโลเมตรที่ 677 ซึ่ง ถ้ามีเสาโทรเลขอยู่ตรงนี้ก็จะพิมพ์ตัวเลขเป็น 677/1 เลขทับนี้ไม่ได้หมายถึงว่าอยู่ห่างจากหลัก 677/0 มา 1 ต้น แต่หมายถึงต้นที่ 1 ของหลักกิโลเมตรที่ 677 (ตามระยะทางไปถึงสถานีกรุงเทพฯ หรือหัวลำโพง) ซึ่งปกติจะมี 16 ต้น คือจากทับ 1 ถึง ทับ 15 ยกเว้นว่ามีการปรับปรุงเส้นทางใหม่ ทำให้ต้องขยายหรือหดราง ระยะทางถึงสถานีกรุงเทพฯก็ผิดเพี้ยน แต่ไ่ม่สะดวกที่จะไปเปลี่ยนตัวเลขกิโลใหม่ เพราะต้องพิมพ์ใหม่ลงไปทุกเสาที่ถัดจากจุดนั้น การเพิ่มหรือลดเสา ก็ใช้วิธีง่ายๆ คือเพิ่มเลขทับ หรือตัดออกไป บางแห่งมีถึง /20 บางแห่งมีแค่ /9 ก็เปลี่ยนตัวเลขกิโลหน้าทับแล้ว

[mirage_II]

เดินต่อไปอีกหน่อย ไม่ทันจะถึง สทล. 676/21 อันเป็นเสาต้นแรกของ กิโลเมตรที่ 676 ก็เริ่มเห็นป้ายอะไรขาวๆ อยู่ตรงปลายโค้งข้างหน้า ค่อยๆ ลุ้นดูกัน


ไม่ต้องเสียเวลาเดิน ใช้กล้องซูม (อีกละ สำหรับอุปกรณ์มหัศจรรย์ชิ้นนี้ ) ดึงภาพเข้ามา พบว่าใช่แล้ว ป้ายข้อมูลของสะพาน และที่ประหลาดกว่านั้น นั่นเป้นป้ายข้อมูลที่เชิงสะพานฝั่งโน้นเลย เพราะป้ายฝั่งนี้ยังโดนโค้งที่มีต้นหญ้าขึ้นหนาแน่นบดบังตาอยู่


เข้าไปอีกนิด.. จะเห็นป้ายขาวฝั่งซ้าย ที่อยู่เชิงสะพานฝั่งนี้แล้ว อีก 2 ช่วงเสาโทรเลข ก็จะถึงสะพานคอมโพสิตแล้ว ระยะทางนี้ลองคำนวณดู โดยอ้างถึงจำนวนเสาปกติ 16 ต้นต่อระยะทาง 1 กิโลเมตรดู พบว่าเสาแต่ต้นจะปักห่างกัน 62.5 เมตร แต่ดูๆ แล้วน่าจะมีความคลาดเคลื่อนบ้าง เพราะจุดนี้ก็มีถึงทับ 21 ก็ให้ประมาณคร่าวๆ เป็น 50 เมตรกว่าๆ เมื่อ 2 ช่วงเสาก็ประมาณ 100 เมตรกว่าๆ ครับ ถ้าเป็นถนนเรียบๆ นับว่าหมู แต่นี่ต้องเดินไต่บนไม้หมอนสูงๆ แบบนี้แกมก้อนกรวดให้สะดุดเท้าเล่นอีก ก็ต้องคูณ 2 เท่าคล้ายกับการเดินขึ้นเนินนะครับ (ตอนที่ยังไ่ม่ได้ปรับปรุงไม้หมอนนี่ เิดินง่ายกว่ากันเยอะ เพราะระดับไม้หมอนมักจะจมลงไปในระดับเดียวกับผิวคันทางเลย)


เอ้า...ซูมให้ดูอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะได้รับฉายาเกี่ยวกับการซูมภาพเพิ่มเข้าไปอีกด้วยหรือเปล่า ตอนเปิดกระูทู้ในเว็บพันทิป ก็ได้รับฉายาว่า "เจ้ากรมแผนที่" มาแล้ว ดูจากภาพนี้แล้วก็ชัดเจนครับ สะพานคอมโพสิต

[mirage_II]

มาถึงช่วงรางตรงแล้ว รู้สึกเหมือนนั่งอยู่หน้ารถจักร กำลังแล่นเข้าสถานีเลย...


ใกล้ถึงแล้ว ป้ายหน้า...


ถึงแล้วจ้า... สะพานคอมโพสิต บริเวณเชิงสะพานมีป้ายข้อมูลเกี่ยวกับสะพาน พื้นที่บริเวณคอสะพานแคบเหมือนเดิม เสาโทรเลขทางขวามือเป็นแบบ 2 เสาคู่ คงเพราะต้องการลากยาวไปถึงกลางสะพานเลย และมีแผ่นป้ายเล็กโผล่ออกมา ทราบจากคุณพรเลิศ ในเว็บพันทิป
http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2007/12/X6110254/X6110254.html#21 ว่าเป็นค่าความลาดชันของเส้นทางรถไฟให้ พขร.ทราบด้วย (ผมเองก็เพิ่งทราบ) จากภาพคือ 20 แนวตั้ง ต่อ 196 แนวนอน คำนวณเป็นมุม ด้วยสูตร (ArcTan(20/196) x 180)/PI ได้เป็นค่ามุม 5.8 องศาครับ

[mirage_II]

เจอป้ายก็กระโดดเข้าไปถ่ายด้วยปุ๊บ เพราะดูคล้ายป้ายชื่อสถานี อันเป็นป้ายประเพณีการไปเยี่ยมเยือนที่ต้องไปถ่ายเก็บไว้อ้างอิงทุกครั้ง แถมยังมีข้อมูลเกี่ยวกับการสร้างอีกด้วย สร้างเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ.2510 ที่ดูแปลกนิดนึงคือ ชื่อบริษัทผู้สร้าง กับ ผู้ผลิต คนละบริษัท อ่านแล้วงง ตามความคิดผม บริษัทผู้สร้างที่เป็นของไทย น่าจะเรียกว่า บริษัทผู้ติดตั้ง หรือไม่ก็เป็นบริษัทตัวแทนประจำประเทศไทยเท่านั้นนะครับ


ตรงด้านหลังป้ายนี้เป็นพื้นที่ยื่นออกมาจากแนวสะพานหลายเมตร ตรงนี้เคยเป็นคอสะพาน 5 หอ อันเดิมที่ถูกรื้อทิ้งไปประมาณปี พ.ศ.2525 (ปีเดียวกับที่ภรรยาของฝรั่งผู้ขุดอุโมงค์ขุนตานถึงแก่กรรม) ซึ่งน่าเสียดายที่ผมดันลืมเรื่องนี้ไปสนิท เลยไม่ได้ถ่ายภาพคอสะพานที่ยืนอยู่ และลองมองค้นหาแนวทางเก่าที่อ้อมเขาฝั่งโน้นก่อนไปบรรจบกัน อิอิ..เอาไว้คราวหน้า ถ้ามีโอกาสไปอีก


มาช่วงนี้ต้นไ้ม้ขึ้นรก ลองซูมภาพบันไดด้านข้างสะพานที่พาดลงไปยัง "ห้าง" หรือชั้นลอยสำหรับบำรุงรักษาสะพานใกล้ๆ หน่อย จำได้พี่ตุ้ยได้เคยลงไปสำรวจด้วยตัวเองแล้ว นับว่าช่างกล้าจริงๆ

[black_express]

เกี่ยวกับบริษัทผู้ผลิต หมายถึงผู้ผลิตตัวสะพานที่เป็นเหล็กในประเทศญึ่ปุ่นครับ แล้วส่งมาให้กับบริษัทผู้สร้างเป็นผู้ประกอบติดตั้ง โดยอาจเป็นตัวแทนของบริษัทผู้ผลิตในประเทศไทยก็ได้



คอสะพานคอมโพสิตและสะพานห้าหอเดิมจะอยู่ติดกันตรงป้ายชื่อสะพาน แต่ไม่ใช่แนวเดียวกันครับ ไม่เช่นนั้นตัวสะพานห้าหอจะถูกรื้อไปตั้งแต่แรกแล้ว

สำหรับคอสะพานฝั่งใต้ จะอยู่เยื้องจากคอสะพานคอมโพสิตแห่งปัจจุบันไปทางซ้ายอีกเล็กน้อยครับ คิดว่าคุณ mirage_II คงได้เห็นแล้ว แต่หญ้าขึ้นรกจังเลย

ผมเคยนั่งรถไฟผ่านสะพานห้าหอ และทันเห็นการก่อสร้างเสา คสล.สะพานคอมโพสิต ช่วงแรกๆ ด้วยครับ ผ่านอีกที่ ตัวสะพานห้าหอถูกรื้อไปเรียบร้อยแล้ว เอาไปเก็บชั่วคราวที่สำนักสงฆ์ห้วยเรียน และมีขโมยแอบลักชิ้นส่วนสะพานไปขาย

ที่ทราบ เพราะเป็นข่าวสั้นออกทาง นสพ.ท้องถิ่นในขณะนั้นด้วยครับ

[mirage_II]

ขอบคุณพี่ตึ๋งที่เข้ามาเพิ่มเติมให้ครับ นับเป็นบุญตาของพี่จริงๆ ที่ทันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงคราวนั้น ตอนนั้นเป็นช่วงผมเพิ่งเกิดเอง ส่วนคอสะพานฝั่งใต้นับเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ผมลืมสนิทเลยไม่ได้มองสังเกตุดู และถึงอย่างไรก็คงมองไม่เห็นเพราะช่วงนี้เป็นปลายฤดูฝนต้นไ้ม้ขึ้นหนาแน่น คงเอาไว้คราวหน้าช่วงสงกรานต์แล้งๆ ค่อยไปกันใหม่ แต่ไม่รู้ปีไหนครับ


เดินไปดูฝั่งขวาของสะพาน เพิ่งสังเกตุเห็นว่า นอกจากได้มีการเปลี่ยนไม้หมอนใหม่แล้ว รางที่วางก็ยังเป็นรางใหม่ขนาด 100 ปอนด์ด้วย ส่วนรางเก่านั้นถูกวางไว้ด้านข้างคดๆ งอๆ สังเกตุง่ายๆตรงทีมีการต่อรางเป็นระยะๆ นั่นเอง (ตอนที่ผมไปนั้น ผมไม่ทันไดัสังเกตุ ยังนึกว่ารางที่วางด้านข้างเป็นรางใหม่รอเปลี่ยนเหมือนช่วงอื่นที่เดินผ่านมา)


้ย้ายมาดูด้านข้างสะพานอีกฝั่งแล้ว ฝั่งนี้จะมีทางเดินคู่ขนานแต่ไร้แ่ผ่นไม้กระดานใดๆ กลายเป็นทางลอยฟ้า (Sky Walk) จริงๆ คือเดินแล้วเหมือนได้ลอยอยู่บนอากาศ หรือพูดกลับกันก็คือ ถ้าคุณสามารถเดินบนอากาศได้จริง ก็เดินบนทางด้านข้างนี้ได้ เคยเห็นภาพเก่าๆ สมัยยังมีแผ่นไ้ม้กระดานวางอยู่ แต่หลุดหายเป็นช่วงๆ ทำไมเขาไม่ทำด้วยเหล็กไปเลย จะได้มีอายุใช้งานได้นานกว่านี้


มาเริ่มเดินข้ามกันดีกว่า นับเป็นสะพานที่เดินง่ายที่สุด คือเหมือนยังอยู่บนพื้นดินปกติ แถมมีช่องทางเดินด้านข้างไว้ให้เกาะในกรณีเกิดเจอรถไฟกำลังผ่านมาพอดี
สังเกตุดีๆ จะเห็นขอบคอนกรีต 2 อันขนานกันตรงรอยต่อสะพานพอดี ช่องว่างเล็กๆ ก็คือรอยต่อสะพาน เพราะสะพานแห่งนี้ได้ถูกสร้างให้เป็นกระบะคอนกรีตเสริมเหล็กแล้วใส่หินคันทางเพื่อวางรางอีกชั้น รางหรือไม้หมอนไม่ได้ยึดติดอะไรกับตัวสะพานเลย ซึ่งกระบะคอนกรีตเสริมเหล็กนี้ถูกวางบนคานที่่ทำด้วยเหล็กซึ่งพาดระหว่างตอม่อคอนกรีตเสริมเหล็กข้างในกลวง ที่มีลักษณะเป็นเสาสูงคล้ายหอ(ฐานกว้าง ปลายเล็ก)

[Nakhonlampang]

[mirage_II]

ขอบคุณหนุ่มที่เข้ามาใบ้ให้ครับ เห็นภาพปุ๊บก็นึกถึงทริปไปอุโมงค์ห้วยแม่ลานเลย ยิ่งบอกใบ้เพิ่มให้อีกว่ามีสลิงด้านข้าง โป๊ะเช๊ะเลย สะพานที่สองนับจากสถานีผาคัน เพราะเป็นสะพานที่ยาวที่สุด มีจุดยึดสลิงอยู่ด้านข้างด้วย

แหม...แทบไม่น่าเชื่อเลยว่ามุมกล้องมันหลอกตาทำให้มองเหมือนเป็นสะพานยาวเป็นร้อยเมตร เหมือนที่ข้ามเหว หรือสะพานวะตะแบกโน้น

อีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมจำไม่ได้แต่แรกเพราะเป้าหมายการเดินช่วงนั้นคืออุโมงค์ไม่ได้สนใจสะพานรถไฟเท่าใด ดูจากข้างบนแล้วเหมือนๆกันจะต่างกันก็ตรงสั้นยาวโค้ง หรือแผงขึ้นมาเท่านั้น แต่กระทู้ผมมีความละเอียดจนได้นำภาพของคุณที่เคยลงไว้

ซึ่งได้แสดงโครงสร้างสะพานด้านข้างไว้อย่างชัดเจน ขอบคุณอีกครั้ง นึกว่าผมพลาดสะพานแห่งนี้ไปแล้ว
ขอบคุณอีกครั้งครับ

[mirage_II]

ผมเดินข้ามมาเกือบถึงกลางสะพานแล้ว เป็นเสาหมายเลข 676/17 ที่มีลักษณะเสาคู่ ในแนวขวาง (ต่างจากตรงเชิงสะพานที่เป็นเสาคู่ปักในแนวตามยาวของสายไฟ) พอดีไปคุ้นดูกระทู้ของคุณหนุ่ม "โฉบไปเที่ยวสะพานคอมโพสิต.." ได้ภาพของคุณบอมบ์ ทำให้พอคาดเดา แนวสะพาน 5 หอได้ เพราะสังเกตุว่า สะพาน 5 หอนี้จะตรงไปประมาณครึ่งหนึ่งของสะพานคอมโพสิต แล้วค่อยหักเี้ลี้้ยวซ้ายเข้าไปที่เนินเขาด้านซ้าย ซึ่งแต่ก่อนเป็นเนินต่อเนื่องมาจากยอดเขาทางขวามือ จนมีการสร้างสะพานคอมโพสิต ซึ้งไม่ต้องการให้ทางรถไฟเลี้ยวกลางเหวแบบนี้เลยใช้วิธีตัดเขาออกเป็นช่องให้รถไฟวิ่ง เลยทำให้เกิดเนินเขาเตี้ยๆ ที่มีทางรถไฟเก่าและใหม่อยู่ทั้งสองฝั่งแล้วไปร่วมกันในภายหลัง



ตอนนี้ลูกผมก็เดินตามมาทันแล้ว จึงถ่ายให้หนึ่งภาพให้ติดป้ายกลางสะพานนี่แหละ