สถานีรถไฟอุดรธานีในวันฟ้าใส ๆ

[Wisarut]

ที่บัวใหญ่ มีถังน้ำคอนกรีตหน่วยใหญ่ ที่อยู่ห่างจากรางประธานตั้งไกลเหมือนกัน

[ExtendeD]

ตอนนี้รองเท้าเริ่มออกอาการอีกแล้วครับ ก็เลยต้องเปลี่ยนมาเดินบนชานชาลาแทน อดทนไว้ อย่าเพิ่งขาดอีกนะ อีกแปบเดียวเองก็เสร็จแล้ว

ผมเดินออกมาจนผ่านชานชาลาที่มีหลังคาแล้วครับ จะเห็นป้ายประเพณีทางด้านทิศเหนือชัดที่สุดก็คงจะเป็นรูปนี้ล่ะครับ แล้วก็ย้อนแสงอย่างช่วยไม่ได้ด้วย ทางขวาของจุดที่ผมยืนอยู่ จะมีร้านขายอาหารตั้งอยู่ครับ มีตู้เพลงด้วย




เดินไปอีกนิด อ้าว เจอกับงวงช้างอีกแล้ว เป็นจุดที่ 3 แล้วนะครับ ส่วนสภาพก็เหมือน ๆ กับที่เห็นเมื่อครู่ล่ะครับ




ผ่านงวงช้างเมื่อสักครู่มา ก็จะเห็น 3 ทหารเสือ เสาสัญญาณออกชนิดหางปลา ตั้งเรียงกัน 3 เสาเลยครับ เลยไปอีกไม่ไกลก็จะถึงประแจแยกเข้ารางที่ 4 - 5 แล้วครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

กลับไปเดินบนชานชาลาต่อครับ ไม่ไกลจากจุดที่ยืนถ่ายรูปเสาสัญญาณหางปลา ก็จะเห็นป้ายที่หยุดรถจักรอยู่ข้าง ๆ รางที่ 1 แสดงว่าตามปกติแล้วขบวนที่ 69 มาจอดรับ - ส่งผู้โดยสารในรางที่ 1 แน่ ๆ เลย




ใกล้ ๆ กับป้ายหยุดรถจักร ที่รางประธานจะมีประแจแยกเข้ารางที่ 3 - 4 และ 5 ครับ เป็นประแจกลบังคับด้วยสายลวดครับ




หันมองกลับไปทางอาคารสถานีจะเห็นว่าที่โคมประแจไม่ได้อยู่ในท่าตรง คงจะเตรียมพร้อมไว้สำหรับขบวนที่ 137 ที่จะมาถึงตอนเย็นโน่นเลยครับ ( ขบวนที่ 137 จะหยุดรับ - ส่งผู้โดยสารในรางที่ 3 ครับ )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากที่ถึงปลายสุดของชานชาลาแล้ว ก็ต้องจำใจลงมาเดินบนรางแล้วล่ะครับ พยายามหาที่ว่าง ๆ เหยียบลงบนไม้หมอน เพื่อยืดอายุของรองเท้าที่จะขาดเต็มที หมดทางเยียวยาไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

เดินไปไม่ไกล ก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเห็นประแจตัวนี้ครับ อะไรเนี่ย ก็ประแจตัวที่แล้วเป็นทางแยกเข้ารางที่ 3 - 4 - 5 แล้วประแจตัวนี้แยกไปไหนกันเนี่ย แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยเดินกลับไปดู




ถัดไปอีกไม่ไกล ก็จะมาถึงประแจตัวแรกทางด้านทิศเหนือของสถานีอุดรธานี เป็นประแจที่แยกเข้ารางที่ 1 ถ้าตรงไปเรื่อย ๆ สักพักจะเป็นทางโค้งไปทางซ้าย ถ้าอยู่บนขบวนที่ 69 ก็คงถ่ายรูปออกมาสวยดี เพราะริ้วขบวนยาวกว่าขบวนอื่น ๆ ที่ผ่านเส้นทางนี้ครับ




มองย้อนกลับไปทางอาคารสถานี โอย... ย้อนแสงอีกแล้ว


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

แล้วเราก็มาถึงเวลาไขข้อข้องใจกันซะที ว่าประแจตัวที่อยู่ระหว่างประแจแยกเข้ารางที่ 1 กับ ประแจแยกเข้ารางที่ 3 - 4 - 5 เป็นทางแยกไปที่ไหนกันแน่

ผมเดินย้อนกลับมาดูอีกที ก็เห็นว่าที่รางนี้มีเครื่องตกรางติดอยู่ด้วยครับ ดูจากสภาพแล้วไม่ได้ใช้งานมานานแล้วแน่เลย




พอจะเดินต่อไปข้างหน้า ก็มาเจอกับ " ป้ายแดง " เมื่อเจอป้ายแดง เราจะต้องไม่ล้ำป้ายนี้โดยเด็ดขาด เพราะฉะนั้นคงต้องหาทางอื่นเลาะ ๆ ไปแล้วล่ะครับ



สามารถอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับป้ายสัญญาณต่าง ๆ ได้จาก " การรถไฟแห่งประเทศไทย " หรือ download file signalsign.pdf จากทาง http:// portal.rotfaithai.com ก็ได้ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากเจอป้ายแดง ผมก็เดินย้อนกลับไปที่รางประธานแล้ว มองหาทางเพื่อเดินเข้าไปใกล้ ๆ รางนั้นอีกครั้ง แล้วก็ได้มายืนอยู่ที่นี่ครับ เจอป้ายแดงอีกแล้ว




มองตามรางไปทางขวาก็เห็นว่ารางนั้นผ่านไปข้าง ๆ ห้องสี่เหลี่ยมที่มีถังน้ำกลม ๆ ( ที่ผมสงสัยว่าเป็นที่เติมน้ำมันหรือเปล่า ) แล้วก็คงจะไปสุดอยู่ข้างหน้าตรงนั้น




ผมอยากจะเดินไปดูต่อ แต่รองเท้าเจ้ากรรมมันสิ้นลมซะแล้ว หลังจากนั้นก็เลยเรียกสามล้อหน้าสถานีให้ไปส่งที่ห้างเพื่อซื้อรองเท้าคู่ใหม่ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ผมกลับมาที่สถานีรถไฟอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเวลาที่ขบวนที่ 137 กำลังจะเข้าสู่สถานีอุดรธานีพอดี หลังจากที่ได้ถ่ายรูปขบวนที่ 137 ตอนที่กำลังจะเข้าจอดในรางที่ 3 แล้ว ผมก็รีบจ้ำเพื่อไปรอถ่ายตอนที่ขบวนรถออกจากสถานีบริเวณนี้ครับ ก็ถือว่าเอาบรรยากาศตอนเย็นประมาณเกือบ ๆ 6 โมงเย็นมาให้ดูกันครับ




ในวันนั้นขบวนที่ 137 ได้รถจักรดีเซลไฟฟ้า Hitachi หมายเลข 4518 รูปลักษณ์ภายนอกใหม่เอี่ยม นำขบวนครับ ผมลุ้นอยากให้ขบวนรถวิ่งออกมาเร็ว ๆ เพราะแสงจากพระอาทิตย์ก็เริ่มจะน้อยลงทุกที แต่ก็ลุ้นไม่ขึ้นครับ ได้รูปออกมาชัดแค่นี้ แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว สำหรับพ่อที่ชอบแกล้งลูกลิงแบบผม แค่เปิดรูปของ Hitachi หมายเลข 4518 ทิ้งเอาไว้ ก็เรียกเจ้าลิงตัวใหญ่มานั่งจ้องอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ได้ ( เขายังไม่เคยเห็นครับ )




หลังจากที่ตัด บชส. ท้ายขบวนทิ้งเอาไว้ที่สถานีอุดรธานี ขบวนที่ 137 ก็เหลือสั้นนิดเดียวครับ แค่ 1 บพห. 1 บสส. 3 บชส. กับอีก 1 บกข. เท่านั้นเอง

เดินกลับไปดู บชส. ที่ขบวนที่ 137 ตัดทิ้งเอาไว้ครับ วันนั้นตัดทิ้งเอาไว้ 4 คันครับ ก็จะจอดรออยู่ที่นี่จนกว่าขบวนที่ 134 จะกลับมาลากกลับกรุงเทพนั่นล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[RAPID140]

เยี่ยมยอดมากเลยครับเฮีย
เล่นสำรวจจนรองเท้าพังเลยเหรอครับ...นับถือในความทุ่มเทกับเรื่องเกี่ยวกับรถไฟของพี่จริงๆเลยครับ ผมขอคาราวะเลยครับ

[ExtendeD]

ต่อไปก็มาดูบรรยากาศของสถานีอุดรธานีตอนที่ไร้แสงจากพระอาทิตย์กันบ้าง ไม่อยากใช้คำว่ายามค่ำคืน เพราะบางรูปก็ถ่ายตอนเช้ามืดครับ

บริเวณด้านหน้าอาคารสถานีอุดรธานีครับ วันนั้นหลายคนคงจะไปที่อยุธยากัน แต่ผมกับเจ้าลิงใหญ่ขึ้นขบวนที่ 137 ไปลงที่อุดรธานี วันนั้นรถเสียเวลามากกว่า 60 นาทีครับ รูปต้นฉบับก็ไม่อยู่แล้วด้วย เลยระบุเวลาที่แน่นอนไม่ได้ ไม่แน่นะครับ วันนั้นก็อาจจะเป็นอีกวันที่ ขบวนที่ 137 ต้องหยุดรอให้ขบวนที่ 70 จากสถานีหนองคาย มาถึงที่สถานีอุดรธานีก่อนแล้วถึงจะเคลื่อนขบวนต่อไปอย่างที่พี่จ่าออนซอนบอกก็ได้ ผมเองก็ไม่ได้อยู่รอดูเหมือนกัน เพราะหิวข้าวมาก ๆ ครับ อ้อ... ลืมบอกไป รูปนี้ใช้หัวเจ้าลิงใหญ่เป็นที่วางกล้อง แต่ยังไง ๆ ก็ยังออกมาไม่ชัดอยู่ดี




บริเวณช่องจำหน่ายตั๋วช่วงหัวค่ำครับ ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างทยอยกันมาที่สถานีรถไฟ คึกคักตั้งแต่ช่วงเย็น ๆ แล้วครับ




ด้านหน้าอาคารสถานี รูปนี้ผมถ่ายเอาไว้ก่อนที่จะขึ้นขบวนที่ 416 ไปทำ review พาชมเส้นทางสายอุดรธานี - บัวใหญ่ - ถนนจิระ กับขบวนที่ 416 ครับ เงียบเหงามาก ๆ ผิดกับตอนหัวค่ำลิบลับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ลองมาเปรียบเทียบความแตกต่างกันเล่น ๆ นะครับ รูปข้างบนเป็นวันที่ขบวนที่ 75 มาถึงสถานีอุดรธานีช้ากว่ากำหนด เวลาที่ถ่ายรูปนี้ก็คือ 18.41 น.




ส่วนรูปนี้ถ่ายก่อนที่ขบวนที่ 416 จะออกจากสถานีอุดรธานีไม่นาน ก็คงจะประมาณ 05.30 น.




ที่เห็นนี้คือ บริเวณรางที่ 3 - 4 และ 5 ครับ ห้องเล็ก ๆ นี่เปิดไฟเอาไว้ด้วย คงมีคนอยู่แน่ ๆ เลย


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.