บันทึกชีวิตนอกราง : ปายแอ่วเจียงใหม่กันก่เจ้า '2010

[ExtendeD]

ก่อนขึ้นเรือเพียงแค่ไม่กี่นาที ผมก็เพิ่งจะได้เห็น " บัตร " ( หรือจะเรียกว่า " ตั๋ว " ก็น่าจะได้ ) สำหรับที่จะใช้เป็นใบเบิกทางสำหรับการเดินทางในวันนั้น พออ่านข้อความบนบัตรก็แปลกใจ " อ้าว! . . . เรือสำราญลำนี้จะพาเราไปทำบุญหรอกหรือนี่ . . . "

ผมไม่รู้มาก่อนล่วงหน้า ก็เลยไม่ได้จัดเตรียมสิ่งของไว้ถวายพระเลย สรุปแล้ววันนั้นทำบุญเป็นปัจจัยสำหรับสมทบเป็นทุนการศึกษา และช่วยค่าน้ำค่าไฟวัดล้วน ๆ เลย แต่ก็ดีครับ อาจจะเป็นเพราะผลบุญที่ได้ทำในวันนั้น ทำให้ในวันนี้ผมยังคงสามารถมานั่งเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนเรือให้ได้รับชมกันก็เป็นได้ . . . ( คุยกันยังไงหนอ จากที่บอกว่าแค่นั่งเรือเที่ยวเฉย ๆ กลับกลายเป็น " ทริปอิ่มบุญ " ซะอย่างนั้น . . . )




มารู้เอาทีหลังว่า " ทริปอิ่มบุญ " ในวันนั้น ได้พระผู้ใหญ่จากวัดอรุณฯ เป็นหัวเรือใหญ่จัดงานทำบุญทอดผ้าป่าสามัคคีเพื่อเป็นทุนการศึกษาแก่เด็ก ๆ เป็นประจำ และก็จะเดินทางด้วยเรือสำราญล่องไปตามแม่น้ำเจ้าพระยาแบบนี้ทุกครั้งครับ




ตั๋วของผม ปะป๊า และหม่าม้า เป็นเลขที่ 1 2 และ 3 ก็เลยได้มานั่งโต๊ะแรกใกล้ชิดแบบสุด ๆ ( VIP. จริง ๆ . . . ) หันมองไปทางขวาจะเห็นบรรยากาศในห้องโถงชั้นล่างของเรือกำลังคึกคักได้ที่เลยทีเดียว เท่าที่ผมเดินดูภายในห้องนี้จัดโต๊ะให้ผู้โดยสารนั่งกันได้ประมาณ 500 คน ซึ่งถ้าจำแนกแยกตามอายุแล้ว ในวันนั้นผมมีเพื่อนร่วมทางเป็น
- กลุ่ม ส.ว. ผู้สูงวัย 75%
- กลุ่มผู้ใหญ่ 15%
- เด็กน้อย ๆ วัยกำลังซน 5%
- ที่เหลืออีก 5% เป็นกลุ่มวัยรุ่น อายุไม่เกิน 20 ปี ก็ประมาณผมนี่ล่ะครับ ( ขอแจมอยู่กลุ่มนี้ด้วย . . . )


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากท่าเรือวัดอรุณฯ เรือสำราญจากโรงแรมริเวอร์ไซด์ลำนี้ก็พาผู้โดยสารที่อยู่บนเรือล่องไปตามแม่น้ำเจ้าพระยา ผ่านโรงพยาบาลศิริราช ม.ธรรมศาสตร์ และสถานีรถไฟบางกอกน้อย ซึ่งสถานที่ที่เอ่ยมาทั้งหมดนี้ผมเก็บภาพเอาไว้ไม่ทัน เพราะกำลังตื่นตะลึงกับบรรยากาศภายในห้องโถงชั้นล่าง และบนชั้นดาดฟ้าข้างบนอยู่ครับ

มาเริ่มตั้งสติได้ก็ตอนที่เรือลอดใต้ สะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้า ไปแล้ว ที่อยู่ข้างหน้าของผมในตอนนี้ก็คือ สะพานพระราม ๘ ครับ




ตลอดการเดินทางในวันนี้ เรือลำนี้คงจะพาผมและผู้โดยสารที่อยู่บนเรือ ลอดใต้สะพานสำหรับพาหนะล้อยางอีกหลายสะพาน เป็นอันสรุปว่านอกจากจะรับบทเป็นไกด์ทัวร์พาพี่ ๆ น้อง ๆ ชมความงาม 2 ฟากฝั่งริมน้ำเจ้าพระยาแล้ว ก็ยังต้องสวมวิญญาณ Bridge Hunter เก็บภาพสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาจากมุมมองกลางแม่น้ำมาฝากพี่ ๆ น้อง ๆ ที่สนใจเข้ามาชมด้วย ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติมของสะพานต่าง ๆ นั้น ผมทำเป็น Link เอาไว้ให้แล้ว เชิญพี่ ๆ น้อง ๆ ติดตามอ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ตามอัธยาศัยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

หลังจากผ่าน สะพานพระราม ๘ ไปแล้ว ก็มาชมบรรยากาศช่วงพระอาทิตย์เพิ่งโผล่ขึ้นมาให้เห็นเมื่อเวลาประมาณ 06:48 น. กันสักหน่อย 2 รูปที่เห็นอยู่ข้างล่างนี้เป็นบรรยากาศริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งพระนคร เป็นบริเวณแถว ๆ เทเวศน์ ท่าวาสุกรี เรื่อยไปจนถึงบริเวณหลังวชิรพยาบาลครับ




_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากนั้นไม่นานก็มาถึง สะพานกรุงธน รูปนี้ยังคงเป็นมุมมองไปทางถนนราชวิถี ฝั่งพระนคร ซึ่งเป็นทางผ่านไปสู่ ม.ราชภัฏสวนดุสิต ยาวไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงอนุสาวรีย์ชัยฯ ครับ




ข้าง ๆ สะพานกรุงธน มีป้ายเตือนติดอยู่ด้วยครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[Adithepc20]

พี่เต้ยถ่ายภาพวิว + ภาพตอนกลางคืนสวยมาก ( ไม่ว่าจะรถไฟหรือวัตถุในทีนี้คือวัด ) สอนบ้างสิ ถ่ายไม่เป็นครับ
_________________
ฮิตาชิ 4506 ขณะทำขบวนรถสินค้าที่ 879 ออกจากสถานีชุมทางศรีราชา วันที่ 20 เม.ย. 2553 เวลา 16.50 น.

[ExtendeD]

รูปนี้เป็นภาพบรรยากาศตอนที่เรือลำนี้กำลังลอดใต้ สะพานกรุงธน ครับ จะเห็นว่าสามารถยื่นมือไปแตะใต้ท้องสะพานได้อย่างที่ไม่ต้องเอื้อมจนสุดมือแต่อย่างใด




ฉิวเฉียดจริง ๆ . . .




แล้วก็ลอดใต้ สะพานกรุงธน มาได้อย่างปลอดภัย ทิ้งท้ายกับ สะพานซังฮี้ แห่งนี้ด้วยรูปนี้ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[Phunphaibool]

ขอไปทัวร์อิ่มบุญด้วยคนครับพี่เต้ย

[ExtendeD]

[ExtendeD]

จากนั้นเรือลำนี้ก็ผ่านไปแถว ๆ บางกระบือ เกียกกาย โรงเรียนโยธินบูรณะ แล้วก็ไปถึง สะพานพระราม ๖ และ สะพานพระราม ๗ ซึ่งสถานที่ทั้งหมดที่บอกไปนั้น ผมได้แต่เฝ้ามองดูอยู่ภายในห้องโถงชั้นล่าง เพราะได้เวลาอิ่มหนำสำราญกับอาหารมื้อเช้าพอดี แต่ก็ถือว่ายังโชคดีอยู่บ้างที่มองเห็นวัดสร้อยทองอยู่ทางฝั่งพระนคร กับวัดวิมุตยารามอยู่ทางฝั่งธนบุรี รู้สึกคุ้น ๆ ตาก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าเรือกำลังจะลอดใต้ สะพานพระราม ๖ ยกกล้องขึ้นมาเก็บภาพ สะพานแห่งนี้เอาไว้คู่กับข้อความ " Happy New Year 2010 " ที่ติดอยู่บนกระจกข้างห้อง เอามาทำเป็นส.ค.ส. ให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ทันพอดี เกือบไป เกือบไป . . .

กินอิ่มแล้วก็ขึ้นมานั่งรับแดดอ่อน ๆ ให้ลมกระแทกหน้าต่อ หลังจากผ่าน สะพานพระราม ๗ มา เราก็เข้าสู่เขตจังหวัดนนทบุรี ( ตำบลบางกรวย ) แล้วครับ ที่เห็นอยู่ไกล ๆ นั่นคือ สะพานพระราม ๕




เรือใช้เวลาประมาณ 3 นาที ก็ลอดใต้ สะพานพระราม ๕ มาจนถึงจุดนี้ มองย้อนหลังกลับไปจะเห็นพระอาทิตย์ลอยอยู่ไม่สูงมากนัก จากนี้ไปแดดคงจะเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วล่ะครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ผ่าน สะพานพระราม ๕ ไปสักพัก ถ้ามองไปทางด้านขวาของเรือก็จะเห็นศาลากลางจังหวัดนนทบุรีหลังเก่าอยู่ไกล ๆ ปัจจุบันนี้ย้ายไปอยู่ที่ศูนย์ราชการริมถนนรัตนาธิเบศร์ ใกล้ ๆ กับแยกแคลายแล้วครับ




ที่อยู่ข้างหน้าศาลากลางจังหวัดนนทบุรีหลังเก่าก็คือ ท่าน้ำนนท์ อันแสนจะคึกคักและพลุกพล่าน ได้ยินปะป๊ากับหม่าม๊าเล่าถึงความหลังเมื่อหลายสิบปีก่อนว่า แต่ก่อนบ้านอยู่สะพานเหลือง ( ตรงทางขึ้นทางด่วนถนนบรรทัดทอง ) ขับรถมาซื้อทุเรียนลูกละ 20 - 30 บาทกลับไปกินที่บ้าน แค่ทุเรียนนี่ต้องลำบากลำบนมาซื้อถึงที่นี่กันเลยทีเดียว อืมมมม มันอร่อยตรงไหนเนี่ย . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.