บันทึกชีวิตนอกราง : ปายแอ่วเจียงใหม่กันก่เจ้า '2010

[ExtendeD]

ถูกตรวจค้นสัมภาระเรียบร้อยแล้ว ก็เดินต่อไปยังจุดที่ 3 ซึ่งผมว่าสำคัญที่สุดเลย ถ้าไม่มีล่ะก็แย่แน่ . . . ที่นี่เป็นสถานที่ที่เราจะได้พบกับผู้ช่วยคนสำคัญ ผมกำลังหมายถึง " ลูกหาบ " นั่นเองครับ




ที่จุดนี้นักท่องเที่ยว ( ควร ) จะแยกสัมภาระคิดว่าจะต้องใช้ระหว่างการปีนขึ้นภู เช่น ผ้าเช็ดหน้า ยาดม ยาลม ยาหม่อง ยานวดต่าง ๆ ออกมา ส่วนสัมภาระชิ้นอื่นนอกเหนือจากนั้น ปล่อยให้ลูกหาบเป็นผู้แบกขึ้นไปแทนดีกว่า ผมว่าพี่ ๆ น้อง ๆ เกือบทุกคนคงจะเคยได้ยินกิตติศัพท์ความโหดของเส้นทางขึ้นภูกระดึงกันมาบ้างแล้ว เพราะฉะนั้นคงไม่มีใครคิดจะแบกขึ้นไปเองหรอกนะครับ

กระเป๋าหรือสัมภาระอย่างอื่นที่ถูกคัดแยกเอาไว้ให้ลูกหาบแบกขึ้นภูไป จะถูกนำมาชั่งน้ำหนักที่จุดที่ 3 แห่งนี้ โดยที่นักท่องเที่ยวจะต้องจ่ายค่าบริการในอัตรากิโลกรัมละ 15 บาท คุ้มแสนจะคุ้ม ว่าแต่กระเป๋าใบนั้นของใครหว่า คุ้น ๆ . . .

[ExtendeD]

หลังจากสลัดสัมภาระอันแสนจะหนักอึ้งให้ลูกหาบเป็นผู้รับภาระแทนไปแล้ว ทีนี้ก็สบายตัว พร้อมจะลุยขึ้นภูกันล่ะครับ แต่ก่อนหน้าที่จะก้าวเข้าสู่ประตูแห่งความลำบากลำบน ก็เลี้ยวขวาเข้ามาไหว้ ศาลเจ้าปู่ภูกระดึง เป็นการให้ความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และขอพรให้พวกเราแคล้วคลาดปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งปวงตลอดเวลาที่ผจญภัยอยู่บน ภูกระดึง แห่งนี้ครับ




_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

เอาล่ะครับ คงจะถึงเวลาที่ต้องออกกำลังกาย ( อย่างหนัก ) เพื่อปีนขึ้นไปบนภูกันแล้ว " ครั้งหนึ่งในชีวิต ขอพิชิตภูกระดึง " เหมือนอย่างเขาบ้าง . . .




พอเดินผ่านป้ายและซุ้มที่เห็นอยู่ในรูปข้างล่างนี้ไป ก็เท่ากับว่า 5.5 กิโลเมตร แห่งความท้าทายก็ได้เริ่มต้นขึ้น อ่านดูจากป้ายจะเห็นว่ามีข้อความที่บอกว่า " ระยะทาง 5,500 เมตร ใช้เวลาโดยประมาณ 3 - 5 ชั่วโมง " นี่คงเป็นข้อความการันตีคุณภาพความโหดของเส้นทางขึ้นภูกระดึงได้เป็นอย่างดีครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

นี่คือใบเบิกทางเปิดประตูนำพวกเราไปพิสูจน์ความอืด เอ๊ย! . . . ความอึดครับ เสียดายคุณพี่เจ้าหน้าที่เขาปั๊มวันที่ผิด จริง ๆ จะต้องเป็น 22 ม.ค. 53 ครับ




ป้ายที่อยู่ในรูปข้างล่างนี้จะแสดงถึงภาพโดยรวมของเส้นทางที่ต้องเดินขึ้นสู่ยอดภูครับ จากที่ทำการ ก็ต้องเดินผ่าน ปางกกค่า -> ซำแฮก -> ซำบอน -> ซำกกกอก -> ซำกอซาง -> พร่านพรานแป -> ซำกกหว้า -> ซำกกไผ่ -> ซำกกโดน -> ซำแคร่ -> หลังแป และศูนย์วังกวาง ซึ่งเป็นสถานีปลายทาง เอ๊ย! . . . เป็นที่พักของนักท่องเที่ยวครับ



โดยป่าไม้ที่จะได้พบเห็นเมื่อเดินผ่านระยะทางช่วงแรก ๆ จะเป็น " ป่าเต็ง - รัง " เมื่อมาถึง ซำบอน แล้ว สภาพป่าไม้ก็จะเปลี่ยนไปเป็น " ป่าเบญจพรรณ " จากนั้นพอเดินไปถึง ซำกกไผ่ ก็จะได้เห็น " ป่าดิบแล้ง " หลังจากเดินผ่าน ซำแคร่ ไปสักพัก ก็จะเป็น " ป่าดิบเขา " และระยะทางช่วงสุดท้ายตั้งแต่ หลังแป ไปจนถึงที่พัก 2 ข้างทางก็จะเป็น " ป่าสนเขา ป่าก่อ และทุ่งหญ้า " ครับ
_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[saraburi]

[ExtendeD]

ย่างก้าวแรกที่ผ่านเข้ามาใน 5,500 เมตรสู่ภูกระดึงนี้ นักท่องเที่ยวก็จะได้พบกับหลักกม. ที่ 0 ซึ่งเป็นสัญลักษณ์บอกถึงตำแหน่งจุดเริ่มต้นของเส้นทางวิบากนี้ ข้าง ๆ หลักกม. ที่ 0 ก็จะมีป้ายบอกระยะทางจากจุดนี้ไปยังซำต่าง ๆ ที่นักท่องเที่ยวจะต้องเดินผ่าน ระยะทางช่วงแรกจากที่นี่ไปจนถึง ปางกกค่า 800 เมตร เดินต่อไปอีก 200 เมตรก็จะไปถึง ซำแฮก รวมแล้ว 1 กิโลเมตรพอดีครับ




ในเช้าวันนั้นพวกเรามี " เด็กอัสสัมฯ " เป็นกองหน้า " วัยรุ่น ( โรยรา ) " เป็นกองกลาง และปิดท้ายด้วย " เศรษฐศาสตร์ มธ. " รับหน้าที่เป็นกองหลัง ตอนนี้แต่ละคนก็ดูสดชื่นคึกคัก มีกำลังใจเปี่ยมล้นกันดีอยู่ เดี๋ยวดูกันไปเรื่อย ๆ ครับ ว่าจะคึกได้นานแค่ไหน . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จากข้อมูลที่ได้รับรู้มาก่อนเดินทาง การเดินผ่านไปในระยะทางช่วงแรก ประมาณ 1 กิโลเมตรนี้ เป็นช่วงที่เหนื่อยที่สุดช่วงหนึ่งเลยทีเดียวครับ จริงอยู่ว่ากำลังวังชาในตอนนั้นจะเต็มเปี่ยม เพราะเป็นช่วงเริ่มต้น แต่ก็เพราะว่าเป็นช่วงเริ่มต้นนั่นล่ะครับ ร่างกายก็เลยยังไม่ได้ปรับตัวรับกับสภาพเส้นทางที่ต้องเดินไต่เขาขึ้นไปตลอดเวลา




บรรยากาศในเช้าวันนั้นก็มีหมอกลงอย่างที่เห็นในรูป แต่หมอกที่เห็นอยู่นี้เป็นหมอกที่เกิดจากละอองฝน ไม่ใช่หมอกที่เกิดจากอากาศหนาวแต่อย่างใดครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

ก้าวเข้าสู่เส้นทางพิสูจน์ตัวเองมาได้ 20 นาที จากทางเรียบ ๆ ไต่ขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ ตอนนี้กลายเป็นต้องไต่ขึ้นบันไดหินแล้วครับ . . .




จะเหนื่อยอย่างที่ได้ยินมาว่าร่างกายปรับสภาพตามไม่ทันก็ตอนที่ต้องก้าวยาว ๆ ผ่านไปบนบันไดหินแต่ละขั้นนี่ล่ะครับ กองหน้าอย่างเด็กอัสสัมฯ ประสบการณ์ยังน้อย ปล่อยออกไปหมดตั้งแต่ช่วงแรก ๆ พอเจอทางแบบนี้เข้าก็หมดแรงเป็นธรรมดา กองกลางวัยโรยราก็เลยตามมาทัน ที่ ปางกกค่า แห่งนี้ครับ . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

จาก ปางกกค่า เส้นทางที่ต้องเดินก็ยังคงเป็นทางขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ ตอนที่อยู่บนรถทัวร์เมื่อคืนที่ผ่านมา ก็นอนไม่ค่อยจะหลับซะด้วย เช้ามาเลยดูเหมือนไม่ค่อยจะเต็มที่สักเท่าไหร่ ยังดีที่ถึงแม้จะเหนื่อย แต่ก็ไม่ถึงขั้นหมดสภาพเหมือนตอนเดินขึ้นขุนตานครับ . . .




จากบันไดหินก็มาเจอกับพื้นดินแฉะ ๆ ลื่น ๆ ต่อ ถ้าไม่เจอฝนก็คงเดินผ่านบริเวณนี้ไปได้สบายกว่านี้ ช่วงระหว่างที่เดินขึ้นภูอยู่นั้น ได้ยินลูกหาบแนะนำว่าถ้าหากิ่งไม้แข็ง ๆ มาเป็นไม้ช่วยค้ำยันเอาไว้ จะทำให้เดินขึ้นภูได้ง่ายขึ้น พี่เขาพูดประมาณว่า " ยอมเป็นคนแก่สักวัน แล้วจะสบายขึ้นเยอะ . . . " ครับ


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.

[ExtendeD]

และแล้วช่วงเวลาที่เหนื่อยที่สุดช่วงหนึ่งก็ผ่านพ้นไปเมื่อพวกเรามาถึง ซำแฮก จากจุดเริ่มต้นมาจนถึงที่นี่พวกเราใช้เวลาปีนขึ้นภู ( แบบเดิน ๆ หยุด ๆ ) ประมาณ 40 นาทีครับ




ในที่สุดผมก็ได้เป็น 1 ในผู้พิชิต ซำแฮก จนได้ ดีใจอย่างกับสามารถพิชิตภูกระดึงได้สำเร็จแล้วประมาณนั้นเลยทีเดียว ในที่สุดพวกเราก็จะได้พักเหนื่อยกันแบบจริง ๆ จัง ๆ สักที . . .




หลักกิโลเมตรที่ 1 ณ ซำแฮก . . .


_________________
Life will knock us down . . . but we can choose to get back up.